فرارسیدن اول ماه مه، روز جهانی کارگر را به همه کارگران جهان و همچنین کارگران ایران تبریک می گوییم.
سالی که گذشت سال پر مشقتی برای کارگران ایران بود. شرایط کرونایی جامعه ایران وضعیت بسیار اسفباری را در کنار ستم کارفرمایان و دولت سرمایه داری ایران برای اقشار فقیر، تهیدست و کارگر به وجود آورد. افزون بر این تورم سرسام آور زندگی عادی تهیدستان و کارگران را با سختی بسیاری روبرو ساخت. کمبود و گرانی مسکن در شهرهای بزرگ خانواده های کارگری را به حاشیه نشینی سوق داده که از کمترین امکانات شهری از جمله آب و فاضلاب، برق، و حمل و نقل شهری برخوردار هستند. این وضعیت در شهرستان های استان های محروم بسیار اسفبارتر از شهرهای بزرگ است. در خیلی از روستاهای مناطق محروم که خانواده های کارگری از بیکاری مزمن رنج می برند از داشتن خانه و مدرسه برای بچه های خود محروم هستند. در بعضی از نقاط محروم ایران چادرنشینی و کپر نشینی رواج گرفته است. طبق آمار دست اندرکاران رژیم که حتی می توان با شک و تردید به صحت آن نگریست حکایت از هشتاد درصد فقر در تهران دارد و چهل و دو درصد در سراسر کشور زیر خط فقر قرار دارند. این در حالی است که سرمایه داران دولتی، خصوصی و عوامل دولت در نهایت ثروت و لوکس ترین امکانات رفاهی چه در داخل ایران و چه در خارج از ایران به سر می برند. ثروت های کلانی در تجهیزات نظامی، امنیتی و اتمی سرمایه گذاری می شود که نه تنها عموم مردم از آن نفعی نمی برند بلکه آنها همچون ابزاری در سرکوب کارگران و زحمت کشان به کار گرفته می شوند تا حکومت ایدئولوژیک و ارتجاعی آنان را تثبیت کند.
در سالی که گذشت کارگران و زحمت کشان با وجود شرایط مذکور دست از اعتصاب و تحصن در کارخانه و خیابان بر نداشتند. در بسیاری از بخش ها از جمله کارگران در پیمان کاری نفت جنوب، هفت تپه، صنایع ملی فولاد، فرهنگیان و بازنشستگان اعتراضات مستمر چند ساله را صورت دادند. کارگران و زحمت کشان و اقشار فقیر جامعه ایران به مطالبات حداقل خود آگاه شده اند. این سیل عظیم توده های فقیر به حرکت در آمده است و هیچ نیرویی توان مقابله با آن را نخواهد داشت. گرچه رژیم سرمایه داری با رعب و وحشت، دستگیری، شکنجه و آزار فعالین و پیشروان آگاه کارگری، فرهنگی و فعال مدنی و به ویژه زنان را در حداکثر برنامه امنیتی خود قرار داده است. جنبش کارگری نشان داد که توان دفاع از این پیشروان را دارد و در سال آتی شاهد خیزش های رادیکال تری خواهیم بود.
خطری که اتحاد کارگران را تهدید می کند رشد فزاینده ناسیونالیسم در سطح بین المللی است و ایران نیز بخشی از این جامعه جهانی است که گرایش های محافظه کارانه و راست ناسیونالیستی در قالب نیروهای طرفدار سلطنت در آن نیز عرصه وجود پیدا کرده است. مضاف بر این که جنگ ناسیونالیستی و میلیتاریسم غرب با ناسیونالیسم و میلیتاریسم روسی این تفکرات راست ناسیونالیستی را به شدت تقویت می کند. شعار “کارگران وطن ندارند” یک شعار بسیار هوشمندانه برای مقابله با این جنگ های توسعه طلبانه و ارتجاعی است و همچنین بهترین شعار برای صلح و رفاه تمام جهان است و در واقع هم چنین است. کارگران از طریق سرمایه استثمار می شوند و جهانشمولی سرمایه هیچ ارتباطی به وجود این مرزها ندارد. در کنار شعار “کارگران وطن ندارند” شعار “کارگران جهان متحد شوید” شعاری است برای پایان دادن به جنگ های ناسیونالیستی و ضد انسانی در اقصی نقاط جهان است. کارگران در ایران باید ابعاد خانمان برانداز این تفکرات ناسیونالیستی و همچنین مذهبی را مراقب باشند.
از اتفاقات بسیار قابل توجه سال گذشته گستردگی اتحاد بین کارگران در بخش های مختلف و همچنین بین کارگران و دیگر اقشار زحمتکش از جمله فرهنگیان و بازنشستگان بود. دانشجویان و دانش آموزان نیز بر اهمیت این اتحاد تاکید داشتند. شعار “تشکلات مستقل کارگری” هم برای کارگران و هم برای احزاب و سازمان های چپ کارگری به یک امر مهم و بدیهی تبدیل گشته است. جنبش کارگری سال های سال است که برای ایجاد تشکلات مستقل کارگری با رژیم جمهوری اسلامی ایران مقابله می کند و در ترویج و گسترش این هدف گامی بس بزرگ برداشته است. همچنان که طبقه آگاه کارگر ایران می داند بدون اتحاد و تشکلات مستقل کارگری پیشبردی در دستاوردهای کارگری نخواهد داشت. در سال آینده امیدواریم که اعتراضات و اعتصابات مستمر و پیگیر کارگران موجب تقویت بیشتر اتحاد کارگری گردد.
زنده باد اول ماه مه!
اتحاد کارگران ضامن رفاه کارگران!
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران! زنده باد سوسیالیسم!
پیش به سوی تشکلات مستقل و سراسری کارگران در ایران!
شورای دفاع از جنبش کارگری در ایران، گوتنبرگ ـ سوئد. ٩ اردیبهشت ١٤٠١
