اخباروگزارش های کارگری ۱۰ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱(همراه با ضمیمه بیانیه های منتشره بمناسبت اول ماه مه روزجهانی کارگر)
زنده باداول ماه مه روزهمبستگی جهانی کارگران علیه نظام سرمایه داری و برای دستیابی به مطالباتشان
– فراخوان های کارگران راه آهن برای تجمع در ۱۱ اردیبهشت روزجهانی کارگر برای احقاق حقوق برحقشان:
۱- فراخوان کارگران نگهداری خط و ابنیه فنی راه آهن بندر عباس
۲- فراخوان کارگران نگهداری خط و ابنیه فنی راه آهن یزد
۳- فراخوان کارگران خط وابنیه وحراست متروهشتگرد برای تجمع روی ریل
– متن بیانیه شروع اعتصاب غذای اسماعیل عبدی از روز ۱۱ اردیبهشت اول ماه مه
– ادامه اعتصاب کارگران پروژه ای صنایع نفت ،گاز وپتروشیمی ونیروگاه ها برای افزایش دستمزد و ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت:
۱- کارگران پروژه‌ای شرکت IGC شاغل در پروژه‌ی NGL3100 دست به اعتصاب زدند
۲- کارگران پروژه‌ای ساخت مخازن اسلام آباد غرب دست به اعتصاب زدند
۳- کارگران پروژه‌ای پتروشیمی دماوند دست به اعتصاب زدند
– ادامه اعتراضات کارگران شهرداری تبریز نسبت به عدم تبدیل وضعیت وتبعیض و وعده های توخالی مسئولان با ترک مراسم افطاری رسمی
– ادامه اعتراضات کارگران شهرداری شوش نسبت به عدم پرداخت چندماه حقوق وحق بیمه وعده های توخالی مسئولان مقابل فرمانداری واداره کار
– ادامه اعتراضات کارگران حجمی شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران نسبت به بلاتکلیفی استخدامی ومعیشتی مقابل ساختمان و دفتر مدیرعامل شرکت
– ادامه کنش های کارگران بازنشسته کشت وصنعت نیشکر هفت تپه نسبت به عدم پرداخت مطالبات وپاسخگو نبودن مسئولان با برپایی تجمع مقابل اداره کار
– ادامه اذیت وآزار کارگران حق طلب شرکت مخابرات استان گیلان با عدم پرداخت بموقع حقوق بدنبال اخراج وتبعید
مجموعه ای درباره بگیر وبند های فرهنگیان کنشگر در آستانه تجمع ۱۱ اردیبهشت بنقل از کانال شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران :
۱- اسکندرلطفی سخنگوی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران
۲- خبرهای اولیه حاکی از آنست
۳- رسول بداقی بازداشت شد.
۴- امروز ساعت ۷ صبح ۶ نفر مامور امنیتی به منزل شخصی محمد حبیبی سخنگوی کانون صنفی معلمان هجوم بردند
۵- بنابر اطلاعات موثقی که به کانال شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران رسیده است در جریان دستگیری معلمان ماموران امنیتی حکمی مبنی بر بازداشت جعفر ابراهیمی نداشتند
۶- در پی ادامه فشارها بر جامعه معلمان، در آستانه برگزاری تجمع سراسری معلمان در روز یازدهم اردیبهشت، امروز ۱۴۰۱/۲/۱۰ آقای صلاح سرخی، عضو انجمن صنفی معلمان کردستان (سقز و زیویه) بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد
– هجوم ماموران وزارت اطلاعات یک روز مانده به روز جهانی کارگر به منزل حسن سعیدی و داود رضوی از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد
– مجموعه ای دیگر ازبگیروببندها در آستانه اول ماه مه روز جهانی کارگربنقل از کانال اتحادیه آزاد کارگران ایران:
۱- احضار چهار نفر دیگر از معلمان سنندج
۲- عثمان اسماعیلی بازداشت شد
۳- احضار آرمین‌شریفه به ستاد‌خبری سنندج
۴-احضار هاجر سعیدی و عبدالله خیر آبادی فعالین کارگری به اطلاعات سنندج
۵-احضار دلیر نصر الهی به اداره اطلاعات سنندج
۶-احضار زاهد مرادیان فعال کارگری به اداره اطلاعات سپاه
۷- الوار قلی‌وند ، امروز ۱۰ اردیبهشت بە شعبە یک اجرای احکام دادسرای قدس احضار و جهت تحمل ۳ سال حبس روانەی زندان اوین شد.
– بیانیه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در حمایت از اعتراضات دانشجویی
*فراخوان های کارگران راه آهن برای تجمع در ۱۱ اردیبهشت روزجهانی کارگر برای احقاق حقوق برحقشان:
۱- فراخوان کارگران نگهداری خط و ابنیه فنی راه آهن بندر عباس
زمان: یکشنبه ۱۱ اردیبهشت – ساعت ۸
مکان :مقابل استانداری هرمزگان
بن ماه رمضان به ما کارگران راه آهن بندرعباس ندادن ، نه حقوقمون درست و حسابی میدن و نه حمایتی از ما میکنن. دیگه نمیدونیم با چه رویی به خانواده خودمون نگاه کنیم.
دیگه خسته شدیم، به هر دری میزنیم انگار نه انگار
وعده ما یکشنبه ۱۱ اردیبهشت ساعت ۸ ، مقابل استانداری
۲- فراخوان کارگران نگهداری خط و ابنیه فنی راه آهن یزد
زمان: یکشنبه ۱۱ اردیبهشت – ساعت ۸
مکان: مقابل استانداری یزد
وعده ما یکشنبه ۱۱ اردیبهشت ساعت ۸ ، مقابل استانداری و ۱۲ اردیبهشت ساعت ۸ درب دفتر راه آهن
۳- فراخوان کارگران خط وابنیه وحراست متروهشتگرد برای تجمع روی ریل
باتوجه به فرارسیدن روز کارگروعیدسعیدفطر مثل اینکه مسئولان قصدندارند وشایدم اصلاواسشون مهم نباشه که بجز خودشون کسی دیگه دلشون شادباشه .
نه ازبرج دوازده خبری ونه ازبن ماه رمضان وبیایین دست به دست هم بدیم بریم روی ریل بشینیم تا تکلیف روشن بشه.
وعده ما فردا روزکارگر.
*متن بیانیه شروع اعتصاب غذای اسماعیل عبدی از روز ۱۱ اردیبهشت اول ماه مه
در حالی به اولین روز جهانی کارگر و روز ملی معلم در قرن پانزدهم شمسی نزدیک میشویم که در ایران فقر، گرسنگی و نابرابری آرامش زحمت کش ترین اقشار جامعه را سلب کرده و آن ها را در دشوار ترین وضعیت معیشتی و منزلتی قرار داده است طوری که بسیاری نه تنها توان تهیه ابتدایی ترین امکانات آموزشی برای فرزندانشان را ندارند بلکه نگران حداقل های تغذیه ایی آنان هستند.
استانداردهایی مانند مزد و بیمه متناسب با کار، مدارس هوشمند و آموزش و پرورش رایگان و برابر جدا از قومیت، جنسیت و مذهب که در بیشتر نقاط جهان جز خدمات عادی محسوب می‌شوند، در ایران به رویاهایی غیر قابل تحقق تبدیل شده اند.
با این اوصاف مردم بارها نسبت به این شرایط نابسامان اعتراض کردند که متاسفانه به شدت ترین شکل ممکن مورد سرکوب قرار گرفتند.
یکم ماه می در ایران مجالی است برای ابراز فریادهای فروخورده و بغض های مانده در گلوی مردمی که هنوز وقایع غم بار دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ را از یاد نبرده اند که در آن ها رشید ترین جوانان این سرزمین فقط به خاطر اعتراض به گرانی، تورم، فساد و اختلاس در خون خود غلتیدند.
تلخ تر آن که جمهوری اسلامی برای فرار به جلو و نمایش اقتدار با القای ترس از سوریه ایی شدن ایران، هر چند روز یک بار از موشک های بالستیک رونمایی کرده و جای پاسخ گویی به این همه ناکارآمدی و بحران اقتصادی؛ اقدام به پرونده سازی برای کنش گران صنفی، مدنی و سیاسی کرده و آن ها را با اتهاماتی امنیتی به زندان های طولانی مدت محکوم می کند.
اینجانب در اعتراض به صدور احکام امنیتی برای فعالان صنفی و ظلم مضاعف به خانواده های معلمان و کارگران زندانی از تاریخ ۱۱ اردیبهشت، یک ماه می اعتصاب غذا میکنم.
بدیهی است که عواقب این اعتصاب غذا بر عهده قوه قضاییه جمهوری اسلامی است.
۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱
زندان کرج
اسماعیل عبدی
*ادامه اعتصاب کارگران پروژه ای صنایع نفت ،گاز وپتروشیمی ونیروگاه ها برای افزایش دستمزد و ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت:
۱- کارگران پروژه‌ای شرکت IGC شاغل در پروژه‌ی NGL3100 دست به اعتصاب زدند
امروز شنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱ کارگران پروژه‌ای شرکت IGC شاغل در پروژه‌ی مجتمع گاز NGL3100 واقع در منطقه دشت عباس شهرستان دهلران نیز دست به اعتصاب زدند.
کارگران پروژه‌ای نفت خواستار افزایش دستمزد و نوبت‌کاری ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت هستند.
منبع:کانال اتحادیه آزاد کارگران ایران
درهمین رابطه: کارگران پروژه‌ای شرکت IGC به اعتصاب پیوستند
برابر خبرهای منتشر شده تمامی همکاران پروژه ای در واحدهای اجرایی و اداری پروژه گازی ان جی ال ۳۱۰۰ دشت عباس دهلران دست از کار کشیده اند.
سرمایه گذار این پروژه صندوقهای بازنشستگی نفت است و کارفرمای اصلی شرکت پترو پالایش دهلران است.
به نقل از برخی همکاران ، این شرکت پس از بالا گرفتن اعتراضات همکارانمان و تصمیم برای آغاز اعتصاب ؛ از طریق پیمانکاران خود کارگران معترض را به اخراج تهدید کرده است.
برگرفته ازکانال شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
۲- کارگران پروژه‌ای ساخت مخازن اسلام آباد غرب دست به اعتصاب زدند
امروز شنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱ کارگران پروژه‌ای ساخت مخازن شاغل در پیمانکاری قیطاسی واقع در اسلام‌آباد غرب نیز دست به اعتصاب زدند.
منبع:کانال اتحادیه آزاد کارگران ایران
۳- کارگران پروژه‌ای پتروشیمی دماوند دست به اعتصاب زدند
امروز شنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱ کارگران پروژه‌ای شرکت پیمانکاری شیروانی شاغل در پتروشیمی دماوند نیز دست به اعتصاب زدند.
منبع:کانال اتحادیه آزاد کارگران ایران
درهمین رابطه:اعتصاب در حال گسترش است
نیروهای ساخت مخزن و پایپ راک پتروشیمی اسلام آباد غرب هم به اعتصاب پیوستند.
همچنین نیروهای پیمانکاری شیروانی پتروشیمی دماوند در فاز دو عسلویه هم دست از کار کشیدند.
افزایش دستمزد و بیست روز کار ده روز استراحت مطالبه اصلی ماست.
برگرفته ازکانال شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
*ادامه اعتراضات کارگران شهرداری تبریز نسبت به عدم تبدیل وضعیت وتبعیض و وعده های توخالی مسئولان با ترک مراسم افطاری رسمی
چهارشنبه شب(۷ اردیبهشت)، کارگران شهرداری تبریزدرادامه اعتراضات دامنه دارشان نسبت به عدم تبدیل وضعیت و تبعیض(ازجمله جدا کردن سفره هادراین مراسم) و وعده های توخالی مسئولان مراسم افطاری ترتیب داده شده از طرف این نهاد قدرت به مناسبت هفته کارگر را دسته جمعی ترک کردند.
تصاویری از سفره چهارشنبه شب شهرداری تبریز خشم واعتراض کارگران رابرانگیخت:
روز شنبه ۱۰ اردیبهشت،یکی از کارگران شرکتی شهرداری تبریز گفت: حدود یک هزار و ۷۵۳کارگر تحت مسئولیت ۲۷ پیمانکار طرف قرارداد با سوابق کاری بالا در سخت‌ترین شرایط و آلایندگی در ده منطقه شهر تبریز مشغول کارند که سالهاست به دنبال تبدیل وضعیت استخدامی خود از موقت به قرارداد دائمی هستند.
او افزود: کارگران خدماتی که به عنوان پاکبان کار می‌کنند، بهترین سالهای عمر خود را در شرایط سخت محیط کار با حداقل دریافتی می‌گذرانند و در این مسیر درگیر انواع بیماری‌های روحی و جسمی شده‌اند اما به دلیل شرایط سخت کار نه فرصتی برای پیگیری درمان دردهای خود دارند و نه انگیزه‌ای برای ادامه کار.
او در پیگیری مطالبات خود و همکارانش گفت: سالها به دنبال تبدیل وضعیت شغلی خود هستیم و در این راه وعده‌های بسیاری از مسئولان شنیده‌ایم. در آخرین پیگیری که در روز چهارشنبه هفته گذشته در مراسمی که شهرداری برای افطاری کارگران به مناسبت هفته کارگر ترتیب داده بود، کارگران بعد از صرف افطاری و نشنیدن پاسخ قانع کننده از سوی مسئولان شهری به نشانه اعتراض به بدعهدی مسئولان شهری، محل برگزاری مراسم را ترک کردند.
این کارگر با بیان اینکه در این مراسم مسئولان سفره خود را از کارگرانی که با لباس کار حاضر شده بودند؛ جدا کردند، در پایان اضافه کرد: رفع تبعیض و بی‌عدالتی، یک خواسته قانونی است؛ وقتی ما برای شهرداری تبریز کار می‌کنیم، چرا قراردادمان مستقیم نیست و بخش زیادی از درآمد ماهانه‌مان به شرکت‌های تامین نیرو و واسطه‌ها تعلق می‌گیرد؟
*ادامه اعتراضات کارگران شهرداری شوش نسبت به عدم پرداخت چندماه حقوق وحق بیمه وعده های توخالی مسئولان مقابل فرمانداری واداره کار
روز شنبه ۱۰ اردیبهشت، کارگران شهرداری شوش با ادامه تجمع مقابل فرمانداری واداره کار این شهرستان دراستان خوزستان ضن ادامه اعتراض نسبت به عدم پرداخت چندماه حقوق وحق بیمه و وعده های توخالی مسئولان،عزم راسخشان را برای دست یابی به مطالباتشان بنمایش گذاشتند.
کارگران شهرداری شوش درباره علت حضور خود مقابل ساختمان فرمانداری و اداره کاربه خبرنگار رسانه ای گفتند: امروز ششمین روز هفته کارگر است که برای بیان مطالباتمان به فرمانداری شهرستان شوش مراجعه کردیم اما موفق به گفتگو با مسئولان نشدیم لذا اعتراض خود را به اداره کار شهرستان انتقال دادیم که بازهم نتیجه نداد.
این کارگران گفتند: چهار ماه است حقوق‌مان به تاخیر افتاده و بیش از دوماه حق بیمه‌مان پرداخت نشده است؛ آخرین حقوقی که دریافت کرده‌ایم مربوط به بهمن ماه سال گذشته (۱۴۰۰) بوده که پایان اسفند به همراه عیدی پرداخت شده است؛ قرار بود بعد از تعطیلات نوروز بخش دیگری از معوقات نیز به حساب کارگران واریز شود که هنوز انجام نشده است.
یکی از کارگران حاضر در این اجتماع گفت: در مجموعه شهرداری شوش بیش از ۳۰۰ نفر تحت مسئولیت پیمانکاران مختلف ۱۷ تا ۱۸ سال سابقه کار مشغول کارند که جدا از معوقات مزدی و بیمه‌ای در طول فعالیت شغلی‌شان به دنبال تبدیل وضعیت شغلی خود بوده‌اند.
وی با بیان اینکه در نتیجه حضور پیمانکار مطالباتمان به صورت حداقلی پرداخت می‌شود و این موضوع ما را در شرایط بد مالی قرار داده است، افزود: بارها مسئله تبدیل وضعیت استخدامی خود را از شهرداری و شورای اسلامی شهر شوش مطالبه کرده‌ایم اما باوجود آنکه از مشکلات ما کارگران با پیمانکاران باخبرند، اقدامی انجام نمی‌دهند.
او افزود: در چند سال گذشته حقوق کارگران پیمانی شهرداری شوش معمولا با سه تا شش ماه تاخیر پرداخت می‌شد اما حقوق کارکنان و کارگران قرارداد مستقیم شهرداری تقریبا به‌روز بوده است.
وی افزود:علاوه بر پرداخت دستمزدهای پایین، مسئله فقدان امنیت شغلی نیز ازجمله نگرانی‌های کارگران پیمانکاری شهرداری شوش است.
درهمین رابطه:کارگران شهرداری شوش درچهارمین روز اعتراضشان نسبت به عدم پرداخت چندماه حقوق و وعده های توخالی مسئولان مقابل فرمانداری شوش سفره خالی پهن کردند
روز چهارشنبه ۷ اردیبهشت برای چهارمین روز متوالی،کارگران شهرداری برای اعتراض به عدم پرداخت چندماه حقوق و وعده های توخالی مسئولان مقابل فرمانداری این شهرستان دراستان خوزستان تجمع کردند وسفره خالی پهن کردند.
* ادامه اعتراضات کارگران حجمی شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران نسبت به بلاتکلیفی استخدامی ومعیشتی مقابل ساختمان و دفتر مدیرعامل شرکت
روز شنبه ۱۰ اردیبهشت، کارگران حجمی شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران(معروف به ۳۸۰ نفره) برای نشان دادن اعتراضشان نسبت به بلاتکلیفی استخدامی ومعیشتی برای باری دیگر دست به تجمع مقابل ساختمان و دفتر مدیرعامل شرکت زدند.
*ادامه کنش های کارگران بازنشسته کشت وصنعت نیشکر هفت تپه نسبت به عدم پرداخت مطالبات وپاسخگو نبودن مسئولان با برپایی تجمع مقابل اداره کار
روز شنبه ۱۰ اردیبهشت، کارگران بازنشسته کشت وصنعت نیشکر هفت تپه درادامه اعتراضات دامنه دارشان نسبت به عدم پرداخت مطالبات وپاسخگو نبودن مسئولان برای باری دیگر دست به تجمع مقابل اداره کارشهرستان شوش زدند.
یکی از کارگران بازنشسته حاضر درتجمع در تشریح مطالباتشان به خبرنگاررسانه ای گفت: روند ثبت نام، سیستم ارسال پیامک وروند رسیدگی به شکایات حدودا ۲۰۰ کارگر بازنشسته نیشکر هفت تپه در هیات تشخیص اداره کار شوش به کندی انجام می‌شود بنابراین درخواست ما سرعت دادن به موضوع شکایت ما کارگران بازنشسته است تا به مطالباتمان بعداز گذشت یکسال رسیدگی شود.
او اضافه کرد: در نتیجه این جلسه که با معاونت اداره کار برگزار شد مقرر شد، موضوع مشکلات ما با اطلاع رئیس اداره کار شوش رسیده و برای آن چاره‌اندیشی شود.
وی با بیان اینکه چندین ماه است منتظر اقدام هیات تشخیص برای وصول مطالبات بازنشستگی خود هستیم، در ادامه گفت: ما بازنشستگان کارگری سال ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ مجتمع نیشکر هفت تپه برای رسیدن به مابقی سنوات و مرخصی ذخیره خود (بر اساس ماده ۳۴ و ۳۵ قانون کار و رای شماره ۳۳۲۸ دیوان عدالت اداری) یک سال چانه‌زنی کردیم در عین حال با شورای تامین استان و نمایندگان صحبت کردیم اما به نتیجه نرسیدیم و تصمیم گرفتیم شکایت خود را در اداره کار ثبت کنیم اما با این وضعیت طول میکشد تا از راه قانونی بتوانیم به حق خود برسیم.
او گفت: در عین حال رئیس یکی از شعب هیات تشخیص این شهرستان در پاسخ به شاکیان اعلام کرده که استناد به رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری و نامه اداره کارشهرستان جهت ملزم کردن کارفرمای نیشکر هفت تپه به پرداخت سنوات و مرخصی ذخیره با مزایا و حق بیمه به سازمان تامین اجتماعی برای آیتم ایاب و ذهاب، سند معتبری جهت صدور رای موافق نمی‌باشد و می‌بایست شخصا از سازمان تامین اجتماعی بنام شاکی درخواست ارائه بشود که امری محال و در صورت موافقت سازمان تامین اجتماعی جهت صدور استفساریه شخصی چون لازم است از طریق اظهارنامه در دایره‌های قضایی صورت گیرد زمانبر بوده و به زمان صدور رای هیات نخواهد رسید.
*ادامه اذیت وآزار کارگران حق طلب شرکت مخابرات استان گیلان با عدم پرداخت بموقع حقوق بدنبال اخراج وتبعید
روز شنبه ۱۰ اردیبهشت،جمعی از کارگران شرکتی حق طلب مخابرات گیلان از عدم پرداخت حقوقِ فرودین ماه خود وهمکارانشان خبر دادند.
آنها به خبرنگاررسانه ای گفتند:در حالیکه حقوق تمام نیروهای مخابرات ایران پرداخت شده، حقوق نیروهای مخابرات گیلان به دلیلِ اعتراضاتِ آنها پرداخت نشده است.
این نیروها ماه‌هاست در اعتراض به وضعیتِ قرادادهای خود، عدم اجرای طرح طبقه‌بندیِ مشاغل و معوقاتِ بیمه‌ای مخابرات به سازمان تامین اجتماعی معترض هستند و تجمعاتی نیز برای مطالبات خود انجام داده‌اند.
آنها افزودند:در پیِ این اعتراضات و همچنین عدم امضای قرادادِ یک‌طرفه توسط پرسنل، مخابرات گیلان قراداد سه نفر از فعالان کارگری را تمدید نکرد و همچنین یک نفر از این نیروها را به یکی از شهرستان‌های راه دور فرستاد. این وضعیت منجر به این شد که نیروهای گیلان، اوایل اردیبهشت ماه به مدت ۴ روز دست از کار بکشند.
آنها ادامه دادند: در حالیکه مسئولان همواره بر مطالبه‌گری تاکید دارند اما نتیجه‌ی مطالبه‌گری برای کارگران مخابرات گیلان، پرداخت نشدنِ حقوق و حذف سه نفر از فعالان کارگری و تبعید یکی از آنها بوده است.
*مجموعه ای درباره بگیر وبند های فرهنگیان کنشگر در آستانه تجمع ۱۱ اردیبهشت بنقل از کانال شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران :
۱- اسکندرلطفی سخنگوی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران:
قانون اساسی به صراحت حق تجمعات اعتراضی را به رسمیت شناخته است با این وجود در پی فراخوان شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران ، امروز ماموران امنیتی با یورش به منزل چند فعال صنفی ضمن ضبط وسایل الکترونیک آنان ، این فعالین را بازداشت کرده‌اند که تا این لحظه سه نفر از افراد بازداشت شده را به بازداشتگاه اوین تهران منتقل کرده‌اند
رسول بداقی ، جعفر ابراهیمی ، محمد حبیبی ، علی اکبر باغانی از جمله کسانی هستند که صبح امروز بازداشت شده‌اند و دهها همکار دیگر از نقاط مختلف کشور احضار شده اند
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان متشکل از تشکلهای قانونی و برآمده از آرای معلمان اقصا نقاط کشور است که بنا به اراده جامعه معلمان برای طرح خواسته‌های به حق آنان فراخوان تجمع اعتراض داده است
این شورا بار دیگر تاکید می کند جنبش اعتراضی معلمان قائم به هیچ شخصی نیست و اعتراضات معلمان متاثر از خواست و اراده تک تک جامعه فرهنگیان است
شورای هماهنگی ضمن محکوم کردن برخوردهای امنیتی و سرکوب فعالان صنفی ، فرهنگیان را به حضور حداکثری در تجمع های اعتراضی ۱۱ اردیبهشت دعوت میکند و به دولتمردان هشدار می دهد که روند قبیح و شرم آور پرونده سازی و ارعاب معلمان را متوقف کند ویاد آور می شود دو دهه سرکوب معلمان نه تنها آنان را وادار به عقب نشینی نکرده که همواره بر تعداد معترضین در کف خیابان افزوده است
۲- خبرهای اولیه حاکی از آنست
امروز صبح چهار تن از اعضای کانون صنفی معلمان ایران (تهران)،علی اکبرباغانی، رسول بداقی، محمد حبیبی و جعفرابراهیمی بازداشت شدند.
۳- رسول بداقی بازداشت شد.
امروز شنبه ۱۰ اردیبهشت؛ ساعت ۶ و نیم صبح ؛ ۵ نفر از پلیس امنیت به زور وارد منزل شدند و بعد از شکستن شیشه با پتک و بهم ریختن طبقه بالا ؛ رسول بداقی را بازداشت کردند .
۴- امروز ساعت ۷ صبح ۶ نفر مامور امنیتی به منزل شخصی محمد حبیبی سخنگوی کانون صنفی معلمان هجوم بردند و با شکست وسایل و برخورد خشن، کلیه وسایل الکترونیک همسرش را اعم از لبتاب و گوشی و…. را ضبط کردند و با خود بردند.
۵- بنابر اطلاعات موثقی که به کانال شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران رسیده است در جریان دستگیری معلمان ماموران امنیتی حکمی مبنی بر بازداشت جعفر ابراهیمی نداشتند و تنها حکم ضبط وسایل شخصی ایشان را داشتند لازم به ذکر است جعفر ابراهیمی در حال حاضر به صورت غیرقانونی در بازداشت به سر میبرد.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران ضمن محکوم نمودن این بازداشت ها، خواهان آزادی تمام معلمان زندانی به ویژه آقایان رسول بداقی،جعفرابراهیمی،محمد حبیبی و علی اکبر باغانی است.
سرکوب و بازداشت معلمان نمیتواند در اراده معلمان خللی ایجاد کند و ما تا تحقق مطالبات به خیابان خواهیم آمد.
۶- در پی ادامه فشارها بر جامعه معلمان، در آستانه برگزاری تجمع سراسری معلمان در روز یازدهم اردیبهشت، امروز ۱۴۰۱/۲/۱۰ آقای صلاح سرخی، عضو انجمن صنفی معلمان کردستان (سقز و زیویه) بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. پیش از بازداشت ماموران امنیتی به منزل این فعال صنفی یورش برده و، وسایل شخصی ایشان از جمله یک تلفن همراه، هارد، سیم کارت و اسناد شخصی وی را ضبط کردند.
لازم به ذکر است صبح امروز آقای سرخی به پلیس امنیت شهرستان سقز احضار شده بود بعد از مراجعه و بازجویی مقدماتی به بازپرسی فرستاده شد سپس با همراهی گروهی از فرهنگیان شهرستان سقز آزاد شد.
*هجوم ماموران وزارت اطلاعات یک روز مانده به روز جهانی کارگر به منزل حسن سعیدی و داود رضوی از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد
شنبه ۱۰ اردیبهشت ماموران وزارت اطلاعات یک روز مانده به روز جهانی کارگر به منزل حسن سعیدی و داود رضوی از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد هجوم بردند. در ساعت ۱۸ ماموران به منزل حسن سعیدی مراجعه کرده و در حالی که همسر و فرزند کوچک ایشان تنها در منزل بودند با تهدید وارد منزل شدند و با تفتیش منزل گوشی تلفن همراه، فلش مموری، دو هارد کامپیوتر، سی‌‌دی، کتاب و پرونده‌های کارگران را با خود بردند. در مراجعه به منزل ایشان همچنین کتبا به همسرشان ابلاغ کردند که ظرف پنج روز آینده به دادسرای اوین مراجعه نماید اما مامورین با تلفن به حسن سعیدی اطلاع دادند که ۹ صبح ۱۱ اردیبهشت به کمیته پیگیری وزارت اطلاعات مراجعه نماید در غیر اینصورت تحت پیگرد خواهد بود. همزمان ماموران وزارت اطلاعات به منزل داود رضوی دیگر عضو سندیکا مراجعه کردند که ایشان و خانواده در منزل نبودند با این وجود ماموران اهالی ساختمان را تحت فشار قرار دادند و بنابر اطلاع، ماموران تا ساعت‌ها جلو منزل ایشان ایستاده بودند.
در روزهای منتهی به روز جهانی کارگر نهادهای امنیتی با بسیاری از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد تماس تهدید آمیز گرفته‌اند و پیامک‌های تهدید آمیز ارسال کرده‌اند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه تهاجم ماموران وزارت اطلاعات منزل اعضای خود حسن سعیدی و داود رضوی همچنین تماس‌های تهدید آمیز و ارسال پیامک تهدید آمیز به بسیاری از اعضای خود را محکوم میکند و خواهان رفع آزار و اذیت و تهدید نهادهای امنیتی از اعضای سندیکا و مختومه شدن پرونده‌های قضایی علیه اعضا سندیکا می‌باشد.
*مجموعه ای دیگر ازبگیروببندها در آستانه اول ماه مه روز جهانی کارگربنقل از کانال اتحادیه آزاد کارگران ایران:
۱- احضار چهار نفر دیگر از معلمان سنندج
امروز شنبه ۱۰ اردیبهشت مجید کریمی، فاطمه زندکریمی، مختار اسدی و رضا مرادی از معلمان و فعالین صنفی سنندج توسط اداره اطلاعات احضار شدند.
این معلمان در محل اداره آموزش و پرورش سنندج توسط مأموران وزارت اطلاعات در رابطه با تجمع روز ۱۱ اردیبهشت مورد بازجویی قرار گرفتند.
۲- عثمان اسماعیلی بازداشت شد
امروز شنبه ۱۰ اردیبهشت حدود ۱۱ نفر از ماموران لباس شخصی ساعت ۱۰ صبح به منزل شخصی عثمان اسماعیلی یورش می برند و ضمن تفتیش منزل ایشان تعدادی وسائل شخصی او را با خود به می برند.
بعد از تفتیش منزل ساعت ۳ بعدازظهر در حالیکه عثمان عازم منزل بوده توسط نیروهای امنیتی بازداشت و تحویل دادگستری می دهند.
قاضی کیشک با قرار وثیقه ایشان را روانه زندان کرد.
قابل ذکر است که ماموران امنیتی تمام آپارتمانی که مربوط به همسایه های عثمان اسماعیلی است را مورد تفتیش قرار دادند.
۳- احضار آرمین‌شریفه به ستاد‌خبری سنندج
روز جمعه ۹ اردیبهشت آرمین شریفه از فعالین کارگری شهر سنندج با وجود شرایط بیماری و قرنطینه شش ماهه به ستاد خبری اداره اطلاعات احضار شد و پس از بازجویی دو ساعته با محوریت روز جهانی کارگر و تهدید بر عدم حضور در فعالیت های اجتماعی آزاد گردید.
۴-احضار هاجر سعیدی و عبدالله خیر آبادی فعالین کارگری به اطلاعات سنندج
امروز شنبه ۱۰ اردیبهشت هاجر سعیدی و عبدالله خیر آبادی فعالین کارگری به اطلاعات سنندج احضار و مورد بازجویی وتهدید قرار گرفتند.
۵-احضار دلیر نصر الهی به اداره اطلاعات سنندج
امروز شنبه فعال کارگری دلیر نصر الهی به اداره اطلاعات سنندج احضار و مورد بازجویی قرار گرفت.سپس بعد از بازجویی وتهدید به عدم شرکت‌در روز جهانی کارگر اورا آزاد کردند.
۶-احضار زاهد مرادیان فعال کارگری به اداره اطلاعات سپاه
طی تماسی تلفنی در روز ۸ اردیبهشت با زاهد مرادیان فعال کارگری واحضار او به اداره اطلاعات سپاه ودر تاریخ ۹ اردیبهشت زاهد مرادیان به اطلاعات مراجعه و مورد بازجویی قرار گرفت وسپس بعد از بازجویی آزاد شد.
۷- الوار قلی‌وند ، امروز ۱۰ اردیبهشت بە شعبە یک اجرای احکام دادسرای قدس احضار و جهت تحمل ۳ سال حبس روانەی زندان اوین شد.
*بیانیه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در حمایت از اعتراضات دانشجویی
دانشگاه سنگر توامان علم و آزادی است.متاسفانه در سرزمین ما کسانی دوست دارند این نهاد حیات بخش به گورستانی ساکت و صامت تبدیل شود.مطلوب این عده و دانشجوی الگو، دانشجویی مطیع،منقاد وساکت است که نه بر جهل بشورد و نه بر ظلم بخروشد.با همه ی این تلاش های نافرجام، دانشجویان سرزمین ما همواره تلاش کرده اند تا از استقلال این نهاد در برابر ارکان قدرت، پاسبانی کنند و در این راه بسیاری از آنها با هزینه هایی چون ستاره دار شدن،اخراج، زندان های طولانی و سرکوب هایی چون تیر ۷۸ و سرکوب خرم آباد در سال ۷۹ مواجه شده اند اما با همه ی این فشارها،دانشجویان این شاگردان دیروز آموزگاران و معلمان حق طلب،پیوسته در مسیر آزادی خواهی و عدالت طلبی گام برداشته اند.در روزهای اخیر دانشجویان علم و صنعت در اعتراض به هتک حرمت و کتک کاری یکی از دوستان خود توسط نهاد حراست، دست به تجمعی مسالمت آمیز زدند و خواهان آن شدند که نهاد حراست، حریم حرمت دانشجویان را نگه دارد. این تجمع با حمایت دانشجویان دانشگاه های دیگر نیز مواجه شد.
ما معلمان به حکم رسالت معلمانه و نگرانی از یاسی که در بسیاری از شاگردان نخبه و آینده هراسی آنها می بینیم،به تصمیم سازان و دست اندرکاران حکومتی هشدار می دهیم چنین وضعیتی برای آینده این سرزمین به شدت خطرناک و آسیب زا بوده و نه تنها موجب سلب سروری کردن دانش در همه ی امور می شود،بلکه این تلاش نامبارک در نخبه کشی و دانشجو ستیزی، روندی جز سکان داری جهل بر حوزه های کاملا علمی و تخصصی را در پی نخواهد داشت.طبق تحلیل مجله اکونومیست و بر اساس داده‌های صندوق بین‌المللی پول، ۹۶ درصد از اختراع‌های ثبت شده توسط نخبگان ایرانی مقیم خارج تنها بین سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ ثبت شده است.دبیر کل انجمن استعدادهای برتر ایران در مصاحبه با رسانه ها عنوان نموده که طی بیست سال اخیر یعنی از آغاز دهه هشتاد تا پایان دهه نود،از ۸۶ مدال آور ایرانی در المپیادها ۸۲ نفر آنها از ایران مهاجرت کرده اند.دردناک تر اینکه در این میان علی یونسی دارنده مدال طلا المپیاد نجوم و امیر حسین مرادی دارنده مدال نقره المپیاد نجوم کشور که دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف هستند،پس از دو سال نگهداری در زندان و شرایط بسیار سخت، دادگاه آنها در ابهامات زیادی و بر خلاف اصول قانون اساسی که مورد اعتراض بسیاری از حقوقدانان قرار گرفته، برگزار شد. چگونه ممکن است معلمان ایران شاهد این صحنه های دردناک برای بهترین فرزندان خود باشند و خون دل نخورند؟ زیباترین صحنه های کلاس درس و آرزوی معلمانه، تماشای جلوه های دانشمندانی است که از کلاس های درس معلمان، به مراکز عالی و دانشگاه ها می کوچند.حال وقتی که می بینند،فرزندان تحصیل کرده و شاگردان دیروزشان، یا در وطن خویش غریبند و یا در غربت سرزمین های دیگر به ناچار باید روزگار بگذرانند،چه احساسی جز اندوه سرشار می تواند گریبان چاک کن روزگار پر رنج و شکنجشان گردد؟
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران ضمن محکوم کردن برخوردهای صورت گرفته با دانشجویان کشور و حمایت از اعتراض های دانشجویان، خواهان مختومه شدن پرونده سازی ها برای دانشجویان معترض و آزادی دانشجویان در بند به ویژه آزادی علی یونسی و امیر حسین مرادی و برگزاری دادگاه آنها و همه فعالان صنفی و مدنی و سیاسی در شرایط علنی مطابق اصل ۱۶۵ قانون اساسی است.هیئت منصفه واقعی در جامعه قضاوت افکار عمومی و وجدان جمعی ملی است.در موارد متعدد ما شاهد بوده ایم که احکام صادر شده برای معلمان،کارگران،دانشجویان و فعالان مدنی و سیاسی هرگز نتوانسته رضایت عمومی را فراهم آورد و جامعه را ملزم به پذیرش این احکام نماید.به ویژه در شرایطی که بسیاری از غارتگران مورد حمایت فرادستان حکومتی قرار می گیرند، این تبعیض و دوگانگی بیشتر خود را نشان می دهد.شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در پایان، هشدار معلمانه و آموزگانه خود را با صدای رسا اعلام می دارد:
دانشجویان چراغ بیداری جامعه اند این چراغ خاموش شدنی نیست.ریشه اعتراض را نه در دانشجو که در سیاست های نادرست و تصمیم های نادرست ببینید و راه حل آموزگارانه ما این است که از هر چه تا کنون عمل کرده اید،دست بکشید و هر آنچه را که از انجام آن با وجود همه هشدارها و انذارهای دلسوزان جامعه سرباز زده اید، در دستور کار قرار دهید. غیر از این مسیر برای خروج از وضعیت نامتلاطم کنونی، راه حل دیگری را نمی توان متصور بود.
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران
۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱
akhbarkargari2468@gmail.com
____
ضمیمه اخباروگزارش های کارگری ۱۰ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱( بیانیه های منتشره بمناسبت اول ماه مه روزجهانی کارگر)
زنده باداول ماه مه روزهمبستگی جهانی کارگران علیه نظام سرمایه داری و برای دستیابی به مطالباتشان
– بیانیه شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران به مناسبت فرا رسیدن اول ماه می، روز جهانی کارگر
– بیانیه مشترک سندیکاها و تشکلات مستقل کارگران و معلمان و بازنشستگان به مناسبت روز جهانی کارگر (۱۱ اردیبهشت)
– قطعنامه مشترک تشکلهای کارگران، معلمان و زنان به مناسبت روز جهانی کارگر ۱۴۰۱
– کانون نویسندگان ایران:گرامی باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر!
– محمود صالحی:به دستگیری فعالان کارگری پایان دهید !.
*بیانیه شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران به مناسبت فرا رسیدن اول ماه می، روز جهانی کارگر
اول ماه می، روز جهانی کارگر، یاد آور تلاش و مبارزه کارگران برای نفی استثمار و بردگی نوین و تحقق آزادی و برابری است. تاریخچه اول ماه می به سال ۱۸۸۶ برمی‌گردد روزی که کارگران آمریکا به اعتصاب سراسری دست زدند تا ۱۴ ساعت کار روزانه را به ۸ ساعت کار کاهش دهند. پس از آن این تاریخ در جهان به عنوان روز کارگر شناخته شد و در نهایت در تقویم بین المللی این روز به نام روز جهانی کارگر ثبت شد. در ایران برای اولین بار در سال ۱۳۰۰ خورشیدی ، کارگران این روز را جشن گرفتند.
این روز در حالی نماد اتحاد و همبستگی کارگران جهان است که بخش‌های مختلف نیروی کار در جهان و ایران به خاطر بحران‌های اقتصادیِ جهانی ناشی از سیاست‌هایِ سرمایه‌سالارانه و ریاضتی با مشکلات فراوان روبرو هستند.
سیاست‌هایی چون برنامه تعدیل نیرو ، ارزان‌سازی نیروی کار و عدم تامین امنیت شغلی در کنار سلب مالکیت عمومی، خصوص‌سازی گسترده و پولی‌سازی خدمات اجتماعی، آموزشی و بهداشتی که موجب کاهش قدرت خرید کارگران و تحمیل فقر به آنان شده‌است.
همانطور که در سطح جهانی و بین‌المللی کارگران دارای مطالبات و منابع مشترک هستند در ایران نیز کارگران همچون معلمان خواهان مطالبات و حقوقی هستند که از آنان سلب شده‌است. افزایش دستمزد به بالای خط فقر، برخورداری از بیمه درمانی و تامین اجتماعی مناسب، حق تشکل‌یابی مستقل و حق اعتصاب و تجمع از جمله مطالبات جدی کارگران است اما تاکنون پاسخ حاکمیت به این مطالبات مشت آهنین بوده‌است تا جایی که امروز تعدادی از فعالان کارگری با احکام سنگین قضایی روبرو هستند حاکمیت آنان را زندانی میکند و اجازه تشکیل مجامع و جلسات را به آنان نمی‌دهد.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران ضمن حمایت قاطع از مطالبات کارگران، خواهان پایان دادن به خط سرکوب و ارعاب و مختومه شدن پرونده فعالان کارگری و آزادی زندانیان کارگر است.
مروری بر وقایع سالهای اخیر نشان می‌دهد امروز طبقه کارگر ایران بیش از هر زمان در اوج مطالبه‌گری قرار دارد. موفقیت‌های کارگران از نیشکر هفت‌تپه تا فولاد اهواز و از هپکو اراک تا خودروسازی تبریز و در بخش صنعتی و خدماتی در طی سالهای گذشته نشانگر پویایی جنبش کارگران ایران است.
اگر چه طبقه حاکم در ایران همواره سرکوب عریان را به عنوان بخشی از سیاست‌های خود در قبال کارگران ،معلمان و بازنشستگان و دانشجویان و زنان برای سرکوب مستمر معیشت و دستمزد در دستور کار خود داشته‌است. اما در بُعد برنامه‌ریزی، حقوقی و قانونی نیز تلاش نموده تا سیاست‌های خود را به اکثریت جامعه تحمیل نماید به عنوان نمونه امروز می‌توان قانون کار را به عنوان یک قانون ضدکارگری تقویت کننده سیاست‌های استثماری ارزیابی نمود. در سایه این قانون و سایر دستورالعمل‌ها و برنامه‌های اجرایی است که سیاست‌های ضدکارگری در دستور کار بخش دولتی و خصوصی قرار دارد و حداقل دستمزد بر همین مبنا به کارگران تحمیل می‌گردد.
در ادامه همین سیاست‌ها امروز بخش مهمی از نیروی کار آموزشی از قبیل نیروهای خریدخدماتی ، مربیان پیش‌دبستانی، مربیان نهضت سوادآموزی و تمام معلمان شاغل در بخش خصوصی و معلمان شاغل در آموزشگاههای آزاد و زبان خارجی تحت شمول قانون کار قرارگرفته‌اند.
این معلمان اگر موفق به عقد قرارداد شوند این شانس را دارند که مانند سایر بخش‌های کارگری بر مبنای حداقل دستمزد حقوق دریافت نمایند. حداقل دستمزدی که برای سال ۱۴۰۱ در حدود چهار میلیون تومان تعیین شده است این در حالی است که خط فقر در سال ۱۴۰۰ بالاتر از ۱۲ میلیون محاسبه شده بود.
به راستی یک خانواده مزدبگیر در چنین شرایط بحرانی چگونه قادر است با ۴ میلیون تومان امورات خود را سپری نماید. بی‌شک آن بخش از نیروی کار که موفق به عقد قرارداد نشده‌است با وضعیت اسفناک و فاجعه‌باری روبرو خواهد بود و از آن بدتر وضعیت آن بخش از نیروی کار است که به ارتش بیکاران پیوسته‌است.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران همواره خواهان افزایش حقوق تمام کارگران و معلمان شاغل و بازنشسته، دولتی و خصوصی، رسمی و غیررسمی به بالای خط فقر بوده‌است.
شورا خواهان توقف خصوصی سازی آموزش، استخدام نیروهای غیر رسمی و امنیت شغلی برای کارگران به ویژه نیروی کار آموزشی مشمول قانون کار است.
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران بر این باور است که مطالبت اقشار اجتماعی به هم پیوند خورده است از همین رو از آموزش رایگان و با کیفیت به عنوان بخشی از حقوق ملت دفاع میکند و خواهان اتحاد و همبستگی عمومی اقشار اجتماعی حول مطالبات مشترک از جمله آموزش رایگان و توقف خصوصی‌سازی است.
*بیانیه مشترک سندیکاها و تشکلات مستقل کارگران و معلمان و بازنشستگان به مناسبت روز جهانی کارگر (۱۱ اردیبهشت)
بیانیه اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت ۱٤٠۱) روز اتحاد و همبستگی بین‌المللی طبقۀ کارگر در سراسر جهان.
اول ماه مه، روز تحکیم همبستگی و اتحاد کارگران همۀ کشورها، علیه استثمار و ستم سرمایه‌داری در سرتاسر گیتی است.
این روز بزرگ، یک پیام فراموش نشدنی برای طبقۀ کارگر جهانی در بر دارد و آن اینکه: آزادی طبقۀ کارگر تنها به دست خود و با اتحاد و همبستگی و مبارزه‌ای سازمان یافته و متشکل محقق می‌شود.
واقعیت این است که نظام سرمایه‌داری وضعیت اقتصادی و سیاسی خطرناک و راه حل‌های فاجعه باری را برای کارگران و توده‌های زحمتکش در سرتاسر جهان به وجود آورده است که آشکارا آنان را به ورطه فقر و فلاکت می‌کشاند. «راه حل‌های اقتصادی» ای همچون: توسل به رویکرد «بازار آزاد»؛ توسعۀ لجام گسیخته خصوصی‌سازی و مقررات زدائی؛ حذف یا کاهش خدمات عمومی، کالائی کردن هرچه بیشتر همه چیز که بازپس گرفتن دستاوردهای کارگران، انداختن بار بحران اقتصادی بر دوش آنان و توده‌های زحمتکش و تخریب همه جانبه محیط زیست از پیامدهای مخرب و بلافصل آن می‌باشد.
«راه حل سیاسی» طبقۀ سرمایه‌دار و دولت‌های سرمایه‌داری نیز چیزی جز تلاش برای تثبیت و تداوم سلطۀ استثمارگران بر کارگران و دیگر زحمتکشان، سرکوب و یا منحرف کردن جنبش‌های مترقی و احزاب و تشکلهای مرتبط با این جنبش‌ها نبوده و نیست. انعکاس این سیاست‌ها در عرصۀ جهانی نتیجه‌ای جز: تجاوز نظامی، سرکوب جنبش‌های آزادی خواهانه، ایجاد مناطق نفوذ به نفع این یا آن بلوک قدرت، تحمیل سیاست‌ها و مقررات قدرت‌های بزرگ از طریق نهادهای بین‌المللی نداشته است که یک نمونه از آن را در جنگ میان روسیه و اوکراین شاهد هستیم که ناشی از تضاد منافع بین بلوک غرب و زرادخانۀ نظامی ناتو از یک سو، و بلوک سرمایه‌داری سلطه گر روسیه از دیگر سو می‌باشد. این جنگ جز کشتار، ویرانی، آوارگی و بی‌خانمانی میلیون‌ها انسان، گرانی و کمبود مواد غذایی و دیگر مایحتاج زندگی، ایجاد دشمنی و نفرت پراکنی، گسترش مسابقۀ تسلیحاتی و عقبگردهای سیاسی و فرهنگی نتیجه‌ای برای طبقه کارگر و توده‌های زحمتکش مردم نداشته است.
سرمایه‌داری حاکم بر ایران، همین الگوهای سرمایه‌داری جهانی و از جمله سیاست‌های نئولیبرالیستی آن را در شرایطی به کار می‌گیرد که با توجه به
کنترل انحصاری بر قدرت، منابع و امکانات کشور، رانت‌های باور نکردنی و یغماگرانه‌ای را برای صاحبان قدرت و نفوذ فراهم آورده و پیامدهای بسیار مخرب و ویرانگری را بر زندگی توده‌های مردم کارگر و زحمتکش، نسبت به بسیاری دیگر از کشورها باقی گذاشته است.
مزد کارگران در ایران از پائین‌ترین مزدها در سراسر جهان بوده و نرخ بیکاری و تورم در ایران از بالاترین نرخ‌های جهانی است. زنان کارگر علاوه بر استثمار و ستمی که بر عموم کارگران حکفرماست از ستم و تبعیض جنسیتی و بار سنگین کار خانگی نیز رنج می‌برند. ضمن این که ستم‌هائی که بر زنان وارد می‌شود نقشی اساسی در پائین نگاه داشتن مزد و مزایای کارگران زن و به طور کلی کاهش سطح عمومی مزدها – چه مزد زنان و چه مزد مردان – دارد. از سوی دیگر در جامعۀ سرمایه‌داری، و بویژه ایران، شاهد ِاعمال انواع خشونت و تحقیر بر زنان و پایمال کردن حقوق آنان هستیم: رشته‌ای طولانی از خشونت که یک سر آن ازدواج اجباری دختران خردسال و قتل‌های ناموسی و سر دیگرش تبدیل کردن زن به کالاست.
شکاف وسیع بین درآمد ناچیز و هزینه‌های روزافزون زندگی، بیکاری و عدم اطمینان به آینده – بویژه در مورد جوانان- و فقر روز افزون در سطح جامعه بیداد می‌کنند. حداقل دستمزد در ایران با مزایا برای سال جاری حدود ٦ میلیون تومان در ماه تعیین شده است که در حدود یک سوم خط فقر است. این در حالی است که بخش مهمی از کارگران شاغل، بویژه زنان کارگر، حتی از دستمزد حداقل نیز محرومند. در ایران نزدیک به ٦ میلیون بیکار وجود دارد که بیش از ٩٥ درصد آنان هیچگونه مستمری بیکاری دریافت نمی‌کنند.
از دو سال پیش شاهد مبارزات اعتراضی و اعتصابی طولانی، راه پیمائی‌های پرشور و تجمعات گسترده و خیابانی کارگران، معلمان، بازنشستگان و دیگر جنبش‌های اجتماعی بوده‌ایم که بویژه پس از پیروزیهای ناشی از مقاومت و مبارزه کارگران در هفت تپه، فولاد و کارگران پروژه‌ای صنایع نفت، گاز، پتروشیمی و نیروگاه‌ها، اشکال گسترده و سازمان یافته‌ای از اعتراضات و تجمعات خیابانی را توسط معلمان و بازنشستگان در سرتاسر ایران به نمایش گذاشته‌اند.
اعتراضات و تجمعاتی که به نوبه خود توازن قوا و فضای سیاسی- اجتماعی را بنفع جنبش‌های مطالباتی سنگین‌تر کرده و به لحاظ شکل و محتوا نمونه‌‌های برجسته و جدیدی از سازمان یافتگی و تداوم مبارزه در جنبش کارگری ایران را علی‌رغم تمامی فشارها و سرکوب‌ها، اخراج‌ها و احضارها و بازداشت و زندانی کردن فعالان این جنبش‌ها، توسط حکومت و ایادی آن، در معرض نگاه و توجه کارگران و سایر جنبش‌های اجتماعی قرار می‌دهد.
همه این‌ها به نوبه خود دلالت بر این امر خطیر دارند که کارگران باید بیش از پیش به توانایی و قدرت اراده و آگاهی خویش متکی بوده و سرنوشت خود را خود در دست گیرند.
به همین جهت در روز جهانی کارگر، که نظام حاکم همه ساله مانع برگزاری آن می‌شود، لازم است که ما کارگران شاغل و بازنشسته، معلمان، زنان، جوانان دانشجویان و … با اتحاد و همبستگی هرچه بیشتر و اتکا به سازماندهی و تشکلهای مستقل خود و از این طریق گسترش مبارزات خویش، خواست‌های خود را به طور صریح و روشن اعلام نموده و با توجه به این وضعیت، همه هم طبقه‌ای‌های خود و پشتیبانان جنبش کارگری را به اتحاد عمل برای گسترش و تعمیق مبارزه حول محورهای زیر دعوت کنیم:
۱- افزایش حداقل دستمزد به میزان ۱۶ میلیون تومان در ماه برای یک خانوار ۴نفره کارگری. ( از نظر تعداد اعضا )
۲- برابری زنان و مردان در تمام عرصه‌های حقوقی، سیاسی، اقتصادی- اجتماعی، مدنی و فرهنگی.
۳- برقراری بیمه‌های اجتماعی مکفی و موثر، بویژه بیمه‌های درمانی و بیمه بیکاری برای کارگران بیکار و جویای کار.
۴- انحلال شرکت‌های پیمانکاری و واسطه‌ای و برچیده شدن شَّرِ این قبیل شرکت‌ها، از محیط‌های کار و زندگی کارگران و تامین نیروی انسانی این مراکز، از طریق پیمان‌های دسته‌جمعی آنان.
۵- ایجاد تشکلهای مستقل کارگران و برخورداری از حق آزادی بیان و عقیده، تشکل و تحزب؛ اعتصاب و اعتراض، تظاهرات، راه پیمائی و تحصن.
۶- آزادی کارگران و معلمان زندانی و زندانیان سیاسی و عقیدتی؛ منع تعقیب قضائی و بازگشت بی‌قید و شرط آنان به کار و محل زندگی خود.
۷- منع کار کودکان کمتر از ۱٦ سال و تأمین زندگی و آموزش کودکان کار
۸- مبارزه با هرگونه تبعیض جنسیتی، عقیدتی، ملی و قومی در محیط کار و در جامعه.
۹- مبارزه با هرگونه تبعیض و ستم نسبت به کارگران خارجی و از جمله کارگران و زحمتکشان مهاجر افغانستانی در ایران.
۱۰- آموزش رایگان در تمام سطوح.
۱۱- ترمیم حقوق معلمان و بازنشستگان و همسان سازی حقوق آنان با شاغلان.
۱۲- نظارت نمایندگان منتخب بازنشستگان بر صندوق‌ها و دارائی‌های عمومی بازنشستگان و برخورداری از بیمه‌های موثر و کارآمد.
۱۳- مخالفت با جنگ‌های تجاوزکارانه و افشا و محکوم کردن سیاست‌های سلطه طلبانه و منافع استثمارگرانۀ همۀ دولت‌های درگیر درجنگ.
گرامی باد اول ماه مه روز اتحاد و مبارزۀ مشترک کارگران جهان علیه نظام سرمایه‌داری!
تاریخ ۸ اردیبهشت ۱٤٠۱
امضاها:
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
سندیکای کارگران شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه
کانون صنفی فرهنگیان البرز
کانون صنفی معلمان قزوین
کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز
گروه اتحاد بازنشستگان
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
اتحاد سراسری بازنشستگان ایران
شورای بازنشستگان ایران
کمیته ی پیگیری ایجاد تشکل های کارگری ایران
*قطعنامه مشترک تشکلهای کارگران، معلمان و زنان به مناسبت روز جهانی کارگر ۱۴۰۱
“وضعیت موجود دیگر حتی ذره‌ای قابل تحمل نیست و باید قاعده‌ی حاکم را بر هم زد و با زیر و رو کردن مناسبات کنونی، دنیایی از نو بنا کرد”.
این روح حاکم بر همه مبارزات و اعتراضات کارگران، معلمان، بازنشستگان، زنان، دانشجویان و دیگر توده‌های ستمدیده مردم ایران است که هر روزه بیش از پیش سر بر میکشد و وضعیت جهنمی موجود را به مصاف می‌طلبد.
سالهاست اعتراض و جدال برای تغییر به سیمای اصلی جامعه ما تبدیل شده است و کارگران و معلمان و اکثریت جامعه‌ی ایران امید به حکومت را برای ذره‌ای بهبود شرایط از دست داده و اعتراضات خیابانی را تنها تکیه‌گاه خود برای تحقق مطالباتشان قرار داده‌اند.
اما در این طرف، حکومتگران، سرمست از غارتگری‌های‌شان، بی هیچ توجهی به ویرانی کشور و فریاد آزادیخواهی و عدالت‌طلبی کارگران و معلمان و عموم مردم ستمدیده ایران، به گردن‌کشی‌های خود ادامه می‌دهند و بر این خیال باطل‌اند که با نیروی سرکوب و قهریه میتوانند مردم به ستوه آمده ایران را وادار به تمکین در برابر ستمگری‌های‌شان کنند.
کارگران و معلمان و زنان و دیگر توده‌های زحمتکش مردم ایران، دیگر نمی‌خواهند زیر بار دستمزد و حقوق‌های چندین برابر زیر خط فقر بروند، دیگر استثمار و تبعیض و ستم مضاعف را نمی‌پذیرند.
آنان دیگر زیر بار سلب آزادی‌های سیاسی و فردی نمی‌روند، سرکوب و آموزش ایدئولوژیک را نفی می‌کنند و خواهان حضور حداکثری در تصمیم‌گیری‌های کلان اجتماعی در قالب تشکلهای واقعی و مستقل خود هستند.
دیگر هرگونه توهمی نسبت به حکومت برای هر درجه بهبود اوضاع اقتصادی و اجتماعی و سیاسی کشور از میان اکثریت قریب به اتفاق مردم رخت بر بسته و آنان خواهان و دست‌اندرکار تغییر توازن قوا برای تحقق تغییرات بنیادین در کشور هستند.
سازماندهی معلمان، دانشجویان و بخش‌های مختلفی از کارگران و دیگر توده‌های معترض مردم ایران به‌رغم تشدید سرکوب بی‌سابقه جنبش‌های اعتراضی در دو دهه‌ی گذشته، هر روزه در حال ارتقاست و دیگر هیچ درجه‌ای از سرکوب نمیتواند جنبش‌های اعتراضی و خواهان تغییرات بنیادی را در کشور به نقطه اول خود بازگرداند.
روشن است که این مبارزات روز به روز متحدانه‌تر، سازمانیافته‌تر و زیر و رو کننده‌تر از قبل پیش خواهد رفت اما بدون تردید، سرعت‌بخشی به این روند وظیفه همه ما کارگران و معلمان و پیشروان جنبش‌های اعتراضی است.
ما امضاکنندگان این قطعنامه با باور عمیق به ممکن و در دسترس بودن تحولات بنیادین در کشور، بدین وسیله خواست‌های خود را به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر به شرح زیر اعلام و تحقق آنها را به مثابه منشور حداقلی مطالباتمان، پیش شرط سازماندهی جامعه‌ای نوین و مبتنی بر پایان دادن به استثمار و محو ستم و تبعیض و اختناق و سرکوب می‌دانیم؛
۱- افزایش فوری حداقل حقوق کارگران، معلمان و دیگر مزدبگیران شاغل و بازنشسته به بالای ۱۶ میلیون تومان در ماه و پرداخت بیمه بیکاری به کارگران و جوانان آماده به کار به میزان حداقل مزد.
۲- پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات سیاسی، صنفی و مدنی، لغو مجازات اعدام و شلاق، لغو کلیه احکام صادره علیه فعالان کارگری، معلمان و دیگر جنبش‌های آزادی‌خواه و برابری طلب و آزادی بی قید و شرط همه کارگران، معلمان و فعالان سیاسی و اجتماعی در بند.
۳- آزادی بی قید و شرط ایجاد تشکلهای مستقل، اعتصاب، اعتراض، راهپیمائی، تجمع، اندیشه و بیان، احزاب و مطبوعات.
۴- پرداخت فوری مطالبات معوق کارگران، بازنشستگان، معلمان و کارمندان بخش خصوصی و دولتی همراه با خسارت دیرکرد و تصویب قانونی برای جرم‌انگاری عدم پرداخت حقوق و مزایا.
۵- تامین امنیت شغلی و توقف اخراج سازی‌ها، پایان دادن به هر نوع استخدام غیر مستقیم و غیر رسمی، برچیده شدن قراردادهای موقت و شرکت‌های تامین نیروی انسانی و پیمانکاری، لغو قوانین مناطق آزاد تجاری و ویژه اقتصادی و عدم افزایش مبلغ بیمه کارگران ساختمانی.
۶- قطع دست دولت از صندوقهای بازنشستگی، سپردن اختیار صندوق سازمان تأمین اجتماعی و دیگر صندوقهای بازنشستگی به هیأت امنایی از نماینده‌های منتخب اعضا، محاکمه غارتگران صندوقهای بازنشستگی و جبران خسارت‌های وارده به اعضا.
۷- غارت و چپاول منابع عمومی و تخریب محیط زیست توسط باندهای مافیایی وابسته به مراکز قدرت باید فورا متوقف شود. به کلیه طرح های ضد محیط زیستی از جمله تخریب جنگل ها، کوه خواری، تجاوز به حریم دریا توسط ارگان‌های نظامی و دولتی و هرگونه طرح غیر کارشناسی انتقال آب به فلات مرکزی که به بهانه تامین آب شرب اما برای تامین آب مصرفی مورد نیاز کارخانجات فولادی متعلق به نهادهای قدرت و مافیای فولاد است باید فورا پایان داده شود.
۸- ممنوعیت کار کودکان و فراهم کردن امکانات زندگی و تحصیل رایگان با بالاترین استانداردهای آموزشی برای همه آنان فارغ از تعلق خانوادگی، جنسیت، قومیت و مذهب.
۹- استخدامهای غیر رسمی و پیمانی از قبیل حق‌التدریس در آموزش و پرورش و آموزش عالی کشور باید ممنوع و به استخدام رسمی تبدیل گردد، دانشگاهها و مدارس خصوصی و غیرانتفاعی برچیده شوند و آموزش و پرورش و آموزش عالی کشور مطابق با بالاترین استانداردهای جهانی تجهیز و سازماندهی گردند و تحصیل تا بالاترین مدارج آن رایگان باشد.
۱۰- قانون مشاغل سخت و زیان آور باید پرستاران را نیز در بر بگیرد و تمامی محیط های کار با بالاترین استانداردهای ایمنی تجهیز گردند.
۱۱- برچیده شدن حجاب اجباری و تمامی قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان، برابری کامل و بی قید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی. آزادی زنان معیار آزادی جامعه است و برخوردهای امنیتی با فعالین زن باید خاتمه یابد.
۱۲- به رسمیت شناخته شدن حق شهروندی برای مهاجرین افغانستانی و دیگر مهاجران و منع هرگونه اعمال تبعیض آمیز علیه آنان. هرگونه برخورد مهاجرستیز با اتباع خارجی باید جرم تلقی گردد.
۱۳- پایان دادن به جداسازی در دانشگاهها و کنترل زندگی شخصی دانشجویان در دانشگاه و خوابگاه. پایان دادن به سرکوب و تحقیر و تبعیض علیه دگرباشان جنسی در محیط‌های کار و تحصیل.
۱۴- اول ماه مه روز جهانی کارگر باید تعطیل رسمی اعلام و هر گونه ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روز ملغی شود.
امضاکنندگان به ترتیب حروف الفبا:
اتحادیه آزاد کارگران ایران
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه
سندیکای نقاشان استان البرز
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
شورای کارگری بازنشستگان تأمین اجتماعی (بستا)
صدای مستقل کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران (اهواز)
کانون صنفی فرهنگیان البرز
کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز
کانون مدافعان حقوق کارگر
ندای زنان ایران
*کانون نویسندگان ایران:گرامی باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر!
هر سال در اولین روز ماه مه، کارگران جهان دوشادوش هم به خیابان‌ها می‌آیند و بر ضد نظام سرمایه‌داری، با مارش همبستگی، روز جهانی کارگر را گرامی می‌دارند. کارگران با مشت‌هایی گره کرده در برابر نظامی می‌ایستند که بی‌وقفه حقوق اولیهی زندگی و دستاوردهای مبارزاتی‌شان را چپاول کرده و در ویرانی و تباهی کم نگذاشته است.
بیش از یک قرن پیش کارگران با خواستِ ۸ ساعت کار روزانه به جای ۱۴ ساعت و اعلام اعتصاب و برگزاری تظاهرات گسترده به خیابان‌ها آمدند و به خاک و خون کشیده شدند. این خواست که چیزی جز دستیابی به شأن و کرامت انسانی، زندگی بهتر و فراغت بیشتر برای کارگران نبود، طی سالها مقاومت و ایستادگی و با جان‌فشانی میلیون‌ها کارگر در اعتراض به نابرابری و استثمار به ثمر نشست و سرانجام به رسمیت شناخته شد.
هم‌گامِ این خروش، کارگران ایران نیز همچون سالیان گذشته و در شرایطی به مراتب سخت‌تر به استقبال اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت) می‌روند؛ کارگرانی که در وضعیت وخیم اقتصادی و زیر بار تورمی لگام گسیخته برای گذران زندگی تقلا می‌کنند و در سایه‌ی شوم کرونا و زیر خط خانمان‌سوزِ فقر برای دریافت دستمزدی ناچیز از جانشان مایه می‌گذراند. همان‌ها که فرسوده و بی‌رمق با قراردادهای موقت و مزدهای معوق، از حداقل‌های اولیهی یک زندگی شرافتمندانه محروم مانده‌اند و حقوق و هستی‌شان بیش از پیش لگدکوب شده است.
برگزاری مراسم مستقل در این روز، بیان آزادانه‌ی مطالبات و حق تشکل‌یابی سازمان‌های مستقل، از حقوق اساسی و اولیهی کارگران در سراسر جهان است. پاسخ حاکمان اما به حق‌طلبی، آزادیخواهی و تشکل‌یابی کارگران و هر اعتراض و اعتصاب آنها چیزی جز سرکوب، پرونده‌سازی و زندان نبوده است. کارگران فکری و فرهنگی مستقل ایران نیز هرگز از این قاعده مستثنی نبوده‌اند و از حاکمیت چیزی جز آزار و استثمار ندیده‌اند.
کانون نویسندگان ایران ضمن اعلام حمایت از مطالبات کارگران و اعلام همبستگی با آنان در مسیر دستیابی به خواسته‌های برحقشان، همچون گذشته از حق تشکل‌یابی و آزادی بیان بی هیچ حصر و استثناء دفاع میکند و خواستار آزادی بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی است.
شادباش به کارگران! و فرخنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر!
کانون نویسندگان ایران
۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۱
*محمود صالحی:به دستگیری فعالان کارگری پایان دهید !.
کارگران ، مزدبگیران !.
با نزدیک شدن به اول ماه مه روز جهانی کارگر دو جبهه در جهان ایجاد خواهد شد. جبهه کار، که طبقه کارگر در آن حضور دارند و خود را برای برگزاری مراسم اول ماه مه آماده و در آن روز معیین علیه نظام سرمایه داری اعلان جنگ می کنند.
از سوی دیگر نیروهای امنیتی قرار دارند که هر ساله با نزدیک شدن به اول ماه مه با تمام کارگرانی که در گذشته و یا حال فعال هستند ، تماس گرفته و آنها را تهدید می کنند که در مراسم های کارگری شرکت نکنند. درچند روز گذشته به منازل کارگران و فعالین کارگری از جمله علی ثقفی ، هاله صفرزاده ، مرتضی صیدی ، محمد ایرانژاد ، نصرالله امیرلو ، عمر سلیمانی ، فواد فاروقی ، پروین عبدالله پناه ، فاتح مجیدی ، سعید محمدی ، افشین رشیدی و … مراجعه و آنها را دستگیر و بازداشت کرده اند.
بيش از يک قرن از انتخاب اول ماه مه به عنوان روز جهانی کارگر، که توسط بين¬الملل کارگران می-گذرد. در این روز، طبقه کارگر جهانی به اشکال مختلف و در شرايط اجتماعی و سياسی متفاوت، ابراز وجود نموده و مطالبات طبقاتی خود را در جامعه طرح و نظام نابرابر سرمايه‌داری جهانی را به چالش می کشند. اگر چه اين طبقه، دوره‌ای (جنبش هشت ساعت کار) را سازماندهی کرد و زمانی برعليه فقر و بيکاری ناشی از بحران‌های ادواری سيستم سرمايه‌داری به پا خواست و در دوره‌ای ديگر، با شعار «صلح» در مقابل جنگ امپرياليستی ايستاد و شوراها را برای اداره امور جامعه ايجاد کرد؛ اما در تمام اين دوران‌ها و اوضاع سياسی متفاوت، اول ماه مه يک روز معیين تاريخی برای بيان خواسته‌ها و اعلان جنگ علیه نظام سرمايه‌داری است.
کارگران ايران نيز در چندین دهه گذشته، به هر شکلی که توانسته‌اند اول ماه مه را گرامی داشته و در اين روز، مطالبات طبقاتی خود را در قطعنامه‌هایشان، طرح کرده‌اند. از همان سالهای اول قرن بيستم و بازگشت کارگران مهاجر ايرانی از آسيای ميانه و روسيه، و ورود انديشه‌های راديکال کارگری، فکر برپايی مراسم روز جهانی کارگر را نیز با خود آوردند. به تدريج در سالهای متوالی و با توجه به توازن قوا، کارگران در اين روز اقدام به بيان خواسته‌های خود کرده اند. چه آن هنگام که کارگران در دهه ۲۰ خورشيدی تشکلهای قدرتمند خود را ايجاد کردند و چه در فردای انقلاب ۵۷ که طبقه کارگر در آن نقش مهمی ايفا کرد، برگزاری مراسم اول ماه مه جز جدايی¬ناپذير حرکت طبقاتی اين طبقه بوده است.
طبقه کارگر در کردستان ايران نیز، در چهار دهه گذشته از نظر کمی و کيفی و آگاهی طبقاتی، رشد و پيشرفت چشم‌گيری داشته است. اين امر سبب شد که اول ماه مه، به يکی از ارکان مهم مبارزات کارگری در اين منطقه تبديل شود. کارگران و فعالين کارگری شهرهای کردستان برای برگزاری اين مراسم ها ، آگاهانه متحمل هزينه‌های فراوانی شده‌اند. احضار، بازداشت، محاکمه، شلاق، زندان و حتی اعدام برای چهره¬هایی هم¬چون (جمال چراغ ويسی ) ، جز لاينفک و کارنامه مبارزه طبقاتی کارگران در کردستان بوده است.
بنابراین هر گونه فشار امنیتی در این آیام نمی تواند کارگران و فعالان کارگری را مرعوب کند.
ضمن محکوم کردن دستگیری کارگران و فعالان کارگری خواستار آزادی کلیه دستگیر شدگان و پایان دادن به پرونده سازی علیه کارگران ، زنان ، معلمان و بازنشستگان صنفهای مختلف هستیم.
پیش بسوی برگزاری مراسم روز جهانی کارگر بدون دخالت دولت و کارفرما .
۹/۲/۱۴۰۱
akhbarkargari2468@gmail.com
