در جریان خیزش توده‌ای اخیر مردم کردستان عراق علیه حاکمیت احزاب و سیستم سرمایه‌داری حاکم بر آنها، حزب کمونیست ایران و جناح چپ و کمونیستی در تشکیلات کومه‌له و حزب کمونیست، ضمن حمایت از این مردم معترض، سرکوب خونین آنان توسط نیروهای حکومتی کردستان را با صراحت و به طور رسمی محکوم نمودند. در مقابل، رهبری امروز کومه‌له که تحت سیطرۀ جناح راست و ناسیونالیستی در این تشکیلات قرار دارد، در رابطه با رویداد مزبور از اتخاذ هر گونه موضع رسمی پرهیز نموده و سکوت اختیار کردهاند.
این جناح برای توجیه سکوت رسمی خود در قبال اعتراضات مردم کردستان عراق، موضوع رابطه با احزاب حاکم در کردستان عراق و ندادن بهانه‌ای به دست آنان برای ایجاد فشار به کومه‌له را برجسته کرده و طوری القا می‌کنند که اگر کومه‌له موضع رسمی بگیرد و احزاب حاکم را به خاطر سرکوب مردم محکوم کند، این احزاب به اردوگاه کومه‌له حمله می‌کنند. این در حالی است که بخشی از سران احزاب حاکم در کردستان عراق و شماری چشمگیری از اعضای پارلمان کردستان، کشتن مردم معترض را محکوم کردهاند.
کومه‌له و حزب کمونیست ایران قبلاً در قبال اعتراضات مردم در کردستان عراق موضع رسمی داشته و از طریق رسانه‌های خود سرکوب آنان را هم با صراحت محکوم کرده و کسی هم به این خاطر به کومه‌له حمله نظامی نکرده است. به عنوان مثال
یکی دو سال قبل هنگامی که مردم کردستان عراق به خیابان‌ها آمده بودند و متقابلاً نیروهای سرکوب احزاب حاکم آنان را به شیوه‌ای خونین سرکوب کردند، خسرو بوکانی و حسن شمسی طی مصاحبه‌هایی اختصاصی با تلویزیون کومه‌له از جمله سرکوب اعتراضات مردم را با صراحت محکوم کردند. جمال بزرگپور هم مصاحبه‌ای انجام داد، اما مواضع ایشان بیشتر به مواضع بخشی از حاکمان در کردستان عراق شبیه بود تا یک موضع انقلابی و مردمی. در حالی که آن موقع هم بخشی از سران احزاب و حکام در کردستان عراق سرکوب مردم را محکوم می‌کردند، اما وی نه تنها محکومیت سرکوب را به زبان نیاورد، بلکه مانند همۀ حکومتگران موضوع «اغتشاشگران» و «دشمنان» و اینکه «مردم لازم است صف خود را از صف اغتشاشگران جدا کنند» را به میان آورد.
امروزه جناح راست به رهبری ابراهیم علیزاده برای حفاظت از این سکوت «مرموز» خود، حتی به سرکوب درون تشکیلاتی نیز متوسل شده و از انتشار مصاحبۀ تلویزیونی در مورد وقایع اخیر در کردستان عراق جلوگیری کردهاند. طی روزهای اخیر سانسورچیان غاصب تلویزیون کومه‌له گرد آمده در «کمیتۀ تلویزیون» که عبارتند از فرهاد شعبانی، محیه ایرجی، ناصر طاهری، و فریدون ناظری(وریا)، مانع پخش برنامۀ «دیالوگ» به سرپرستی رفیق محمد کمالی که به رویدادهای کردستان عراق اختصاص یافته بود؛ شده‌اند. رفیق محمد کمالی نیز در مقابل این سانسور ایستاده و برنامۀ این هفتۀ خود را که ضبط و آماده پخش از تلویزیون بود، از طریق شبکه‌های اجتماعی انتشار دادند. (این در حالی بود که نه اعتراض و مبارزه و خیزش مردم کارگر و زحمتکش در کردستان عراق تازگی داشت و نه به گلوله بستن آنها از جانب نیروهای امنیتی حکومت کردستان و نه تهیه برنامه و انجام مصاحبه توسط محمد کمالی در قبال این رویدادها. آنچه در این میان خودنمایی می‌کند، سکوت و مماشات مفتضحانۀ رهبری راست کومه‌له در قبال سرکوبگری‌های حاکمان در کردستان عراق و به کار انداختن اهرم‌های تشکیلاتی علیه مخالفین سیاسی در درون تشکیلات است.)
متعاقب آن کمیتۀ مزبور با عجله اطلاعیه‌ای به زبان کردی و در سطح علنی صادر کرد و سپس رفیق محمد کمالی که مدت ۴۰ سال است در رادیو و سپس تلویزیون کومه‌له و حزب کمونیست فعالیت می‌کند را از کار در رسانۀ تلویزیون کومه‌له برکنار کردند. متن ترجمه شدۀ آن اطلاعیه چنین است:
«برای اطلاع عموم. مدتی است برخی افراد نامسئول، تلاش کردهاند با لوگوی تلویزیون کومه‌له و حزب کمونیست ایران برنامه‌هایی پخش کنند که ارتباطی به تلویزیون کومه‌له و حزب کمونیست ایران ندارد. بنابراین کمیتۀ تلویزیون اعلام می‌کند که این برنامه‌ها بدون کنترل و هماهنگی با کمیتۀ اجرایی تلویزیون تولید شده‌اند و ما این را کاری نامسئولانه می‌دانیم و امیدواریم به آن خاتمه دهند.» (تأکیدات از من است)
در جواب به این اطلاعیه و حذف و تصفیۀ مخالفین سیاسی توسط سرکوبگران تشکیلاتی بایستی گفت:
– اگر حرفی از «افراد نامسئول» و «کار نامسئولانه» باشد، این خود افراد کمیتۀ تلویزیون هستند که نه تنها نامسئول، بلکه سرکوبگرند. هر که سانسور کند و جلو دهان دیگران را ببندد، سرکوبگر است. واقعاً قباحت دارد که موضع‌گیری و مصاحبه در مورد اعتراضات مردم در کردستان عراق را کاری نامسئولانه قلمداد کرد. این همان موضع حاکمان سرکوبگر مردم در کردستان عراق است که این روزها مردم معترض را نامسئول و آشوبگر قلمداد می‌کنند، به دفاتر کانال تلویزیونی «ان.آر.تی» در کردستان حمله برده و این کانال را مسدود می‌کنند. رفیق محمد کمالی نه تنها یک کار بسیار مسئولانه، بلکه به وظایف و تعهدات سیاسی و کمونیستی خود عمل کرده است. ایشان که با آن سابقۀ درخشان در رادیو و تلویزیون کومه‌له که همواره درد و رنج و خروش مبارزۀ کارگران و زحمتکشان را منعکس کرده است، بدیهی است که نمی‌توانست در قبال خیزش اخیر توده‌های حق‌طلب مردم کردستان عراق و به گلوله بستن آنها سکوت اختیار کند.
– اگر حرفی از «لوگو»ی تلویزیون باشد، اتفاقاً این لوگو همانا لایق برنامه‌ها، مواضع صریح و رویکردهای انقلابی و کمونیستی در عرصۀ تبلیغات و کار رسانه‌ای است که محمد کمالی نمونۀ برجسته‌ای از آن است، لوگوی تلویزیون کومه‌له سالهاست که با سانسور و سرکوب و سکوت و فریب مبارزه می‌کند. جدای از این، «محمد کمالی» به اقرار دوست و دشمن، نه تنها لوگوی رادیو و تلویزیون کومه‌له، بلکه لوگوی خود کومه‌له و حزب کمونیست ایران در جامعه است. حذف ایشان از رسانۀ تلویزیونی کومه‌له عملی سرکوبگرانه است و بایستی آن را محکوم کرد و مورد انزجار قرار داد.
– اگر برنامه در مورد اعتراضات مردم در کردستان، ارتباطی به تلویزیون کومه‌له و حزب کمونیست ندارد، پس چرا رهبری امروز کومه‌له هر جا که لازم بداند با فرصت‌طلبی ادعا می‌کند که مدافع کارگران و زحمتکشان و مردم ستمدیدۀ کردستان در هر چهار بخش آن است؟ در اینجا بایستی از رفیق ابراهیم علیزاده پرسید شما که در مجمع موسوم به «کنگرۀ ملی کرد» و در حضور احزاب ناسیونالیستی و اسلامی علیه کشتار مردم کردستان سوریه توسط حکومت ترکیه موضع می‌گیرید و می‌گویید که «تا آخرین قطرۀ خون‌تان از مردم کردستان سوریه دفاع می‌کنید»، پس چرا در مقابل کشتار همین مردم این بار در جلوی چشمان خودتان و به وسیلۀ حکومت کردستان، سکوت اختیار می‌کنید. آیا «این همه شوری و این همه بی‌نمکی»، مصداقی بر ریاکاری نیست؟!
– اگر حرفی از لزوم کنترل و هماهنگی با کمیتۀ تلویزیون در مورد تهیۀ یک برنامه در میان باشد، تهیه کنندگان برنامه همیشه آزاد بوده‌اند سوژۀ برنامۀ را خود انتخاب کنند و هیچگاه الزامی به کسب اجازه از سوی کمیتۀ مزبور نبوده است. برای مثال مگر فرهاد شعبانی که امروزه تلویزیون کومه‌له را قرق کرده است، برای تهیه و پخش برنامۀ خود، به دیگر اعضای کمیتۀ تلویزیون رجوع می‌کند و از آنان کسب تکلیف می‌نماید؟! بنابراین روشن است که در این میان، لزوم کنترل و هماهنگی برای تهیه و پخش یک برنامه، فقط بهانه و مجوزی است برای سانسور آن.
این اولین بار نیست که برنامۀ محمد کمالی و یا تعداد دیگری از رفقای جناح چپ توسط جناح راست حاکم در تشکیلات کومه‌له، مورد سانسور قرار می‌گیرد. قبلاً کمیتۀ ممیزی و سانسور در تلویزیون، رفیق محمد تهیه کننده و مجری برنامۀ دیالوگ و همچنین مهدی حسینی تهیه کننده و مجری برنامۀ «روانگه» را تحت فشار قرار داده بودند که برنامه‌هایشان را تعطیل کنند. سپس برنامۀ روانگه با سرپرستی رفیق مهدی را پلمپ کردند و آن را به تعطیلی کشاندند. پیش‌تر از آن نیز جمال بزرگپور مسئول دبیرخانۀ تشکیلات در کردستان، مهدی حسینی را به «جرم» اظهار نظر در یکی از برنامه‌های خود راجع به اختلافات سیاسی در تشکیلات، احضار و وی را مورد تهدید قرار داده بود. متعاقب آن به مدت یک ماه برنامۀ روانگه توقیف می‌شود. مدتی قبل کمیتۀ تلویزیون با موافقت و هماهنگی مستقیم ابراهیم علیزاده، مصاحبۀ محمد کمالی با حسن شمسی عضو کمیتۀ اجرایی حزب کمونیست ایران و همچنین مصاحبه با جلال محمد‌نژاد عضو کمیتۀ مرکزی حزب در مورد اختلافات سیاسی در تشکیلات کومه‌له و حزب، جلوگیری به عمل آورد. این در حالی بود که مصاحبۀ خود ابراهیم علیزاده در همین زمینه با رسانۀ دیگری با نام «رادیو دیالوگ» را در چند قسمت از طریق تلویزیون کومه‌له پخش نمودند. فضای سانسور شدیدی را بر تلویزیون کومه‌له حاکم کردهاند و به رفقای جناح چپ اجازه نمی‌دهند که در مورد اختلافات سیاسی و نقد نظرات انحرافی و راست‌روانۀ ابراهیم علیزاده در تلویزیون به اظهار نظر بپردازند. همۀ رفقا برای انتشار مصاحبه‌های خود، از طریق شبکه‌های اجتماعی اقدام نموده‌اند.
جالب است که این تیم سانسور در تلویزیون، در مقابل بینندگان این رسانه ژست آزادمنشی و بیگانه با سانسور را هم به خود می‌گیرند. اینان عملاً با بینندگان خود دروغ می‌گویند. فرهاد شعبانی در رأس کمیتۀ سانسور در تلویزیون، هفتۀ قبل در یکی از برنامه‌های خود خطاب به بینندگان می‌گوید:
«من در این برنامه به خودم و به شما قول داده‌ام که هیچ چیزی سانسور نمی‌شود، همۀ آن پیام‌هایی که شما می‌فرستید، انتقاد از من باشد یا انتقاد از هر کسی باشد، انتقاداتتان پخش می‌شود و یا پیام‌هایتان آن طور که خودتان ارسال کرده‌اید.»
باز هم جالب است، ایشان در حالی به بینندگان خود چنین می‌گوید که آن دسته از اس.ام.اس و پیام‌های ارسالی به شماره‌های برنامه‌اش را که باب طبعش نباشند، تحت عنوان اینکه «برایم خوانده نمی‌شود»، سانسور می‌کند. انگار که بینندگان، پیام‌های ارسالی خود را نه با واتساپ و ….، بلکه با قلم و کاغذ نوشته‌اند که دست‌خط شان برای ایشان خوانا نیست! البته که همۀ بینندگان به خوبی متوجه چنین چشم‌بندی «ناشیانه»ای هستند.
اساساً جناح راست و ناسیونالیستی در تشکیلات کومه‌له و حزب کمونیست ایران سرکوب و سانسور را در این تشکیلات نهادینه کردهاند. قبلاً طی مطالبی به موارد متعددی از این اقدامات ضددمکراتیک پرداخته‌ام.
جدای از ماهیت ناسیونالیستی سکوت سیاسی رهبری امروز کومه‌له در قبال اعتراضات مردم در کردستان عراق، توسل به سانسور و حذف و صادر کردن اطلاعیه علیه رفقای تشکیلاتی خود به خاطر عدم تمکین به چنین سکوت خفت‌باری، آیا نشانی از اتکای ابراهیم علیزاده و تیم همراهش به اتحادیۀ میهنی و… برای تحمیل انشعاب به جناح چپ و کمونیستی در این تشکیلات نیست؟! رهبری جناح راست برای حذف رفقای مخالف سیاسی خود در این تشکیلات روی حمایت‌های حکام در کردستان عراق سرمایه‌گذاری کردهاند و امروزه به هیچ قیمتی حاضر نیستند دل این سرکوبگران مردم را از خود برنجانند.
۲۰ سال قبل و در مقطع انشعاب جریان راست و ناسیونالیستی از کومه‌له و حزب کمونیست، عبدالله مهتدی رهبر اصلی این انشعاب که تبانی‌های لازم را هم با اتحادیۀ میهنی و علیه خط انقلابی و کمونیستی کومه‌له به انجام رسانده بود، تعدادی اطلاعیه و نوشتار صادره از سوی حزب کمونیست کارگری ایران در محکومیت سازمان زحمتکشان و دفاع از خط و سیاست‌های کمونیستی کومه‌له را نزد اتحادیۀ میهنی و شخص جلال طالبانی برد و آنها را به عنوان اسناد دال بر کمونیسم کارگری بودن ابراهیم علیزاده و صلاح مازوجی و حمایت حزب کمونیست کارگری از ایشان، به جلال طالبانی نشان داده بود و تلویحاً خواستار برچیدن مقرات ما شده بود!
به راستی که بیگانگی و ضدیت با کمونیسم، تبانی با بورژوازی را در دستور هر کسی قرار خواهد داد.
۲۹ آذر ۱۳۹۹
۱۹ دسامبر ۲۰۲۰
