در جامعه ایران هیچ چیز در جای خودش نیست‎‎

گروه های مختلف اجتماعی با شاخص ها و تعریف‌های فرهنگی متفاوت معرفی می‌شوند در این تعریفها قصد کم و زیاد کردن افراد و گروه ها را ندارم بلکه برای درک درست از بحث به آن میپردازم . فرهنگ بساز بفروش مشخصه نیروهائی است که تئوری و‌ پراکتیک اجتماعیشان
با هم همخوانی ندارد یعنی بنائی را که ظاهرا ساختند و‌امکان‌فرو‌ریختنش هست در حالی که نقائص فراوان دارد از سر خود باز می‌کنند و میفروشند بدون اینکه توجه داشته باشند که فرو ریختن آن بنا چند کشته و‌رخمی بر جای خواهد گذاشت . در حالی که پس از مدتی آن بنا بر سر خریدارش آوار میشود‌ و فاجعه بیار میاورد همانند سینه زدن برای حکومت اسلامی ضد امپریالیست پس از سقوط شاه .به این چند موضوع توجه کنید طرف تا عمق وجود مسلمان مکتبی است حرفی نیست برود دنبال کار و کاسبی پر رونق خودش ولی تضاد اجتماعی با این نیرو از جائی شروع میشود که همین نیروی اسلامی مسلمان عقب مانده با آیات قرانی و لچک و لباسهای تعین تکلیف شده اخوندی برای زنان ، می‌رود بر سر در مجامع اجتماعی برای دین خود با آیات قرانی تبلیغ میکند تا مشروعیت بخرد و در چند گام جلوتر این مسلمان مکتبی چهره سکولار و‌دمکرات بخود می‌گیرد ‌به جدائی دین از دولت که خودش باشد معتقد میشود و یادش می‌رود که وقتی سکولار شد ‌‌به جدائی دین از دولت که خودش باشد معتقد شد دیگر نمیتواند از صبح تا غروب از مسجد و مناره و رادیو تلویزیونش اذان و‌اقامه پخش کند و سر و کله مردم را غرق در آیات قرآن و اذان و اقامه کند چون انجام این فرایض متعلق به عصر حجر دیگر جایش در اماکن عمومی نیست برو در خانه ات در را ببند که کسی صدایت را نشنود هر چه میخواهی قرآن و‌اذان و اقامه بخوان حق خواندن این مزخرفات ضد بشری را نه بر سر گنبد و گلدسته دارد نه در توی تلویزیون بعنوان مجامع عمومی . به هیتلر بعد از سقوط اجازه استفاده از پوشش های فاشیستی هیتلری را ندادند ولی ایشان میخواهد بنام خواهران محجبه با لچک و چهارقد جهان را به چالش بکشد و زنان را سرکوب کند . سیستم سکولار با این نوع سیاسی بازی اسلامی مذهبی برخورد خواهد کرد زیرا این آزادی شخصی را با دستور فاشیستی اسلامی از بالا از بین خواهد برد . در منطق اسلامی که ندارد هیچ چیز سر جای خودش نیست ، در داخل ایران اخوند از مسجد در آمده بکار سیاست مشغول است و دخالت در تمام امور بجز مسائل مذهبی خودش که هیچ اطلاع بروزی هم از آن یعنی موضوعات مذهبی ندارد و نمیتواند ارائه دهد چون بروز بودن مذهب و مسائل پیرامون آن مانند نزدیکی آب و آتش است با هم . تا موقعی که یک بلدزر تاریخی بیاید و سامانه مسجد و مذهب و اخوند را جمع کرده به زباله دان تاریخ بریزد . گروه دیگری بنام ارتش و‌ سپاه و بسیج و نظامیانی که از پادگان ها در آمده و وارد مسائل اقتصادی سیاسی دیپلماتیک کشور شده اندو برای حل مسائل دیپلماتیک ۴۴ سال ایران را در تضاد با سیستم اقتصاد جهانی و گروگانگیری ‌باج گیری و بحران تحریم های اقتصادی و تروریسم و زندانی کردن و کشتار شهروندان خارجی در جنگ های مستقیم و یا نیابتی کرده اند و برای حل حتی معضلات نظامی طرح های بسیار قیصری را که باعث خنده جهانیان میشود ارائه می‌دهند و میگویند برای مثال حل فلان معضل اقتصادی ایران این تعداد گروگان از امریکا بگیریم و بحران اقتصادیمان را با باجی که برای گروگانها میگیریم حل کنیم . در یک حکومت سکولار تمام نیروهای نظامی باید بدرون پادگانها رانده شده حق خروج از مراکز نظامی و دخالت در امور سویل و غیر نظامی و یا دیپلماتیک را نداشته باشند ، و طوری نباشد که وزیر امور خارجه کشور آقای محمد جواد ظریف بگوید که دیپلماسی خارجی ایران را نظامیان سپاه پاسداران هدایت میکرده اند . و بعد هم بگویدکه قاسم سلیمانی امر بر یا پادو پوتین بوده او را احضار میکرده دستوراتش را صادر میکرده و سپاه پاسداران اوامر پوتین را اجرا مینموده است . این در حالی است که حتی یک اخوند از خامنه ای تا کمترین طلبه حوزه به اصطلاح علمیه امر به معروف و‌نهی از منکر ‌‌در مورد پوتین و سپاه پاسداران نکرد و فقط توی سر مردم ایران و زنان شجاع ایران برای پیدا شدن یک لاخ مویشان زدند یک ارگان رسمی هم جلو نیامد که بگوید چه کسی جوابگوی بخشش دریای خزر به روس‌ها و خلیج فارس به چینی ها باید باشد ؟ آخوند یا سپاه پاسداران و قاسم سلیمانی ها ؟ یعنی نیروی مذهبی و‌نظامی توامان در صحنه هستند به کلام دیگر یعنی مجلس و ارگان‌های تصمیم گیرنده و دولت و وزارتخانه ها یعنی هیچ بحساب نمیآیند . حال شما تصور کنید که نیروی خارج از حکومت یا به اصطلاح اپوزیسیون مذهبی مانند مجاهدین که هم نظامی است و هم مسلمان مکتبی وارد کشور شود و بعد از جمهوری اسلامی بخواهد حکومت هم بکند اینها را باید بدرون پادگانها یا بدرون مساجد راند ؟ اگر مساجد قبل از ورودشان با خاک یکسان نشده باشد. می بینید که مردم و سکولار دمکراسی آینده ایران کار آسانی در پیش رو ندارد . نوید اخگر تاریخ ۲۱ ماه فوریه سال ۲۰۲۲ میلادی سوئد استکهلم

Print Friendly, PDF & Email

Google Translate