کوهستان ، نامِ دیگرِ کُردستان است ؛ آن هنگام که فرزندانِ خاک و خورشید ، از شیارهای کوه جاری می شوند ، و برای لقمه نانی اندک ، میانِ رنج و رؤیا غوطه وراَند ؛ این کوهستان است که به احترامِ کارگران خم می شود ، و بر دوشِ خسته و دستانِ پینه بسته ی شان ، بوسه ها می زند ، و شعور و شرافتِ یک خلق را سجده می کند ، آری گویی کولبران، رفیقی جُزکوهستان ندارند …
# یادداشت هایِ فراموش شده
# امید آدینه
# کولبران
