سال ۷۹ میلادی خیزش مردمی باعث جا بجائی در دستگاه حاکمه ایران شد شاه رفت خمینی آمد، در بلبشو آن دوران که با انقلاب و حرکات مترقی اجتماعی و سیاسی فاصله زیادی داشت گروه ها و افراد مذهبی اسلامی نیز از اعماق به سطح آمدند و حتی توانستند در کنار ارتجاع قهار اسلامی چند صباحی در آن سامانه پر از دود و گردو غبار حاصل از تعویض شاه و خمینی اظهار وجود کنند که بنی صدر و مجاهدین دو شاخص بزرگتر آن بودند اول اینکه بنی صدر با رای بیش از هفتاد درصد به ریاست جمهوری رسید که این خود نشانه از یک بیخردی و نادانی تاریخی مردم ایران و نشناختن تاریخ سیاسی و فرهنگی ایران بود و دوم پا گرفت مقطعی مجاهدین و جمع کردن نیرو تا حدی که به ادعای خود مجاهدین انتشار نشریه مجاهد تا مرز نیم ملیون هم رسید و آمار هوادارانشان روی شاخص های چندین چند هزار نفری دور میزد، این خود نشانه های بارز نظامی غیر دمکراتیک و بسته در قبل از تعویض سیستم شاهنشاهی به فقاهی آخوندی بود و آمار مردمی تشنه و خواستار دانستن در جامعه را نشان میداد که نه در دستگاه اسلامی بنی صدر و نه در دستگاه اسلامی مجاهدین به هسته و مغز خواست هایش دسترسی پیدا نمیکرد.
مجاهدین با راه اندازی کلاسهای ایدئولوژیک تبعین جهان در ابتدای آمدن خمینی سعی بر این داشت که طوری وانمود کند که گویا اسلامش متفاوت از خمینی است و تبعین جهانش را نیز بر محور فلسفه نداشته توحیدی ماتریالیستی از مارکس و لنین و انگلس تا ففر و اوپارین و …. بهم میدوخت که از نظر آنان گویا این لحاف چهل تیکه و نوع برداشت از اسلام میتوانست در آینده اسلام را از سکوت و سکون و ارتجاع رهائی بخشد و راه به حرکت های دمکراتیک بگشاید و مردم از گرمای این لحاف جدید چهل تیکه اختراع شده به گرمای مطبوع مورد نظر برسند و نیز در کنارش بنی صدر با تئوریهای خود ساخته کاریکاتوری انقلاب اسلامی و اقتصاد توحیدی و غیرو، اسلام را از روی سنگهای قبر چسبیده به آن رهائی بخشد.
چرا بنی صدر نتوانست با امکانات تبلیغی مادی و معنوی گذشته یک نظام اسلامی مبتنی بر اقتصاد توحیدی راه اندازی کند و در حد منتشر کردن یک نشریه در جا زد و فوت کرد؟
قوانین تکاملی که مجاهدین سعی میکردند با آن تنظیم رابطه کنند ولی آنان را درگیر عادات و سنت های اسلامی میکرد اعم از حجاب اسلامی نوع نگاه به زن و اینکه وقتی دوره تاریخی یک پدیده بسر آمده با زور دگنک کسی بخواهد آنرا سرپا نگه دارد و همچنان که مسعود رجوی میگفت با نوشتن چند کتاب جدید و تفسیر های جدید قرآنی اسلام را از مرگ حتمی نجات بخشد که هیچگاه بعذ از چهل و سه سال حاکمیت خمینی این کتابها نوشته نشد و اسلام هر روز در فرو رفت ذلت به اعماق رفت و از درونش القاعده و طالبان حزب الله لبنان و ده ها گروه اسلامی منحط تر و ارتجاعی تر ظهور کرد، مانند این بود و هست که وقتی دوره تاریخی تک یاخته ای به پایان رسیده کسی بخواهد آنان را مجددا زندگی تاریخی ببخشد و حرکت تکاملی را از فعالیت مجدد تک یاخته ای ها بسوی انسانی پیشرو ادامه دهد.
خیلی ها از مجاهدین سئوال میکنند که چرا در این سازمان با وجود جدا شدنهای بیشمار انشعاب صورت نمیگیرد و آنرا نشانه قوت درونی مجاهدین میدانند در صورتی که اینطور نیست و علت العلل نبود انشعاب در مجاهدین به قعر اعماق رفتن خود اسلام است وقتی ملاتی برای ساختن یک ساختمان در دست نداری که آن خود تفکر اسلامی است حرف از انشعاب زدن کار کودکانه ایست وگرنه نه در حال حاضر افراد زیادی از قدیمی تر های مجاهدین مانند میثمی پرویز یعقوبی و ده ها و ده های دیگر هستند که میتوانستند چنین پرچمی را در دست گیرند یا حداقل بنی صدر هائی که از امکانات بین المللی هم برخوردار بودند چنین حرکت هائی را براه بیندازند ولی نکردند و نشد.
در یک کلام بنی صد امروز نمرد سالیان قبل مردم ایران شاهد مرگ او مرگ خمینی سردمدار حرکت اسلامی و هر آنکس که هنوز داعیه اسلامی بودن و اسلامی شدن جامعه ایران را دارد بوده و هستند.
پروسه تاریخی اسلام بپایان رسیده و این بنا در حال فروریختن است حال کسی بیاید و به آن رنگ و روغن سکولار دمکراتیک بزند یا با تبین مجدد مارکس و لینین و انگلس و ففر و آپارین علم و کتل جدیدی برای احیای اسلام براه بیندازد باید گفت تنها زحمت خود میدارید
نوید اخگر
شنبه تاریخ نوه اکتبر سال ۲۰۲۱ میلادی سوئد استکهلم
