اخباروگزارش های کارگری ۲۹ اسفند ماه ۱۴۰۰
با گرمترین شادباش ها وبهترین آرزوها به مناسبت فرارسیدن بهار ونوشدن سال
– دیدار همسر و فرزندان عبدی با اسماعیل عبدی در ندامتگاه مرکزی کرج، در لحظه تحویل سال ۱۴۰۱
– شادباش نوروزی کانون نویسندگان ایران
– پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران به مناسبت فرارسیدن سال ۱۴۰۱
بهار سر رسید و نوید دوباره داد که “زمستان رفتنی‌است”.
– اعتراض کارکنان رسمی سکوهای گازی پارس جنوبی
*دیدار همسر و فرزندان عبدی با اسماعیل عبدی در ندامتگاه مرکزی کرج، در لحظه تحویل سال ۱۴۰۱
ساعاتی پیش از تحویل سال خانواده معلم زندانی اسماعیل عبدی به همراه رسول بداقی،عزیز قاسم زاده،مسعود فرهیخته و رضا مسلمی برای همبستگی با این معلم زندانی سفره هفت سین را در جلوی زندان مرکزی کرج پهن کردند. اما لحظاتی بعد ابتدا برخی از افسر نگهبان ها با حضور در جمع خواستار برچیدن شدن سفره هفت سین شدند که خانواده و دوستان عبدی گفتند: ما قصدی جز یاد کرد اسماعیل عبدی نداریم و پس از تحویل سال محوطه را ترک می کنیم که با مخالفت افسر نگهبان ها مواجه شدند و موجب شد که ایرج فتاحی رئیس ندامتگاه مرکزی کرج با حضور در جمع و تهدید حاضران،خواهان جمع کردن سفره و خروج از محوطه شدند.در این هنگام معلمان حاضر با زبانی آرام و مسالمت آمیز از او خواستند اجازه دهد لحظات تحویل سال را با خاطره ای خوش در محوطه ندامتگاه بمانند و سپس آنجا را ترک کنند اما فتاحی همچنان با زبان تهدید،ارعاب و خشونت کلامی خواهان ترک محوطه مقابل زندان شد و گفت: «این منطقه حوزه استحفاظی من است و شما وارد حریم من شده اید.» در این هنگام رسول بداقی در پاسخ وی گفت: «باشد همه ی زندان برای تو و سهم تو» که این جمله موجب شد رئیس ندامتگاه با تهدید بیشتر و عصبانیت تمام و خط نشان کشیدن، فریاد زد: «شما دارید چرت و پرت می گویید» و با ادبیات توهین آمیز و خشونت در کلام موجب شد که مبینا دختر عبدی با چشمانی گریان اما با صدایی رسا و محکم خطاب به او بگوید: «من از اینجا نمی روم هشت سال است که پدرم را سر سفره هفت سین ندیده ام.» فتاحی در این لحظه که جوابی برای مطالبه ی حق مبینا نداشت، گفت:شما جای دختر من هستید و مبینا بلافاصله گفت: «پس شما هم مثل یک پدر با من رفتار کن» فتاحی پس از این سخن مبینا پذیرفت خانواده عبدی لحظه تحویل سال را کنار اسماعیل عبدی باشند.شایان ذکر است که فتاحی با وجود اینکه با اعتراض معلمان جمع و خانواده عبدی، به دیدار خانواده عبدی با او در زندان تن داد،اما در داخل زندان بر خلاف قانون و مسئولیت زندانبانی خود از خانواده خواسته که در قبال اسماعیل فقط سکوت کنند.
درهمین رابطه:حضور همسر و فرزندان معلم زندانی اسماعیل عبدی و فعالان صنفی معلم در لحظه تحویل سال در جلوی ندامتگاه مرکزی کرج
*شادباش نوروزی کانون نویسندگان ایران
اکنون که در واپسین ساعت های سال ۱۴۰۰ خورشیدی ایستاده‌ایم، در پایان سالی که با اندکی شادمانی و انبوهی رنج بر ما گذشت، قرنی را نیز پشت سر می‌گذاریم که با شور و شوق آزادی و تجدد آغاز شد و با استبداد و تحجر به پایان رسید. با این همه، نومید نیستیم، زیرا به قول شاعر بزرگ ما احمد شاملو “نومید مردم را ، معادی مقدر نیست”. اکنون که به فراپشت می‌نگریم، در قرنی که پشت سر نهادیم، از بارها زمین خوردن و دست بر زانو نهادن و برخاستن، تجربه‌ها اندوختیم. مردم ما اگر میدان سیاست را باختند، در میدان دانایی و فرهنگ کم‌بهره نبودند. هنر و ادبیات نوین ما، بازتاب میل و اراده‌ی مردمی است که خود را شایسته‌ی زندگی در کشوری آزاد و پیشرو، با فرهنگی بالنده و روزآمد می‌دانستند و می‌دانند؛ مردمی که در سال‌های اخیر در صفوفی فشرده‌تر، با اتکا به نهادها و تشکل‌های صنفی مستقل خود، نه تنها برای تامین منافع صنفی، بلکه برای رهایی کشور از استبداد مبارزه کردند.
در سالی که گذشت، فقر و فلاکت، تورم و بیکاری، و تبعیض و بی‌عدالتی، چهره‌ی کریه خود را بیش از پیش به اکثریت عظیمی از مردم نشان داد. خانواده‌هایی را از هم پاشاند، کودکانی را از تحصیل باز داشت، بیمارانی را به علت ناتوانی از تأمین هزینه‌های دارو و درمان به کام مرگ فرستاد و جوانان فرهیخته‌ی بسیاری را برای دستیابی به آینده‌ای روشن، ناگزیر به ترک یار و دیار کرد.
در سالی که گذشت، سانسور و سرکوب آزادی بیان همچنان ادامه داشت و گاه حتی رکوردهای تازه‌ای از خود بر جا گذاشت، تا جایی که صدای اعتراض برخی از تن‌دادگان به سانسور را بلند کرد.
سالی که گذشت یکی از اندوه‌بارترین سال‌ها برای کانون نویسندگان ایران بود. چندین تن از اعضای کانون، همه‌ی سال، یا بخشی از آن را در زندان گذراندند و یکی از آنان، بکتاش آبتین، براثر بی توجهی عامدانه‌ی زندانبانان جان جوان و گرامی‌اش را از دست داد.
در سالی که گذشت،آتش خانمان‌سوز جنگ در نقاطی از خاورمیانه همچنان شعله‌ور بود و رویای صلح جهانی با فاجعه‌ی جنگ روسیه و اوکراین بیش از پیش به مخاطره افتاد.
باری، اکنون اما در آستانه‌ی بهار و نوروز، شرح درد و رنج از این بیش زیبنده نیست. باشد که نوروز و نسیم بهاری بر جان‌های ما همان گونه وزیدن گیرد که بر زمین سرمازده و طبیعت بی‌جان؛ تا باردیگر همچون سبزه از خاک سر برآریم و، همچون درخت بشکوفیم و، همچون پرندگان خوش‌آواز، سرود شادمانی و آزادی سر دهیم.
کانون نویسندگان ایران، نوروز را به مردم ایران و همه‌ی کسانی که در هر جای دنیا نوروز را جشن می‌گیرند، شادباش می‌گوید و برای آن‌ها سالی سرشار از رفاه، تندرستی، شادمانی، صلح و آزادی آرزو می‌کند.
کانون نویسندگان ایران، نوروز ۱۴۰۱
*پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران به مناسبت فرارسیدن سال ۱۴۰۱
بهار سر رسید و نوید دوباره داد که “زمستان رفتنی‌است”.
طبیعت چه خوب آموزگاری است که همواره در پسِ زمحریر مرگ و سردی، نوای گرما و زندگی سر می‌دهد و می‌آموزد که همانگونه که پس از هر سیاهیِ شب، سپیدیِ سحر نمایان میشود، پس از هر زمستان و مرگ جان‌ها، دنیای دیگری در اثر تلاش و جنبشِ ریشه‌ها ممکن می‌گردد.
سال و سال‌ها چه سخت و زُمخت بر جامعه‌ی ما گذشته است و سیاهی شب و سرمای زمستان چه جان‌ها و چه عُمرهایی از ما گرفته است. اما تلاشِ انسانها برای تغییر و گذار از این زمستان، همچون تَقَلای ریشه‌ها و گیاهان همچنان در جریان است و به زمستان حاکم بر این دیار پایان خواهد داد.
سال گذشته سالی به مراتب سخت‌تر برای کارگران و مزدبگیران و کل مردم ایران بود. مشکلات معیشتی و فقر و گرانی تحمیل شده به جامعه، اَمان از جانِ انسانها ربوده است و تداوم چنین شرایطی به هیچ عنوان ممکن نیست. اما در مقابل چنین شرایطی، مبارزه‌ی آحاد و بخش‌های جامعه برای تحول‌خواهی و نیلِ به گذر از مناسباتِ ضدانسانی موجود، آن موتور محرکه‌ای است که نوید پیروزی و دستیابی به جهانی بهتر را می‌دهد.
سال جدید را با تلاشی مضاعف برای غلبه بر تمامی مشقاتِ تحمیل شده بر جان و هستی اجتماعی‌مان آغاز خواهیم کرد و اتحاد و همبستگی سراسری تمامی کارگران و مزدبگیران و آزادیخواهان را سرلوحه قرار خواهیم داد.
در این روزهای نوروزی و با وجود تمامی مشکلات در کنار خانواده‌های زندانیان سیاسی و جانباختگان خیزش‌های مردمی خواهیم بود و با گرامیداشت یاد عزیزشان سرود سر می‌دهیم:
به جوش آمدست خون، درون رگ گیاه
بهار خجسته باز، خرامان رسد ز راه
و این بند بندگی، و این بار فقر و جهل
به سرتاسر جهان، به هر صورتی که هست نگون و گسسته باد، نگون و گسسته باد
بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد
اتحادیه آزاد کارگران ایران- ۲۹ اسفند ۱۴۰۰
*اعتراض کارکنان رسمی سکوهای گازی پارس جنوبی
امروز یکشنبه ۲۹ اسفندماه ۱۴۰۰، کارکنان رسمی شاغل در سکوهای دریایی میدان‌های گازی پارس جنوبی نسبت به مغایرت بند ۵ تبصره ۱۲ بودجه ۱۴۰۱ با مجموعه قوانین مالیات‌های مستقیم “ماده ۸۲، ۸۳،۸۴” و همچنین “ حکم ۶۰۱ دیوان عدالت اداری” با در دست داشتن کاغذنوشته‌هایی و انتشار تصاویر آن اقدام به اعتراض نمودند.
حدود ۳۷ سکوی عملیاتی در بخش فراساحلی میدان گازی پارس جنوبی فعالیت دارند که تصاویر فوق مربوط به اعتراض کارکنان این سکوهاست که شب گذشته و امروز صورت گرفته است.
اتحادیه آزاد کارگران ایران- ۲۹ اسفند ۱۴۰۰
akhbarkargari2468@gmail.com
