اعتراضات سراسری معلمان بخش مهمی از مبارزه‌ی طبقه کارگر با طبقه سرمایه‌دار است. مطالباتی مثل آموزش باکیفیت، غیرایدئولوژیک و رایگان، آزادی بی‌قید و شرط معلمان زندانی، افزایش دستمزد، ایجاد امنیت شغلی، بیمه‌ی کارآمد و حق تشکل‌یابی مستقل از حاکمیت و… در امتداد منافع فوری طبقه کارگر است. دستیابی معلمان به هرکدام از این مطالبات به رفاه، قدرت و اعتماد به نفس جمعی کل طبقه کارگر کمک می‌کند.
اعتراضات تاریخ‌ساز معلمان تاثیر بسزایی در توازن قوای طبقاتی گذاشته است. ایجاد امکانات لازم برای دخالت‌دادن معلمان از پایین، تقویت همبستگی اجتماعی و فراصنفی، استفاده حداکثری از امکانات رسانه‌ای و تامین وحدت اراده‌ی تشکل‌های محلی در راستای رهبری سراسری از جمله شاخصه‌های اصلی اعتراضات اخیر معلمان است.
در راستای تحکیم اتحاد طبقاتی میان بخش‌های مختلف کارگران لازم است تا در مواقع سرکوب، مراکز و بخش‌های مختلف این طبقه به کمک یکدیگر بشتابند. در این راستا نیشکر هفت تپه درس‌های زیادی دارد؛ زمانی که کارگران هفت تپه با خردجمعی به میدان‌آمدند و با حضور حداکثری کارخانه و شهر را زیرپای خود لرزاندند و در برابر انواع و اقسام سرکوب‌ها ایستادند. همزمان بسیاری از دانشجویان در تجمعات حمایتی‌شان به قدرت کارگران افزودند، کارگران فولاد اهواز در اعتصابات خیابانی خود حمایت کردند، بسیاری از تشکل‌ها از جمله تشکل‌های مستقل معلمان و فعالین شناخته‌شده‌ی آن بیانیه‌های حمایتی منتشر کردند و صدای کارگران هفت تپه بودند و در ادامه متحدین کارگران با تشکیل «کمپین دفاع از بازداشت‌شدگان هفت‌تپه و زندانیان ترقی‌خواه» ادامه‌کاری و گسترش حمایت‌های اجتماعی را تضمین کردند. در نهایت همین همبستگی سازمان‌یافته و نقشه‌مند بود که منجر به لغو احکام بازداشتی‌های پرونده‌ی هفت تپه شد. اتکا به این تجربه‌ی پیروزمند می‌تواند منجر به ریل‌گذاری مناسبی میان بخش‌های مختلف کارگران از جمله معلمان باشد. گسترش اتحاد هرچه بیشتر بخش‌های مختلف جامعه ضامن امنیت تک تک معترضین است.
در چنین شرایطی موتور ماشین سرکوب مدام روغن‌کاری می‌شود. برای جعفر ابراهیمی، بازرس شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، حکم چهارسال و نیم زندان صادر شده است. محمد تقی فلاحی، دبیر کانون صنفی معلمان تهران، برای تحمل شش ماه حبس زندانی است. لطیف روزی‌خواه، عضو هیئت مدیره کانون صنفی فرهنگیان آذربایجان شرقی، به هفت ماه حبس تعزیری محکوم شده است. اسماعیل عبدی پس از تحمل شش سال زندان امروز در حال تحمل ده سال حبس است و شعبان محمدی، عضو انجمن صنفی معلمان مریوان، همچنان در بازداشت است. بسیاری از معلمان یا زندان هستند، یا در بازداشت موقت به سر می‌برند، یا اخراج شده‌اند و یا تحت فشارهای امنیتی هستند که دفاع از تک تک آنان ضروری است و نباید اجازه داد کسی فراموش شود.
در نتیجه برای ایجاد حمایت‌های بیشتر از اعتراضات سراسری معلمان، نظرات و پیشنهادات خودم را با توجه به تجارب پیشین طبقه کارگر نوشته‌ام که قطعا خالی از ایراد و ضعف نیست.
اول؛ اگر در عرصه‌ی تصویرسازی، نقاشی، گرافیتی، فیلمسازی، انیمیشن، تئاتر، شعر و ادبیات فعال هستید می‌توانید تولیدات هنری خود را در فضای مجازی و غیرمجازی منتشر کنید و برای دسترسی راحت‌تر در فضای مجازی از هشتگ‌های ترند مثل «#اعتراضات_سراسری_معلمان» استفاده کنید یا رسانه‌های مستقل معلمان را تگ کنید. برای ایده‌پردازی، از محتوای موجود در رسانه‌های مستقل معلمان مثل «کانال شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران» و «معلمان عدالت‌خواه» می‌توان الهام گرفت. کیفیت زیبایی‌شناسانه‌ی اثر هنری باعث اثرگذاری بیشتر و ضامن ماندگاری آن است. پس بهتر است کمیت تولید اثر را فدای کیفیت کرد.
دوم؛ ضرورت دارد روزنامه‌نگاران و اهالی قلم محتوای «تحلیلی و عمیق» از اعتراضات معلمان ارائه دهند و تجارب مبارزات معلمان در دیگر کشورها را به صورت جمع‌بندی شده در اختیار رسانه‌های مستقل معلمان قرار دهند. بازتاب اعتراضات معلمان در رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی به نسبت خوب بوده است اما چیزی که کمتر دیده می‌شود ارائه‌ی راهکار عملی و واکاوی تئوریکِ مباحثِ اساسی معلمان در حوزه‌ی آموزش و پرورش است.
هرگونه تلاش برای آشتی دادنِ نیروهای آشتی‌ناپذیر در جامعه باید افشا شود. به همین دلیل افشای تشکل‌های وابسته به طبقه حاکم و همچنین نقد گفتمان تبعیض‌آمیز در محتوای درسی، افشای سازوکار ایدئولوژیک و امنیتی در استخدام معلمان هم از اهمیت بالایی برخوردار است، چرا که به آگاهی طبقاتی و سیاسی معلمان کمک می‌کند.
سوم؛ ضرورت دارد حمایت رهبران و شخصیت‌های اجتماعی و روشنفکری و همچنین تشکل‌های کارگری داخلی و بین‌المللی را در قالب مصاحبه، انتشار بیانیه، تولید محتوا، برگزاری تجمع و غیره را به اعتراضات معلمان و سرکوب فعالین آن جلب کرد.
چهارم؛ راه‌اندازی طوفان‌های توییتری در حمایت از مطالبات معلمان و آزادی اسرایشان.
پنجم؛ جلب حمایت محصلین و خانواده‌های آنان در قالب حضور در تجمعات و غیره با رعایت «حقوق کودکان» و عدم استفاده‌ی ابزاری از آنان در تجمعات.
ششم؛ ایجاد پتیشن برای جمع‌آوری امضا در حمایت از معلمان بازداشتی و زندانی در سطح بین‌المللی
امیدوارم در عمل بتوانیم ثابت کنیم که نسبت به مختصات مبارزات طبقاتی، هوشیار و آگاه شده‌ایم و برای پیروزی هم‌طبقه‌ای هایمان مصمم هستیم. ما به عنوان حامیان طبقه کارگر برای رفع تبعیض و استثمار در کنار معلمان آزادی‌خواه خواهیم ماند.
نان، مسکن، آزادی / آموزش رهایی
لینک منبع: https://t.me/edalatxah/15711
