شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در فراخوانی از پیش تعیین شده از تمامی فرهنگیان شاغل و بازنشسته سراسر کشور دعوت کرد روز پنجشنبه یکم اردیبهشت ماه در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتشان دست به تجمع اعتراضی بزنند. معلمان معترض از جمله مطالبات خود را اجرای کامل قانون رتبه بندی فرهنگیان شاغل و همچنین قانون همسان سازی حقوق بازنشستگان، آموزش رایگان و با کیفیت برای دانش آموزان، تشکیل کلاس‌های درس با ظرفیت حداکثر ۱۶ دانش آموز و آزادی معلمان زندانی عنوان کردند. در طی سال های اخیر اعتراضات و اعتصابات معلمان، بازنشستگان، کارگران و دیگر اقشار فرودست جامعه در سطح سراسری موجودیت رژیم جمهوری اسلامی را مورد تهدید قرار داده است. نیروهای امنیتی با تمام امکانات برای جلوگیری از دامنه ی گسترش این اعتراضات دست به سرکوب معترضین میزند و این بار از طریق ارسال پیامک های تهدید آمیز ایجاد فضای رعب و وحشت از طریق تلفن های همراه و همچنین در شبکه های اجتماعی در سطح گسترده ای در تلاش بوده تا صدای اعتراض معلمان را خاموش نماید. طبق گزارش منتشر شده در شبکه های اجتماعی به دلیل اعلام تجمع اعتراضی معلمان روز چهارشنبه ۳۱ فروردین تا روز پنجشنبه اول اردیبهشت تلفن همراه تعدادی از فعالین صنفی معلمان در سراسر کشور مسدود گردید تا از این طریق از ارتباط گیری میان معلمان جهت حضور گسترده آنها در روز اعلام شده ممانعت بعمل آورند. در سال‌های اخیر با تشدید بحران اقتصادی و گسترش فقر در میان اقشار گوناگون جامعه، معلمان ایران به اعتراضات و اعتصابات بسیاری دست زده‌اند که بیشتر آنها به دلیل مشکلات معیشتی بوده است. ما نیز شاهد بوده ایم این اعتراض‌ها به طور معمول با واکنش های خشونت آمیز نهادهای امنیتی مواجه شده و علاوه بر تلاش برای جلوگیری از تجمع معلمان، برخی از معلمان معترض نیز تهدید، بازداشت، زندانی و یا اخراج شده‌اند.
در حمایت از اعتراضات سراسری معلمان، جمعی از کارگران و فعالین کارگری در شهر سنندج با صدور بیانیه ای بر تامین مطالبات و معیشت و رفاه معلمان تاکید نمودند. آنها نیز در این بیانیه تنها راه تامین مطالبات کارگران و معلمان بر تغییر توازون قوای طبقاتی در پیوستن جنبش های اجتماعی از جمله جنبش کارگری همگام و یکصدا در سطح سراسری به نفع منافع توده های زحمتکش جامعه به درستی تاکید نمودند. در این بیانیه اشاره شده: «ما کارگران هم مثل معلمان زیر بار فشار اقتصادی و روانی زندگی و معیشت خانواده هایمان هستیم. بخش بسیار بزرگی در میان کارگران فصلی و بیکار در خط فقر مطلق بسر می برند. بدین لحاظ همدلی، همسرنوشتی و همبستگی مبارزاتی معلمان و کارگران حیاتی و ضروری است. ما همه در یک کشتی نشسته ایم. فشار معیشت و گرسنگی گلوی کارگران، معلمان، بازنشستگان و بخش وسیع تر محرومان در سراسر ایران را می فشارد. ما هیچ راهی جز مبارزه و تلاش برای تامین معیشت کامل کارگران و زحمتکشان جامعه، نداریم.» اعتراضات سراسری معلمان در حالی برگزارشد که شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی بر ضرورت اعتصابی سراسری در برابر تعرضات هر روزه بر زندگی و معیشت کارگران تاکید نموده و نیز اعلام کرده اند: «ما کارگران پروژه ای پیمانی نفت اعتراضات گسرده خود را نیز آغاز میکنیم. تاکید ما بر افزایش حقوقها متناسب با رشد واقعی قیمت ها و اینکه دستمزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۶ میلیون باشد و شیفت کاری بیست روز کار و ده روز استراحت و دیگر مطالبات پاسخ نگرفته ما کارگران پروژه ای بود.» و در ادامه تاکید کرده اند: « ما همانطور که اعلام کردیم برای اعتصابات روز های دوم و پنجم اردیبهشت و برای گرامیداشت اول ماه مه، روز جهانی کارگر آماده می شویم و تاکید ما بر اعتصابی قدرتمند و سراسری است.»
در شرایطی که فقر و فلاکت اقتصادی عرصه زندگی و معیشت را بر کارگران و اکثریت مردم ایران تنگ کرده است، میدانیم روند روبه گسترش اعتصابات و اعتراضات کارگران در شهرهای کوچک و بزرگ ایران انجام میگیرد و مبارزات سراسری و پُرشکوه معلمان کماکان ادامه دارد. بر همین مبنا تأمینِ رهبری رادیکالِ اعتراضات و اعتصابات کنونی در ایران به مداخله ی طبقه ی کارگر در مبارزه و بهره گیری از تمامی ظرفیت این طبقه برای سازماندهی و بکارگیری نیروی بالقوه و هژمونی قدرتمند طبقاتی کارگران و اقشار فرودست جامعه به واقعیتی انکار ناپذیر بدل گردیده است. از سوی دیگر معترضان به خوبی این امر را دریافته اند که تحت حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی امکان پاسخ گویی به مطالبات آنها در سطح ماکرو وجود ندارد. با توجه به موقعیت و وزن اجتماعی که معلمان دارند و از طریق خواسته‌های مشترک، نقطه‌ی پیوند اجتماعی با میلیون ها دانش آموز و خانواده هایشان مرتبط هستند و مسائل و مشکلات مربوط به زندگی و معیشت آنها بطور گسترده ای در جامعه انعکاس پیدا می کند، اساسن مطالبات و خواسته‌های کارگران و معلمان در یک هم سرنوشتی و هم سویی قرارگرفته و موقعیت اجتماعی مناسبی برای ارتقاء مبارزه و اعتراض و اعتصاب آنان در فضای سیاسی ملتهب جامعه، روحیه مبارزه جویی را افزایش داده است. با آگاهی بر این امر مهم که اعتراضات روزمره جنبشهای اجتماعی یک واقعیت عینی در درون جامعه هستند، بر این اساس همبستگی طبقاتی این جنبش ها یکی از پایه های محکم و قابل اتکاء و محور اصلی مبارزه طبقاتی کارگران علیه سرمایه داران و طبقه حاکمه است. همبستگی طبقاتی کارگران نه تنها ابزار کارگران برای بقاء و رسیدن به خواسته ها و مطالبات روزانه خود است، بلکه آن عنصر پیوند دهنده ای است که لایه های زحمتکش و زیر ستم نظام سرمایه داری را به هم پیوند می زند و می تواند ابزاری قدرتمند برای سازماندهی و دفاع توده های مردم از خواست ها و حقوق خود باشد. به بیانی ساده تر این هم سویی و هم گرایی بر بستر مبارزات طبقاتی در طرح مطالبات از جانب معلمان، بازنشستگان و کارگران زمینه متفاوت و پر قدرتی را برای تحقق و روند پیشرونده مطالبات فراهم خواهد آورد و به همسو شودن پیوند ارگانیک تمام تشکل های پیشرو میتواند دامن بزند. از این زاویه فعالین پیشرو کارگری لازم است تلاش نمایند تا ضمن کار و فعالیت در راستای پیوند زدن این جنبش ها، به اشکال مؤثرتر مبارزه، همچون اعتصابات عمومی و سراسری روی آورند. مطمئنن پیش شرطهای این اعتراضات سراسری به سازماندهی هرچه وسیعتر و قدرتمندتر جنبش های اجتماعی که به انحاء مختلف منفعت طبقاتیشان به منافع طبقه کارگر پیوند خورده است یکی از مسائل کلیدی پیروزی در جهت تغییر توازون قدرت طبقاتی در این مبارزات است. تنها از این طریق میتوان توده های میلیونی جامعه را پشت سر خود سازماندهی کرد به تمامی فقر و فلاکت و شرایط دشوار اقتصادی و شکافهای طبقاتی نیز پایان داد.
تجربه‌ی اعتراضات سراسری معلمان و فرهنگیان و مشارکت گسترده ی زنان در صف این اعتراضات سراسری درس‌های آموزنده و ارزنده‌ای را در اختیارمان قرار داده است. آنچه کارگران، معلمان و بازنشستگان لازم است در تجمعات اعتراضی خود و در قطعنامه ها فرموله نمایند، مطالباتی هستند که روزانه از جانب توده های وسیعی از مردم در کف خیابانها مطرح می شود که خواست اکثریت مردم جامعه را نمایندگی میکند. مطالباتی که بیش از چهار دهه رژیم جمهوری اسلامی جواب آن را با اخراج، شکنجه، زندان و حتا قتل و اعدام داده است. بر همین اساس بستر و زمینه های ضرورت به کارگیری پیوند جنبشهای اجتماعیِ رادیکال و طبقاتی واقعیت انکار ناپذیری را بر ضرورت همبستگی مبارزات معلمان، بازنشستگان، زنان، کارگران و دانشجویان در سطح سراسری به وضوح نشان میدهد. تنها با تداوم مبارزات طبقاتی اعم از جنبش های اجتماعی میتوان توازون قوا را به نفع منافع توده های میلیونی کارگران و اقشار فرودست جامعه تغییر داد و نهایتن حاکمیت سرکوبگر رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی را به زیر کشید.
۲۲ آوریل ۲۰۲۲
