برای دومين سال متوالی طبقه کارگر در سراسر جهان تحت تاثير رياضت اقتصادی مضاعف به دليل شيوع کرونا، به استقبال اول ماه مه می رود. علاوه بر مشکلات ناشی از کرونا، جنگ و حمله نظامی گسترده روسيه به اوکراين دوچندان بر مصيبت‌های زندگی کارگران افزوده و مستقيم و غير مستقيم زندگی ميليونها کارگر را تحت شعاع قرار داده است.
گرانی همه‌جانبه ناشی از حمله روسيه به اوکراين، دو برابر شدن قيمت سوخت، اضافه بهای ٣٠ الی ٤٠ درصدی مواد خوراکی، کارگران و قشر متوسط جوامع را نه تنها در اروپا بلکه در بخش عظيمی از جهان تحت فشار مضاعف قرار داده است.
اگر چه در بعضی از کشورهای صنعتی و ثروتمند تلاشهايی در جهت جبران بخشی از اين گرانی انجام گرفته، اما اين اقدامات و بعضا کمک هزينه‌ها، نمی‌تواند به شکل موثری بر رفع مشکلات معيشتی مردم و بخصوص کارگران اين جوامع بگذارد.
مردم ايران اعم از کارگر، کارمند، بازنشسته، شاغل، از اين مقدار کمک دولتی که در کشورهای اروپايی شامل قشر ضعيف جامعه می‌شود، نيز بی بهره‌اند. در عوض حکومت در سرکوب اعتراضات با دست و دل بازی فراوان هميشه در صحنه حاضر است.
طبق آمار رژيم، که معمولا نادقيق و مهندسی شده است، در سال گذشته مواد خوراکی و اقلام مورد نياز عمومی افزايش قيمت ٤٥ و در مواردی ٦٠ درصدی داشته است.
بازهم طبق آمار و گفته‌های مسئولين، ٦٠ ميليون از جمعيت ٨٣ ميليونی مردم زير خط فقر هستند. يک چهارم ساکنان شهرهای بزرگ، حاشيه نشين و يا همان حلبی‌آباد نشين هستند. افزون بر اين بايد، کارتون خوابها، قبرخوابها، اتوبوس‌خوابها و کودکان کار که اغلب بيشتر عمرشان را در خيابانها بسر می‌برند را به اين سياهه تباهی افزود.
فقر، فلاکت، دزدی، فحشا، به شکلی انکار ناپذير به معرف چهره جامعه تبديل شده است. طوری که مسئولين در رده‌های مختلف از بيان آن ابائی ندارند.
علنی شدن چهره کريه فقر در جامعه، عدم پاسخگويی خامنه‌ای و به طبع آن ديگر مسئولان رژيم به مسببين فلاکتی که جامعه را در خود بلعيده است. دزدی، بی کفايتی، اختلاس‌های ميلياردی، هزينه‌های بيهوده اتمی، هزينه‌های هنگفت جنگ‌های نيابتی با کشورهای دور و نزديک، بذل و بخشش‌های بی حساب و کتاب به نيروهای تروريستی، هزينه ميليونی برای ساخت اماکن مذهبی در ايران و کشورهای همسايه و . . . در به فلاکت کشيدن جامعه و فقير کردن مردم ايران بخصوص طبقه کارگر و قشر زحمتکش نقش اساسی داشته و دارد.
نظام سرمايه‌داری جمهوری اسلامی تلاش دارد کمبود بودجه‌هايش را که به دليل بی‌خردی در تعامل با جامعه جهانی دچارش شده است را از جيب کارگران و مردم ايران بيرون بکشد.
در سالی که گذشت و هم‌اکنون، کارگران در رشته‌های مختلف توليدی، معلمان، بازنشسته‌گان، مالباخته‌گان، کارمندان بيمارستان، رانندگان ماشين‌های حمل و نقل، راننده ماشين‌های مسافربری و حتی کارمندان نظامی و دادگستری، به اعتراض به شرايط نامناسب زندگيشان و رفع نابرابري‌های ظالمانه به طروق و عناوين مختلف دست به اعتراض زده‌اند.
روزانه و بطور مدوام ما شاهد راهپيمائی و اعتراض طبقات و اقشار مختلف جامعه هستيم. هم اکنون اعتراضات وسيع معلمين را در بسياری از شهرها شاهديم.
بی وقفه اعتراضات چه در سطح محدود و چه در سطح عمومی در جريان است. اکثريت مردم اعم از طبقه کارگر و ديگر اقشار جامعه بدرستی تنها راه نجات خود را در سرنگونی اين رژيم می‌دانند.
تنها راه رهايی و دست يافتن به زندگی شرافتمندانه، اتحاد و يکپارچگی در اعتراضات و تداوم بخشيدن به آن است. اين رژيم بر خلاف ادعايش مردم ايران را دشمن اصلی خود می‌داند. بخوبی می‌داند قيامی عمومی بر آمده از پيوند خوردن اعتراضات طبقات و اقشار مختلف تنها خطری است که او را تهديد می‌کند.
حکومت اسلامی با غرب در چانه زنی برای بر سر حکومت ماندن حاضر است تن به هر خفت و خواری بدهد. اما هم مردم می‌دانند و هم رژيم که نابودی و اتمام حجت نهائی با اين رژيم مذهبی فاشيستی، تنها به دست نيرومند کارگران و زحمتکشان است.
زنده باد مبارزات کارگران
زنده باد همبستگی و اتحاد کارگران جهان
سرنگون باد رژيم مذهبی فاشيستی جمهوری اسلامی
روند سوسياليستی کومه‌له
٢٧.٠٤.٢٢
