پیش روی جنبش آزادیخواهی کنونی ، پیشروان ، مردم و احزاب .
جنبش آزادیخواهی در شرایط کنونی رزمنده تر از پیش در خیابانها عرصه را بر حکومت جلاد اسلامی تنگ کرده است . جنبش گام های بلند خود را جهت سرنگونگی برداشته و میرود که ارکان حکومت سیاه . جهل را بر چیند .
پیشروان و مردم
جنگ خیابانی و رو در رویی پیشروان و قداره بندان حکومت مصاف آخر و تکلیف حاکمیت را به نمایش گذاشته است .
جنبش پیشروی کرده و حکومت دست به عصاست . تمرد و حمله اش به صف پیشروان ضعیف تر از خشونتش به زنان در عرصۀ اجتماع است . ترسش از پیشروی بیشتر در خیابانها میدان چالش را جهت مبارزه مهیا تر کرده است . در این موازنۀ قدرت دشمن ضعیف تر و جنبش قدرتمند تر و میرود که به جنبش توده ای تبدیل شود .
مردم و جنبش توده ای
جنبش کنونی در ایران دو ضعف اساسی دارد . کمبود حضور طبقۀ کارگر و عدم حزب پیشرو کارگری در آن .
طبقات میانی جامعه
دهقانان چون همیشه اقشار ساکت و ناظر تحولات هستند . این قدرت جنبش است که شرکت و طرفداری آنان را تعیین خواهد کرد .
اقشار میانی و کارمندان
هر دو محافظه کار ، ترسو ، معقهور حکومت و نگران آینده و سرنوشتشان و با این پز و قامت ترادژیک جنبش و قدرت و عدم قدرتش است که جایگاهش در این جنگ مبارزاتی روشن میکند . یا همراهی با جنبش و به پیروزی رساندن آن و یا عدم همراهی و سکوت و در نتیجه شکست جنبش در این مقطع .
سیر پیشروی جنبش و ترس از انقلاب احزاب
با حاد شدن جنبش امروزی که به هیچ حزب . جریانی وابسته نیست و پیامد های ممکن در آن بعضی احزاب راه دیگر پیش گرفتند . اگر در گذشته همۀ احزاب خواهان سرنگونی حکومت بودند و تائید کنندۀ جنبش ، این بار و در بحبوحۀ مبارزات خیابانی احزاب راست و سازشکار نگران از پیامدهای این نوع مبارزات و برای لگام زدن و در سیطرۀ خود قرار دادن و در جهت اهداف سیاسی خود که مذاکره بعضی و دلبستگی به هدفشان یعنی سهیم شدن در قدرت ، تاکتیک اعتصاب عمومی را ساز کردن . نگران عمیق تر شدن جنبش و سرنوشت خود هستند .
جنبش جاری برای نخستین بار بخشی از چپ را در مقابل خود قرار داد . که حزب کمونیست ایران ( جناح علیزاده ) و حزب کمونیست کارگری ایران همگام با جریانات ناسیونالیستی و راست بر جسته ترین آنها هستند . گزینش اعتصاب عمومی و شعار رفتن به خانه ها در مقابل جنبش جاری در خیابانها .
در این شرایط که حنبش هنوز قدرت لازم را ندارد ، قرار گرفتن اقشار ناراضی و محافظه کار میان شرکت در مبارزات خیابانی و اعتصاب ، به احتمال زیاد اعتصاب را برخواهند گزید . محفوظ تر و راحت ترند !
در غیاب طبقۀ کارگر و حزب پیشرو کارگری آن ، پیشروی و عدم پیشروی این جنبش را آیندۀ نزدیک آن رقم خواهد زد .
بهروز شادیمقدم
۱۹.۹.۲۰۲۲
