در رابطه با حملات اخیر رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی به مقرات مرزی احزاب اپوزیسیون، «کنگرۀ ملی کردستان/به کردی:کونگره‌ی نه‌ته‌وه‌یی کوردستان» (ک.ن.ک) با صدور اطلاعیه‌ای ضمن پاره‌ای توضیحات عام، این حملات را محکوم کرده و سپس مانند همیشه نقش پادو و چاکرمنشانۀ خود را برای رژیم اسلامی به نمایش گذاشته است.
ک.ن.ک در پایان اطلاعیۀ خود آورده است:
«از حکومت ایران درخواست می‌کنیم و می‌گوییم، این حملات موفق نخواهد شد و برای حل مسئله باید با نیروهای کردستانی وارد گفتگو و مذاکره شوند.»
ک.ن.ک، مجمعی از احزاب قوم پرست و ناسیونالیست و اسلامی در منطقه بوده و امروزه تحت اتوریته و هژمونی پ.ک.ک قرار دارد. این جریان که از بالای سر مردم کردستان شکل گرفته، نام خود را «کنگرۀ ملی کرد» نهاده و همواره در پی سازش و بندوبست با دولت‌های سرکوبگر منطقه بوده است. این نهاد، در قبال رژیم جمهوری اسلامی همواره استراتژی بقای این رژیم را در پیش داشته است و بنابراین تلاش کرده با جذب احزاب سیاسی مربوط به کردستان ایران، به سهم خود آنها را در مسیر مذاکره و سازش با جمهوری اسلامی قرار دهد.
در شرایطی که مردم ایران و توده‌های کارگر و زحمتکش و مردم ستمدیدۀ کردستان عزم خود را برای سرنگونی رژیم اسلامی بیش از پیش جزم نموده‌اند و رژیم را در مسیر سقوط و نابودی قرار داده‌اند، کنگرۀ خودخواندۀ ملی کرد در تقابل با روند انقلاب در ایران و کردستان، در پی حصول سازش با جمهوری اسلامی و افزایش طول عمر ننگین این رژیم است و به اصطلاح «داروها و انتخاب‌های بهتری» را برای این رژیم تجویز می‌کند.
تقریباً دو سال قبل بود که همین ک.ن.ک از زبان «کمیتۀ دیپلماسی مشترک» خود و از جمله در خصوص حملات مشابهی که قبلاً نیز از سوی رژیم اسلامی علیه احزاب اپوزیسیون صورت گرفته بود، با صدور قطعنامه‌ای اعلام کرد که:
«باید ایران بدون هیچ شرطی حملات خود را متوقف کند. در حالی که ایران تحت تحریم‌های بین‌المللی قرار دارد، بهترین انتخاب برای ایران این است که با نیروهای کردستانی وارد دیالوگ شده و مسائل را به صورت مسالمت‌آمیز حل کند.»
در واقع ک.ن.ک به هر بهانه‌ای تلاش می‌کند که جنبش انقلابی مردم کردستان ایران را گام به گام از مبارزۀ سراسری برای سرنگونی جمهوری اسلامی دور کند. از نظر ک.ن.ک استراتژی سرنگونی جمهوری اسلامی باید کنار گذاشته شود و استراتژی دیالوگ با این رژیم جایگزین آن گردد. این موضع‌گیری کنگرۀ ملی کردستان تازگی ندارد. پژاک و کودار به عنوان شاخۀ کردستان ایرانِ ک.ن.ک و پ.ک.ک، سال‌ها است که در راستای همین استراتژی عمل می‌کند. پژاک در جریان نمایش‌های انتخاباتی رژیم جمهوری اسلامی که مکانیسمی است برای مشروعیت بخشیدن به ادامۀ حاکمیت این رژیم، عملاً با ترغیب و تشویق مردم کردستان برای شرکت در این مضحکه‌ها، در راستای مواضع و سیاست‌های اصلاح‌طلبان حکومتی عمل کرده و برای این نمایش‌های انتخاباتی رژیم بازار‌گرمی کرده است. اگر اصلاح‌طلبان حکومتی بعد از خیزش دیماه ۱۳۹۶ برای حفظ نظام جمهوری اسلامی و جلب رضایت جناح اصولگرا مردم را از سناریوی «سوریه‌ای شدن ایران» می‌ترسانند، کادرهای رهبری سازمان پژاک نیز تا کنون بارها با بزرگنمایی در مورد خطر سوریه‌ای شدن ایران تلاش کرده‌اند مردم را از سرنگونی جمهوری اسلامی بترسانند و در مقابل، راه دیالوگ با جمهوری اسلامی را برای آنان موعظه کرده‌اند.
انتظاری بیش از این هم از احزاب بورژواناسیونالیست منطقه نمی‌رود. جنگ، مذاکره و دیپلماسی و زیستن در شکاف‌های منطقه‌ای تاریخاً جزء جدایی‌ناپذیری از هویت سیاسی و عملی تمامی احزاب ناسیونالیست در کردستان بوده است.
امروزه کیست که نداند حملات نظامی رژیم اسلامی به احزاب اپوزیسیون، با هماهنگی و توافق کامل احزاب و سران حکومت کردستان عراق صورت می‌گیرد. این حملات در پی سفر‌های اخیر نخست‌وزیر عراق و نیز «نچیروان بارزانی» رئیس حکومت کردستان عراق به تهران و شرکت در مراسم «تحلیف» رئیس‌جمهور جنایتکار رژیم (ابراهیم رئیسی) صورت می‌گیرد که در جریان آن بارزانی رسماً اعلام کرد که خود را «بخشی از انقلاب اسلامی ایران» یا به بیان دیگر «بخشی از جمهوری اسلامی»، می‌داند. اساساً سیاست احزاب حاکم در کردستان عراق در قبال احزاب اپوزیسیون ایرانی، به عبارتی سیاست «چماق و هویج» بوده است!
لازم به یادآوری است که سه سال قبل و آن هنگام که رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی حملات موشکی خود را علیه مقرات مرکزی هر دو شاخۀ حزب دمکرات کردستان انجام می‌داد، همزمان پروسۀ شکل‌گیری مذاکره میان رژیم اسلامی و حزب دمکرات‌ها و هر دو شاخۀ سازمان زحمتکشان، به طور مخفیانه در جریان بوده است. جامعۀ کردستان و نیروها و بدنۀ همۀ احزاب، تنها یک سال بعد و هنگامی که خبر وقوع شکل‌گیری نشست و مذاکرۀ مخفیانه میان این احزاب و رژیم اسلامی در کشور نروژ که در واقع چیزی جز توطئه و بندوبست علیه منافع و مبارزات انقلابی مردم تحت ستم کردستان نبود انتشار یافت، از این افتضاح مطلع شدند. در چنین شرایطی بود که دبیر‌اول رهبری جناح راست و ناسیونالیستی در تشکیلات کومه‌له هم مجبور شد اقرار کند که از پروسۀ مربوط به شکل‌گیری آن نشست و مذاکره خبر داشته است.
طی سال‌های اخیر، جناح راست و ناسیونالیستی، ارزش و احترام خاصی برای ک.ن.ک -این کنگرۀ کذایی ملی و نهاد آشتی و دیالوگ با جمهوری اسلامی- قائل شده است. در شماری از نشست‌ها و مجامع آن شرکت کرده و ابراهیم علیزاده رهبر جناح راست نیز اعلام کرده است که این کنگره، نهادی معتبر و مهم و تأثیرگذار در هر چهار بخش کردستان است، آنها را دوست کومه‌له معرفی کرده و خواهان تحکیم روابط با آنان شده است، به خاطر ماندن در کنار چنین دوست و متحدینی، عملاً از نهاد همکاری نیروهای چپ و کمونیست در کردستان خارج شده و ادامه‌کاری این نهاد کمونیستی و انقلابی را با بن‌بست مواجه نمودند.
در شرایط امروز، این ک.ن.ک است که به سهم خود می‌کوشد بازار معامله و گفتگو با رژیم جمهوری اسلامی را به طور رسمی گرم نگه دارد. در این راستا بایستی دید که به عنوان مثال مراحل بعدی «مذاکرات نروژ» عملی خواهد شد یا نه؟
در شرایط حساس کنونی که گسترش اعتصابات و اعتراضات کارگری و مبارزات توده‌ای در سراسر ایران مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی را وارد فاز نوینی کرده است، در شرایطی که در چهار دهۀ گذشته، کردستان همواره یکی از کانون‌های گرم مبارزه با جمهوری اسلامی بوده است؛ پیشروی جنبش حق‌طلبانه و انقلابی مردم کردستان ایران در گرو این است که به این اعتراضات و مبارزات سراسری بپیوندد. نباید گذاشت ک.ن.ک و دیگر احزاب ناسیونالیست در کردستان استراتژی و گفتمان دیالوگ با جمهوری اسلامی را جایگزین مبارزۀ انقلابی برای سرنگونی این رژیم کنند.
در اینجا بایستی پرسید آیا رهبری جناح راست در کومه‌له، که این ک.ن.ک را قبلاً در تمثیل معروف خود به «قیصریه» تشبیه کرده‌اند، امروزه حاضرند در مقابل یک چنین مواضعی از سوی ایشان، حرفی بزنند؟! یا اینکه خیر مانند قبل اعلام می‌کنند «قیصریه‌ای را به یک خاطر یک دستمال به آتش نمی‌کشند»؟!
۲۳ شهریور ۱۴۰۰
۱۴ سپتامبر ۲۰۲۱
