خشم در خیابانهای ایران تا همینجا نه تنها جمهوری اسلامی به کنجی کشانده بلکه دولتهای غربی و چپ دم و دستگاهی را هم در ستایش حجاب بعنوان تعلق فرهنگی کشورهای اسلام زده، در پذیرش تحمیل حجاب به کودکان، در دفاع از حجاب، در برگزاری “روز جهانی حجاب” آچمز کرده است. آنها از این پس نمی‌توانند به همین سادگی از حجاب دفاع کنند. خشم خیابان نه فقط جمهوری اسلامی که حاکمین غرب را هم به مخمصه انداخته است.
زنده باد خشم انقلابی
**
لوموند، بخوان بورژوازی، اقرار می‌کند انقلابی در ایران در جریان است و با تمام توشه تبلیغاتی و لجستیکی خود در پی مهار آن است. ما اما هنوز در فاز ‘اعتراضات علیه حجاب’ درجا میزنیم.
بگو: آزادی، برابری، حکومت کارگری
**
برخلاف سیاست پوپولیستی که خواهان بر زمین نهادن پرچم هویتی شرکت کنندگان در انقلاب به بهانه ‘همه با هم’ است، ما ضروری میدانیم که همگان زیر پرچم آزادی، برابری، حکومت کارگری در انقلاب جاری شرکت کنند
**
بی بی سی و صدای آمریکا، همراه حککا، از ‘انقلاب زنانه’ صحبت میکنند. آنها این عنوان را بهترین وسیله برای ترمز دادن به یک انقلاب بالقوه کارگری یافته اند
بگو: آزادی، برابری، حکومت کارگری
**
اگر امروز مبلغ شعار ‘آزادی، برابری، حکومت کارگری’ در اعتراضات نباشیم، فردا دیر است. هژمونی سیاسی سوسیالیستها با همه گیر شدن این شعار تثبیت میشود و نه با تو صیه ی سازماندهی شوراها و کمیته های محلی یا با آموزش ساخت کوکتل مولوتوف
**
وقتی راجر واترز و نوام چامسکی از جمهوری اسلامی عصبانی و شاکی هستند، معناش فقط این است که بوی الرحمن حکومت اسلامی به مشام متحدین نزدیکش هم رسیده است
بگو: آزادی، برابری، حکومت کارگری
**
متن بالا استاتوس آپدیت های فیسبوکی ام است.
