اخباروگزارش های کارگری ۱۷ مرداد ماه ۱۴۰۰
– هشدار کارکنان رسمی مناطق عملیاتی وزارت نفت به شروع دوباره اعتراضات در صورت عدم تحقق مطالباتشان
– شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت:
ما کارگران پروژه ای پیمانی نفت حمایت خود را از خواستها و اعتراضات همکاران خود در سکوهای گازی POGC اعلام میکنیم
– موفقیت کارگران اعتصابی پروژه ای خط لوله‌ی ایران آروین قم
– گفتگوی شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت با ذبیح از کارگران پروژه ای اعتصابی نفت:
خواستها و دستاوردها
– یکشنبه های اعتراضی کارگران ومستمری بگیران بازنشسته:
ادامه تجمع کارگران ومستمری بگیران بازنشسته صنعت فولاد اصفهان واهوازبرای احقاق حقوق برحقشان مقابل صندوق بازنشستگان فولاد دواستان اصفهان وخوزستان
– حق طلبی کارگران کشت وصنعت نیشکرهفت تپه بابرپایی تجمع مقابل فرمانداری شوش ادامه یافت
– تجمع اعتراضی کارگران شهرداری آبادان نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق و وعده های توخالی
– کنش های دامنه دار صدها کارگر بازنشسته واخراجی وبیکارشده کارخانه سامان کاشی بروجرد درراه دست یابی به مطالبات
– دومین روزتجمع اعتراضی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه نسبت به شرایط تحصیلی و معیشتی با همراهی استاجرها
– محمودصالحی:هادی تنومند کارگرزندانی آزادشد
– جان باختن یک کارگرجوان در حادثه ریزش یک چاه قدیمی قم
*هشدار کارکنان رسمی مناطق عملیاتی وزارت نفت به شروع دوباره اعتراضات در صورت عدم تحقق مطالباتشان
کارکنان سکوهای گازی POGC در نامه‌ای به تاریخ ۱۶ مردادماه خطاب به مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس اعلام کردند که چنانچه مطالبات معوق خود را در فیش حقوقی مردادماه رؤیت نکنند از ۳۱ مرداد مجدداً اعتراضات خود را آغاز خواهند کرد.
کارکنان عملیاتی نفت به نحوه‌ی افزایشات عمومی حقوق ۱۴۰۰ اعتراض دارند و در چند ماه اخیر چندین نوبت دست به اعتراض و تجمع زده‌اند.
روز ششم تیرماه نمایندگان کمیسیون انرژی مجلس طی جلسه‌ای با خواست کارکنان نفت مبنی بر اصلاح حقوق آنها و اجرای ماده ۱۰ قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت که دایر بر مستثنی نمودن کارکنان عملیاتی نفت از بند ۷ تبصره ۱۲ از قانون بودجه ۱۴۰۰ است موافقت خود را اعلام کردند اما نهایتاً در حقوق تیرماه تنها محدودیت افزایش ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی حذف شده و مابقی آیتم‌هایی که منجر به کسورات حقوقی کارکنان عملیاتی در سال جدید شده بود به قوت خود باقی ماند.
درنهایت کارکنان سکوهای گازی اعلام کردند که در اعتراض به عدم ترمیم حقوقها بر طبق خواسته‌ی آنها از روز دوم مردادماه از عسلویه به سکوهای گازی عزیمت نخواهند کرد که مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس در جلسه‌ای با کارکنان عملیاتی و با حضور آنلاین مقامات ارشد وزارت نفت وعده اصلاح حقوقی در مردادماه را اعلام نمود.
پس از ۲ هفته هنوز نشانه‌ای از این وعده دیده نشده است و معوقات پنج ماه گذشته واریز نگشته است. از این جهت کارکنان عملیاتی طی نامه‌ای به مسئولین اعلام کرده‌اند چنانچه تا پایان مردادماه تغییری در نحوه افزایشات حقوق لحاظ نگردد و معوقات آنها پرداخت نشود از روز ۳۱ مرداد اعتراضات صنفی خود را از سر خواهند گرفت.
اتحادیه آزاد کارگران ایران- ۱۷ مردادماه ۱۴۰۰
*شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت:
ما کارگران پروژه ای پیمانی نفت حمایت خود را از خواستها و اعتراضات همکاران خود در سکوهای گازی POGC اعلام میکنیم
اولتیماتوم همکاران ما در سکوهای گازی POGC
همکاران ما در سکوهای گازی POGC در نامه‌ای به تاریخ ۱۶ مردادماه خطاب به مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس اولتیماتوم داده اند که اگر مطالبات معوق آنان در فیش حقوقی مردادماه نیاید از ۳۱ مرداد مجدداً اعتراضات خود را آغاز خواهند کرد.
این کارگران به نحوه‌ی افزایشات عمومی حقوق ۱۴۰۰ اعتراض دارند و در این رابطه درچند ماه اخیر چندین تجمع اعتراضی به پا کرده اند. لازم به یادآوریست که زیر فشار اعتراضات همکاران رسمی ما در روز ششم تیرماه نمایندگان کمیسیون انرژی مجلس طی جلسه‌ای با خواست کارکنان نفت مبنی بر اصلاح حقوق آنها و اجرای ماده ۱۰ قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت مبنی بر مستثنی بودن کارکنان عملیاتی نفت از بند ۷ تبصره ۱۲ از قانون بودجه ۱۴۰۰ است موافقت کردند. اما در حقوق تیرماه تنها محدودیت افزایش ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی حذف گردید و باقی آیتم‌هایی که منجر به کسورات حقوقی کارکنان عملیاتی در سال جدید شده بود به قوت خود باقی ماند. از همین رو کارکنان رسمی سکوهای گازی اعلام کردند که در اعتراض به عدم ترمیم حقوقها بر طبق خواسته هایشان از روز دوم مردادماه از عسلویه به سکوهای گازی عزیمت نخواهند کرد. در برابر این اخطار مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس در جلسه‌ای با کارکنان عملیاتی و با حضور آنلاین مقامات وزارت نفت وعده اصلاح حقوقی در مردادماه را اعلام نمود. ولی با هم در این رابطه اقدامی صورت نگرفته و معوقات ٥ ماه گذشته کارکنان سکوهای گازی پرداخت نشد. از همین رو آنها اولتیماتوم داده اند که اگر به خواست آن پاسخ داده نشود از روز ۳۱ مرداد اعتراضات صنفی خود را از سر خواهند گرفت. ما کارگران پروژه ای پیمانی نفت حمایت خود را از خواستها و اعتراضات همکاران خود در سکوهای گازی POGC اعلام میکنیم.
*موفقیت کارگران اعتصابی پروژه ای خط لوله‌ی ایران آروین قم
روزیکشنبه ۱۷ مرداد، کارگران اعتصابی پروژه ای خط لوله‌ی ایران آروین قم از موفقیتشان مبنی بر عقد قرارداد با دست یابی به افزایش حقوق به ازای بیست روزکاردرماه و ۸ ساعت در روز و وعده حذف شرکت های پیمانکاری واسطه وقرارداد مستقیم با کارفرمای اصلی خبردادند.
یکی از جوشکاران این پروژه با اعلام خشنودی بابت این موفقیت به خبرنگاررسانه ای گفت: بعد از چندین روز رایزنی توانستیم کارفرما را متقاعد کنیم خواسته‌های کارگران در تنظیم قراردادهای شغلی دخیل باشد. مهم‌ترین مساله، به رسمیت شناختن حق بیست روز کار و ده روز مرخصی است که خوشبختانه در این زمینه موفق شدیم و حقوق کارگران براساس توافق جدید، به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.
قراردادهای جدید، با حضور سه تن از نمایندگان کارگران و پیمانکار تنظیم شده و کارگران تقریباً از تمام مفاد آن رضایت دارند.
*گفتگوی شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت با ذبیح از کارگران پروژه ای اعتصابی نفت:
خواستها و دستاوردها
شورای سازماندهی اعتراضات: از ۲۹ تیر تا الان در اعتصاب بسر میبرید، خواستها و مطالبات شما چیست؟
ذبیح کارگر اعتصابی نفت: یکسری مطالبات در همان روزهای اول اعتصاب مطرح شد. و بعد به تدریج در حین روزهای اعتصاب و مسایلی که با آن مواجه شدیم یکسری مطالبات دیگری را به آنها اضافه کردیم. دو برابر شدن دستمزدها در همه سطوح مزدی یک مطالبه مهم ما بود. بعلاوه اینکه دستمزد هیچ کارگری کمتر از ۱۲میلیون تومان نباشد. مطالبه مهم دیگر ما بیست روز کار و ده روز مرخصی بود . همینطور ما به وضعیت نابسامان و فجیع کمپ ها اعتراض داریم و ما طرح کردیم که وضعیت کمپ ها باید بهبود جدی پیدا کند. در شرکتهای پروژه ای که ما کار میکنیم عملا غذاخوری وجود ندارد. هرکس غذایش را خیلی تحقیر آمیز در پلاستیکی میگیرد و گوشه ای پیدا میکند و می نشیند و میخورد. ما گفتیم که باید غذاخوری داشته باشیم. اینها همه از جمله مطالبات مهم ما بود. ولی در روند اعتصاب یکسری از کارگران را اخراج کردند. الان خواست بازگشت به کار کارگران اخراجی به مطالبات اصلی ما اضافه شده است. همینطور یکسری پیمانکاران با یکسری کارگران تماس میگرفتند که سر کار برگردند. پیمانکاران از آن دریچه ای وارد شده بودند که اعتصاب را بشکنند و فردی به کارگران زنگ میزدند، تماس میگرفتند و میگفتند برگردید سر کار. در برابر این توطئه گری های پیمانکاران ما گفتیم قراردادها باید کتبی و رسمی و تا پایان پروژه بسته شود و اگر مکتوب نشود و دوبرابر دستمزد و ۲۰روز کار و ده روز مرخصی عملی نشود که مبنای برگشت به کار کارگران متخصص پیمانی بود، در دستور کار ما قرار گرفت و این الان جزو یکی از مطالبات اصلی ماست و آنها را کارگران شرط بازگشت به کار خود به سرکار قرار داده اند. اینها شمه ای از مطالبات فوری ما است و هر درجه از تحقق این مطالبات قدمی در جهت برچیده شدن دست پیمانکاران و لغو قوانین ویژه اقتصادی ، دو خواست اساسی ما است.
شورای سازماندهی اعتراضات : مشکلات شما به عنوان یک کارگر پروژه ای پیمانی مشخصا چه هستند؟
ذبیح کارگر اعتصابی نفت:ذبیح کارگر اعتصابی نفت: کار پیمانی، یک بردگی آشکار است. ما در یک شرایط اسفبار و واقعا در یک جهنم هم زندگی میکنیم و هم کار میکنیم. صبح از ساعت ۵ بیدار میشویم . در آن شرایط کمپ ها در یک اطاق خیلی کوچک ، با آن تعداد نفرات بالا که برای هر نفر یک متر جا هم برای خواب و استراحت نیست، و بعد بروی در صف های بهداشتی که مثلا در یک خوابگاه صد نفره دو تا سه سرویس بهداشتی بیشتر نیست. بعد باید برویم توی صف بایستیم . بعد از همه این مشقات باید نان بیاتی که ظهر یا بعد از ظهر آورده اند در اطاقهایمان گذاشته اند و بخشی را شام خورده ایم بخش بعدی را برای صبحانه نگاه میداریم که عملا بیات میشود. بعد صبحانه را باید عجله ای بخوریم که به سرویس پنج و چهل و پنج دقیقه برسیم. این سرویس نهایتا پنج دقیقه می ایستد تا همه کارگران بیایند. بعد از آن با مینی بوس هایی که کولر و وسایل سرمایشی ندارد و قدیمی ترین سرویس هاست عرق ریزان میرویم سر کار. آنجا هم دقیقا یک اردوگاه جهنمی کار است و شرو ع به کار کردن میکنیم. کار نیز خودش بدلیل هوای آلوده، گرمای شدید، فشار کاری زیاد، طاقت فرسا است و تا نزدیکی های ظهر یعنی ساعت ۱۲در این شرایط کار میکنیم. ساعت دوازده باید برویم توی صف بایستیم و در داخل یک پلاستیک غذایمان را بگیریم و گوشه ای پیدا کنیم و غذایمان را بخوریم. و همانطور که اشاره کردم عملا از رستوران و غذاخوری خبری نیست. بعد از آن دوباره شروع به کار میکنیم. وسط های کار یک موقع هایی آب نیست. یک موقع هایی یخ نیست. یک موقع هایی هیچکدام را نداریم. و این ها را هم باید تحمیل کنیم. تا شش و هفت بعد از ظهر. یعنی دوازده تا سیزده ساعت کار میکنیم و بعد سخته و کوفته دوباره سوار همان مینی بوس های قراضه میشویم و میرویم خوابگاه که باز دوباره باید توی صف بایستیم برای یک دوش گرفتن ساده که در حداقل ترین زمان باید دوش بگیریم و بیاییم بیرون که نوبت باقی که در صف ایستادند بشود. بعد می آییم توی همان اطاقی که توضیح دادم. اطاقی که کف آن یک موکت زمخت انداخته شده است. آنوقت ۹ تا ده نفر در یک اطاق نزدیک یازده دوازده متری باید بسر کنیم. همانجا باید بمانیم و منتظر باشیم که فردا صبح زود دوباره عازم کار بشویم. سرحقوقهایی که بموقع پرداخت نمیشود. حقوقهایی که واقعا کفاف زندگی شرافتمندانه یک انسان در نظر گرفته نشده است. بدین ترتیب با حقوق های پایین و فشار کاری سنگین باید کار کنیم. و هر روز منتظر فردا و همین روال از کار باشیم تا سر برج برسد و بعد می بینیم خبری از حقوق نیست و باز هم به تعویق افتاده است. جالب اینجاست که کارگرانی که متخصص هستند در بیمه هایشان کارگر ساده میزنند. که اینهم خودش دزدی از حق ما کارگران برای بیمه است. خدمات بهداشتی و درمانی هم که وجود ندارد. شرایط ایمنی کار که اصلا وحشتناک است. برای مثال پوتین هایی به ما داده بودند که به پا میکردیم و آنها بدتر پاهای ما را زخم میکرد. این پوتین ها سه تا ۴ تا شماره دارد .یعنی از صد نفر کارگری که شما آمار بگیرید شاید این پوتین ها برای ۴ تا ۵ نفرشان قابل استفاده باشد. باقی یا بزرگ هستند و یا کوچک هستند. در این شرایط کرونا ماسک عملا وجود ندارد. الکل مواد بهداشتی. مواد شوینده صفر است. حتی در خوابگاهها و در محل کار و در کارگاه هم همین وضعیت هست. بهداشتی وجود ندارد. ایمنی کاری وجود ندارد. استراحتی وجود ندارد. هر روز میگویی که بگذار سی روز تمام شود که بتوانم سر برج حقوقم را بگیرم آنهم با شک و تردید است که آیا حقوق بگیرم و یا نگیرم. اینها همه گوشه ای از شرایط وحشتناک کار در جایی مثل عسلویه به عنون کارگر پیمانی پروژه ی است. این وضعیت است که ما بخاطرش در اعتصابیم و یک خواست مهم ما پایان یافتن این شرایط بردگی کار و کوتاه شدن دست پیمانکاران دزد و چپاولگر است.
شورای سازماندهی اعتراضات :چرا مطالبه بیست روز کار و ده روز مرخصی انقدر محوری شده است؟
ذبیح کارگر اعتصابی نفت: قبلا از این اعتصاب روال کار اینطور تعریف شده بود که ۲۴روز کار کنیم و ۶ روز مرخصی داشته باشیم. این شش روز مرخصی در واقع ۴ روز است چون یک روز صرف رفت به نزد خانواده و یک روز دیگر صرف برگشت به محل کار میشود. ۴ روز مرخصی در مقابل این حجم از فشار کار واقعا کشنده است و بدن انسان اصلا جواب نمیدهد. برای کارگران دیگر توان و رمقی نمی ماند که بخواهند تجدید قوایی بکنند و بیایند دوباره کار بکنند و از طرف دیگر به هر حال باید فرصت دیدار با خانواده و رفع یک سری مشکلات داشته باشیم. هزار جور مشکلات وجود دارد که اگر بخواهیم گوشه ای از آنها را حل بکنیم واقعا فرصتی پیدا نمیکنیم که حتی نزدیکترین دوستان و آشنایان و بستگان خود را ببینیم . به وضع خانواده برسی. واقعا بیست روز کار هم در عسلویه به نظر من خیلی زیاد است. باید ۱۴ روز کار و ۱۴روز مرخصی شود. که ما فعلا بصورت دسته جمعی با خواست بیست روز کار و ده روز مرخصی جلو آمده ایم و این در واقع باید بعد ها به ۱۴روز کار و ۱۴روز مرخصی تبدیل شود. و در همین مدت زیر فشار ما بسیاری از پیمانکاران پای این مطالبه ما آمده اند و این خود یک پیشروی مهم است و ما هم تاکید کرده و میکنیم که از این مطالبه کوتاه نخواهیم آمد.
شورای سازماندهی اعتراضات : از نظر شما دستاوردهای این اعتصاب تا همین الان چه بوده؟
ذبیح کارگر اعتصابی نفت: اولین نکته اینست که در برابر فشارهای کاری و شرایط بردگی کار در محیط های کاری که بوِیژه در این ده سل چند برابر شده است امسال کارگران نسبت به سال گذشته خیلی قویتر، هوشمندانه تر، با خواسته های روشن و شفاف تر و سازمانیافته تر وارد اعتصاب شدند. از جمله یک دستاورد مهم ما ایجاد تشکل مستقل خود، شورای سازماندهی اعتراضات است. این شورا با عکس العمل های به موقع قدم به قدم توانسته است چراغ راه اعتصاب ما باشد.
همچنین یک دستاورد مهم ما اینست که با قدرت اعتصاب سراسری خود توانسته ایم به درجه زیادی بر فضای امنیتی ایکه در محیط های کار در مراکز نفتی حاکم بوده غالب شویم و کارگر امروز حس میکند که آن زنجیرهای بردگی دارد پاره میشود و بی محابا تر جلو می آید و مطالبه گر است. این یک اتفاق مهم است و من تردید ندارم با جلوتر رفتن اعتراضات ما شاهد جلو آمدن رهبران و سخنگویان جسور و حق طلبی هستیم که بعد از سالها رنج و بردگی بروند بر روی سکو و علیه این پیمانکاران دزد و چپاولگر اعلام کیفرخواست کنند.
به لحاظ مطالباتی نیز ما قدم های موثری به جلو برداشته ایم. بطور مثال ما در این اعتراضات ما خواستار افزایش حقوقها در رده های مختلف شغلی شدیم. قدرت اعتصاب ما آنقدر بود که در جاهایی حتی پیمانکاران با پیشنهاد افزایش دو برابری دستمزدها جلو آمدند که این خود مبنایی شد برای قراردادهای سراسری که کارگران به کمتر از آن رضایت ندهند. بویژه ما تاکید کردیم که دستمزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد و طرح این مطالبات از جانب ما بطور واقعی به خواست افزایش دستمزدها در سطحی سراسری که یک خواست اجتماعی و فراگیر است نیرو داد. بعلاوه همانطور که اشاره کردم خواست دیگر ما بیست روز کار و ده روز مرخصی است که میتوانم بگویم زیر فشار اعتراضات ما توانسته ایم این مطالبه را به خیلی از پیمانکاران تحمیل کنیم. مطالبه دیگر ما بهبود وضع کمپ ها و غذا بود که الان به رقمی از وعده های پیمانکاران و دولت تبدیل شده است برای اینکه ما کارگران اعتصابی حاضر به بازگشت به کار بشویم. و بالاخره اینکه اعتصاب قدرتمند ما و عقب نشینی های گام به گامی که تا همین الان به پیمانکاران تحمیل کرده ایم، بدرجه زیادی موقعیت پیمانکاران را تضعیف کرده و ما را یک قدرم به مطالبه برچیده شدن بساط پیمانکاران در محیط های کار و لغو قوانین ویژه اقتصادی که به این شکل دست پیمانکاران را در زورگویی و استثمار بدون حد و مرز کارگران باز گذاشته است نزدیکتر شده ایم. ضمن اینکه این موفقیت خود بر روی مبارزه برای کوتاه شدن دست پیمانکاران این دلالان چپاولگر در محیط های کار را که خواست سراسری ای برای بخش عظیمی از کارگران در سراسر ایران است، قدرت بیشتری داده است. کلام آخر اینکه کارگران در این اعتصاب به قدرت نیروی اعتصاب و اتحاد خود بیشتر پی بردند. و در نتیجه ما امروز در موقعیت بسیار قویتری نسبت به قبل قرار داریم برای اینکه بتوانیم مطالبات خود را پیگیری کنیم. با توجه به همه این دستاوردها دیگر توازن قوا بین ما کارگران و پیمانکاران و کارفرمایان عوض شده است و دیگر اوضاع نمیتواند به وضع قبلی برگردد .
*یکشنبه های اعتراضی کارگران ومستمری بگیران بازنشسته:
ادامه تجمع کارگران ومستمری بگیران بازنشسته صنعت فولاد اصفهان واهوازبرای احقاق حقوق برحقشان مقابل صندوق بازنشستگان فولاد دواستان اصفهان وخوزستان
روز یکشنبه ۱۷ مرداد، کارگران ومستمری بگیران بازنشسته صنعت فولاد اصفهان واهوازدرادامه تجمعاتشان برای احقاق حقوق برحقشان برای باری دیگر دست به تجمع مقابل صندوق بازنشستگان فولاد دواستان اصفهان وخوزستان درکلانشهرهای اصفهان واهواز زدند.
گزارش رسانه ای شده:
تجمع دوباره بازنشستگان فولاد در خوزستان مقابل صندوق بازنشستگی/ مستمری چهار تا پنج میلیون تومانی کافی نیست
بازنشستگان فولاد در استان خوزستان با حضور مقابل ساختمان صندوق فولاد، خواستار رساندن مستمری‌ها به خط فقر حداقلی شدند.
امروز (۱۷ مرداد ماه) بار دیگر جمعی از بازنشستگان صنعت فولاد در استان خوزستان با حضور مقابل ساختمان صندوق فولاد، خواستار توجه به مطالبات و خواسته‌های خود شدند.
این بازنشستگان خواستار اجرای عادلانه همسان‌سازی حقوق با رعایت موازین قانونی هستند و می‌گویند: وقتی که خط فقر ده میلیون تومان اعلام شده، مستمری چهارتا پنج میلیون تومانی کفاف زندگی بازنشستگان را نمیدهد، بنابراین خواستار اصلاح احکام همسان‌سازی حقوق و انتقال آن از ردیف ۹ بودجه به ردیف ۷ هستیم.
خواسته‌ی دیگر این بازنشستگان، پرداخت به موقع هزینه‌های درمانی بازنشسته فولاد از بودجه‌های سنواتی، قرارداد درمان برابر آئین‌نامه استخدامی و دستورالعمل‌های فولاد، بیمه عمر و حوادث برابر دیگر واحدهای فولادی و به کارگیری فرزند بازنشستگان در ذوب آهن و شرکتهای زیرمجموعه صندوق بازنشستگی کارکنان فولاد است.
آنها همچنین خواستار افزایش مستمری‌ها به اندازه سبد معیشت، ارائه خدمات درمانی رایگان و مکفی به بازنشستگان و فراهم آوردن خدمات رفاهی مناسب هستند و می‌گویند؛ چرا باید مدیران، حقوق نجومی بگیرند اما دستمزد بازنشسته فولاد حد اقلی عیین شود؟ هزینه‌ها سرسام آور است اما حقوق‌های ما در مقابل گرانی‌ها ناچیز است.
*حق طلبی کارگران کشت وصنعت نیشکرهفت تپه بابرپایی تجمع مقابل فرمانداری شوش ادامه یافت
روزیکشنبه ۱۷ مرداد، کارگران کشت وصنعت نیشکرهفت تپه در بیست وهفتمین روز حق طلبیشان به تجمع مقابل فرمانداری شهرستان شوش ادامه دادند وبا ایراد سخنرانی با تاکید برحفظ اتحاد و مخالفت با شورای اسلامی کارخواسته هایشان را بقرارزیرتکرارکردند:
۱- اخراج فوری کارفرمای خلع ید شده و محاکمه مختلسین
۲- پرداخت فوری حقوق معوقه همه همکاران
۳- تمدید فوری قراردادهای تمام همکاران منجمله دفع آفات و غیرنیشکری
۴- بازگشت به کار همکاران اخراجی
۵- واکسیناسیون عمومی، سریع و رایگان در مقابل کرونا
*تجمع اعتراضی کارگران شهرداری آبادان نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق و وعده های توخالی
روزیکشنبه ۱۷ مرداد، کارگران شهرداری آبادان برای انعکاس صدای اعتراضشان نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق و وعده های توخالی دست به تجمع زدند.
جمعی از کارگران شهرداری آبادان از وعده شهردار سابق برای پرداخت بخشی از معوقات مزدی خود خبر دادند وبه خبرنگاررسانه ای گفتند: در این اوضاع اقتصادی و علیرغم وجود تهدید کرونا، حقوق کارگران شهرداری آبادان دستکم دو ماه به تاخیر افتاده و ما علیرغم همه سختی‌ها مجبوریم بدون دریافت حقوق کار کنیم.
این کارگران با بیان اینکه کارگران این مجموعه از خرداد ماه سال جاری حقوق دریافت نکرده‌اند، گفتند: شهردار سابق که اخیرا تغییر کرده؛ وعده پرداخت حقوق کارگران را در روز شنبه (۱۶مرداد ماه) داده بود و ما کارگران از دیروز شنبه منتظر دریافت حقوق هستیم.
این کارگران گفتند: بی‌توجهی مسئولان شهرداری و شورای شهر سابق آبادان به پرداخت مطالبات حدود دو هزار کارگر باعث شده بارها برای وصول مطالباتشان دست به اعتراض صنفی بزنند.
آنها با بیان اینکه در حال حاضر شهرداری آبادان از سوی سرپرست اداره میشود، افزودند: از بس وعده بی‌نتیجه پرداخت حقوق شنیدیم اعتمادی به مسئولان بالا دستی خود نداریم.
کارگران شهرداری آبادان با بیان اینکه در استانی محروم، کار و زندگی میکنیم و توقع داریم مسئولان بیش از اینها به مساله معیشت و پرداخت دستمزد ما کارگران رسیدگی کنند، گفتند: چند روز پیش شهردار آبادان تغییر کرد و ما از شهردار جدید که در حال حاضر عنوان سرپرستی دارد، در مقام کارفرمای اصلی انتظار داریم چاره‌ای برای تامین منابع مالی شهرداری و پرداخت دستمزد نیروی کار شهرداری بی‌اندیشد.
*کنش های دامنه دار صدها کارگر بازنشسته واخراجی وبیکارشده کارخانه سامان کاشی بروجرد درراه دست یابی به مطالبات
روز یکشنبه ۱۷ مرداد، صدها کارگر بازنشسته واخراجی وبیکارشده کارخانه سامان کاشی بروجرد از کنش های دامنه دارشان درراه دست یابی به مطالبات برحقشان خبردادند.
یکی از کارگران بازنشسته کارخانه سامان کاشی بروجرد به خبرنگار رسانه ای گفت: کارخانه سامان کاشی پیش از تعطیلی حدود ۳۵۰ کارگر رسمی و ۱۲۰ کارگر قراردادی با سوابق بالا داشت که کارگران رسمی کارخانه بعد از یکسال دوندگی بازنشسته شدند و مابقی کارگران که قراردادی بودند با سوابق ۱۰ تا ۱۵ سال با اتمام قرارداد کار اخراج و درنهایت بیکار شدند.
این کارگر در ادامه تصریح کرد: کارفرما در زمان اخراج کارگران مرتب وعده پرداخت مطالباتشان را می‌داد اما بعدا به دلایل مختلف ازجمله مشکلات مالی، از پرداخت مطالبات کارگران طفره رفت.
وی گفت: حدود ۱۰۰ نفر از کارگران بازنشسته علارغم دریافت نکردن کامل سنوات، حدود ۴۶ ماه مزد معوقه طلب دارند که مربوط به دوران اشتغالشان میشود. همچنین ۲۵۰ کارگر دیگر حدود ۳۰ درصد مطالبات خود را از کارفرما طلبکارند که همگی طی هفت سال گذشته بلاتکلیف بوده‌اند.
او گفت: میانگین سنوات پایان خدمت هریک از بازنشستگان براساس سوابق کاری حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان است که کارفرما به دلیل نداشتن منابع مالی، توان پرداخت کامل آن را نداشته است.
این کارگر درباره روند پیگیری حقوقی دریافت مطالبات خود و سایر همکارانش گفت: بعد از بدقولی کارفرما همه کارگران به صورت مجزا به اداره کار بروجرد شکایت کردند و اداره کار حکم به پرداخت مطالبات ما داد اما کارفرما تمکین نکرد و پرونده برای اجرای احکام به سایر مراجع قضایی انتقال پیدا کرد.
این کارگر بازنشسته کارخانه سامان کاشی گفت: پس از پیگیری‌های حقوقی سرانجام توانستیم حکم مصادره اموال کارخانه را برای دریافت طلب‌مان بگیریم اما کارفرما سریعا با اعلام ورشکستگی مانع وصول مطالبات کارگران شد و در نتیجه پیگیری کارگران تاکنون بی‌ثمر بوده است.
او ادامه داد: خانواده‌های کارگران بازنشسته مجموعه سامان کاشی آن زمان برای حق سنوات و سایر مطالبات معوقه مزدی خود برنامه‌ریزی کرده بودند اما با روالی که در پرداخت سنوات بازنشستگان در پیش گرفته شد، از هفت سال پیش ارزش نقدی طلب آنها به حداقل کاهش یافته است.
وی افزود:وضعیت پیش آمده در حالی است که به اجبار کارفرما همه کارگرانی که با استفاده از مشاغل سخت و زیان‌آور بازنشسته شدند، ۴ درصد هزینه بازنشستگی با مشاغل سخت و زیان‌آور را از جیب پرداخت کردند.
به گفته وی، به موجب قانون تامین اجتماعی مسئولیت پرداخت هزینه یاد شده برعهده کارفرما بود و کارگران نباید برای این کار از جیب خود هزینه‌ای پرداخت می‌کردند.
این کارگر با بیان اینکه آن زمان برای تامین منابع مالی هزینه سخت و زیان آوری بازنشستگی خود دچار مشکلات مالی شدیم، در ادامه گفت: دلیل کارفرمای شرکت سامان کاشی این بود که تامین اجتماعی بار مالی هنگفتی را با اجرای این قانون به ما تحمیل کرده و ما توان پرداخت همه هزینه بازنشستگی کارگران زیرمجموعه خود را نداریم.
این کارگر کارخانه سامان کاشی اضافه کرد: حدود ۱۱ نفر از کارگران این کارخانه طی چندسال گذشته قبل از دریافت مطالباتشان فوت کرده‌اند که آخرین آن روز گذشته (شنبه ۱۶ مرداد ماه) برای یک کارگر به نام «سعید کاویانی» ۴۴ ساله اتفاق افتاد.
به گفته وی؛ نامه‌نگاری‌های زیادی با مراجع پیگیری کننده همانند نهاد قضایی، اداره کار و برخی نمایندگان مجلس انجام شده اما هنوز پاسخی که نشان از برطرف شدن مشکلاتمان باشد، دریافت نکرده‌ایم.
این کارگر بازنشسته کارخانه سامان کاشی که از اسفند ماه ۹۳ مطالبات سنواتی و مزدی خود را کامل وصول نکرده، گفت: در شرایط کنونی آنچه برای من و سایر بازنشستگان این کارخانه حائز اهمیت است دریافت مطالبات معوقه مزدی و سنواتی و هزینه‌هایی است که از جیب پرداخت کرده‌ایم. نه کارفرما و نه مسئولان حامی ما نیستند؛ نه تنها حق و حقوق ما را نمی‌دهند بلکه صدای ما را هم نمی‌شنوند.
*دومین روزتجمع اعتراضی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه نسبت به شرایط تحصیلی و معیشتی با همراهی استاجرها
روزیکشنبه ۱۷ مرداد برای دومین روز،جمعی از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه(انترن)،برای اعتراض به شرایط تحصیلی و معیشتی دست به تجمع مقابل این واحد آموزش عالی دراستان زدند.استاجرها ها هم به تجمع پیوستند.
درهمین رابطه:تجمع اعتراضی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه نسبت به شرایط تحصیلی و معیشتی
روز شنبه ۱۶ مرداد،جمعی از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه(انترن)،برای بنمایش گذاشتن اعتراضشان نسبت به شرایط تحصیلی و معیشتی دست به تجمع مقابل این واحد آموزش عالی دراستان زدند.
دانشجویان معترض پلاکاردها وتراکت هایی با مضامین زیر دردست داشتند:
دانشجو میمیرد ذلت می پذیرد،نه به برده داری نوین
اینترن نیروی آموزشی است یا درمانی؟جایگاه خودرا پس میگیریم
*محمودصالحی:هادی تنومند کارگرزندانی آزادشد
هادی تنومند سال ۱۳۹۱ به اتهام عضویت در کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری در شعبه اول دادگاه انقلاب مهاباد به ۴۲ ماه حبس تعزیری محکوم شد..
هادی تنومند در تاریخ ۱۹/۱۱/۹۸ برای سپری کردن احکام صادره خود را به زندان مرکزی بوکان معرفی کرد. بعد از ۱۴ ماه زندان او را با پستن پابند الکترونیکی از زندان آزاد کردند و این آزادی تنها در محدوده شهر بوکان بود.
هادی تنومند بعد از سپری کردن ۱۴ ماه حبس و ۵ ماه پابند الکترونیکی و در مجموع ۱۹ ماه زندان امروز یکشنبه مورخ ۱۷/۵/۱۴۰۰ شامل عفو موردی قرار گرفت و از زندان آزاد شد.. آزادی هادی تنومند این کارگر زندانی را به همه دوستان و رفقاء از جمله خانواده ایشان تبریک عرض می نمایم.
*جان باختن یک کارگرجوان در حادثه ریزش یک چاه قدیمی قم
یک کارگر ۱۸ ساله تبعه افغانستان،حین کار درقم، هشت متری اول جاده قدیم کاشان براثر سقوط در چاهی به عمق ۲۵ تا ۳۰ متر وگرفتارشدن زیرتلی ازخاک ونخاله جانش را ازدست داد.
