رفیق موسوی گرامی مدیر محترم و پرکار و وزین «پورتال افغانستان آزاد»، با درودهای فراوان و آرزوی تندرستی برای شما و همکارانت و همه عزیزانت!
موسوی جان بسیار خوشحالم پرتال افغانستان آزاد امروز ۱۸ اوت ۲۰۲۱، وارد هجدمین سال تولد خود شده است. تولدی زیبا و تاثیرگذار و ماندگار.
شخصا از شما ممنون که مقالات و سایر کارهای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی مرا هم در کنار نویسندگان و تحلیل‌گران سرشناس و متهعد افغانستانی قرار می‌دهید. امیدوارم فرصت جدید و مناسبی پیش بیاید تا مانند سال‌ها پیش همدیگر را از نزدیک ببینیم.
اما از سوی دیگر، این روزها مردم افغانستان به‌ویژه زنان به‌دلیل بازگشت مجدد گروه طالبان اسلامی و خشونت‌طلب و سرکوبگر به حاکمیت افغانستان، شدیدا دچار شوک شده‌اند و نگران آینده خود و جامعه‌شان هستند. من قلبا و با تمام وجودم با شما و همه مردم آزادی‌خواه و برابری‌طلب و عدالت‌جو و سوسیالیست‌ها و کمونیست‌های افغانستان احساس هم‌دری و همبستگی و نزدیکی می‌کنم. اکنون بیش از هر زمانی از تاریخ، مردم افغانستان و ایران درد و رنج و هم‌چنین مبارزه مشترکی دارند. مردم دو کشور اسیر هیولاهای ارتجاعی و عقب‌مانده گروه‌های اسلامی شده‌اند. البته مذهب امر خصوصی انسان‌هاست و در این‌جا بحث بر سر جدایی کامل دین از دولت و آموزش و پرورش و دستگاه فضایی است. مذهب حق ندارد در امور سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و آموزشی جامعه و زندگی دختران و زنان دخالت کند و هیچ دولتی هم حق ندارد از اموال عمومی مردم به دم و دستگاه مذهبی کمک کند.
تجربه تلخ مردم افغانستان باید تجربه‌ای برای همه نیروهای ایرانی و همه منطقه ما باشد که برای به قدرت رسیدن دست خود را به سوی آمریکا و عربستان و ترکیه و اسرائیل و غیره دراز می‌کنند. آن نیروهایی که در لیبی و افغانستان و عراق با جنگ و اشغال‌گری ناتو و در راس همه آمریکا به قدرت رسیدند نه تنها بلای جان مردم شده‌اند بلکه نیروها و دولت‌های فاسدی هستند که برای رسیدن به قدرت و ثروت تمام حیثیت و شرف و وجدان خود را به حراج می‌گذارند. طبیعی‌ست که چنین نیروهای مورد اعتماد مردم عادی و شهروندان آگاه و آزادی‌خواه نباشند.
اکنون ناتو و بریتانیا در راس همه آمریکا بعد از ۲۰ سال به حضور نظامی خود در افغانستان پایان دادند.
به زودی فاجعه دل‌خراش ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱ از راه می‌رسد و مصادف است با بیستمین سال‌گرد حملات القاعده به برج‌های نیویورک در آمریکا؛ حملاتی که گفته شد از افغانستان برنامه‌ریزی و کنترل شد و به دنبال آن ائتلافی به رهبری آمریکا، طالبان را از قدرت خلع کرد و القاعده را به‌طور موقت از این کشور بیرون راند.
هزینه جانی و مالی این حضور ۲۰ ساله نظامی و امنیتی در افغانستان و تخریبان روحی و روانی بر مردم افغاستان و ویرانی زیرساخت‌های جامعه به شکلی نجومی بالا بوده است. طی این سال‌ها بالغ بر ۲۳۰۰ نظامی زن و مرد آمریکایی کشته و بیش از ۲۰ هزار نفر مجروح شده‌اند، همین‌طور بیش از ۴۵۰ نظامی بریتانیایی و صدها نفر دیگر از ارتش سایر کشورها.
اما در این میان مردم افغانستان بیش‌ترین صدمه را دیده‌اند . بیش از ۶۰ هزار نفر از نیروهای امنیتی این کشور کشته شده‌اند و قربانیان غیرنظامیان هم چیزی حدود دو برابر این بوده است. هزینه اقتصادی حضور نظامی آمریکا در افغانستان برای مالیات‌دهندگان آمریکایی هم رقمی شوک‌دهنده و سرگیجه‌آور و نزدیک به یک تریلیون دلار بوده است.
به گزارش شبکه ان‌بی‌سی نیوز آمریکا نیز، در این جنگ طولانی، دو هزار و ۳۰۰ سرباز خود را از دست داده و هزاران آمریکایی در این جنگ زخمی شده اند.
این شبکه تلویزیونی آمریکایی تخمین زده است بیش از ۱۰۰ هزار شهروند افغان نیز در این جنگ کشته و زخمی شده‌اند.
دانشگاه براون آمریکا نیز برآورد کرده است حداقل ۴۷ هزار شهروند غیرنظامی افغانستانی در حملات آمریکایی‌ها کشته شده‌اند. نزدیک به ۶۹ هزار سرباز ارتش افغانستان کشته شده‌اند. دو میلیون و ۷۰۰ هزار افغانستانی مجبور به مهاجرت به خارج شده‌اند و چهار میلیون افغانستانی آواره جنگی و مجبور به مهاجرت داخلی شده‌اند.
القاعده آزادانه و بدون هیچ‌گونه مانع و محدودیتی در افغانستان فعالیت می‌کرد چون از سوی طالبان که آن زمان در کشور قدرت را در دست داشت، حمایت می‌شد. طالبان بعد از عقب‌نشینی ارتش شوروی و چندین سال جنگ داخلی مخرب در ۱۹۹۶ در افغانستان به قدرت رسیده بودند.
آمریکا از طریق هم‌پیمانان خود کوشید طالبان را به اخراج القاعده از کشور ترغیب کند اما آن‌ها نپذیرفتند. بعد از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، جامعه جهانی از طالبان خواست مسئولین این ماجرا را به آن‌ها تحویل دهد اما طالبان باز هم از این کار سر باز زد. اما یک ماه بعد، نیروهای ائتلاف ضد طالبان موسوم به ائتلاف شمال با حمایت آمریکا و بریتانیا کنترل کابل را دست گرفتند. به این ترتیب با سقوط طالبان از قدرت، نیروهای القاعده هم از مرز پاکستان فرار کردند.
بدون شک این امر مهم را نباید فراموش کرد که مردم افغانستان، چه نظامی و چه افراد عادی بابت این جنگ‌ها هزینه‌های زیادی پرداخته‌اندو هنوز هم می‌پردازند. را نادیده می‌گیرد. بیست سال از آن زمان می‌گذرد و این کشور هنوز روی صلح را به خود ندیده است. بنا به گفته گروه تحقیقاتی «اقدام علیه خشونت مسلحانه»، در ۲۰۲۰ افغانستان بیش از هر کشور دیگری از دنیا شاهد مرگ با وسایل انفجاری بوده است. القاعده، گروه موسوم دولت اسلامی(داعش) و سایر گروه‌های جنگ‌جو از میان نرفته‌اند و شکی نیست که با بازگشت طلبان این گروه‌هیاا فعال‌تر از گذشته خواهند شد.
با توجه به مذاکرات صلح بین حاکمیت آمریکتا و گروه طلبان در دوحه، این بار طالبان قوی‌تر و آماده‌تر از موقعیت ۲۰ سال پیش خود است بنابراین طلبان نقشی تعیین‌کننده در آینده کل افغاستان و شاید هم منطقه بازی خواهد کرد. از هم اکنون بسیاری از دولت‌جهان از آمریکا تا اعضای پیمان ناتو گرفته تا چین و روسیه و ایران و ترکیه و پاکستان و… پیشاپیش طالبان را به رسمیت شناخته بودند و از نمایندگان آن‌ها نیز به گرمی استقبال کرده بودند. هم‌چنین افغانستان مانند ایران میزبان بسیاری از گروه‌های تروریستی اسلامی جهان و گروه‌های تبه‌کار مافیایی خواهد شد.
دکتر سجان گوهل از بنیاد آسیا اقیانوسیه می‌گوید: «یک نگرانی جدی وجود دارد و آن‌هم این است که افغانستان ممکن است دوباره مثل دهه ۱۹۹۰ میلادی به محل رشد و نمو افراط‌گرایی تبدیل شود.»
گوهل در رابطه با آینده افغانستان می‌گوید: «حالا موجی جدید از پیکارجویان خارجی برای آموزش‌های تروریستی از کشورهای غربی به افغانستان سفر خواهند کرد. اما غرب قادر به مقابله با آن نخواهد بود چون در آن زمان نیروهای خود را به‌طور کامل از افغانستان خارج کرده است.»
روشن است که اکنون بقایای داعش و القاعده و… در بین نیروهای طالبان جا خوش کرده‌اند. طالبان در گذشته به آن‌ها اجازه فعالیت داده بود و اکنون القاعده و داعش و… به احتمال زیاد مجددا به آن‌ها اجازه خواهد داد تا در مناطق از فعالیت پایگاه‌های نظامی-اسلامی داشته باشند. به این ترتیب آینده امنیت در افغانستان ناروشن است.
آمریکا پس از ۲۰ سال مداخله نظامی در افغانستان و چند روز پس از سفر «محمد اشرف غنی» به واشنگتن، پایگاه هوایی بگرام را تخلیه کرد تا خود را در آستانه دویست و چهل و پنجمین سال‌گرد استقلالش از طولانی‌ترین و پرهزینه‌ترین جنگی که به اذعان خودش نتوانسته پیروز میدان باشد، خارج کند.
آمریکا بگرام را بخشی از خاک خود کرده بود تا آن‌جا که هرگاه روسای جمهوری آمریکا تمایل داشتند، بدون هماهنگی با مقامات افغانستان به این پایگاه سفر می کردند و حتی برای دیدار با مقامات افغانستان آنان را به این پایگاه فرامی خواندند.
آمریکایی‌ها که در سال ۲۰۰۱ برای جنگ با طالبان به افغانستان حمله کردند، ۱۹ سال بعد یعنی در سال ۲۰۲۰ با این گروه برای تسهیل خروج نظامیان خود و هموار کردن راه برای صلح بین آن‌ها و دولت کابل توافق کردند. این توافق در دوره دونالد ترامپ رییس جمهوری پیشین آمریکا با طالبان در فوریه۲۰۲۰-بهمن ماه ۱۳۹۸ منعقد شد که جو بایدن رییس جمهوری دموکرات فعلی آمریکا در آوریل ۲۰۲۱ از عملی کردن آن خبر داد.
بایدن در واقع مسئول اجرای برنامه ترامپ رییس جمهور سابق شده و اعلام کرده است کشورش تا بیستمین سال‌گرد حملات تروریستی یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ در آمریکا، همه نیروهای خود را از افغانستان خارج می‌کند. اخیرا یکی از فرماندهان نظامی افغانستان به رسانه‌ها گفته که شب خوابیدیم و صبح دیدم نیروهای خارجی از بگرام رفته‌اند.
اکنون ترک پایگاه هوایی بگرام که در سال ۲۰۰۹ میزبان ۴۰ هزار نظامی آمریکایی بود، به گفته سخن‌گوی پنتاگون یک نقطه عطف اساسی در روند عقب‌نشینی به حساب می‌آید و پنتاگون مدعی است برای حمایت از نیروهای دفاع ملی افغانستان دفتر همکاری امنیتی در قطر تاسیس خواهد کرد.
آمریکایی‌ها بیش از ۲۰ گروه «نظامیان داوطلب و یا مزدور» را که از کشورهای مختلف جهان به افغانستان آورده‌اند، حالا در افغانستان به جا گذاشته‌اند که آینده‌ای مبهم و تاریک را برای افغان ها رقم زده است.
روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال، در گزارشی نوشته است مقامات آمریکا به دلیل نگرانی از وخیم تر شدن اوضاع امنیتی در افغانستان که ممکن است باقی‌مانده نظامیان، دیپلمات‌ها و دیگر کارکنان آمریکایی را با خطر مواجه سازد، طرح تخلیه اضطراری سفارت خود را در کابل شدت بخشیده‌اند که فقط شامل کارکنان سفارت نمی‌شود بلکه هزاران آمریکایی خواهند گریخت.
وال استریت ژورنال، افزوده است: طرح تخلیه سفارت آمریکا در کابل در پی افزایش نگرانی ها از ناتوانی و شکست نیروهای امنیتی آمریکایی و دولتی افغانستان که تاکنون درحال محافظت از این مکان هستند در برابر نیروهای طالبان بوده، مد نظر قرار گرفته است.
نیروهای آمریکایی در حالی افغانستان را ترک کردند اما «اسکات میلر» فرمانده نیروهای آمریکایی در افغانستان نسبت به وقوع جنگ داخلی در افغانستان هشدار داده است.
گرچه سفارت آمریکا در کابل با صدور بیانیه‌ای اعلام کرده هیچ برنامه‌ای برای بستن سفارتش وجود ندارد، اما هم‌چنان که سی ان ان گزارش داده است عامل مهمی که این برنامه‌ریزی را تحت تاثیر قرار داده است، خروج همه نیروهای آمریکایی از پایگاه هوایی بگرام است زیرا این بدان معناست که وزارت امور خارجه در صورت بحران نمی‌تواند ریسک کند.
اما آمریکا در مورد استفاده از ازبکستان یا تاجیکستان به‌عنوان مکان‌هایی به منظور پایگاه‌های عملیاتی مجاور برای انجام عملیات در افغانستان گفت‌و‌گو کرده است.
رسانه آمریکایی بلومبرگ در گزارشی نوشته است دولت بایدن بعد از عقب‌نشینی نیروهایش از افغانستان که با ترک پایگاه نظامی بگرام در آن کشور تکمیل شد، از دولت‌های تاجیکستان، قزاقستان و ازبکستان خواسته است نزدیک به ۹ هزار افغانستانی را که طی ۲۰ سال گذشته به آمریکا و نیروهای سازمان آتلانتیک شمالی(ناتو) در این کشور کمک می‌کردند، در کوتاه مدت جا دهند.
مقامات آمریکا از جمله وزیر خارجه و وزیر دفاع آمریکا طی روزهای اخیر در حال مذاکره با همکاران خود از ازبکستان و تاجیکستان هستند تا بتوانند با آن‌ها پیش‌نویس توافق‌نامه‌ای را آماده کنند که به واشنگتن امکان انجام عملیات اطلاعاتی از خاک این کشورها را می‌دهد.
روزنامه نیویورک تایمز نیز در تحلیلی نوشته است: بایدن پیام‌های دوگانه در مورد افغانستان ارسال می‌کند. خروج آخرین نیروهای جنگی آمریکایی از پایگاه هوایی بگرام پایان ماموریت در افغانستان نیست. حداقل این نشانه ای بود که پنتاگون و کاخ سفید برای افغان‌ها ارسال کرده‌اند.
دولت بایدن رییس جمهور آمریکا در حالی از پایان جنگ‌های آمریکا در خاورمیانه با مردم آمریکا سخن می‌گوید که نیروهای طرفدار خود در افغانستان تو دستی تقدیم طالبان کرده است. احتمال دارد که این سناریو افغاستان به زودی در عراق نیز تکرار شود.
گروه طالبان با برگزاری اولین کنفرانس مطبوعاتی خود در کابل، پایتخت افغانستان تلاش کرد به همه مردم افغانستان، کشورهای منطقه و جهان درباره آینده این کشور، اطمینان دهد.
در همین راستا ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی گروه طالبان سه‌شنبه ۱۷ اوت ۲۰۲۱، ضمن تبریک به مناسبت «پایان اشغال افغانستان توسط آمریکا»، گفت که: «افغانستان بار دیگر وارد مرحله حساسی شده است.»
او ادعا کرد که این گروه خواهان ادامه جنگ در افغانستان نیست، و برای «ایجاد نظام اسلامی فراگیر در افغانستان» خواهد کوشید.
مجاهد هم‌چنین تاکید کرد که محافظت از شهروندان و نمایندگی‌های دیپلماتیک در اولویت برنامه‌های طالبان قرار دارد. او افزود که این گروه «امنیت مقرهای دولتی و فرودگاه‌ها» را حفظ می‌کند. و طالبان امیدوار است که «جامعه بین‌المللی به‌طور مناسب با آن رفتار کند.»
سخن‌گوی طالبان هم‌چنین گفت که «برخی‌ها در تلاش‌‌اند تا چهره این گروه را با اعمال غارت و تاراج تخریب کنند.» مجاهد توضیح داد که «گروه طالبان به انجام همه تعهدات خود پای‌بند است.»
او در ادامه گفت که «اوضاع افغانستان پس از تشکیل حکومت واضح‌تر خواهد شد» و افزود: «نمی‌خواهیم افغانستان در داخل و خارج دشمنانی داشته باشد.»
سخن‌گوی طالبان درباره احترام به حقوق زنان کشورش در چارچوب شریعت اسلامی، متعهد شد. او در ادامه تاکید کرد که طالبان از حقوق زنان دفاع خواهد کرد. این در حالی است که طالبان در گذشته محدودیت‌هایی شدید را علیه زندگی و حقوق زنان افغانستان اعمال کرده بود.
این سخنان سخن‌گوی گروه اسلامی طلبان ما را به یاد سخنان خمینی در روزهای نخست تشکیل جمهوری اسلامی به مردم وعده داد به ویژه درباره رعایت حقوق زنان. در حالی که هنوز چند هفته‌ای از تاسیس جمهوری اسلامی نگذشته بود که خمینی اولین فتوای اسلامی خود را بر علیه زنان و رتعایت حجاب اسلامی صادر کرد.
وعده سخن‌گوی طالبان همانند همه وعده‌های فریبنده خمینی، مردم افغانستان و به‌ویژه زنان آن کشور از هیچ‌گونه حقوقی برخوردار نخواهند بود.
ذبیح‌الله مجاهد ادعا کرد که در حکومت آینده که آن را «امارت اسلامی» نامید از وجود زنان در برخی رشته‌های ضروری استفاده خواهد شد.
هنگامی که خبرنگاران پرسیدند که ابعاد اجرای شریعت اسلامی چه خواهد بود، او پاسخ روشنی نداد و گفت که این‌ها جزئیاتی است که هیات رهبری طالبان باید مورد بررسی قرار داده و تصمیم گیری کند.
مجاهد افزود که طالبان تمایل دارد که رسانه‌های خصوصی «مستقل» بمانند اما در عین حال تاکید کرد که خبرنگاران «نباید علیه ارزش‌های ملی فعالیت کنند.» او هم‌چنین تاکید کرد که افغانستان به افرادی که کشورهای دیگر را مورد هدف قرار می‌دهند پناه نخواهد داد.
این در حالی است که با کنترل گروه طالبان بر کل افغانستان، ملا عبدالغنی برادر، معاون رهبر طالبان، سه‌شنبه از قطر وارد قندهار، پایتخت سابق این گروه، شده است.
طالبان پس از حملات برق‌آسا و غافلگیر‌کننده خود که طی آن نیروهای دولتی افغان را شکست داده و وارد کاخ ریاست جمهوری در کابل شد.
واشنگتن در تلاش است ساعتی یک پرواز از کابل انجام دهد و امکان تخلیه روزانه ۵ تا ۹ هزار نفر را فراهم کند. نیروی هوایی آمریکا تحقیق پیرامون کشته‌شدن هفت نفر در فرودگاه و کشف بقایای انسانی در چرخ هواپیمای ترابری را شروع کرد.
بحث در آمریکا پیرامون خروج سریع ۲۲ هزار نفر از افغانستان ادامه دارد. خبرگزاری رویترز به نقل از یک مقام ارشد دولتی نوشته که نجات همکاران محلی ایالات متحده و افراد در معرض خطر و دادن ویزای مخصوص به آن‌ها مستلزم کار فشرده و تمام‌وقت بین دستگاه‌های مختلف است.
طالبان وعده کرده‌اند که مزاحمتی برای مسافران در فرودگاه کابل فراهم نشود. اما بسیاری کشورهای غربی هم اینک برای انتقال امن پرسنل خود یا شهروندان محلی به خارج از افغانستان دچار مشکل هستند.
حومه اطراف فرودگاه کابل هم اینک در اختیار سربازان آمریکایی است، اما طالبان کنترل امور فرودگاه را به دست دارد. شاهدان عینی گفته‌اند که شبه‌نظامیان در ایستگاه‌های بازرسی جلوی ورود مردم را می‌گیرند و آن‌ها را با خشونت و ضرب و شتم می‌رانند.
جان کربی، سخن‌گوی پنتاگون گفته که فرماندهان نظامی مستقر در فرودگاه کابل در تماس مستقیم با نیروهای طالبان قرار دارند تا بر نظم و پرهیز از خشونت نظارت کنند.
هم‌زمان نیروی هوایی امریکا تحقیق درباره چگونگی کشته شدن هفت نفر در آشفتگی شدید روز دوشنبه ۱۶ اوت-۲۵ مرداد در فرودگاه کابل را شروع کرده است. در این روز که با هجوم گسترده مردم وحشت‌زده به باند فرودگاه همراه بود، تعدادی از جمعیت به بال‌ها و چرخ هواپیمای در حال عبور آویزان شدند اما هواپیمای ترابری C-17 آمریکا با وجود این شرایط پرواز کرد.
این هواپیما سپس به دلایل فنی در قطر فرود اضطراری کرد و بقایای انسانی در چرخ آن پیدا شد. ویدئوهای موجود از لحظه اوج‌گیری هواپیما، سقوط دست‌کم دو نفر از زیر بال آن را نشان می‌دهند.
با این همه، آمریکا اعلام کرده که شمار سربازان مستقر در فرودگاه را به ۴ تا ۶ هزار نفر افزایش دهد و با ساعتی یک پرواز، روزانه پنج هزار تا ۹ هزار نفر را از افغانستان خارج کند.
جیک سولیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید پیش‌تر گفته که طالبان با واشنگتن توافق کرده‌اند که مانع ورود افراد غیرنظامی به فرودگاه نشوند و شرایط امن خروج از افغانستان را فراهم کنند.
تلاش آمریکا و کشورهای غربی برای تخلیه خارجی‌ها و شهروندانی که با آن‌ها همکاری داشته‌اند در حالی ادامه دارد که طالبان ظاهرا عفو عمومی اعلام کرده و گفته، کلیه کارکنان دولت اعم از زن و مرد می‌توانند بدون ترس به سر کار برگردند و زندگی روزمره را از سر گیرند.
یک سئوال مهم این است که طالبان این همه هزینه‌های سنگین مالی خود را چگونه تامین می‌کنند؟
در حالی که نیروهای نظامی بین‌المللی دو دهه مانع کسب قدرت طالبان در افغانستان شدند، اما هم در سرکوب این گروه و هم در قطع شریان‌های مالی آن‌ها ناموفق بودند. بودجه مالی سال گذشته طالبان یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار اعلام شده است.
پیروزی سریع طالبان در افغانستان و تصرف ولایت به ولایت این کشور طی مدت چند هفته به این پرسش دامن زده است که طالبان با وجود حضور نیروهای نظامی بین‌المللی و سربازان ارتش افغانستان چگونه موفق به تامین هزینه‌های مالی خود شده‌اند.
سایت فرستنده خبری «ان-تی‌وی» آلمان با انتشار گزارشی تلاش کرده برای این پرسش پاسخ‌هایی بیابد. در این گزارش آمده است که طالبان وجوه مالی مورد نیاز خود را برای تامین هزینه پرسنلی و هم‌چنین تهیه جنگ‌افزار به شیوه‌های مختلفی به‌دست می‌آورند.
برآورد دقیق درآمدهای گوناگون طالبان ناممکن است. با وجود آن سازمان‌های اطلاعاتی و هم‌چنین ناتو: بودجه سال مالی ۲۰۱۹ به ۲۰۲۰ طالبان را یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار تخمین زده‌اند.
سازمان‌های اطلاعاتی کشورهای غربی از این احتمال سخن گفته‌اند که درآمدهای مالی طالبان در سال مالی ۲۰۲۰ به ۲۰۲۱ حتی افزایش داشته است.
در گزارش یاد شده به نقش ملا یعقوب، پسر ملا عمر، بنیان‌گذار طالبان، در افزایش درآمدهای آن‌ها اشاره شده است. ملا یعقوب علاوه بر معاونت این گروه تروریستی، مسئولیت امور مالی آن را نیز برعهده دارد.
گفته می‌شود طالبان با تولید، قاچاق و توزیع مواد مخدر بخش قابل ملاحظه‌ای از منابع مالی مورد نیاز خود را تامین می‌کنند. باید یادآور شد که حدود ۸۰ درصد کل هروئین توزیع شده در سطح جهان از افغانستان تامین می‌شود.
طالبان در مناطق تحت نفوذ و کنترل خود به کشت خشخاش از سوی کشاورزان میدان داده‌اند. نیروهای وابسته به این سازمان اسلامی نه تنها از طریق مشارکت در تولید و فروش مواد مخدر کسب درآمد می‌کنند، بلکه از تولید‌کنندگان مواد مخدر مالیا‌ت‌های کلان می‌گیرند.
تخمین زده می‌شود که طالبان در سال مالی ۲۰۱۹ به ۲۰۲۰ از محل مشارکت در تولید و فروش مواد مخدر حدود ۴۶۰ میلیون دلار درآمد کسب کرده باشند.
در گزارش سازمان ملل متحد به کاهش سطح مبارزه دولت افغانستان با تولید و قاچاق مواد مخدر طی ماه‌های گذشته اشاره شده و برآورد شده که درآمد طالبان از محل تولید و فروش مواد مخدر حتی بیش از ارزیابی اعلام شده باشد.
سازمان‌های اطلاعاتی و هم‌چنین ناتو تخمین می‌زنند که درآمد طالبان از محل مشارکت در استخراج معادن هم‌سطح درآمد آن‌ها از تولید و قاچاق مواد مخدر بوده باشد.
از مجموع ۷۰۰ معدن ثبت شده افغانستان، ۲۸۰ معدن در مناطقی قرار دارند که تحت نفوذ و کنترل نیروهای طالبان بوده است.
طالبان از این معادن از جمله ذغال سنگ، کانسنگ، مرمر، عناصر خاکی کمیاب و سنگ‌های قیمتی استخراج کرده و به فروش می‌رسانند.
یکی دیگر از منابع تامین مالی طالبان دریافت مالیات از ساکنان و صاحبان مشاغل در مناطق تحت کنترل آن‌ها بوده است. گفته می‌شود شرکت‌هایی که در مناطق تحت نفوذ طالبان قرار دارند، ناگزیر به پرداخت مالیات هستند.
افزون بر آن، همه ساکنان این مناطق باید به نیروهای طالبان خمس و زکات پرداخت کنند. از آن گذشته، طالبان از همه کسانی که در امور واردات و صادرات در این منطقه فعالیت داشتند، مالیات دریافت کرده است.
گزارش‌هایی منتشر شده که در صورت عدم پرداخت باج از سوی برخی از شرکت‌ها، طالبان به دکل‌های برق و مخابرات آن‌ها حمله کرده‌اند.
طالبان هم‌چنین با ایجاد پست‌های نگهبانی در مسیر جاده‌ها از راننده ماشین‌ها حق عبور طلب می‌کنند. از سوی دیگر از طریق گروگان‌گیری و دریافت پول برای آزاد کردن گروگان‌ها نیز پول کلانی کسب کرده‌اند.
منابع مالی خارجی طالبان را نیز نباید از نظر دور داشت. سایت یاد شده در ادامه گزارش خود به کمک‌های مالی مسلمانان ثروتمندی اشاره کرده که طرفدار و حامی سیاست‌ها و عملکرد طالبان هستند.
کمک‌های مالی دولتی و از جمله منابع مالی که از پاکستان سرچشمه می‌گیرد، در تامین هزینه‌های طالبان نقش مهمی ایفا می‌کنند.
با وجود آن‌که پاکستان اتهام حمایت مالی از طالبان را تکذیب می‌کند، اما گفته می‌شود که طالبان از حمایت جناح‌هایی از سازمان اطلاعات ارتش پاکستان (ISI)برخوردار است.
هم‌چنین آمریکا اخیرا چند بار روسیه را متهم به حمایت مالی از طالبان کرده است. و سرانجام احتمال کمک مالی جمهوری اسلامی ایران به طالبان را نیز نمی‌بایست از قلم انداخت.
در واقع دولت‌های آمریکایی و بریتانیایی سربازان کشورهایشان را در راستای منافع اقتصادی و سیاسی و نظامی خود قربانی کرده‌اند و به همنی دلیل، این تهاجمات و لشکرکشی‌ها و اشغال‌گری‌های آمریکا و متحدانش کم‌ترین ربطی به شهروندان آمریکایی و غیرآمریکایی ندارد. آن‌ها یک روز از خواب بیدار می‌شود و می‌بییند دولت‌شان در هزاران کیلومتر از آمریکا وارد جنگ شده و یک روز صبح هم می‌بینند دولت جنگ را تمام کرده است. بنابراین در حاکمیت دولت‌های سرمایه‌داری و آن‌هم ار اوج جهانی شدن سرمایه مردم جهان کم‌ترین نقش و دخالتی در عرصه سیاسی جامعه‌شان ندارند و دولت‌ها به نیابت و به‌جای مردم حاکمیت می‌کنند بدون این که به خواست‌ها و مطالبات شهروندان اهمیتی بدهند. به گفته مارکس، این جهان وارونه است و روی کل‌اش ایستاده و این کارگران، زنان، جوانان، بازنشتگان و جنبش‌های سیاسی-اجتماعی است که با مبارزه پیگریر و انقلاب خود قادرند این جهان وارونه را برگردانند و بر روی پاهایش قرار دهند تا جامعه جهانی نفس راحتی بکشد.
رفیق موسوی گرامی، در پایان بار دیگر برای شما و خانواده‌ات و همه مردم رنج‌دیده و آزادی‌خواه افغانستان تندرستی و موفقیت آرزو می‌کنم. باید امیدوار باشیم که با همکاری و همبستگی جنبش‌های اجتماعی و سیاسی‌مان بتوانیم طالبان و جمهوری اسلامی را به قعر گورستان تاریخ بفرستیم تا مردم هر دو کشور و منطقه در صلح و دوستی و آرامش و امنیت و رفاه زندگی کنند!
با احترام
بهرام رحمانی
هجدهم اوت ۲۰۲۱
