به تاریخ ۹ ژانویه ۲۰۲۲ نامه دبیرخانه جناح ابراهیم علیزاده با امضای جمال بزرگپور، در فضای مجازی منتشر شد که از ورود هفت نفر از اعضای رهبری حزب کمونیست ایران به اردوگاه کومه‌له جلوگیری کرده اند. مسئول دبیرخانه ابراهیم علیزاده در این نامه با ادبیاتی نازل و تحقیرآمیز نسبت به اعضای رهبری حزب کمونیست ایران اعلام می کند: “اما آنچە کە جای نگرانی است و از هم اکنون نیز قابل مشاهدە است، ایجاد تشنج در سطح تشکیلات علنی و مسلح است، تشنجی کە ممکن است عوارض و عواقب ناگواری بدنبال داشتە باشد.”.
نامه مسئول دبیرخانه علیزاده رسما یک فراخوان و همچنین تهدید علنی و جانی علیه اعضای رهبری حزب کمونیست ایران است. هم فراخوان تشنج آفرینی علیه هفت عضو رهبری حزب کمونیست ایران است که گویا کنترل این تشنج ها در قدرت دبیرخانه هم نیست، هم علنا تهدید جانی اعضای رهبری حزب کمونیست ایران است، و هم تظاهر می کند که نگران عواقب ناگوار برای این اعضای حزب کمونیست است. اقدامات مسئول دبیرخانه ابراهیم علیزاده که مسئولیت این قبیل کارهای غیر سیاسی و ناسالم طی پروسه انشعاب به ایشان سپرده شده است برای کسانیکه در جریان اختلافات باند زحمتکشان مهتدی و ایلخانی زاده بوده باشند یادآور و تکرار همان شیوه ها از پیشبرد اختلافات و چگونگی انشعاب و جدا شدنها است. مسئول دبیرخانه ابراهیم علیزاده که تا دیروز برای لایک کردن یک مطلب در فضای مجازی، اعضای این حزب را به دبیرخانه فرا میخواند و مورد بازجویی قرار می داد، اکنون چون تشنج آفرینی و تهدید جانی اعضای رهبری حزب کمونیست ایران دقیقا در جهت منافع سیاسی ایشان و ابراهیم علیزاده است، چون خود آنها سازمانده و مسئول این قبیل کارهای کثیف هستند، این قیافه را به خود گرفته اند. ایشان می خواهد بگوید و تظاهر به بی خبری کند که گویا عده ای خود سر قصد جان شما “اعضای رهبری حزب کمونیست ایران” را کرده اند و از هم اکنون هم دبیرخانه مشاهده کرده است، لذا برای جلوگیری از هر اتفاق ناگواری اعضای رهبری حزب کمونیست ایران باید از بازگشت به اردوگاه خودداری کنند.
آیا کسی هست فراموش کرده باشد همین دبیرخانه و همین شخص گمارده چندین نفر از اعضای این حزب را با جعلیات و پرونده سازی و طرح های سوخته مجبور به ترک این اردوگاه کرد؟ دبیرخانه ای که برای یک لایک در فضای مجازی اعضای این حزب را مورد بازجویی قرار داد نمی تواند این ژست را بگیرد که گویا عده ای خودسر می خواهند تشنج آفرینی کنند، و به این خاطر باید اعضای رهبری حزب کمونیست ایران اردوگاه را ترک کنند تا عواقب ناگواری برای آنها نداشته باشد! در واقع هرکسی که نامه دبیرخانه ابراهیم علیزاده را خوانده باشد می داند که سرگروه این تشنج آفرینی و این تهدیدات جانی نه صرفا مهره گمارده دبیرخانه بلکه شخص ابراهیم علیزاده است.
تهدید جانی علیه اعضای رهبری حزب کمونیست ایران، فراخوان دبیرخانه ابراهیم علیزاده به تشنج آفرینی علیه اعضای رهبری حزب کمونیست ایران مابه ازاء سیاستی است که سالهاست از جانب صفی از کمونیستها در داخل و خارج ایران زیر ضرب نقد قرار گرفته است. این گفته های ابراهیم علیزاده که سازمان خبات اسلامی آنچنان که میگویند اسلامی هم نیست، مذاکره، بخوان بند و بست با رژیم اسلامی اصولا مردود نیست، چین به نام کمونیسم عظمت اقتصادی را درست کرده است، سخنگوی سازمان اسلامی خبات شدن، فراخوان به قومپرستان برای پیوستن به کومه‌له و گفتن اینکه تابلوی حزب کمونیست ایران مانع شما نیست و خلاصه سی و اندی سال پیشبرد سیاستی مزورانه و دغل کارانه علیه طبقه کارگر در کردستان، قاعدتان نمی تواند در سطح برخوردهای تشکیلاتی و پیشبرد اختلافات و انشعاب، بوی از تمدن و فرهنگ بالا و پیشرو ببرد. این برخوردهای ناسالم، غیرسیاسی و تهدید به لشکرکشی نظامی باید بر یک فونداسیون سیاسی، نظری ناسالم استوار باشد. ابراهیم علیزاده معمار سیاسی این فونداسیون و این کارهای ناسالم و تئوریسین این بی پرنسیبی ها است.
ابراهیم علیزاده و هم تیمی هایش در یک فضای آرام سیاسی و با حفظ پرنسیب های شناخته شده و بحث و جدل سیاسی –نظری سالم نمی توانند اعلام حضور، رشد و گسترش پیدا کنند، این سیاست کثیف آنها، این قبیل گروگان گیری ها و این دست تهدید به لشکرکشی های نظامی و به قول مهره گمارده بر دبیرخانه ابراهیم علیزاده “تشکیلات علنی و مسلح” شناسنامه سیاسی این قبیل احزاب دست راستی و قومپرست است. این گروهها تنها با گروگان گیری و تهدید جانی و تهدید به لشکرکشی نظامی تلاش میکنند به قدرت سیاسی نزدیک شوند. این برخوردهای ناسالم که فعلا در سطح یک تشکیلات صورت میگیرد در صورت بی تفاوتی جامعه، در صورت عدم دخالت طبقه کارگر در سیاست و در صورت موضع نگرفتن در مقابل ان و طرد و رسوا نکردنش، در فردای پس از سرنگونی رژیم ادمکشان اسلامی میتواند اینبار علیه مردم کردستان تکرار شود. ابراهیم علیزاده و هم تیمی هایش این طوق بی پرنسیبی و تحریکات پوشالی نظامی و پرووکاسیونهای کثیف را در پیشا انشعاب شان از کومه‌له و حزب کمونیست ایران به گردن خود و بر بالای درب اردوگاه جریان شان آویخته اند و راه بازگشتی برای آنها نیست. اما جامعه کردستان نباید فراموش کند که تولد باند زحمتکشان دیگری اینبار به رهبری ابراهیم علیزاده چه سیاستی داشت و از کدام شیوه های غیر سالم و غیر سیاسی برای پیشبرد سیاست های ضدکارگری و ضد کمونیستی استفاده کردند.
سمکو نوری
مرگ بر جمهوری اسلامی
زنده باد کمونیسم
