تجاوزیا به عبارت ِ دیگر لشکرکشی ِنیروهای تحت ِ فرمان ِ پوتین به اکرایین پرده ی تظاهر به « انقلابی گری» از چهره ی افراد و تشکیلات های « چپ ِ » سکتاریست برداشته است. چراکه نه پوتین در معنای تاریخی دورانی انقلابی است، و نه تجاوز و کشور گشایی یا درواقع سرکوبگری ِ نظامی گرایانه انقلابی گری. چپ ِ سکتاریست ِ ایرانی با این موضع گیری ِ جانبدارانه از یک حکومت ِ متکی بر فردیت ِ فعال مایشاء نشان داد اگر خود به قدرت برسد در ایران نیزهمین فعال مایشایی وسرکوبگری ِ نظامی گرایانه را بر این جامعه حاکم خواهد نمود. چپی که اصلییت و اصالت ِ سیاسی ایدئولوژیک اش را از روسیه ی اوایل ِ سده ی بیستم و« سوسیالیسم ِ روستایی ِ» بلشویکی-شورایی گرفته وآن را همچنان تا به امروز با تعصب حفظ نموده و در میان ِ گرایش ها و شعبه های مختلف بالقوه یا بالفعل ِ توده ایستی تبلیغ و ترویج نموده و یارگیری کرده است، که با توجه به اصل و نسب ِ برخاسته از روسیه ی عقب مانده ی آن می توان موجودییت ِ تاریخی دورانی اش را روسی الاصل نامید. گرایش ِ عقب مانده ای که نه در ماتریالیسم ِ دیالکتیک جایگاهی دارد و نه در ماتریالیسم ِ تاریخی.
چپ در اینجا و در واقعییت شامل ِ تمام ِ افراد و تشکیلات هایی می شودکه خود را «کمونیست» و « مارکسیست- لنینیست» می نامند، که به دلایلی که بارها درنقدهای ام بر لنین و لنینیسم نوشته ام نه تنها کم ترین نسبت و خویشاوندی با مارکس و مارکسیسم ندارند بلکه کاملن در نقطه ی مقابل ِ این جهان بینی و جهان شناسی ِ تکامل گرا قراردارند هرچه قدر هم در حرف وادعا خود را مارکسیست معرفی کنند.
تاکنون ما به قدر ِ کافی این چپ را درعرصه های مختلف ِسیاسی عقیدتی و در نظر و عمل مطالعه و نقد کرده و از آن شناخت کافی در هردو عرصه پیدا کرده ایم. اینجا با یک خصوصییت تا کنون کم دیده شده اش آشنا می شویم ، و آن تعصب به اصالت یا ملییت ِروسی ِ پیدا وپنهان درتحلیل ها وقضاوت های سیاسی آن درباره ی کشورها و ملت هاست که اینک درجانب داری ِ آشکار یا درپرده ی الفاظ و توجیهات از پوتین و تجاوز ِ علنی اش به قلمروی یک کشور ِ مستقل صورت گرفته خودرا نشان می دهد. در اینجا است که ما دوگونه جهت گیری علنی وآشکار، وجهت گیری و حمایت ِ غیر ِ مستقیم و درلفافه را به نفع ِ پوتین مشاهده می کنیم. به این معنا که برخی از تجاوز ِ نیروهای روسی به اکرایین جانبداری ِ علنی نموده و اقدام ِ پوتین را برحق و لازم برای « دفاع از روسیه» دانسته اند. برخی دیگر نیز به بهانه ی دفاع وحمایت ازکارگران ِ کشورهای درگیر درجنگ به طور ِ غیر ِ مستقیم از تجاوز ِ نیروهای نظامی ِ تحت ِ امر ِ پوتین به اکرایین دفاع می کنند. یعنی می خواهند حمایت ِ خود از متجاوز را وجهه ی نظری و به زعم ِ خود مارکسیستی بدهند. اینها با دوپهلو گویی ویکی به نعل ویکی به میخ زدن ناتو را عامل و آغاز کننده ی جنگ دانسته و با این توجیه و تعلیل ِ یک طرفانه آب ِ پاکی روی سر ِ طرف ِ آغاز کننده ی جنگ یعنی پوتین می ریزند.
موضع گیری ِ جانبدارانه ی علنی از سوی توده ای های برای ما شناخته شده صورت گرفته است. توده ای هایی که از۱۳۲۰ و حتا پیش ازآن و از قدرت گیری ِ بلشویک ها در روسیه وبعدتر شوروی، خود را بخشی یا شعبه ای از بلشویک های روسی و عامل ِ تبلیغ و ترویج ِبلشویسم و درعین ِ حال حافظ ِمنافع ِ استراتژیک ِ روسیه ( شوروی) در ایران به حساب می آورده اند. توده ای های امروزی بقایای اکنون ایزوله شده ی آن توده ای هایی هستند که می گفتند به همان دلیل که انگلیس در جنوب منافعی در کشف واستخراج ِ نفت دارد روسیه هم باید درشمال همان منافع را داشته باشد. درحالی که ضدییت شان با « امپریالیسم» هیچ گاه و در هیچ زمانی حتا امروز شامل ِ روسیه نشده است. خود ِ مطرح کردن ِ « امپریالیسم» و عمده کردن ِ آن به عنوان ِ دشمن ِ شماره یک ِ خلق ها و نشانه روی ِ پیکان ِ ضدییت وخصومت با آن، همواره سویه ی جانبداری از منافع ِ اقتصادی و مصالح ِ سیاسی ِ روسیه ( شوروی) داشته است. با چنین سابقه ای است که می گوییم حمایت ِ متعصبانه ی توده ای های ایرانی از پوتین که ادعای بلشویک بودن هم ندارد، فقط در چارچوب ِ دفاع از منافع ِ همسایه ی شمالی صورت می گیرد که به سیاست ِ راهبردی و مادام عمری ِ توده ای ها و توده ایسم تبدیل شده است. ( توده ای و توده ایسم در مفهوم ِ سیاسی یعنی طرفدار و مدافع ِ توده های زحمت کش ِ روستایی و شهری – البته در حرف و ادعا-. این تعریف شامل ِ دیگر دار و دسته ها و تشکیلات های مخالف ِ حزب ِ توده اما با همین خصوصییت ِ سیاسی هم می شود.) یعنی به عبارت ِ دیگر جانبداری ِ غیر ِ علنی ِ تجاوز ِ نیرو های روسی به اکرایین با همان توجیه و تعلیل و تحلیل ِ توده ایستی – ضد ِ امپریالیستی از سوی دیگر چپ های پیرو ِ بلشویسم ِ روسی که خود را مدافع ِ زحمت کشان ، و پیشتازان ِ اردوگاه ِ داس و چکش درعصر ِ تکنولوژی ِ ماهواره واینترنت یعنی عصر ِ پیشرفته ترین ابزارودستآوردهای کارو تولید و پیشرو ترین و آگاه ترین نیروهای مولد ِ انسانی به شمار آورده و با این ادعا و این تعریف از خود، و این عملکردها، درکنار ِهمان توده ای های سابقه دار دراصالت ِروسی بلشویکی ِعقب مانده از دوران قرار می گیرند. این چپ ِ در ادعا غیر ِ توده ای اما در عمل توده ای، یا نمی داند یا می داند وخودش را به آن راه می زند که در جنگ ِ روسیه با اکرایین، این طرف ِ روسی بود که بدون ِ اعلان واعلام ِ قبلی با اکرایینی ها وارد ِ جنگ ِ تجاوزکارانه و درواقع کشورگشایانه شد ،در حالی که از سوی اکرایین دفاع از قلمروی جغرافیایی سیاسی ِ خویش است. از این رو نمی توان دو سویه ی درگیری را به یکسان محکوم نمود یا بدترازآن،اکرایین راعامل ِ امپریالیسم و ناتو دانست که پوتین برای محافظت از روسیه پیشدستی کرد وجلوی تجاوز ِناتو را گرفت. در پاسخ به این ادعای خیالبافانه و توجیه کننده ی عمل ِ تجاوزکار ِ اصلی باید گفت اولن اکرایین هنوز به عضوییت ِ رسمی ِ ناتو در نیامده، و ثانیین حتا اگر عضو ِ ناتو هم بود بازهم تجاوز نه از سوی اکرایین بلکه از سوی روسیه ی پوتینی صورت گرفته است که با هیچ بهانه تراشی یی توجیه پذیر نخواهد شد. از این رو، لشکرکشی ِ پوتین به اکرایین یک تجاوز ِ علنی به قلمروی یک کشور ِ مستقل ، و از سوی اکرایینی ها دفاع ازخانه و خان و مان ِ خویش است. به علاوه، محکوم نمودن ِ متجاوز و مورد ِ تجاوز به یک اندازه با هر توجیهی، چیزی جز تایید ِ تجاوز و حمایت ِ غیر ِ مستقیم از متجاوز نیست. خود ِ مطرح کردن ِ ناتو درجنگی که آغازکننده وادامه دهنده اش پوتین است صرفن با هدف ِ چراغ ِ سبز نشان دادن به تجاوز و تجاوزکار است. به علاوه مگر « چپ» وکیل ِمدافع ِ روسیه و پوتین است که برای تبرئه اش از تجاوز دلیل ارائه می دهد؟ چپ اگر بی طرف باشد و مدافع ِ تجاوز نباشد، باید اولن آغاز کننده ی جنگ ِ تجاوزکارانه رابا تشخیص ِ اهداف و نیات و موازنه ی نیرو و توان ِ نظامی ِ هردو طرف ِ درگیر با تکیه بر فاکت ها وداده های آماری که افشا کننده و بیانگر ِهدف ِ از پیش طرح ریزی شده و آماده گی ِ بالقوه ی تجاوزگر است محکوم نموده، و ثانیین اگر خیلی دلسوز ِ طبقه ی کارگر ِ دوکشور است به کارگران ِ روسیه ی از هر لحاظ قدرت مند تر از اکرایین هشدار دهد که این جنگی که از سوی پوتین طرح ریزی شده و به مرحله ی عمل درآمده یک لشکرکشی تمام عیار برای تصرف ِ قلمرو و علیه هم طبقه ی کارگر ِ اوکرایین و هم طبقه ی کارگر ِ روسیه است، بی آن که با پیش کشیدن ِناتو و ایجاد ِ مغلطه موجب ِرد گم کردن و فراموش نمودن ِ عمل ِ تجاوزکارانه ی حکومت ِ پوتین و روسیه شود.
اما از جنبه ودیدگاه ِ نظری هم، مارکسیسم بنابر خصلت ِ تکامل گرایانه اش هیچ جنگی را نه تنها تایید نمی کند بلکه به شدت با آن مخالف است. زیرا که: جنگ بیش ترین آسیب و زیان را به نیروهای مولده یعنی ابزار و وسایل ِ تولید و طبقه ی کارگر می رساند و از این رو، مانع ِ تکامل ِ جامعه یا جامعه های درگیر در جنگ می شود. درواقع، راه ِ غیر ِ سرمایه داری ِچپ ِبلشویک که آن را به غلط و وارونه گویانه راه ِ رشد می نامند، نه نگرانی از تکنولوژی و ابزار ِ تولید ِ پیشرفته دارد و نه از این رو نگران ِ نیروهای مولد ِ پیشرو وآگاه و ازجمله طبقه ی گارگراست. چراکه از دیدگاه ِ کوتاه مدت و بلند مدت ِ آنان تشکیلات ِ خودشان و روستاییان ِ نا آگاه می توانند جایگزین ِ هم نیروهای مولد و هم طبقه ی کارگر شوند و ساختمان ِ سوسیالیسم و کمونیسم را بدون ِ نیاز به تکنولوژی ِ پیشرفته ی سرمایه داری و پرولتاریای شهری از نو- یعنی از هیچ!- بسازند. به همین دلیل هم هست که آنها از پوتینی حمایت می کنند که آموزش دیده ی بلشویسم است و برای رسیدن به اهداف کشورگشایانه اش عزم به نابودی ِ اکرایین گرفته و تهدید به استفاده از بمب اتمی کرده است.
سوآل ِ مهم از چپ ِ علنی یا غیر ِ علنی مدافع ِ پوتین این است: پوتین نه به قول ِ شما مارکسیست لنینیست است، نه کمونیست و نه حتا دموکرات. پس دلیل ِ جانبداری تان ازچنین فردی که حتا یک خصوصییت از خصوصیات ِ ادعایی شما را هم ندارد چیست جز آن که هم شمای تربیت شده در مکتب ِ بلشویسم و هم اوی آموزش دیده در مکتب ِ بلشویسم یک وجه مشترک دارید و آن : اصالت ِ روسی یا «روسی الاصل » بودن تان است؟! اصالتی که نه در نهاد و ساختمان ِ ژنتیک- انسانی، بلکه در نهاد و ساختار ِ سیاسی- ایدئولوژیک ِ مشترک تان است.
