اخیراً قطعنامه‌ای از سوی پلنوم کمیتۀ مرکزی جناح راست در کومهله به رهبری ابراهیم علیزاده تحت عنوان «در رابطه با ادامۀ تلاش‌ها برای شکل دادن به یک قطب چپ سوسیالیست در کردستان» انتشار یافته است. در این به اصطلاح قطعنامه ضمن اینکه یک بار دیگر ماهیت واقعی و بیگانگی با کمونیسم این جناح به وضوح به نمایش درآمده است، پاره‌ای از عملکردهای روتین آنان یعنی وارونه‌نمایی، تناقض و ندامت‌گویی را نیز می‌توان مشاهده کرد.
این قطعنامه بر خلاف عنوان و ظاهرسازی‌ای که برای آن انجام شده است، نه برای تقویت و استحکام قطب چپ و سوسیالیستی در کردستان، بلکه در واقع تلاشی است در تقابل با جناح چپ و کمونیستی کومهله و حزب کمونیست ایران به رهبری صلاح مازوجی، تقویت صفوف راست و ناسیونالیستی و مخالفین حزب کمونیست و کمونیسم در کومهله، اتحادعمل و همگرایی بیشتر با سازمان زحمتکشان و نیز جذب عناصر و طیف‌های بریده از این سازمان است. این قطعنامه، لفافه‌‌ای است از همان پیام و فراخوان رسمی جناح راست که طی دو سال گذشته از زبان ابراهیم علیزاده و در مراسمات روز کومهله خطاب به طیف‌هایی از منشعبین از کومهله و حزب کمونیست صادر شده و طی آن از ایشان دعوت کرده‌اند که مجدداً به کومهله بپیوندند و به آنان اعلام کرده‌اند که حزب کمونیست مانعی برای پیوستن مجدد آنان به این تشکیلات نیست.
صاحبان این قطعنامه ابتدا به وضعیت کنونی جامعۀ ایران و کردستان و در این میان ضرورت شکل دادن به یک قطب چپ و سوسیالیست در کردستان اشاره کرده‌اند و سپس «از تقویت جنبش چپ» به عنوان اساسی‌ترین اولویت دورۀ کنونی خود یاد می‌کنند.
ایشان در حالی از یک چنین اولویت اساسی‌ای سخن به میان می‌آورند که گویا فراموش کرده‌اند که تا همین دیروز و در راستای پیشبرد پروژه‌های راست‌گرایانۀ خود در کومهله، همواره و خصوصاً در پیام‌های رسمی خود به مناسبت روز کومهله، به همگان اعلام کرده‌اند که «تقویت نقش خود در رهبری جنبش ملی» را در صدر اولویت‌های اساسی دورۀ کنونی خود قرار داده‌اند!
جناح راست در راستای پیشبرد چنین اولویتی بود که با آغوش باز به «کنگرۀ ملی کرد» و «کمیتۀ دیپلماسی مشترک» متشکل از احزاب مذهبی و ناسیونالیستی پیوست و همزمان ضمن همگرایی بیشتر با اپوزیسیون بورژواناسیونالیست در کردستان، در پیام رسمی خود در روز کومهله اعلام کردند که برای آنها «اختلاف در استراتژی» مانعی برای پیوستن‌شان به اتحاد‌های پایدار و استراتژیک با این احزاب نیست و در این میان برای اینکه گریبان خود را هم از نیروهای چپ و کمونیست برهانند، دو سال قبل نهاد نوپای همکاری و اتحادعمل میان نیروهای چپ و کمونیست در کردستان را هم تخریب کرده و ادامه‌کاری آن را با بن‌بست مواجه کردند.
البته که اولویت اساسی جناح راست و ناسیونالیستی در کومهله کماکان همان غوطه‌ور شدن در جنبش ملی، دوری از مبارزۀ قاطع و پیگیر برای تحقق آلترناتیو سوسیالیستی در ایران و استقرار حاکمیت شورایی در کردستان، انحلال حزب کمونیست ایران و اتحادعمل با حزب دمکرات کردستان و دیگر نیروهای بورژوایی در کردستان برای چگونگی دست یازیدن به قدرت در کردستان است. «اولویت اساسی» فریب‌کارانه‌ای که امروزه این جناح مجبور شده است تحت عنوان «تلاش برای شکل دادن به قطب چپ و سوسیالیست در کردستان» از آن دم بزند، در واقع یکی از اجزای تکمیلی همان اولویت اساسی واقعی آنهاست.
در شرایطی که اختلافات و جناح‌بندی سیاسی و تشکیلاتی موجود در کومهله و حزب کمونیست ایران به مقطع حادی رسیده است و جناح راست اخیراً با فراخوان برگزاری کنفرانس خارج کشور خود در پی اجرای انشعاب و تصفیۀ سیاسی کامل جناح چپ و کمونیستی است و این جناح نیز با تحریم آن کنفرانس و فاقد مشروعیت دانستن آن، در مقابل آنان ایستاده‌اند؛ دم زدن از تلاش برای تقویت قطب چپ و سوسیالیستی از سوی جناح راست، مضحکه‌ای بیش نمی‌تواند باشد.
اما همین مضحکه، برای جناح راست، ابزار و یا به عبارت دیگر «کلاه شرعی»ای است که بوسیلۀ آن صفوف مخالفین حزب کمونیست ایران و مخالفین مبارزۀ کمونیستی و کارگری کومهله خارج از این تشکیلات را تقویت و در این شرایط بحران و کشمکش سیاسی و تشکیلاتی، به پیوستن به خود فرا می‌خواند. «کلاه شرعی»ای است که بر اساس آن سازمان زحمتکشان نیز «چپ» به حساب آمده و مستلزم اتحادعمل و همگرایی. یکی از اجزای پروژه‌ای است که بورژوازی منطقه و مخالفین و نیروهای ضد حزب کمونیست ایران و در رأس آنان، رهبران سازمان زحمتکشان از آن به عنوان «اتحاد کومه‌له‌ها» نام می‌برند.
همین یکی دو نمونۀ فوق کافی است تا به عمق تزویر و ناسالمی قطعنامۀ امروزی جناح راست مبنی بر «تلاش برای شکل دادن به قطب چپ و سوسیالیست در کردستان» پی برد.
صاحبان قطعنامه، اقداماتی را هم در دستور خود قرار داده‌اند. در این باره آورده‌اند:
« در پیش گرفتن رویکرد دیالوگ و تبادل نظر میان فعالین جنبش چپ با محوریت اتحاد عمل در عین قبول کثرت نظر. چنین رویکردی را می‌توان از جمله از طریق سمینارها، جلسات عمومی، تماس‌ها و ارتباطات مستمر پیگیری کرد تا از یک سو به هم‌نظری در مورد موانع شکل دادن به یک قطب متشکل چپ و اتحاد‌عمل‌های مبارزاتی مؤثر دست یافت و از دیگر سو برای رفع این موانع اقدامات عملی، جدی و مشترک را در دستور کار قرار داد. در این راستا ما تمام نیروها و فعالینی که خود را متعلق به جریان چپ و سوسیالیستی در کردستان می‌دانند به همکاری، دیالوگ و اقدامات عملی فرا می‌خوانیم.» (تأکید از من است)
اصل مطلبِ صاحبان قطعنامه، در اولین جملۀ نقل قول فوق و با عبارت مخدوش «در پیش گرفتن رویکرد دیالوگ و تبادل نظر میان فعالین جنبش چپ با محوریت اتحاد عمل در عین قبول کثرت نظر»، فرموله شده است. صاحبان قطعنامه، مطابق با رویکرد‌های جاری خود، در همین یک جمله و نیز جملات متعاقب آن نیز عدم صراحت، دورویی سیاسی، بازی با کلمات و مفاهیم و دست‌کم گرفتن شعور سیاسی توده‌های انقلابی و جریان چپ و کمونیست در کردستان را به نمایش گذاشته‌اند.
آنطور که بارها از رهبران جناح راست از جمله ابراهیم علیزاده، حسن رحمانپناه و جمال بزرگپور شنیده و خوانده شده است، ایشان از نیروهای چپ و کمونیست با تحقیر یاد کرده و آنها را «بی‌ربط به طبقۀ کارگر، پا در هوا، محجبه، حاشیه‌ای، ذهنی و ایدوئولوژیک، و …» نام نهاده‌اند، وجود آنها در جامعۀ کردستان را انکار کرده و تلاش برای همکاری با آنان را تلاشی عبث و به قول ابراهیم علیزاده «رفتن به دنبال نخود سیاه» دانسته‌اند.
«فعالین جنبش چپ»، عموماً متحزبند و دارای گرایش سیاسی و حزبی متبوع خود هستند. با توجه به اینکه جناح راست دو سال قبل ادامۀ همکاری و اتحادعمل میان نیروهای چپ و کمونیست در کردستان را به بن‌بست رساند و عملاً تشکل مربوط به آن را منحل نمود و نیز با توجه به نفرت‌پراکنی و تقابلی که علیه احزاب طیف کمونیست کارگری در کردستان انجام می‌دهند، روشن است که مخاطبین «چپ» مورد نظر جناح راست، در واقع همانا طیف‌های منشعب از کومهله و حزب کمونیست ایران (طیف سازمان زحمتکشان) هستند.
اگر صحبت از «برگزاری سمینار و جلسات» و «هم‌نظری در مورد موانع شکل دادن به یک قطب متشکل چپ و اقدامات عملی مشترک برای رفع آن موانع» (آنطور که در نقل قول فوق از صاحبان قطعنامه آمده است) می‌باشد، این نوع اقدامات حدود چهار سال قبل میان کومهله و دیگر احزاب و نیروهای چپ و کمونیست در کردستان به جریان افتاد و سرانجام به تصویب پلاتفرم مشترکی هم نائل آمد، اما جناح راست ادامه‌کاری آن را به بن‌بست رساند. حال صاحبان قطعنامه با چه فعالینی و با چه نیروهایی می‌خواهند به زعم خود «قطب چپ و سوسیالیستی» تشکیل دهد؟! اگر با جریان موسوم به «روند سوسیالیستی» می‌خواهند وارد چنین بحث و دیالوگ‌هایی بشوند، خود این جریان چهار سال قبل یکی از فعالین آن پروسه، یکی از شرکت‌کنندگان در سمینارها و یکی از امضاکنندگان پلاتفرم مشترک بود. به عبارت دیگر چنین پروسه‌ای با آنان صورت گرفته است و چه عقل سلیمی می‌خواهد آنرا به نقطۀ صفر ببرد و از اول آن را شروع کند؟! پس خطابیه‌ای که نسبت به این جریان در قطعنامه مزبور آمده است، نه برای دیالوگ، بلکه دعوت رسمی و کتبی از معدودی از آنان برای پیوستن‌شان به تشکیلات تحت سیطرۀ ابراهیم علیزاده است.
ابراهیم علیزاده و دیگر هم‌جناحی‌هایش از چند سال قبل که بر خلاف مصوبات کومهله، از سازمان زحمتکشان به عنوان «کومهله» نام بردند، هر گاه از «چپ» در کردستان صحبت می‌کنند، در واقع سازمان زحمتکشان را مد نظر دارند و خواهان همکاری و اتحاد عمل با آنان هستند!! قطعنامۀ اخیر ایشان نیز زمینه‌سازی‌ای است در این راستا و در وهلۀ اول تلاش برای جذب معدودی از فعالین «روند سوسیالیستی» و سپس جذب عناصر بریده از سازمان زحمتکشان و طیف مخالف حزب کمونیست و کمونیسم در کومهله را در دستور دارند.
نگارندۀ قطعنامه یعنی ابراهیم علیزاده با کلمات و مفاهیم بازی می‌کند و ملغمه درست می‌کند. در سطر اولِ نقل قولی که فوقاً آمده است، به «فعالین جنبش چپ» اشاره دارد بدون اینکه کمترین نام و نشانی از آن چپ به میان آورده باشد. سازمان زحمتکشان و حزب دمکرات کردستان و حتی طرفداران احمدی‌نژاد هم خود را «چپ» به حساب می‌آورند!
دو سطر بعد به دستیابی به «قطب متشکل چپ» اشاره دارد. آیا «فعالین چپ» اساساً بدون حضور و پیشگامی احزاب و سازمان‌های سیاسی چپ می‌توانند به «قطب متشکل چپ» دست یابند؟! بخش متشکل چپ، همانا احزاب و سازمان‌های سیاسی مربوط به این جنبش هستند! هنگامی که رهبری جناح راست، بخش اصلی‌ای از «چپ» یعنی احزاب کمونیست کارگری را مورد نفرت و دوری از خود قرار می‌دهند، فعالین چپ چگونه می‌توانند به قطب متشکل چپ دست یابند؟!
دو سطر بعد به «تمام نیروها و فعالین متعلق به جریان چپ و سوسیالیستی» اشاره دارد و آنها را به همکاری و دیالوگ و … فرا می‌خواند!
آنطور که در ابتدای این نوشته هم آمده است، قطعنامۀ مورد بحث، شکل دیگری از فراخوان ابراهیم علیزاده در مراسم روز کومهله خطاب به مخالفین حزب کمونیست است. برای بیان آن فراخوان هم، ملغمۀ آشفته‌ای به کار گرفته شده بود. نگارندۀ قطعنامه در فراخوانِ دو سال قبل خود در لابلای عباراتی چون «فراخوان به کمونیست‌های کردستان، سوسیالیست‌های کردستان، همۀ آنهایی که قبلاً در کومهله بوده‌اند، همۀ آنهایی که خود را چپ و سوسیالیست، می‌دانند»، از سوی خود و جناحش از آنان دعوت نمود که به کومهله بپیوندند، به آنها گفت که کومهله خانۀ خودتان است، گفت که اختلاف نظر سیاسی مانعی برای این پیوستن نیست، خطاب به آنها گفت که حزب کمونیست ایران مانعی بر سر راه پیوستن شما نیست، گفت که هیچ درجه از تمایز در ارزیابی، دیدگاه و در سیاست و در فکر نمی‌تواند مانع باشد بر سر راه پیوستن سوسیالیست‌ها و کمونیست‌های کردستان به صفوف کومهله و یا پیوستن مجدد و برگشتن‌شان به صفوف این سازمان، گفت که این یک وظیفۀ عاجل و حساس است که بایستی به زودی انجام داد، در دو مورد آن را به امید و آرزوی جانباختگان کومهله ربط داد! مانند «خلیفه» از کیسۀ خود بخشید و خطاب به بریده‌ها و منشعبین از کومهله گفت که اگر عضو ما می‌شوید خیلی خوش آمدید، اگر عضو نمی‌شوید در دور و بر ما باشید، و بالأخره در یک تحریف بزرگ و ظلم آشکار در حق اهداف و برنامۀ سیاسی کومهله و حزب کمونیست گفت که در برنامۀ حزب کمونیست ایران و در برنامۀ کومهله برای حاکمیت مردم کردستان یک کلمه دربارۀ عقیده و باور و یک کلمه دربارۀ دیدگاه و نظر سیاسی وجود ندارد، چیزی که ما لازم داریم وحدت عمل است!!
یک سال بعد(بهمن ۱۳۹۹) و از آنجایی که تا آنموقع یک نفر هم از طیف مورد نظر اصلی ابراهیم علیزاده به فراخوان ایشان پاسخ مثبت نداده بودند، وی در پیام رسمی خود در روز کومهله مجدداً فراخوا خود را مورد تأکید قرار داد و گفت که «سال گذشته چنین فراخوانی داشته‌ایم اما به دلیل پاره‌ای مشکلات و موانع تشکیلاتی هنوز این کار به انجام خود نرسیده است، بایستی آنها را برطرف کرد.» در اینجا نیز ایشان حتی یک کلمه به آن مشکلات و موانع اشاره نکرد.
و امسال تقریباً چند ماه مانده به روز کومهله، جناح راست قطعنامه‌ای صادر کرده و به منظور کاهش موج انتقادهایی که نسبت به فراخوان قبلی‌شان شکل گرفته بود، این بار همان فراخوان را به شکل تعدیل شده‌ای و ظاهراً در قالب «دیالوگ و گفتگو» اعلام کرده‌اند. فرمول «اتحادعمل در عین قبول کثرت نظر» که در ابتدا و انتهای این قطعنامه مورد تأکید قرار گرفته است، لفافۀ همان فراخوان «برگردید، حزب کمونیست مانع‌تان نیست!» می‌باشد.
بایستی دید که امسال جناح راست در مراسم روز کومهله، در اشاره به فراخوان سه سال قبل خود، چه در چنته دارند!
ادامه دارد.
۱۲مرداد ۱۴۰۰
۳ آگوست ۲۰۲۱
