خطای اصلی اپوزسیون که ورشکستگی سیاست آن‌را تعئین نمود، چیست؟ خطای اصلی اپوزسیون این‌ست‌که سعی می‌کند و هنوز هم سعی می‌کند، و به تلاش خود ادامه می‌دهد تا لنینیسم را با تروتسکیسم آرایش نماید، و تروتسکیسم را جایگزین لنینیسم سازد… هدف اصلی بلوک متحد فعلی برهبری تروتسکی چیست؟ این‌ست‌که بتدریج حزب را از أصول و خط مشی لنینیستی بسوی تروتسکیسم تغییر دهد. این‌ست خطای اصلی اپوزسیون. اما حزب می‌خواهد یک حزب لنینیستی باقی‌بماند. طبیعی است که، حزب به اپوزسیون پُشت کرد و پرچم لنینیست را هرچه بالاترو بالاتر به اهتزاز درآورد. به همین دلیل‌ست‌که رهبران دیروز حزب به مُرتدان امروز تبدیل شده اند… تروتسکی از سال ۱۹۰۴ با لنینیسم مبارزه کرده است. تروتسکی از سال ۱۹۰۴ تا فوریه ۱۹۱۷ در اطراف منشویک‌ها می پرید، و درتمام این مدت ناامیدانه با حزب لنین مبارزه می‌کرد. تروتسکی در آنزمان بدست حزب لنین متحمل چندین شکست شد. چرا؟ شاید خشونت استالین مقصر بود؟ اما در آنزمان استالین هنوز دبیر کمیته مرکزی نبود؛ او نه در خارج، بلکه در روسیه بود، و بصورت زیرزمینی علیه تزاریسم می‌جنگید، درحالی‌که مبارزه بین تروتسکی و لنین در خارج از کشور شدت داشت. بنابراین، خشونت استالین با آن چه ارتباطی دارد؟ تروتسکی در طول دوره‌ای از انقلاب اکتبر تا سال ۱۹۲۲، که تا این‌زمان عضوی از حزب بلشویک بود، توانست که دو یورش «بزرگ» علیه لنین و حزب او انجام دهد: در سال ۱۹۱۸ – در ارتباط با مسئله پیمان صلح برست؛ و در سال ۱۹۲۱- درباره مسئله اتحادیه های کارگری. هر دو یورش تروتسکی با شکست مواجه شدند. چرا؟ شاید در اینجا خشونت استالین مقصر بود؟ اما در آنزمان هنوز استالین دبیر کمیته مرکزی نبود. پُست های دبیری در آنزمان توسط تروتسکی بدنام پُر شده بود. پس، این چه ربطی به خشونت استالین دارد؟ تروتسکی شماری از یوزش‌های تازه علیه حزب براه انداخت (سال های۱۹۲۳، ۱۹۲۴، ۱۹۲۶، و ۱۹۲۷) و هر یورش تروتسکی با رنج ناشی از شکست تازه به پایان رسید.
آیا ازهمه این‌ها مشخص نشده است که مبارزه تروتسکی علیه حزب لنینیستی دارای ریشه های عمیق تاریخی و وسیع است؟ آیا مشخص نشده است که مبارزه ای را که حزب در حال حاضرعلیه تروتسکیسم می‌کند، ادامه مبارزه ای‌ست که حزب برهبری لنین از سال ۱۹۰۴ ببعد هدایت می‌کرد؟ آیا از همه این مشخص نشده است که دلیل اصلی شکست و ورشکستگی کُل خط اپوزسیون، تلاش‌های تروتسکیست‌ها جهت تعویض لنینیسم با تروتسکیسم است؟
تروتسکی در گذشته و حال(۶- از لنینیسم تا تروتسکیسم)
ی. و. استالین
برگردان: آمادور نویدی
اپوزسیون تروتسکی در گذشته و حال
این سخنرانی در جلسه پلنوم مشترک کمیته مرکزی و کمیسیون کنترل مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی(بلشویک)(۱) در تاریخ ۲۳ اکتبر سال ۱۹۲۷ ایراد شده است.
منبع: آثار، جلد ۱۰، اوت – دسامبر ۱۹۲۷
ناشر: انتشارات زبان‌های خارجی، مسکو، ۱۹۵۴
رونوشت/نشانه گذاری: سالیل سن برای ام آی ای، ۲۰۰۹
حوزه عمومی: آرشیو اینترنتی مارکسیست‌ها(۲۰۰۹).
کپی، توزیع، و نمایش و اجرا(ترجمه)؛ هم‌چنین سرقت ادبی و فروش آن آزاد است. لطفا «آرشیواینترنتی مارکیست‌ها» بعنوان منبع معتبر ذکر شود.
فهرست:
۱- برخی مسائل جزیی
۲-« برنامه» اپوزسیون
۳- لنین درباره مناظره ها و اپوزسیون بطورکلی
۴- اپوزسیون و «نیروی سوم»
۵- چگونه اپوزسیون برای کنگره «آماده می‌شود»
۶- از لنینیسم تا تروتسکیسم
۷- برخی از مهم‌ترین نتایج سیاست حزب در چند سال گذشته
۸- بازگشت به آکسلرود
۶
از لنینیسم تا تروتسکیسم
مسئله بعدی.
زینوویف در سخنرانی خود به مسئله جالبی از «اشتباهات» در خط حزب در دو سال گذشته و «درستی» خط اپوزسیون انگشت گذاشت. من دوست دارم با روشن کردن مسئله ورشکستگی خط اپوزسیون و درستی خط حزبمان در دو سال گذشته، بطور خلاصه به آن پاسخ دهم. اما من بیش از حد توجه شما را جلب می‌کنم، رفقا.(صداها: «لطفا ادامه دهید!» رئیس: کسی مخالف است؟» صداها: «لطفا ادامه دهید!»)
خطای اصلی اپوزسیون که ورشکستگی سیاست آن‌را تعئین نمود، چیست؟ خطای اصلی اپوزسیون این‌ست‌که سعی می‌کند و هنوز هم سعی می‌کند، و به تلاش خود ادامه می‌دهد تا لنینیسم را با تروتسکیسم آرایش نماید، و تروتسکیسم را جایگزین لنینیسم سازد. زمانی بود که کامنف و زینوویف از لنینیسم در برابر حملات تروتسکیسم دفاع می‌کردند. در آنزمان خود تروتسکی بسیار گستاخ نبود. آن یک خط بود. بهرحال، بعدا، زینوویف و کامنف، از مشکلات جدید هراسان شدند، و به سمت تروتسکی پناه گرفتند، و با تروتسکی چیزی در ماهیت بلوک اوت نفرت‌انگیز را تشکیل دادند وبدین‌صورت، به برده‌های تروتسکیسم تبدیل شدند. این اثبات دیگری بر اظهارات قبلی لنین مبنی براین بود که اشتباه انجام شده زینوویف و کامنف در قیام اکتبر «تصادفی» نبوده است. زینوویف و کامنف از مبارزه برای لنینیسم به خط مبارزه برای تروتسکیسم رفتند، و این خطی کاملا متفاوت است. و درواقع این روشن می‌کند که چرا در حال حاضر تروتسکی گستاخ‌تر شده است.
هدف اصلی بلوک متحد فعلی برهبری تروتسکی چیست؟ این‌ست‌که بتدریج حزب را از أصول و خط مشی لنینیستی بسوی تروتسکیسم تغییر دهد. این‌ست خطای اصلی اپوزسیون. اما حزب می‌خواهد یک حزب لنینیستی باقی‌بماند. طبیعی است که، حزب به اپوزسیون پُشت کرد و پرچم لنینیست را هرچه بالاترو بالاتر به اهتزاز درآورد. به همین دلیل‌ست‌که رهبران دیروز حزب به مُرتدان امروز تبدیل شده اند.
اپوزسیون فکر می‌کند که می‌تواند شکست خودش را با عامل شخصی، با خشونت استالین، با سرسختی بوخارین و رایکوف و غیره « توضیح دهد». این توضیحی بسیار نفرت انگیز است! این یک نیرنگ است، نه یک توضیح. تروتسکی از سال ۱۹۰۴ با لنینیسم مبارزه کرده است. تروتسکی از سال ۱۹۰۴ تا فوریه ۱۹۱۷ در اطراف منشویک‌ها می پرید، و درتمام این مدت ناامیدانه با حزب لنین مبارزه می‌کرد. تروتسکی در آنزمان بدست حزب لنین متحمل چندین شکست شد. چرا؟ شاید خشونت استالین مقصر بود؟ اما در آنزمان استالین هنوز دبیر کمیته مرکزی نبود؛ او نه در خارج، بلکه در روسیه بود، و بصورت زیرزمینی علیه تزاریسم می‌جنگید، درحالی‌که مبارزه بین تروتسکی و لنین در خارج از کشور شدت داشت. بنابراین، خشونت استالین با آن چه ارتباطی دارد؟
تروتسکی در طول دوره‌ای از انقلاب اکتبر تا سال ۱۹۲۲، که تا این‌زمان عضوی از حزب بلشویک بود، توانست که دو یورش «بزرگ» علیه لنین و حزب او انجام دهد: در سال ۱۹۱۸ – در ارتباط با مسئله پیمان صلح برست؛ و در سال ۱۹۲۱- درباره مسئله اتحادیه های کارگری. هر دو یورش تروتسکی با شکست مواجه شدند. چرا؟ شاید در اینجا خشونت استالین مقصر بود؟ اما در آنزمان هنوز استالین دبیر کمیته مرکزی نبود. پُست های دبیری در آنزمان توسط تروتسکی بدنام پُر شده بود. پس، این چه ربطی به خشونت استالین دارد؟
پس از آن، تروتسکی شماری از یوزش‌های تازه علیه حزب براه انداخت (سال های۱۹۲۳، ۱۹۲۴، ۱۹۲۶، و ۱۹۲۷) و هر یورش تروتسکی با رنج ناشی از شکست تازه به پایان رسید.
آیا ازهمه این‌ها مشخص نشده است که مبارزه تروتسکی علیه حزب لنینیستی دارای ریشه های عمیق تاریخی و وسیع است؟ آیا مشخص نشده است که مبارزه ای را که حزب در حال حاضرعلیه تروتسکیسم می‌کند، ادامه مبارزه ای‌ست که حزب برهبری لنین از سال ۱۹۰۴ ببعد هدایت می‌کرد؟
آیا از همه این مشخص نشده است که دلیل اصلی شکست و ورشکستگی کُل خط اپوزسیون، تلاش‌های تروتسکیست‌ها جهت تعویض لنینیسم با تروتسکیسم است؟
حزب ما در طوفان پیکارهای انقلابی متولد شد و رشد نمود. این حزبی نیست که در دوره سیر تکاملی صلح آمیز رشد کرده باشد. به همین دلیل سرشار از سنت های انقلابی است و از رهبرانش بُت نمی‌سازد. در زمانی پلخانف محبوب‌ترین مرد در حزب بود. بیش‌تر از این، وی بنیان‌گذار حزب بود، و محبوبیت وی بطور غیرقلبل مقایسه ای از تروتسکی و زینوویف بیش‌تر بود. با این همه، علی‌رغم آن، حزب از پلخانوف بمحض جدایی اش از مارکسیسم و رفتن بسوی اپورتونیسم، از وی دوری جُست. پس، آیا تعجبی دارد، افرادی که بسیار «معتبر» نیستند، افرادی مانند…( مطلب در اینجا قطع شده است)
اما مورد قابل توجهی از فساد اپورتونیستی اپوزسیون، قابل توجه ترین نشانه ورشکستگی و زوال اپوزسیون، رأی آن علیه بیانیه هیئت رئیسه کمیته مرکزی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود. ایوزسیون علیه معرفی هفت ساعت کار روزانه است! ایوزسیون علیه بیانیه هیئت رئیسه کمیته مرکزی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی است! کُل طبقه کارگر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، کُل بخش پیشرفته پرولتاریای همه کشورها، با اشتیاق به این بیانیه خوش‌آمد می‌گویند، و به اتفاق آرا، به ایده معرفی کار هفت ساعت روزانه آفرین می‌گویند – اما اپوزسیون علیه بیانیه رأی می‌دهد و صدایش را به کُر عمومی «منتقدان» بورژوازی و منشویک اضافه می‌کند، و صدایش را به افترا زنندگان کارکنان وُردرتس می افزاید.(۷)
فکر نمی‌کردم که اپوزسیون بتواند تا این حد در چنین منجلابی فرو رود.
برگردانده شده از:
The Trotskyist Opposition Before and Now
By: J. V. Stalin
https://www.marxists.org/reference/archive/stalin/works/1927/10/23.htm
منابع:
(۱) –
پلنوم مشترک کمیته مرکزی و کمیسیون کنترل مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی(بلشویک) در ۲۳-۲۱ اکتبر ۱۹۲۷ برگزار شد. در این نشست پیش‌نویس قطعنامه های ارائه شده توسط دبیرخانه سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی(بلشویک) درباره موضوعات دستور کار کنگره پانزدهم حزب کمونیست اتحاد شوروی(بلشویک، ازجمله: رهنمودهای تهیه برنامه پنج ساله جهت اقتصاد ملی؛ کار در حومه شهر به بحث گذارده و تصویب شد.
پلنوم انتصاب گزارش‌گران را تأئید نمود، تصمیم به بحث در حزب را آغاز نمود، و تصمیم گرفته شد که قطعنامه‌های کنگره پانزدهم را جهت بحث در جلسات حزبی و مطبوعات منتشر کند.
با توجه به حمله رهبران اپوزسیون تروتسکی وزینوویف علیه مانیفیست صادر شده توسط کمیته اجرایی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بمناسبت دهمین سالگرد انقلاب سوسیالیستی اکتبر بزرگ، بویژه علیه موضوع کاربُرد هفت ساعت کار روزانه، پلنوم به بحث در باره این مشکل پرداخته و اعلام کرد دبیرخانه دفتر سیاسی کمیته مرکزی در ابتکار خود در انتشار مانیفیست هیئت اجرایی کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی درست عمل کرده است و خود مانیفیست را تأئید نمود.
پلنوم گزارشی از هیئت رئیسه کمیسیون کنترل مرکزی درباره فعالیتهای فراکسیونی تروتسکی و زینوویف پس از پلنوم اوت (۱۹۲۷) کمیته مرکزی و کمیسیون کنترل مرکزی حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی (بلشویک) شنید. در طول بحث روی این موضوع در جلسه پلنومی که در ۲۳ اکتبر برگزار شد، ی. و. استالین این سخنرانی زیر را ایراد نمود:
«اپوزسیون تروتسکی در گذشته و حال.» جهت فریب حزب و راه اندازی مبارزه فراکسیونی علیه آن، پلنوم تروتسکی و زینویف را از کمیته مرکزی اخراج کرد و تصمیم گرفت که همه مدارک مرتبط با فعالیتهای تفرقه افکنانه رهبران ایوزسیون تروتسکی – زینوویف را به پانزدهمین کنگره حزب ارائه دهد. جهت دیدن قطعنامه ها و تصمیمات پلنوم، به قطعنامه ها و تصمیمات به کنفرانس‌ها و پلنوم‌های کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی قسمت دوم، صفحات ۳۱۱-۲۷۵، سال ۱۹۵۳ مراجعه کنید).
(۲) –
و. آی. لنین، «نامه ای به اعضای حزب بلشویک» و «نامه ای به کمیته مرکزی حزب سوسیال دمکرات کارگران روسیه» (نگاه کنید به چاپ چهارم آثار، جلد ۲۶، صفحات ۱۵۸-۸۸ و ۱۹۲-۹۶).
(۳)- وی . آی. لنین، گزارش فعالیتهای سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست روسیه (بلشویک)( نگاه کنید به آثار منتخب، چاپ ۴ روسیه، جلد ۳۲، ص. ۱۵۲).
(۴)-
وی . آی. لنین، پاسخ به بحث درباره گزارش کمیته مرکزی حزب کمونیست روسیه (بلشویک)، ۹ مارس ۱۹۲۱(نگاه کنید به آثار منتخب، چاپ ۴ روسیه، جلد ۳۲، صفحات ۱۷۰، ۱۷۷).
(۵)-
نوایا ژین(زندگی جدید) – یک روزنامه منشویکی بود که از آوریل ۱۹۱۷ در وتروگراد منتشر می‌شد، و در ژوئیه ۱۹۱۸ بسته شد.
(۶)-
گروه مایاسنیکوف – یک گروه ضدانقلابی زیرزمینی بود که خودش را «گروه کارگران» می نامید. در سال ۱۹۲۳ توسط جی. مایاسنیکوف و دیگرانی که از حزب کمونیست شوروی (بلشویک) اخراج شده بودند در مسکو تشکیل شده بود واعضای خیلی کمی داشت، و در همان سال منحل شد.
(۷)- وُردرتس (فوروارد – به پیش) – نشریه، ارگان حزب سوسیال دمکرات آلمان، از سال ۱۸۷۶ تا ۱۹۳۳ منتشر می‌شد، که پس از انقلاب سوسیالیستی اکتبر بزرگ، به مرکز تبلیغات ضد شوروی تبدیل گشت.
