از فراخوان دهندگان اکسیون اعتراضی به حضور ابراهیم رئیسی منفورترین و جنایتکارترین عنصر حکومت جمهوری اسلامی در سازمان باصطلاح ملل ؛
– آیا از دید فراخوان دهندگان به این اکسیون اعتراضی اعضاء سازمان ملل از پرونده این جنایتکار و بطور کلی از پرونده جنایات جمهوری اسلامی در این قریب به نیم قرن بی اطلاع بوده است.؟
– نظر به اینکه در متن “حضور این جنایتکار در این مجمع توهین به بشریت است”، ذکر گردیده است، آنوقت نقش اعضاء محوری این سازمان را، مشخصا پنج عضوء صاحب حق وتو بطور کل و سه عضوء غربی آن یعنی امریکا، انگلیس و فرانسه تحت رهبری امریکا بطور خاص را در بقدرت رساندن جمهوری اسلامی چگونه توضیح می دهید و اساس نگاهتان به نقش این پنج عضوء در تداوم حکومت جمهوری اسلامی چگونه است.
– و آخر اینکه سازمانی که سیاست های کلی آنرا یک عضوء یعنی امریکا تعیین می کند و هدایت و رهبری آنرا باصطلاح پنج عضوء در دست دارند، با توجه به تضادهای این پنج دول امپریالیستی بر سر غارت و تقسیم ثروت ملل جهان، و در برخورد به حادترین بحران های انسانی تاکنونی که با یک رای حق وتو به بایگانی فرستاده شده است را با استناد به کدام پرونده سالم این سازمان و اقدامات عملی آن در پایان دادن به این فجایع که خود نقش محوری در آنها را داشته و دارند، می توان به عنوان ملجا و مآمن بشریت آدرس داد. !
و در ادامه،
آیا تعریف نویسندگان و امضاء کنندگان این فراخوان ها از بشریت همان تعریف است که زیر بمب های هدایت کنندگان این نهاد امپریالیستی در فلسطین، افغانستان، عراق، یمن، سوریه، لیبی و جای جای این جهان پلشت چه بصورت مستقیم توسط خودشان وچه بتوسط مزدوران بومی شان و یا توسط جریانات تروریستی مذهبی و غیر مذهبی مورد حمایت شان به خاک و خون کشیده می شوند، می باشد.؟ و اگر نیست، آنوقت توضیح شان در این ارتباط چیست. ؟
یادمان نرود عمده کارکرد تاکنونی این سازمان صدور مجوز تجاوز و لشگرکشی به کشورهای امپریالیستی بوده و بنام حامی ملل، از تبهکارترین و جنایتکارترین حکومت های سرمایه داری حمایت کرده است که جمهوری اسلامی فاسدترین، جناتیکارترین و تبهکارترین مکمل این دولت ها می باشد.
روشن است که می توان در مقابل این سازمان باصطلاح ملل یا هر مکانی که لازم باشد با حفظ اصول و در صف مستقل علیه این عنصر پلید جانی، و کلیت حکومت جنایتکار جمهوری اسلامی و جنایات اربابان آن یعنی دول امپریالیستی رو به افکار عمومی سخن گفت. و ماهیت این اشرار را بگوش مردمی که چندان آشنایی با پرونده این جانیان ندارند را فاش کرد.
اما توهم افکنی و تحمیق هرگز، که خیانتی است نابخشودنی.
سخن آخر؛ همچنانکه بارها در نوشته هایم تاکید داشته ام، رادیکالیزم سر دادن شعارهای احساسی و هیجانی و یا تحرکات موسمی نیست، که بعد از فروکش کردن هیجانات بفراموشی سپرده میشود. رادیکالیزم به ریشه پرداختن است و این ریشه چیزی نیست جز خود انسان. .
روزبه کوراغلی
چهاردهم سپتامبر ۲۰۲۲
