اخباروگزارش های کارگری ۱۶ اسفند ماه ۱۴۰۰
خجسته باد ۸ مارس(۱۷ اسفند) روز جهانی دفاع از حقوق زنان ، مبارزه علیه نابرابری های جنسیتی و اعتراض به خشونت ها علیه زنان و اذیت وآزارشان درخانه،خیابان ومحل کار
– بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان به مناسبت روز جهانی زن
هشت مارس، روز حهانی زن مبارک باد!
– بیانیه‌ی کانون نویسندگان ایران به مناسبت ۸ مارس
– بیانیه کانون صنفی معلمان استان بوشهر به مناسبت ۸ مارس روزجهانی زن
– بیانیه سندیکاها و تشکلات مستقل کارگری و بازنشستگان به مناسبت ۸ مارس (۱۷ اسفند) روز جهانی زن
– شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت:
ادامه اعتصاب همکاران پروژه‌ای شاغل در پتروشیمی بوشهر، پیمانکاران عقب می نشینند
– تجمع اعتراضی بازنشستگان شرکت توزیع نیروی برق تهران بزرگ نسبت به تبعیض وزارت نیرو در پرداخت مطالبات نیرومقابل شرکت میریت شبکه برق ایران
– ادامه اعتراضات کارگران بازنشسته ومستمری بگیران سازمان تامین اجتماعی آذربایجان شرقی با تجمع مقابل استانداری
– ادامه تجمعات اعتراضی کارگران شهرداری کوت عبدالله نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق وحق بیمه و وعده های توخالی با تجمع مقابل شهرداری کوت عبدالله و فرمانداری کارون
– دومین روز اعتراضات کارگران شهرداری شوش نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق ومطالبات باتجمع مقابل شهرداری
– تجمع اعتراضی کارگران شهرداری منطقه ۲ خرمشهرنسبت به عدم پرداخت ۳ ماه حقوق و۶ ماه حق بیمه
– تجمع اعتراضی راهداران استان چهارمحال و بختیاری نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق ومطالبات مقابل استانداری
– کنش های کارکنان خیریه امام علی ازگل تهران نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق ومطالباتشان و وعده ها های توخالی
شاخ وشانه کشیدن برای کارکنان حق طلب جهت جلوگیری از اعتراضات
– تشکیل پرونده قضایی برای اعضای کانون صنفی فرهنگیان قزوین
– ادامه فشارها بر رادا مردانی فعال صنفی معلمی و دانشجویی
– کانون نویسندگان ایران: جان سپیده قلیان همچنان در خطر است
*بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان به مناسبت روز جهانی زن
هشت مارس، روز حهانی زن مبارک باد!
امسال در حالی به استقبال هشت مارس، روز جهانی زن می‌رویم که زنان در ایران و جهان برای دستیابی به حقوق خود با ساختارهای مردسالار و سرمایه‌سالار در حال مبارزه هستند. ساختاری که زن را جنس دوم تلقی می‌کند و به زنان با نگاهی کالایی و مصرفی نگاه می‌کند. فراتر از این نگاه مسلط جهانی، زنان در ایران تحت انقیاد قوانین ضد زن منبعث از سنت مردسالارانه و مذهب هستند. شرایطی که مانع تحقق حقوق برابر برای زنان می شود و آنان را در موقعیت فرودست قرار می‌دهد.
به‌عنوان نمونه در طی یک سال گذشته طرح جوانی جمعیت یکی از مهم‌ترین مسائلی بود که با تصویب آن حقوق زنان به‌صورت جدی مورد تعرض قرارگرفته است. این طرح که هدفش افزایش جمعیت است بدون توجه به زیرساخت‌های ضروری اقتصادی و اجتماعی برای رشد جمعیت به دنبال سلب حق مالکیت زنان بر بدن خود است این طرح چنان به جنگ پیشگیری از بارداری و سقط‌جنین ناشی از بارداری ناخواسته رفته است که عملاً زمینه بروز انواع بیماری‌ها را برای زنانی فراهم می‌کند که ناخواسته باردار شده‌اند یا خواهان سقط‌جنین هستند تبعات این طرح‌های ضد زن بی‌شک در بلندمدت باعث ناهنجاری‌های فراوان خواهد شد که به‌سادگی قابل جبران نیست.
یکی از معضلات جدی دیگر پدیده کودک همسری است که ناشی از فقر و فقدان عدالت آموزشی است دخترانی که ناچارند به‌جای کودکی مسئولیت همسری به عهده بگیرند همین کودک همسری باعث ایجاد مشکلات فراوان می‌گردد و در مواردی منجر به زن کشی می‌گردد. تا جایی که می‌توان گفت. زن کشی امنیت روانی زنان را در طی یک سال گذشته به خاطر تعدد همسرکشی و زن کشی دچار آسیب جدی نموده است. مرگ رومینا به دست پدرش تا قتل مونا به دست همسرش نشان می‌دهد که همچنان خشونت عریان علیه زنان در جامعه ایران یک معضل اجتماعی جدی است. قتل‌هایی که فراتر از ریشه‌های فرهنگی و وضعیت روانی قاتل باید علت آن را در قوانینی جست که عملاً زمینه‌ساز این قتل‌هاست. در یک چنین شرایطی زنان و مردان برابری خواه کوشیده‌اند برای رفع تبعیض و از بین بردن ساختارهای نابرابر و قوانین ضد زن و تبعیض‌آمیز تاکید نمایند اما تا رسیدن به حقوق برابر راه طولانی در پیش است. بی‌شک آموزش حقوق کودکان و زنان و مخالفت با کودک همسری و مبارزه با طرد دختران از مدرسه به خاطر آموزش پولی و فقر، در راستای تحقق حقوق زنان میتواند مؤثر باشد نقش آموزش مترقی و پیشرو در این زمینه را نباید نادیده گرفت.
در سطح بین‌المللی نیز شاهد آن بودیم که زنان از آمریکا تا ترکیه و افغانستان برای دفاع از حقوق خود خیابان را از آن خود نمودند. در افغانستان زنان تنها نیروی مترقی بودند که در مقابل بربریت و توحش طالبان مقاومت کردند. این در حالی بود که جهان مدعی تمدن و همسایگان افغانستان بر سر منافع خود با سرنوشت افغانستان معامله کردند و زیر پای طالبان جنایتکار و زن‌ستیز فرش قرمز پهن نمودند. اگرچه زنان افغانستان قیمت فراوانی دادند و قربانی و سر به نیست شدند اما باعث ایجاد یک موج همبستگی جهانی شدند که زنان ایرانی نیز در کنار این زنان ستمدیده قرار گرفتند. این همبستگی و مقاومت زنانه نشان داد که چهره سیاست‌های جهانی چقدر ضد زن و غیرانسانی است.
در آخرین حادثه بین‌المللی و در حمله روسیه به اوکراین شاهد آن هستیم که اولین قربانیان زنان و کودکان هستند. اگرچه همواره جنگ در هر نقطه و هر زمان، جنگ میان قدرتمندان است آنان برای منافعی جنگ به پا می‌کنند که اکثریت مردم در آن سهمی و سودی ندارند. اگرچه جنگ در دنیا و به‌ویژه در خاورمیانه، نتیجه تقابل منافع غرب و آمریکا و متحدانش ازیک‌طرف و منافع روسیه و متحدانش در دیگر سو است و نمی‌توان نقش جنگ‌افروزی قدرت‌های منطقه ازجمله ترکیه ، ایران ، عربستان و اسراییل را نادیده گرفت و باید باکلیت سیاست‌های جنگ افروزانه مخالفت نمود اما در این شرایط تاریخی باید تجاوز روسیه به اوکراین را محکوم نمود چراکه هر جنگ ، جنگ علیه کودکان و زنان و زحمتکشان است. ما خواهان فیصله جنگ در تمام دنیا به‌ویژه در اوکراین هستیم و انتظار داریم نهادهای مستقل جهانی از قربانیان جنگ به‌ویژه زنان و کودکان حمایت نمایند.
اما تمام تحولات به موارد فوق محدود نمی‌گردد در ایران در یک سال گذشته با فشار به فعالان زن، سرکوب جنبش زنان افزایش‌یافته است اما این سرکوب‌ها مانع کنشگری زنان در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی نشده است. در جنبش معلمان زنان معلم در قامت پیشتازان جنبش ظاهر شدند و از احضارها و بازجویی‌ها نهراسیدند بااینکه تعدادی از زنان در زندان بودند اما این موجب ترس زنان نشد و تشدید سرکوب نتوانست نقش مثبت و پیشرو معلمان زن را به حاشیه ببرد.
روزبه‌روز بر حضور زنان در کنش‌های میدانی افزوده شد و در انتخابات برخی تشکل‌های صنفی زنان به هیئت‌مدیره‌ها راه یافتند تا در موقعیت تصمیم‌گیری نیز قرار گیرند. بااین‌حال هنوز به مطالبات خاص زنان مانند حقوق برابر در برابر کار یکسان با مردان به‌خصوص در بخش خصوصی، برخورداری از حق عائله‌مندی و امکانات رفاهی مانند مهدکودک رایگان و … آن‌گونه که شایسته است پرداخته نشده است.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران به تمام زنان و مردان برابری خواه به‌ویژه زنان ایران و زنان معلم، زنان فعال صنفی ، زنان زندانی سیاسی به‌ویژه معلمان زندانی زن روز جهانی را تبریک می‌گوید و خواهان رفع تبعیض از ساختار حقوقی و سیاسی در راستای برابری حقوق زنان و مردان است.
شورا ضمن استقبال از حضور پرشور زنان معلم در عرصه کنشگری صنفی و آموزشی از تمام فعالان زن که احضار شده یا مورد بازجویی قرارگرفته و زنان زندانی معلم حمایت می‌کند. ما خواهان آزادی تمام زنان زندانی سیاسی به‌ویژه زنان معلم خانم‌ها ناهید فتحعلیان، زینب همرنگ ، معصومه عسگری، عالیه اقدام دوست و زهرا محمدی هستیم.
حکم زندان خانم نصرت بهشتی باید لغو شود و پرونده زنان معلم خانم‌ها مریم کبیری، سارا سیاهپور، فرنگیس نسیم پور، مریم زیرک، شبنم بهارفر و فاطمه بهمنی مختومه گردد.
بی‌شک این سرکوب‌ها مانع پیشروی جنبش معلمان و کنشگری زنان معلم نخواهد شد. حضور زنان در جنبش معلمان نشان می‌دهد که در آینده ایران هیچ حرکت و تغییری بدون حضور زنان و بدون توجه به مطالبات زنان موفق نخواهد شد. با تحقق مطالبات زنان است که می‌توان به تحقق جامعه‌ای آزاد و برابر همراه با شادی و رفاه و بدون هر تبعیض بخصوص تبعیض جنسیتی دست‌یافت.
۱۶ اسفند ۱۴۰۰
۸ مارس ۲۰۲۲
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران
*بیانیه‌ی کانون نویسندگان ایران به مناسبت ۸ مارس
شصت و هفت سال طول کشید تا روزی که زنان برای گرامیداشت مبارزات خود برگزیده بودند، به عنوان روزی جهانی به تقویم‌ها راه یابد. جنبش زنان که با خواستِ حق رأی و حقوق برابر با مردان آغاز شده بود، علیرغم سرکوب‌ها، دامنه‌ی مبارزات و مطالبات خود را گسترش داد. تاریخ جنبش، سرشار از نام و یاد زنانی است که جان و هستی خود را بر سر اثبات ضرورت برابری و احقاق حقوق نیمی از جامعه گذاشته‌اند.
۸ مارس که هویت خود را از مبارزات سازمان‌یافته‌ی زنان برابری‌خواه گرفته، همچون جنبش‌های دیگر همواره از سوی سرمایه‌داری مردسالار در خطر مصادره بوده است. رسانه‌های جریان اصلی و حاکم بارها کوشیده‌اند از وجه معترض این روز بکاهند و آن را به یادبود واقعه‌ای تاریخی یا روزی برای شادباش‌گویی تقلیل دهند؛ زنان مبارز را چون جزیره‌هایی دور از هم تصویر کنند و ضرورت به هم پیوستن آنان را نادیده بگیرند. ۸ مارس گرچه پیوند ناگسستنی خود را با مفهوم مبارزه حفظ کرده است، اما دیگر لزوماً موصوف به صفت سازمان‌یافتگی نیست.
در ایران نیز که هر چرخشی به سمت سازمان یافتن با سرکوبی آشکار روبه‌رو میشود، تشکل‌یابی زنان به مراتب دشوارتر بوده است. اگر در بسیاری کشورها برابری زنان و مردان به شکل صوری و قانونی پذیرفته شده است، در قوانین ایران زن شهروند درجه دو، نصف مرد و نیازمند قیم است. حکومت هر اقدام قانونی و فراقانونی ممکن را در سرکوب و به حاشیه راندن زنان به کار می‌بندد. هر جا که قانون از چنگ‌اندازی به حقوق زنان باز می‌ماند، دست سرکوب از آستین عرف و سنت بیرون می‌آید. عرفی که به مدد سلطه‌ی حکومت بر آموزش و رسانه پیوسته بازتولید میشود و به سنت‌های مرده، جسمِ زنده می‌بخشد. این سلطه تا آنجا پیش می‌رود که اخبار قتل‌های «ناموسی» و خشونت علیه زنان به مسئله‌ای تلخ اما خارج از اولویت بدل میشود. قتل مونا حیدری، کودک‌همسر قربانی قتل «ناموسی» و قوانین زن‌ستیز، افکار عمومی را جریحه‌دار می‌کند اما عرصه را بر قاتلان و قانون‌سازان تنگ نمی‌کند. آنچه که زنان مبارز را سالیانِ سال از افشای شکنجه‌های جنسی و تجاوز در زندانها باز داشت/ باز میدارد، اکنون زنان آزاردیده در خانه و خیابان و محل کار را به سمت سکوت می‌راند. نام و روایت مقاومت زنان زندانی چون زینب جلالیان و مریم اکبری منفرد که بدون حتی یک روز مرخصی و بدون هیچ چشم‌اندازی از آزادی، روزهای حبس را تاب می‌آوردند، جز هنگام بیماری و رنجوری جسم‌شان به متن اخبار راه نمی‌یابد. قلم‌ها و رسانه‌های مستقل نیز که می‌کوشند تجربه‌ی زنان، رنج تبعیض و روایت سرکوب آنان را به نحوی ثبت کنند، از یک سو گرفتار سانسور مضاعف می‌شوند و از سوی دیگر در جامعه‌ی مردسالار هرگز در مرکز توجه قرار نمی‌گیرند. این همان ساز و کاری است که آثار نویسندگان و هنرمندان زن را که خواسته یا ناخواسته حاوی رگه‌هایی از انکار وضعیت موجودند، در بهترین حالت در روند پخش و توزیع و ارائه به حاشیه می‌راند.
سوی دیگر سرکوب و انکار صداهای معترض اما، هراس حکومت است از اینکه ستم و حذف سیستماتیک، زنان را به یکدیگر نزدیک کند یا حول مطالبه‌ای گرد آورد. زیرا تاریخ جنبش زنان نشان داده است که تنها مبارزات سازمان‌یافته و آگاهی‌بخش، رخنه‌های غیرقابل ترمیم در پیکر به ظاهر استوار نظام مردسالار ایجاد می‌کنند. نیز نشان داده است که زنان از پس ِ هر سرکوبی قاطعانه‌تر به میدان باز می‌گردند و هر مصادره‌ای، به ظهور جریانی پیشروتر می‌انجامد.
از این رو کانون نویسندگان ایران در آستانه‌ی ۸ مارس، بر دو حق مغفول مانده‌ی زنان، حق تشکل‌یابی و حق نشر آزادانه‌ی آرا و آثارشان تأکید می‌کند و حمایت خود را از مطالبات برابری‌خواهانه و احقاق حقوق آنان اعلام میدارد. کانون نویسندگان ایران همچنین خواستار آزادی همه‌ی زندانیان سیاسی از جمله زنان شجاع در بند است.
گرامی باد ۸ مارس! گرامی باد مبارزات زنان!
کانون نویسندگان ایران
۱۶ اسفند ۱۴۰۰
*بیانیه کانون صنفی معلمان استان بوشهر به مناسبت ۸ مارس روزجهانی زن
بِدو گُفت هَركَس كه بانو تویی
به ایران و چین، پُشت و بازو تویی
نَجُنبانَدَت کوه آهَن زِ جای
یَلان را به مَردی تویی رهنمای….
بر این باوریم که برای خلق و بازتولید جهانی نو و ترسیم دنیایی رنگارنگ تر و سرشارتر از صلح و دوستی، باید زنان را بعنوان یکی از سرمایه های انسانی، در جایگاه واقعی شان نشانده و منزلت شان را قدر نهیم!
بدون شک توانمند کردن زنان در کنار مردان، به دور از نگاه جنسیتی محور می تواند سرعت حرکت جوامع در مسیر رشد و توسعه را تسریع قابل توجهی ببخشد.
از اینرو به مناسبت روز جهانی زن، یادآور می شویم که وضعیت زنان و بهبود شرایط آنها، توانمندسازی شان، افزایش فرصت های عمومی برای مشارکت در تمامی عرصه ها و بخصوص میدان فعالیت های صنفی، تامین امنیت و تلاش برای بهبود مناسبات اجتماعی آنها باید در اولویت برنامه های کشورها قرار بگیرد!
به امید آن روزی که زنان و مردان در کنار یکدیگر، همگام و یکصدا بتوانند خالق جهانی آزادتر و آبادتر باشند.
در پایان روز جهانی زن را ارج می نهیم و به همه زنان انسان ساز و بخصوص زنان پیشرو در فعالیت های صنفی فرهنگیان تبریک می گوییم.
شانزدهم اسفند ۱۴۰۰
*بیانیه سندیکاها و تشکلات مستقل کارگری و بازنشستگان به مناسبت ۸ مارس (۱۷ اسفند) روز جهانی زن
از آن هنگام که زنان کارگر پارچه بافی و لباس دوزی‌های نیویورک (۱٨٥٧) علیه شرایط مشقت بار کار، مزد ناچیز، ساعات کار طولانی و ستم مضاعف، خیابان‌های نیویورک را با اعتراضات خود به لرزه انداختند، بیش از یک و نیم قرن می‌گذرد. مبارزه سراسری و مشترک زنان برای رهایی از نابرابری، تبعیض، فقر و خشونت در ابعاد جهانی همچنان بی وقفه در حال پیشروی است. سرمایه‌داران با سلطه‌ی نکبت‌بار خود چنان جهنمی از ستم، تبعیض، نابرابری، فقر، جنگ افروزی، آوارگی، محرومیت و سرکوبگری را بر سرنوشت میلیون‌ها انسان زحمتکش تحمیل نموده‌اند که معیشت و زیست شایسته را به واقع ناممکن کرده و سراپای زندگی انسانی را به گرداب کالاسازی و مناسبات سود محورانه خود فرو کشانده‌اند. در مناسبات غیر انسانی حاکم، سرمایه‌داران و دیگر نیروهای واپس‌گرا با تحمیل جایگاه اجتماعی فرودست و نهادینه کردن ستمگری مضاعف، زنان را به طور فزاینده قربانی منفعت طلبی خود ساخته‌اند. بحران‌های همه جانبه بویژه بحران مرگبار کرونا بیشترین آسیب مرگبار خود را بر گرده‌ی کارگران و همچنان زنان زحمتکش تحمیل نموده است.
موقعیت فرودست زنان در جامعه بویژه در ایران که قوانین حاکم برابری زن و مرد را به رسمیت نمی‌شناسند و یک رشته تبعیض‌ها و ستم‌ها بر زنان مورد حمایت قانون و نهادهای رسمی هستند دو چندان تشدید می‌یابد. فقر زنانه و بیکارسازی‌ها، اخراج و از دست دادن مشاغل و تحمیل مزدهای ناچیز و نابرابر در ازای کار یکسان، و نیز نابرابری‌های فاحش در زمینه اشتغال و بازنشستگی و حقوق و مزایای اجتماعی، نشان دهنده‌ی این واقعیت تلخ و شرم آورند که زنان وضعیت بدتری نسبت به مردان دارند. حذف مزایای عائله‌مندی زنان بازنشسته و سرپرست خانواده در پرداخت عیدی امسال یک نمونه از این تبعیض‌هاست.
علاوه بر این موقعیت نابرابر زن و مرد در امر طلاق، نگهداری و تربیت فرزندان، سرپرستی خانواده، وجود چند همسری و صیغه، ازدواج کودکان و پدیده «کودک همسری» – «کودک مادری»، مجازات‌های وحشیانه قرون وسطایی، حجاب اجباری، نابرابری در ارث بری، در امر شهادت و قضا، حق مسافرت و تصدی یک رشته مشاغل، فعالیت‌های هنری و ورزشی و غیره و غیره تنها بخشی از ستم‌هایی است که بر زنان وارد میشود. سنگینی کار اسارت‌بار خانگی علاوه بر کار برای تأمین معیشت، شانه خالی کردن دولت از مسئولیت‌های خود در زمینه‌ی کمک به هزینه‌ی خانوار و مسکن و نگهداری از کودکان و نیز فشار مدیریت فقر و فلاکت حاکم بر خانوارهای زحمتکش، پیوسته ضربات جسمی و روحی جبران ناپذیری بر زنان تحت انواع خشونت‌ها وارد می‌آورد.
تحت حمایت‌های قانونی و شرعی مردسالارانه، افزایش روزافزون آمار خشونت، خودکشی، «زن کشی» و قتل های «ناموسی» تکان دهنده و فاجعه بار گردیده است. تداوم محدودیت‌ها، ممنوعیت‌ها، سرکوب، بازداشت و به بند کشیدن زنان معترض و مبارز از سوی حاکمیت نیز همچنان جریان دارد. زنان در ایران در اعتراضات سراسری جاری کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و سایر عرصه‌ها، فعالانه در صف نخست و در تمامی مناطق حضور و شرکت فعال دارند. تجربه همزمان ستم و استثمار، توان مقابله و مبارزه زنان را در برابر شرایط ظالمانه حاکم در تمامی ابعاد به عمل اجتماعی کشانده است. آنان در تمامی نقاط جهان با نقش چشمگیر خود به سمت و سو دادن اعتراضات و پیگیری خواست‌ها پرداخته، همدلانه به حمایت و اتحاد با سایر جنبش‌های اعتراضی جاری اجتماعی همت گماشته‌اند. زنان آگاهانه و مصمم نشان داده اند که به رغم تلاش ِ حکومت‌ها و مرتجعان، نیرویی تاثیرگذار در تحولات رو به پیش جامعه خود هستند چرا که نیمی از جامعه اند و حذف شدنی نیستند. این نیروی عظیم در پیکره جهانی، همچون زنان زحمتکش و مبارز نیویورک همگام و دوشادوش تمامی اقشار زحمتکش در برابر بساط ستم و بهره‌کشی همچنان در تمامی عرصه‌ها و حضور فعال و اعتراضی در خیابان تا تعیین تکلیف سرنوشت زندگی و تغییر بنیادی در این مناسبات ظالمانه، عقب نخواهند نشست.
جنبش زنان برای آزادی و برابری در تمام عرصه‌های حقوقی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی با مردان، که طی دو قرن گذشته با شدت و ضعف در سراسر جهان ادامه داشته همواره مورد حمایت جنبش‌های کارگری پیشرو بوده و زنان کارگر از نظر اجتماعی در صف نخست تلاش برای برابری کامل زن و مرد بوده‌اند. این همبستگی یک شرط موفقیت جنبش زنان و جنبش کارگران است.
آزادی و پیشرفت زنان معیار آزادی و پیشرفت هر جامعه است.
هشت مارس (۱۷ اسفند) روز جهانی زن را گرامی می‌داریم و از خواسته‌های برابری طلبانه زنان با مردان در ایران و سراسر جهان حمایت می‌کنیم.
گرامی باد ۸ مارس ( ۱۷ اسفند) روز جهانی زن!
پر طنین باد پیام آزادی بخش ۸ مارس!
۱۶ اسفند ۱۴۰۰
– سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
– سندیکای کارگران کشت و صنعت هفت‌تپه
– گروه اتحاد بازنشستگان
– کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری ایران
– کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری
*شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت:
ادامه اعتصاب همکاران پروژه‌ای شاغل در پتروشیمی بوشهر، پیمانکاران عقب می نشینند
امروز ١٦ اسفند همکاران پیمانی ما در شرکت ساتراب که در استخدام پیمانکاری راکی هستند و نیز در شرکت ستاره تاراز شاغل در پتروشیمی بوشهر بر اساس فراخوان از قبل اعلام شده و در اعتراض به عدم پرداخت دستمزد دی ماه و بهمن ماه که پیمانکاران قصد موکول کردن این پرداختی ها را به سال آتی دارند برای دومین روز در اعتصاب بودند.
بنا بر خبر بدنبال اعتصاب همکاران در شرکت لیموچی، پیمانکار آنجا ناگزیر به پرداخت دی ماه شد و وعده پرداخت مزد بهمن ماه در بیست و سوم اسفند را داده است.
از کارگاه های دیگر نیز خبر میرسد که پیمانکاران سراسیمه شده و قول پرداخت طلبهای همکاران را داده اند. این سراسیمگی ها نشانگر قدرت متحد ما کارگران است. دستمزدهای معوقه و حق عید و پاداش باید بطور کامل تا پایان سال پرداخت شود. این خواست فوری ما کارگران است در همه جا.
*تجمع اعتراضی بازنشستگان شرکت توزیع نیروی برق تهران بزرگ نسبت به تبعیض وزارت نیرو در پرداخت مطالبات نیرومقابل شرکت میریت شبکه برق ایران
بازنشستگان شرکت توزیع نیروی برق تهران بزرگ برای اعتراض به تبعیض وزارت نیرو در پرداخت مطالبات بین بازنشستگان شرکت توزیع و سایر بازنشستگان مجموعه وزارت نیرومقابل ساختمان شرکت میریت شبکه برق ایران تجمع کردند.
تجمع کنندگان به خبرنگاررسانه ای گفتند:در تمامی مناسبت‌ها انواع پاداش‌ها و مزایا به بازنشستگان شرکت توانیر تا حد ۴ ماه حقوق اختصاص میابد و این مزایا و پاداش‌ها را که حق مسلم آنها میدانند به بازنشستگان شرکت توزیع نیروی برق تهران بزرگ اختصاص نمی‌دهند.
آنهاافزودند:مگر فرق بازنشسته‌های یک مجموعه در چیست؟ آیا شرکت توزیع نیروی برق تهران بزرگ از وزارت نیرو متفک و جدا میباشد که اینگونه بین بازنشستگان شرکت توزیع نیروی برق تهران بزرگ و مجموعه وزارت نیرو تبعیض قائل می‌شوند؛ در حالی که تمامی موسسات و ادارات دولتی شرکت توزیع را بعنوان یک سازمان دولتی میدانند چگونه است که برای بازنشستگان شرکت توانیر ۴ ماه رفاهیات و پاداش‌هایی به مناسبت‌های مختلف در نظر می‌گیرند، ولی برای بازنشسته‌های شرکت توزیع هیچ امکاناتی وجود ندارد؟ ایا حق آنها نیست که همچون بازنشستگان توانیر از مزایا و رفاهیات یکسان برخوردار باشند؟
*ادامه اعتراضات کارگران بازنشسته ومستمری بگیران سازمان تامین اجتماعی آذربایجان شرقی با تجمع مقابل استانداری
روز دوشنبه ۱۶ اسفند، کارگران بازنشسته ومستمری بگیران سازمان تامین اجتماعی آذربایجان شرقی در ادامه اعتراضات دامنه دارشان نسبت به سطح نازل حقوق وعدم همسان سازیش،پرداخت نشدن عیدی مطابق قانون کار وعدم برخورداری از درمان رایگان دست به تجمع مقابل استانداری در کلانشهرتبریز زدند.
بنابه گزارش رسانه ای شده،تجمع کنندگان شعارهایی در جهت احقاق حقوق خود سردادند و اعلام کردند که مسئولان برخلاف وعده‌هایشان هیچ اقدامی برای حل مشکل معیشتی آنها انجام نمی‌دهند.
آنها با اشاره به گرانی و تورم افسار گسیخته، خواهان تناسب حقوق پرداختی با حداقل معیشت خود شدند. مشکلات بیمه تکمیلی هم از دیگر مطالبات تظاهرکنندگان بود.
*ادامه تجمعات اعتراضی کارگران شهرداری کوت عبدالله نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق وحق بیمه و وعده های توخالی با تجمع مقابل شهرداری کوت عبدالله و فرمانداری کارون
روز دوشنبه ۱۶ اسفند، کارگران شهرداری کوت عبدالله درادامه اعتراضشان نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق وحق بیمه و وعده های توخالی ابتدا مقابل شهرداری کوت عبدالله وسپس برای دومین روز متوالی مقابل فرمانداری کارون تجمع کردند.
تجمع کنندگان به خبرنگاررسانه ای گفتند: امروز (شانزدهم اسفند) اول به شهرداری منطقه کوت عبدالله مراجعه کردیم و سپس به فرمانداری آمدیم اما هیچ پاسخ روشنی به ما ندادند؛ دو روز است که به تمام نهادهای ذیربط و مسئول مراجعه می‌کنیم. ما کارگران رفت و روب و کارگران حمل زباله‌ی شبکار، چند صد نفریم که سه ماه است بدون حقوق و بیمه کار می‌کنیم. عیدی و سنوات نیز برای ما پرداخت نشده است.
یکی از این کارگران با بیان اینکه «از برج نُه کارفرما برای ما حقوق واریز نکرده»،افزود: نه پیمانکار، نه شهردار و نه هیچ کدام از مقامات مسئول شهری و استانی، از ما حمایت نمی‌کنند. شب عید شرمنده خانواده‌هایمان هستیم؛ چرا صدها کارگر زحمتکش شهرداری که دشوارترین مشاغل را برعهده دارند، باید شب عید با جیب خالی بمانند و معوقات مزدی‌شان واریز نشود؟
یک کارگر دیگرگفت: مدام به ما وعده و قول می‌دهند اما دریغ از ذره‌ای عمل! سفره‌های ما خالیست و کمرمان شکسته است؛ واقعاً باید ساختار حقوق و دستمزد شهرداری کوت عبدالله را درست کنند؛ هربار بعد از سه یا چهار ماه بی‌حقوقی، چند روز معترض می‌شویم و به نهادهای مختلف مراجعه می‌کنیم یا در نهایت، یک ماه حقوق و عیدی ما را واریز می‌کنند؛ این رویه تا کی می‌خواهد ادامه داشته باشد؛ دیگر خسته شده‌ایم!
درهمین رابطه:ادامه اعتراضات کارگران شهرداری کوت عبدالله نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق وحق بیمه و وعده های توخالی با تجمع مقابل فرمانداری کارون
روز یکشنبه ۱۵ اسفند، کارگران بخش خدمات شهری شهرداری کوت عبدالله درادامه تجمعات واعتصابات دامنه دارشان در اعتراض به عدم پرداخت بموقع حقوق وحق بیمه و وعده های توخالی دست به تجمع مقابل فرمانداری کارون زدند.
یکی از این کارگران به خبرنگاررسانه ای گفت: آخرین حقوقی که گرفتیم برای ماه آبان بوده؛ ما درخواست داریم لااقل حقوق برج نه و ده را قبل از پایان سال واریز کنند؛ امروز با شهردار صحبت کردیم و وعده داد یکماه حقوق را ظرف امروز و فردا واریز کند. گویا به حساب پیمانکار واریز شده و پیمانکار در پرداخت تعلل کرده است.
کارگران شهرداری کوت عبدالله گفتند: در این شرایط سخت اقتصادی، پرداخت حقوق ما مرتب عقب می‌افتد؛ ما هربار برای دریافت حقوق باید اعتراض کنیم؛ سال به پایان رسیده و خبری از پرداخت معوقات مزدی ما نیست. یک سوال از مسئولان شهرداری و مقامات استان خوزستان داریم، در این شرایط ما چگونه باید زندگی کنیم؟
*دومین روز اعتراضات کارگران شهرداری شوش نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق ومطالبات باتجمع مقابل شهرداری
روز دوشنبه ۱۶ اسفند،کارگران شهرداری شوش دردومین روز اعتراضشان نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق ومطالبات به تجمعشان مقابل شهرداری این شهرستان دراستان خوزستان ادامه دادند.
درهمین رابطه:تجمعات اعتراضی کارگران شهرداری شوش نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق ومطالبات مقابل شهرداری وفرمانداری
روز یکشنبه ۱۵ اسفند، کارگران شهرداری شوش برای انعکاس صدای اعتراضشان نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق ومطالبات تجمعاتی مقابل شهرداری وفرمانداری برپا کردند.
یکی از کارگران شهرداری شوش به خبرنگار رسانه ای گفت: چرا باید کارگران تاوان کمبود بودجه شهرداری شوش را بدهند و تا اعتراض یا مطالبه‌ای هم بکنیم برای پرداخت حقوق تهدید به اخراج می‌شویم؛ ما انتظار داریم که شورای شهر شوش از کارگران دفاع کنند.
وی گفت: فرماندار شوش در تجمع گذشته قول پیگیری را داد اما متأسفانه هیچ نتیجه‌ای نداشت. نزدیک به عید است و انتظار داریم که مسئولان شهری به فکر قشر کارگر بوده با پرداخت حقوق‌های عقب افتاده و عیدی، دل همه کارگران و خانواده‌های آنها را شاد کنند.
*تجمع اعتراضی کارگران شهرداری منطقه ۲ خرمشهرنسبت به عدم پرداخت ۳ ماه حقوق و۶ ماه حق بیمه
روزدوشنبه ۱۶ اسفندکارگران خدمات شهری شهرداری منطقه ۲ خرمشهربرای انعکاس صدای
اعتراضشان نسبت به عدم پرداخت ۳ماه حقوق و۶ ماه حق بیمه دست به تجمع مقابل ساختمان
شهرداری وشورای شهر زدند.
*تجمع اعتراضی راهداران استان چهارمحال و بختیاری نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق ومطالبات مقابل استانداری
روز دوشنبه ۱۶ اسفند،جمعی از راهداران استان چهارمحال و بختیاری برای اعتراض به عدم پرداخت بموقع حقوق ومطالبات مقابل استانداری در شهرکرد تجمع کردند.
سرپرست اداره کل راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای چهارمحال و بختیاری در خصوص تجمعی جمعی از راهداران استان مقابل استانداری،به خبرنگاررسانه ای گفت: ۱۵۳نفر از راهداران استان به دلیل پرداخت نشدن حقوق بهمن‌ماه شان مقابل استانداری تجمع کردند.
وی با بیان اینکه مجموع بدهی اداره‌کل به این راهدارن ۳ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان است، گفت: این راهدارن نگران پرداخت نشدن حقوق ماه آینده، عیدی و سنوات و پاداش‌شان هستند.
*کنش های کارکنان خیریه امام علی ازگل تهران نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق ومطالباتشان و وعده ها های توخالی
شاخ وشانه کشیدن برای کارکنان حق طلب جهت جلوگیری از اعتراضات
روز دوشنبه ۱۶ اسفند، کارکنان خیریه امام علی ازگل تهران از کنش هایشان نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق ومطالباتشان ازطرف سازمان بهزیستی و موسسات خیریه و وعده ها های توخالی وهمچنیین از شاخ وشانه کشیدن برای کارکنان حق طلب جهت جلوگیری از اعتراضات وتجمعات خبردادند.
برپایه گزارش رسانه ای شده،چندی قبل درباره یکی از خیریه‌های واقع در ازگل تهران به نام خیریه امام علی گزارشی تهیه کردیم از وضعیت کارکنان این خیریه که مدتی است وضعیت پرداخت حقوق و عیدی آنها در شرایط نامناسبی قرار گرفته است. ماجرا از این قرار بود که این خیریه تحت مدیریت بهزیستی است و مدیریت آنها نیز از سوی بهزیستی مشخص میشود. درباره موسسه خیریه امام علی هم سازمان بهزیستی ورود کرده و تا کنون دست‌کم دو بار مدیریت آن را تغییر داده است. در دوره مدیریت قبلی، خیریه در اختیار مجموعه‌ای به نام نیک آفرینان غدیر اداره می‌شد که به گفته کارکنان خیریه، حقوق و مزایای آنها درست پرداخت نمی‌شده است. ظاهرا انتقاد‌ها افزایش می‌یابد و بالاخره در اواخر خردادماه، خیریه توسط بهزیستی از مدیریت قبلی گرفته میشود و به مدیریت جدید سپرده میشود.
در این میان، اما از زمان انتقال خیریه از مدیریت قبلی و سپردن آن به مدیریت جدید نزدیک به ۴ ماه به طول می‌انجامد که بهزیستی مستقیما و شخصا این خیریه را مدیریت می‌کرد. بهزیستی در این مدت حقوق کارکنان را کمتر از آن چیزی که بود پرداخت می‌کرد و علاوه بر آن، مسئولیت این پرداخت عیدی بر مبنای این ۴ ماه را هم بر عهده نمی‌گیرد و می‌گوید مدیریت جدید باید حقوق و عیدی شما را پرداخت کند. همچنین وضعیت پرداخت عیدی سه ماه اول سال که خیریه در دست مدیریت سابق بود نیز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
کارکنان خیریه امام علی ازگل که نزدیک به ۱۳۰ نفر پرسنل دارد، در مدت زمان دو هفته باقی مانده تا عید، از نامشخص بودن پرداخت عیدی ۷ ماه خود و معوقه‌ای که از باید به آنها پرداخت شود، به شدت ابراز نگرانی می‌کنند و معتقدند که وعده مسئولان بهزیستی سرانجامی ندارد.
طبق اطلاعاتی که از پرسنل خیریه دریافت کردیم بعد از انتشار گزارش،برخی از مسئولان با این کارکنان برخورد کرده‌اند که چرا خبر‌های مجموعه را به بیرون اطلاع داده‌اند. با این حال به آنها قول داده بودند که مشکلاتی که در پرداختی آنها وجود دارد را حل فصل خواهند کرد. با این حال خبرنگار ما از آن زمان با کارکنان این خیریه در ارتباط است و آنها اعلام می‌کنند که هیچ امیدی به وعده‌های این مسئولان ندارند و نگران هستند که نزدیک عید و سال نو، نتوانند عیدی و معوقات خود را دریافت کنند.
یکی از کارکنان خیریه امام علی گفت: مدیران به سرعت تغییر می‌کنند و هر یک کار را به گردن مدیر قبلی می‌اندازد و ما در این میان و وسط کشمکش مسئولان بهزیستی و مدیران مانده‌ایم. اغلب ما سرپرست خانوار هستیم و به این پول نیاز داریم. بعد از انتشار گزارش در رسانه‌ها به ما گفتند چند نماینده انتخاب کنید تا به طور مستقیم با آنها صحبت کنیم؛ هر روز یک وعده جدید می‌دهند، اما این وعده‌ها هیچکدام نتیجه‌ای نداده است و اکنون هم نزدیک به پایان سال است.
وی ادامه داد: ما شغل بسیار سختی داریم و به جای اینکه به جایگاه و شغل ما اهمیت بدهند، مدام بر سر حقوقی که حق ما است، باید درگیری داشته باشیم. همچنین باید نگران این باشیم که به دلیل اعلام وضعیت اینجا، ما را اخراج و تعدیل نکنند.
اواضافه کرد: با مسئولان هم صحبت کردیم و آنها نیز می‌گویند ان‌شاءالله پرداخت میشود، ولی زمان مشخص نیست. قرار بود چند روز قبل جلوی بهزیستی تهران تجمع کنیم، ولی حراست بهزیستی متوجه شد و همکارانمان را تهدید کردند که از انجام این کار خودداری کنید، وگرنه برای شما گران تمام میشود. ما هیچ صدایی نداریم و کسی به خواسته و صدای ما توجه نمی‌کند.
*دومین روز اعتراض صیادان شهرستان جاسک نسبت به صید کشتی های ترال بابرپایی تجمع مقابل دریابانی لیردف
روز دوشنبه ۱۶ اسفند، صیادان شهرستان جاسک دردومین روز اعتراضشان نسبت به صید کشتی های ترال مقابل دریابانی شهر لیردف تجمع کردند.
براساس گزارشات رسانه ای شده،تجمع کنندگان خواستار برخورد نیروهای دریابانی با صید کشتی های ترال چینی در آب های شهرستان جاسک هستند.
درهمین رابطه:تجمع اعتراضی صیادان شهرستان جاسک نسبت به صید کشتی های ترال مقابل فرمانداری
روز یکشنبه ۱۵ اسفند،جمعی از صیادان شهرستان جاسک برای اعتراض به صید کشتی های ترال مقابل فرمانداری این شهرستان در استان هرمزگان تجمع کردند.
برپایه گزارشات منتشره،این صیادان به ادامه روند صید کشتی های ترال که به صورت مستقیم در معیشت آنها آسیب رسانده، معترض هستند.
این صیادان معترض خواستار رسیدگی از سوی فرمانداری، دریابانی و دیگر ارگان های جمهوری اسلامي شده اند که تاکنون پاسخ مناسبی دریافت نکرده اند و صید کشتی های ترال در این مناطق ادامه دارد و همچنان زندگی و کار این صیادان را مورد تهدید جدی قرار داده ست.
– دومین روز اعتراض صیادان شهرستان جاسک نسبت به صید کشتی های ترال بابرپایی تجمع مقابل دریابانی لیردف
– ناکارآمدی مدیریت شرکت واحد درپرداخت عیدی رانندگان وکارگران شرکت واحد
–
*ناکارآمدی مدیریت شرکت واحد درپرداخت عیدی رانندگان وکارگران شرکت واحد
باوجود اینکه کمتر از دوهفته به پایان سال باقی است ، متاسفانه رانندگان و کارگران شرکت واحد تا کنون عیدی خودشان را دریافت نکرده اند .
از آنجایی که کارگران همه ساله برای خرید و مایحتاج شب عید بروی دریافت عیدی برنامه ریزی کرده اند و با توجه به تقاضا ی خرید کالا از سوی حقوق بگیران در آخرین ماه ازسال ، دیر کرد در پرداخت عیدی میتواند مشکلاتی برای خانواده های این زحمت کشان بوجود بیاورد، که باعث هزینه های اضافی برای این عزیزان میشود.
درروزهای گذشته رانندگان چه از طریق تلفن و چه حضوری پیگیری هایی برای عدم پرداخت عیدی کرده اند که مسئولان ومدیران اظهارداشته اند که به ما ارتباطی ندارد وچون شما زیرمجموعه شهرداری هستید هرزمان شهرداری پرداخت کند ما به حساب شما واریز خواهیم کرد واین اظهارات مدیران درحالی است که تبعیضات زیادی در دریافت حقوق و عیدی و پاداش و حق مسکن و هزینه های بهداشت و درمان مابین پرسنل شهرداری و شرکت واحد وجود دارد که رانندگان وکارگران شرکت واحد از اکثر امکانات شهرداری بی بهره هستند و فقط در مواقع مشکلات وکمبودها کارگران و رانندگان شرکت واحد را از زیر مجموعه شهرداری به حساب میآورند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اعلام میدارد درصورت عدم پرداخت عیدی در دوروز آینده رانندگان دست به اعتراض خواهند زد.
*تشکیل پرونده قضایی برای اعضای کانون صنفی فرهنگیان قزوین
طی یک ابلاغیه از سوی دادسرای عمومی و انقلاب قزوین خانم مریم زیرک ، آقایان اسماعیل فرهنک منش و علی اله بخش برای ۱۴ اسفند ماه به دادگاه فراخواند.
در ابلاغیه دادگاه عناوین اتهامی نشر اکاذیب و تبلیغ علیه نظام مطرح شده است .
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران ضمن محکوم کردن پرونده سازی ها علیه فعالین صنفی خواستار توقف این رویه است و در عین حال بر ادامه اعتراضات تا حصول نتیجه تاکید دارد.
*ادامه فشارها بر رادا مردانی فعال صنفی معلمی و دانشجویی
در ادامه فشارها، تهدیدها، احضار ها و اقدامات غیر قانونی علیه معلمان،فعال دانشجویی و صنفی معلمان جناب رادا مردانی پس از حضور در تجمع اعتراضی فرهنگیان شهرستان نور آباد در ۳۰ اسفند ماه ۱۴۰۰ و ایراد سخنرانی و خواندن بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در راستای مطالبات قانونی، در پایان تجمع توسط افرادی لباس شخصی (که بعدا مشخص شد سرگرد بهزاد حسنوند فرزند عزیزاله رئیس پلیس امنیت شهرستان دلفان و همراهانش ستوان یکم محمود رضا یوسفوند فرزند اسداله، ستوان یکم فرهاد کاکولوند فرزند حمید، ستوان یکم اکبری، استوار مجید الیاسی فرزند زیدعلی، استوار مهدی مرادیان فرزند حسین، استوار یوسفوند و … می باشند ) بدون ارائه کارت شناسایی و مجوز قانونی با شکستن حریم و شأن فرهنگیان در مقابل مأمنگاه اداره آموزش و پرورش شهرستان دلفان و با توسل به زور دسته جمعی و خشونت شدید با ضرب و شتم و شکستگی از ناحیه پشت سر و به شکلی غیرانسانی به مقر پلیس امنیت انتقال داده شد و در آنجا نیز با اعمال خشونت شدید و انتساب کذب او به گروه های معاند و توهین های ناروا به فرهنگیان و تهدید به شکستن انگشتان جهت اعتراف گیری و امضاء صورتجلسه اظهارات ناگفته، به اقدامات غیرقانونی و غیر انسانی خود ادامه داده و سپس به شعبه یک بازپرسی دادسرای شهرستان دلفان با دستبند و پابند و سرخونین انتقال داده می شود و در حضور نادر شکری بازپرس غیر مستقل و تحت فرمان مأموران امنیتی به نامهای بهزاد حسنوند و محمودرضا یوسفوند و ... تهدید و فحاشی را در شعبه بازپرسی ادامه داده و گهگاهی بازپرس نیز با ایشان همراهی کرده و شعبه بازپرسی هنگام تفهیم اتهام پر از تردد افراد مختلف بود.آقای مردانی به بازپرس بدلیل عوض شدن جای شاکی و متشاکی اعتراض نموده و تقاضای معرفی به پزشکی قانونی می نماید که مورد بی توجهی این بازپرس قرار می گیرد و پس از آن نیز این رفتارها در سالن دادسرا مقابل شعبه بازپرسی با وجود دوربینهای مدار بسته ادامه می یابد و ایشان را با همان وضعیت فجیع با ماشین حمل جرائم خطرناک و خشن در کنار چهار متهم جرائم غیر سیاسی به بازداشتگاه موقت خرم‌آباد انتقال می دهند.
( صرفا با پادرمیانی مسئول یگان حفاظت دادگستری به نام سروان بهزاد یوسفوند فقط پابند ایشان باز می شود.)
شوربختانه پس از گذشت چهار روز در بازداشتگاه موقت خرم آباد بدون رعایت آئین نامه سازمان زندانها در خصوص رعایت تفکیک جرائم با توطئه ای از پیش تعیین شده مورد ضرب و شتم غیر انسانی دو زندانی و یکی از ماموران بند به نام امین فرزین قرار می گیرد و در اعتراض به این موارد و تضییع حقوق زندانیان رادا مردانی اقدام به اعتصاب غذا می نماید که نه تنها هیچ توجه ای به خواسته ایشان صورت نمی گیرد بلکه پرونده سازی دیگری نیز در جهت پس گرفتن شکایتش و دادن رضایت به مأمور خاطی زندان به شکلی شتابزده توسط مسئولین زندان صورت می گیرد .
لازم به یادآوری است که در این پروسه، پرونده سازی های متعددی با اتهامات ناروای تبلیغ علیه نظام، تمرد از مامورین، نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی، اهانت به مقدسات و بنیانگذار و مقامات فعلی و … صورت گرفته است.
در خصوص اتهام تبلیغ علیه نظام وقت رسیدگی ۱۴۰۰/۱۲/۱۴ تعیین شده بود که به دلیل عدم رعایت آیین دادرسی تجدید و به تاریخ ۱۴۰۱/۰۱/۲۲ تغییر یافت.
در خصوص پرونده تمرد، نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی نیز جلسه رسیدگی به ۱۴۰۱/۰۲/۱۱ موکول گردیده و در خصوص پرونده سازی داخل زندان نیز امروز دوشنبه مورخ ۱۴۰۰/۱۲/۱۶ به شعبه ۸ دادیاری دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان خرم آباد جهت پیگیری شکایتشان از مأمور زندان امین فرزین بر اساس احضاریه دریافتی مراجعه کرده که با پرونده سازی فجیعی در بازداشتگاه با اتهاماتی نظیر توهین به مقدسات و بنیانگذار و شخص اول مملکت و مقامات حکومتی و دولتی و پاره کردن قرآن و ادعیه و … توسط مسئولین بازداشتگاه موقت خرم آباد مواجه می شود و در زندان با تحت فشار قرار دادن زندانیان قربانی که مصرف مواد روانگردان و به اصطلاح شیشه و قرص و … دارند، اظهاراتی بلاوجه جمع آوری می گردد که بدلیل قانون ستیزی مسئولین زندان جای بسی تأسف دارد، در نهایت توسط دادیار محترم به پزشک قانونی معرفی شده است. (که قطعا پس از گذشت ۱۳ روز از آن واقعه هولناک آثار ظاهری از بین رفته است)
البته شرافت، رفتار انسانی و علم دادیار محترم شعبه هشتم دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان خرم آباد جناب آقای جمشید داشاب و برخورد کارکنان شعبه ستودنی بود و قراری برای رادا مردانی صادر نشد و این پرونده نیز در فرآیند رسیدگی می باشد.
لازم به یادآوری است که رادا مردانی در حال حاضر با قرار وثیقه و کفالت آزاد می باشد.
برگرفته از کانال شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران
*کانون نویسندگان ایران: جان سپیده قلیان همچنان در خطر است
روز گذشته ۱۵ اسفند ۱۴۰۰ برادر سپیده قلیان از از وخامت شرایط جسمی او خبر داد. مهدی قلیان در صفحه‌ی اینستاگرامش نوشته است: «تن سپیده در تبعیدها و اعتصاب غذاها و فشارهای مداوم این چند ساله و با وجود بیماری‌های زمینه‌ای درمان‌نشده چنان نامقاوم شده است که حتی یک سرماخوردگی هم میتواند او را از پا در بیاورد».
پیش از این خانواده‌ی سپیده قلیان اعلام کرده بودند که این فعال مدنی پس از همه‌گیری دوباره‌ی ویروس کرونا در بند زنان زندان اوین بار دیگر به این بیماری مبتلا شده است و مسئولان زندان «علیرغم بروز نشانه‌های حاد» از دادن مرخصی استعلاجی به او خودداری کرده‌اند.
پس از قتل بکتاش آبتین و تاخیر در درمان رضا خندان مهابادی، دو عضو زندانی کانون نویسندگان ایران در ماه‌های اخیر شاهد آن هستیم که ماموران حکومت همچنان در شرایطی مشابه جان زندانیان سیاسی را هدف می‌گیرند و به خطر می‌اندازند. بنا به گفته‌ی برادر سپیده قلیان با وجود طی کردن تمام کارهای اداری و امضای برگه‌ی مرخصی توسط قاضی پرونده، ماموران از دادن مرخصی به او سر باز زده‌اند. ناگفته پیداست که مسئولیت جان زندانیان بر عهده‌ی حکومت است و هر گزندی به سلامت آنها متوجه مسئولان زندان و قوه‌ی قضائیه خواهد بود.
akhbarkargari2468@gmail.com
