اخباروگزارش های کارگری ۱۷ دی ماه ۱۴۰۰
– اسماعیل عبدی،زندان مرکزی کرج بند ۶ :با آرزوی بهبودی بکتاش آپتین
برخیز رفیق عزیز!
– کانون نویسندگان ایران:انجمن قلم (پن) آمریکا خواهان آزادی بیدرنگ بکتاش آبتین شد
– بیانیه جمعی از سندیکاهای مستقل کارگری و دیگر تشکلات مستقل کارگری، بازنشستگان و معلمان در مورد تعیین مزد سال ۱۴۰۱
تداوم نبردی سخت و نابرابر برای تعیین حداقل مزد سال ۱۴۰۱
– باز هم تصادف سرویس رفت وآمد کارگران اینبار۲ مینی بوس حامل کارگران شهرستان شوش در مسیر ترانزیتی شوش – اهواز
*اسماعیل عبدی،زندان مرکزی کرج بند ۶ :با آرزوی بهبودی بکتاش آپتین
برخیز رفیق عزیز!
برخیز تا صبح زود در حیاط بند ۸ اوین برای برگزاری مجمع عمومی زندانیان سیاسی گرد هم آییم و با رای گیری مسئولین کمیته های فرهنگی ، ورزشی، مسابقات و هیئت امنای صندوق را انتخاب کنیم تا برای یک دوره سه ماهه پیگیر کنش های زندانیان سیاسی باشند. پس از آن به سالن ورزشی می رویم تا تنیس روی میز بازی کنیم و از خاطرات دور مان بگوییم. شنبه بعدازظهر به واحد فرهنگی می رویم تا لیست کتاب های جدید که با تلاش نصرالله ( لشنی) و مجید ( آذرپی) وارد زندان شده را بگیریم و سپس در جلسه هیئت اجرایی روزها و ساعات تشکیل کلاس های زبان، داستان نویسی و خطاطی را تعیین کنیم.
یکشنبه غروب طبق روال امیر حسین و ماندانا (عبدی) منتظر تماس ات هستند تا پس از نواختن سنتور و تنبک با تشویق هایت کیف کنند و با رهنمودهایت برای پیشرفت شان برنامه ریزی کنند. دوشنبه از صبح درگیر برگزاری دور سوم مسابقات شطرنج هستیم و تو با مهره سفید با زندانی هندی ( آناندا سینک) مسابقه داری و حدس می زنم پشت میز می نشینی و با لبخند می گویی:
این همه حریف چرا مرا به بازیکن خارجی زده اید. راستی منیره می گوید مبینا برای رفتن به کلاس ها و تست بازیگری با مریم خانم (یاوری) تماس گرفت و می خواهد شرایطتش را برایت توضیح دهد.
سه شنبه برای تکمیل بیانیه مجمع فوقالعاده داریم و در حیاط سر سفره ناهار می نشینیم و از سیر ترشی یک ساله رونمایی می کنیم. پس از ناهار به اتاق می رویم و جناق می شکنیم و تو بلافاصله صحبت با ناصر زرافشان را بهانه می کنی تا گوشی را به امیر سالار (داودی) بدهی و بگویی یادم تو را فراموش و همه با هم می خندیم . راستی چند تن از رفقا به کیش رفتند باید برای اسکانشان با فرشید ( ابراهیمی) تماس بگیری به شرطی که باز هم گوشی را بهانه یادم تو را فراموش نکنی…
برخیز تا شعرهایت را تلفنی برای شمش لنگروی بخوانیم و از رسولوف بخواهیم پیگیر مراحل ساخت فیلم هایت شویم و با آناهیتا (همتی) تماس بگیریم و حال مادرش را که در بستر بیماری است بپرسیم.
سالروز در گذشت غم بار درویش گنابادی بهنام محجوبی نزدیک است و همچنان خواهان محاکمه عاملان قتل او هستیم و چهارشنبه با کسری نوری کنفراسی صحبت کنیم.
برخیز و ببین نهال هایی را که آبیاری کرده ایم، به بار نشسته اند و در برابر بادهای زمستانی مقاومت می کنند همان گونه که وقتی با عمو کیوان (صمیمی) برای پیگیری وضعیت افشین (شهسواری) که توسط افسر نگهبان مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود، مذاکره می کردیم در برابر ماموران امنیتی با صلابت و استوار سخن گفتی.
راستی رفیق پنجشنبه این هفته نوبت اعضای کانون نویسندگان ایران است که در حسینیه بند، تشکل خود را برای زندانیان تشریح کنند و تو در کنار رضا خندان ( مهابادی) و کیوان ( باژن) به سوالات بچه ها پاسخ می دهید.
برخیز رفیق همیشه همراه و بیا آن مهربانی سرشار را در کنار آن آرمان خواهی مؤمنانه بی پایانت که تجلیش در شعر تو جاری است،دیگر بار بر ما هدیت کن.بکتاش ای نازنین رفیق! برخیز و بیا که جان جهانی اینک چشم به راه سلامتی تو نشسته است….
بادم حتی در قفس آزادم
چگونه می شود در من ایستاد
چگونه می توان به من فرمان ایست داد…
شعر: بکتاش آبتین
۱۷ دی ماه ۱۴۰۰
برگرفته ازکانال شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
*کانون نویسندگان ایران:انجمن قلم (پن) آمریکا خواهان آزادی بیدرنگ بکتاش آبتین شد
انجمن قلم (پن) آمریکا در تاریخ ۱۴ دیماه با انتشار بیانیهای حمایت خود را از بکتاش آبتین اعلام کرد و خواهان آزادی بی قید و شرط او و دیگر اعضای زندانی کانون نویسندگان ایران شد.
متن کامل بیانیه:
بکتاش آبتین، برندهی جایزهی سالانهی انجمن قلم (پن) آمریکا در سال ۲۰۲۱ پس از ابتلا به بیماری کووید -۱۹ در زندان برای دومین بار، هماکنون در کمای مصنوعی به سر میبرد. سوزان ناسل، مدیر انجمن قلم آمریکا در واکنش به وخامت نگرانکنندهی حال و روز آبتین، بیانیهی زیر را صادر کرد:
«بکتاش آبتین پس از دو بار ابتلا به بیماری کووید-۱۹ در زندان اوین در ایران هم اکنون در کمای مصنوعی به سر میبرد. اگر چه ویروس کووید-۱۹ دارد آبتین را میکشد، اما خطر واقعی که او را در معرض مرگ قرار داده رژیم ایران است. حکومت ایران او را به ناحق در زندان شلوغ و پرجمعیتی به بند کشیده که محل شیوع این بیماری است. این حکومت بارها آبتین را از دسترسی به درمان مناسب محروم کرده و زمینههای ابتلایش به این بیماری را نادیده گرفته است. انتقال او را به بیمارستان به تأخیر انداخته و وقتی هم این کار را کرده او را با غل و زنجیر به تخت بیمارستان بسته است. اکنون دنیا شاهد است که آبتین دارد برای زنده ماندن میجنگد. ما از حکومت ایران میخواهیم که بی هیچ قید و شرطی آبتین را آزاد کند و بهترین مراقبتهای پزشکی تخصصیِ ممکن ـ از جمله دسترسی به پزشکان متخصص بینالمللی درصورت موافقت خانوادهاش ـ را برای او فراهم سازد تا او بر اثر بیماری کووید-۱۹ از دست نرود و دست کم یکی از قربانیان ستم و سرکوب سیستماتیکِ حکومت ایران کمتر شود. ما از رژیم ایران میخواهیم دست از بدرفتاری با زندانیان بردارد و کسانی را که ناعادلانه بازداشت شدهاند، از جمله آبتین و همپروندهایها و همکاراناش در کانون نویسندگان ایران از جمله کیوان باژن و رضا خندان(مهابادی)، همه از اعضای برجستهی کانون نویسندگان ایران، بیدرنگ آزاد کند. جامعهی بینالمللی نباید بر نقض حقوق بشر از سوی رژیم ایران چشم بپوشد، بلکه باید خواهان آزادی بیدرنگ تمام کسانی باشد که کاری جز مطالبهی حقوقشان برای آزادی گفتار و نوشتار نکردهاند. ما خود را در کنار خانوادهی آبتین و کانون نویسندگان ایران میدانیم و مشتاقانه به امید بهبود کامل و سریع بکتاش آبتین نشستهایم».
*بیانیه جمعی از سندیکاهای مستقل کارگری و دیگر تشکلات مستقل کارگری، بازنشستگان و معلمان در مورد تعیین مزد سال ۱۴۰۱
تداوم نبردی سخت و نابرابر برای تعیین حداقل مزد سال ۱۴۰۱
ماهها و هفتههای آخر هر سال زمان از سرگیری نبردی نابرابر، دشوار و حیاتی به منظور تعیین حداقل مزد و افزایش سطح عمومی دیگر مزدها برای سال آینده است. در یک سوی این نبرد میلیونها کارگر زن و مرد در رشتههای مختلف صنعت، خدمات و کشاورزی قرار دارند که خواستار مزدی درخور در مقابل فروش نیروی کار خود هستند، مزدی که پاسخگوی هزینههای روزافزون زندگی و تامین کننده نیازهای فزایندهی خود و خانوادههایشان باشد. در طرف دیگر این نبرد، سرمایهداران و دولت حامی آنها و عوامل وابسته به کارفرمایان و دولت که زیر عنوان دروغین «نماینده کارگران» در «شورای عالی کار» قرار دارند که به شیوههای مختلف میکوشند تا آنجا که ممکن است سطح مزدهای واقعی، یعنی قدرت خرید کارگران، را پایین نگاه دارند و سهم هرچه بیشتری از تولید اجتماعی کارگران را به تصاحب سرمایه در آورند.
در ایران طی بیش از ۴۰ سال شاهد کاهش شدید و مستمر قدرت خرید کارگران و در همان حال انباشت عظیم ثروت و سرمایهی سرمایهداران و افزایش نجومی درآمد طبقات دارا به طور کلی بودهایم. علت اصلی این شکاف وسیع و روزافزون طبقاتی، استثمار کار توسط سرمایه است که دستگاههای سیاسی، قضایی، اداری و انتظامی نظام سرمایهداری آنرا به پیش میبرند. با توسل به اختناق و سرکوب از ایجاد تشکلهای مستقل کارگری که لازمه دفاع از حقوق کارگران است جلوگیری میشود و برای اینکه اعتراضات کارگران کنترل شود، تشکلهای کارگری فرمانبردار و عقیم مانند خانه کارگر، شوراهای اسلامی کار و حضور نمایندگان آنرا در شورای عالی کار پیشبینی و جایگزین کردهاند تا ضمن به تصویب رساندن تصمیمات ضدکارگری نهاد قدرت، سوپاپ اطمینانی برای آنها باشند.
مزد ساعتی کارگران در ایران جزء پایینترین مزدها در جهان است. یک عامل مهم دیگر که زندگی کارگران و اکثریت ٩٥ درصدی مردم را به تباهی میکشد، تورم یعنی افزایش عمومی و مستمر قیمتها، بویژه قیمت کالاها و خدمات مصرفی توده مردم است. عامل اصلی تورم در ایران، که اکثر اقتصاددانان و حتی برخی از مقامات رسمی نیز به آن اذعان دارند، سیاستهای پولی و مالی دولت و عملکرد نظام حاکم در عرصه داخلی و خارجی است.
بر اساس آمارهای رسمی، طی ۴۲ سال گذشته شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی عمومی تقریبا ۲٥٠٠ برابر شده است! اگر صرفا چند سال اخیر را در نظر بگیریم براساس دادههای رسمی نرخ تورم در سال ٩٧، معادل ۳۱ و دو دهم درصد، در سال ٩٨، معادل ۴۱ و دو دهم درصد، و در سال ٩٩ معادل ۳۶ و چهار دهم درصد بوده است. رقم تورم سال ۱۴۰۰ هنوز اعلام نشده است اما طبق دادههای مرکز آمار، نرخ تورم در مهر ۱۴۰۰ برابر ۴۵ و چهاردهم درصد و در آبان ماه ۱۴۰۰، برابر ۴۴ و چهاردهم درصد بوده است. بدینسان نرخ تورم رسمی برای سال ۱۴۰۰ رقمی در حدود ۴۵ درصد خواهد بود. در سال جاری افزایش قیمت مواد خوراکی و آشامیدنی از ۶۰ درصد هم بیشتر بود. هزینه مسکن بنا به اعتراف مقامات رسمی بیش از نیمی از درآمد خانوارهای فقیر و متوسط را میبلعد. نرخ تورم مورد انتظار در سال ۱۴۰۱ با توجه به سیاستهای ارزی و پولی دولت، حداقل به ۴۰ تا ۵۰ درصد خواهد رسید.
به رغم این ارقام وحشتناک که در دنیا کم نظیرند، در لایحه بودجه سال ۱۴۰۱ میانگین افزایش اسمی حقوق کارکنان دولت معادل ۱٠ درصد در نظر گرفته شده است. سقف مزد حداقل ماهیانه چهار و نیم میلیون تومان منظور شده که به زحمت هزینه زندگی یک هفته خانوار متوسط را تأمین میکند. این سیاست دولت نه تنها دزدی نان از سفره میلیونها کارکر زحمتکش شرکتهای دولتی، دستگاههای آموزشی و بهداشت و درمان و دیگر مؤسسات عمومی است، بلکه در همان حال پیام و «سرمشقی» به بخش خصوصی و همچنین به «شورای عالی کار» است که همین سیاست کاهش مطلق مزدهای واقعی را در مورد کارگران و کارمندان بخش خصوصی به کار گیرند! ما طی سالهای گذشته سیاست کارفرمایان، دولت و کسانی را که به دروغ نام نماینده کارگران در «شورای عالی کار» بر خود نهادهاند و در واقع شریک جرم کارفرمایان و دولت در وخامت روزافزون زندگی کارگران هستند، نقد و افشا کردهایم.
ما همچنین در سالهای گذشته معیار و مبنایی برای حداقل مزد پیشنهاد کردهایم که مورد تأیید و پشتیبانی شمار فزایندهای از تشکلهای کارگری و مدافعان طبقۀ کارگر قرار گرفته است. از دید ما حداقل مزد کارگران در سراسر کشور نباید از میانگین هزینه خانوار در کشور پایینتر باشد. براساس چنین معیاری ما در دی ماه سال ۱۳٩٩ مبلغ دوازده میلیون و پانصدهزار تومان در ماه را برای حداقل مزد سال ۱۴۰۰ پیشنهاد کردیم. واقعیات زندگی، درستی پیشنهاد ما را نشان دادند! اکنون نیز براساس همان معیار و با توجه به تورم افسار گسیختهی جاری، که نشانی از توقف یا کاهش آن دیده نمیشود، اعلام میکنیم که مزد حداقل سال ۱۴۰۱ نباید از ۱۶ میلیون تومان در ماه کمتر باشد.
ما به همه کارگران مزدی رشتههای مختلف صنعت، معدن، راه و ساختمان، حمل و نقل، بندرها، شرکتهای کشت و صنعت و غیره، به همه معلمان زحمتکش و شریفی که پیشتاز مبارزه برای حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود و ارتقای امر آموزش هستند، به همه کارکنان بهداشت و درمان که صدها قربانی در انجام پیکار قهرمانانه خود به ضد کرونا دادند، به همه کارکنان دفتری بخشهای عمومی و خصوصی، به تمام بازنشستگان و به طور کلی به همه مزد و حقوق و مستمری بگیران پیشنهاد میکنیم. خواست حداقل مزد ۱۶ میلیون تومان در ماه را به خواست محوری مبارزات خود در ماههای آینده تبدیل کنند. ما از دانشجویان مبارز، روشنفکران پیشرو، روزنامهنگاران و دانشگاهیان متعهد دعوت میکنیم از مبارزات کارگران برای افزایش مزد بر اساس حداقل دستمزد ۱۶ میلیون تومان در ماه، پشتیبانی کنند. ما همه این نیروها را به ایجاد تشکلهای مستقل خود و مبارزه متحدانه برای دسترسی به خواستهایشان دعوت میکنیم. ما همچنین خواستار مقاومت همه کارگران علیه سیاستهای ضدکارگری مانند مزد منطقهای، مزد توافقی، حذف دستمزد حداقل و برقراری نظام استاد- شاگردی هستیم.
ما به تمام کارگران، تشکلهای کارگری و مدافعان منافع طبقۀ کارگر میگوییم که تغییر واقعی و بهبود اساسی زندگی مادی و معنوی آنها در گرو تغییر اساسی روابط اقتصادی- اجتماعی، سیاسی و فرهنگی حاکم است و چنین تغییری را هیچ کس به جای آنها انجام نخواهد داد. انجام چنین تغییر بزرگی تنها در صورتی امکان پذیر است که میلیونها کارگر، متحد و متشکل شوند. اکنون سرمایهداران و زمینداران بزرگ و حامیان آنها هم اهرمهای اقتصادی و قدرتهای قضایی، قانونگذاری و اجرایی یعنی اداری، نظامی، انتظامی و امنیتی را در دست دارند و برای حفظ موقعیت و امتیازات خود و فرودست نگاه داشتن کارگران از آنها بهره میگیرند. طبقه کارگر در این نبرد نابرابر چیزی جز عده بزرگ جمعیت خود ندارد. اما عده زیاد هنگامی کارآیی دارد که با هدف روشن و درست و به صورت متحدانه و سازمان یافته عمل کند. راه چارهی کارگران اتحاد و تشکل است.
برای تغییر واقعی و بهبود اساسی با تکیه بر نیروی خود دست به کار شویم!
۱۷ دی ۱۴۰۰
– سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
– سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
– کانون صنفی فرهنگیان اسلامشهر
– گروه اتحاد بازنشستگان
– کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری
– کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری ایران
منبع:کانال سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
*باز هم تصادف سرویس رفت وآمد کارگران اینبار۲ مینی بوس حامل کارگران شهرستان شوش در مسیر ترانزیتی شوش – اهواز
صبح روز جمعه ۱۷ دی،دو دستگاه مینیبوس حامل کارگران شهرستان شوش در مسیر ترانزیتی شوش – اهواز از مسیر خود منحرف و دچار حادثه شد.
براساس گزارش رسانه ای شده،صبح امروز یک دستگاه مینیبوس حامل کارگران در مسیر ترانزیتی شوش به اهواز به دلیل مه شدید و عدم دید کافی از مسیر خود منحرف به درون زهکش جنب کوی ابوذر غفاری تصادف کرد.
این حادثه هیچ گونه تلفات جانی نداشت و کارگران با وسایل نقلیه دیگر به محل کار خود اعزامشدند.
یک دستگاه مینیبوس دیگر حامل کارگران با فاصله چند متر این حادثه بازهم به دلیل مه شدید از جاده منحرف شده که هیچ گونه تلفات جانی نداشته است.
akhbarkargari2468@gmail.com