همانطور که همگان آگاهیم با اوج گیری اعتراضات برحق مردمی و خصوصا کارگران و زحمتکشان و طبقه فرودست شهرهای اقلیم کردستان در طول روزهای گذشته در اعتراض به فقر و بیکاری و نابرابری فاحش طبقاتی، حاصل از سیاست ها و فساد روزافزون احزاب حاکم بر کردستان عراق، طغیان موجی از خشم، نفرت و نارضایتی عمومی بخش عظیمی از مردم شهرهای کردستان عراق را در بر داشت که منجر به آتش زدن دفاتر و مقرات احزاب حاکم در اکثر شهرها شد و تصاویر منتشر شده در میدیای اجتماعی و شیوه برخورد و سرکوب خشن این اعتراضات برحق مردم به جان آمده از جور و ستم و نابرابری و فقر، و همچنین بیانیه های تهدیدآمیز دستگاه های امنیتی اقلیم خطاب به مردم معترض در راستای سرکوب و برخورد قاطع با این اعتراضات دل هر انسان آزادیخواه و مبارزی را به درد می آورد. با توجه به اینکه دفاع از مطالبات برحق مردم رنجدیده و عاصی از جور و ستم و فساد بی حد و حصر چند دهه حاکمیت احزاب ناسیونالیست حاکم بر اقلیم کردستان و تصاحب شدن بخش عظیمی از ثروت و سامان و منابع زیرزمینی و درآمدهای کلان حاصل از گمرکات مختلف مرزی توسط دو حزب خانوادگی ( یارتی و یکیتی ) و متحدان سیاسیشان و غارت اموالی که متعلق به عموم مردم کردستان از جمله کارگران، کشاورزان، و دیگر زحمتکشان جامعه کردستان عراق، وظیفه تک تک انسانهایی ست که برای آزادی و برابری و رفاه اجتماعی مبارزه میکنند و موضعگیری در قبال این حجم از بی حقوقی و تبعیض امری طبقاتی و همچنین انساندوستانه در حمایت از هم سرنوشتان خویش در چنین اعتراضاتی توسط طبقه فرودست میباشد در همین راستا در طول چند روز گذشته بیانیه ای در حمایت از اعتراضات مردم اقلیم کردستان توسط جمعی از فعالین کارگری و اجتماعی سنندج، سقز، مریوان و …. در شبکه های اجتماعی منتشر گردید که بسی قابل تقدیر و در همانحال موضعگیری بسیار بجا و وظیفه ای انسانی و طبقاتی از جانب این رفقا بعنوان بخشی از فعالین کارگری و اجتماعی شهرهای کردستان در قبال رخدادها و وقایع است. لذا جا دارد بعنوان یک کارگر و عضوی کوچک از طبقه کارگر ایران دست تک تک این رفقا و تهیه کنندگان این بیانیه و انتشاردهندگان آنرا رفیقانه به گرمی میفشارم و برایشان آرزوی موفقیت و پیروزی در راستای مبارزات آتی و در پیش رو را دارم.
و اما توصیه ای دوستانه به این رفقا :
دوستان، رفقا با توجه به تجربیات گذشته و چند دهه کار و فعالیت کارگری و اجتماعی و حضور در عرصه های مختلف مبارزه برای زندگی بهتر و رفاه اجتماعی برا همگان که روز بروز در حال فراگیرشدن و امری روزمره در محل کار و تلاش و زندگی ما کارگران و دیگر فعالین اجتماعی برای دستیابی به زندگی بهتر شده و هر روز در حال گسترش و عمومیت یافتن است، آیا شرایط فلاکت بار و فقر و نابرابری موجود جایی برای صدور بیانیه های اینچنینی و بی نام و نشان در شرایط فعلی گذاشته است؟
رفقا بیاییم برای چند لحظه خود را در جایگاه مخاطبین اجتماعی چنین بیانیه هایی تصور نماییم. آیا خواننده پس از اتمام خوانندن در ذهن پرسشگر خود با چنین سوالی روبرو نمی شود که:
این جمع چه کسانی هستند؟
این جمع چند نفر هستند؟
آیا این بیانیه را یک نفر نگاشته یا اینکه ده ها و صدها نفر هستند؟
نگارندگان این بیانیه دارای چه جایگاه و موقعیت اجتماعی در جامعه هستند؟ و ده ها و صدها پرسش بی پاسخ در ذهن مخاطب و خواننده
آیا بهتر نبود با اندک تاملی و با مشورت و همفکری و اطلاع جمع بیشتری از فعالین کارگری و انسانهای آزادیخواه و مطالعه متن بیانیه بطور خصوصی و از طریق شبکه های اجتماعی رفقا و هر طریق ممکن دیگری قبل از انتشار عمومی آن بخش وسیعتری از فعالین کارگری و اجتماعی و خوشنام را نه تنها در کردستان بلکه در دیگر شهرهای ایران آنهم با درج نام در این وظیفه انسانی و طبقاتی در حمایت از مبارزات مردم ستمدیده اقلیم کردستان سهیم کرد؟
چرا نباید بعد از تجربه نمودن سالها تلاش به این نتیجه واقعی رسید که چنین بیانیه هایی چه از نظر بازتاب عمومی و چه از نظر نتایج منتج از آن با کمترین دستاورد و اقبال عمومی روبرو بوده است؟
کافیست به دو سال پیش و اوج مبارزات کارگران گروه فولاد اهواز و نیشکر هفت تپه و آن بیانیه حمایتی از مطالبات کارگران این دو قطب صنعتی جنوب کشور با ذکر نام بیش از ۲۲۰ تن از فعالین سرشناس جنبش کارگری و اجتماعی ایران ( گرچه آنهم در شرایط آنروزها کمی عجولانه بود و گر کمی تامل میشد تعداد بیشتری از کارگران از تمام نقاط ایران آنرا امضا و حمایت میکردند ) چه بازتاب وسیعی در فضای سیاسی و صفوف جنبش کارگری ایران و کردستان داشت و موجب اتحاد و همدلی بیشتری میان طیف وسیعی از فعالین کارگری شد.
بدون شک اگر چنین میشد جز اولین نفراتی بودم که با درج نام آنرا امضا و دوشادوش شما رفقا در این وظیفه ی طبقاتی و مبارزاتی بودم
گرچه عدم اطلاع من و تعداد قابل توجهی از رفقا از انتشار چنین بیانیه ای ذره ای از اهمیت و ارزش تلاش و همبستگی شما رفقا با مردم ستمدیده کردستان کم نخواهد کرد.
دست تک تک شما رفقا را صمیمانه به گرمی میفشارم،
و برایتان بهترینها را در مسیر کار، تلاش، مبارزه و زندگی آرزومندم.
کامران ساختمانگر
۲۴ آذرماه ۹۹
#زندباد_اتحاد_و_همبستگی_طبقاتی_کارگران
#مستحکم_باد_صفوف_مبارزات_کارگران_ایران
