مقدمه:
در مقاله قبلی در خصوص ماجرای تبرئه قاتل تریوان ، نوجوان ۱۷ ساله سیاه پوست، که توسط یک فرد مسلح کشته شد(۱) توضیح دادم که چرا این قتل بخصوص دارد مسائل متعددی که زندگی در امریکا را غیر انسانی نگه داشته جلوی روی جامعه قرار می دهد.
قتل تریوان و تبرئه او در بستر مجموعه ای از روابط ضد انسانی شکل گرفت که بخشی از معضل نظام سرمایه داریست. جنبش دفاع از تریوان و تلاش برای پس گرفتن عدالت، بعد از اعلام تبرئه او شروع شده و سازماندهی آن در حال انجام است. همانطور که پیش بینی می شد، سایر جنبشهای اعتراضی که ماهیتا چپ هستند در حال خکایت این جنبش هستند(۲و۳و۴) منتهی باید دید این جنبش اعتراضی جدید تا چه حد را دیگالیزه و همه جانبه به این ماجرا نگاه می کند و تا چه اندازه قادر است جامعه امریکا را اعم از نژادش زیر پوشش قرار دهد.در این مقاله من بیشتر به معضلات چنین جنبشهائی اشاره خواهم کرد:
(۱)دو گرایش اساسی در موضوع دفاع از تریوان:
جنبشهای حمایت از سیاهان در امریکا ، عموما دچار یک ضعف اساسی بوده اند. اینها فقط رفته اند دنبال “عدالت برای سیاه” و در بسیاری مواقع از جمله فعالیت در جنبش ۹۹ در صدیها و سایر جنبشهای طبقاتی و حتی دفاع از حقوق سایر مهاجرین، سکوت اختیار کرده اند.
از دید من یک نوع نژاد پرستی وارونه در جنبش دفاع از سیاهان از سوی رهبران این جنبشها همیشه مشکل ساز بوده و مانع گسترده شدن و همه گیر شدن و حمایت کلی جامعه از آنها شده. در موضع تریوان هم این نوع گرایش بسیار قوی است و تبلیغاتش روی اینست که “سیاه توسط سفید مورد ظلم قرار گرفته”. با تکیه براین شعار بوافع مسئله سیاه را از مسئله کلی انسان جدا می کند و خودش را ایزوله می کند.
اما گرایش دیگری هم این روزها دارد مسئله تریوان را به مسائل متعددی که لزوما هم نژادی نیستند پیوند می زند و پتانسبلی ایجاد می کند که کلیت جامعه امریکا کنارش قرار گیرد:
(۲) درخواستهای مطالباتی فراگیر چه می تواند باشد؟
درست است که تریوان یک نوجوان سیاه پوست بود و توسط یک فرد لاتینی الاصل کشته شد. اما بطور همزمان، او بود که در مقابل سوالی که ازش شد، با مشت به زیمرمن حمله کرد و بینی او را شکست و او را مورد ضربات مشت قرار داد. چرا باید یک نوجوان با فرد دیگری اینگونه برخورد کند؟
درست است که تریوان یک نوجوان سیاه پوست اما ظاهرا در بدن او ماده مخدر مریجوانا هم پیدا شده و او سابقه خشونت و حتی آموزش دعواهای خیابانی داشته و با اسلحه عکس می گرفته.
درست است که تریوان یک نوجوان سیاه پوست بود، اما در عین حال حاصل یک خانواده از هم پاشیده، مادری که او را باید به تنهائی بزرگ می کرد هم بود.
حالا واقعیات بالا را بگذارید کنار واقعیات دیگری:
الف: در امریکا در ۳۳ ایالت ، طبق “قانون” ادمها حق دارند در هنگام دعوا از خق ایستادن و دفاع از خود استفاده کنند که این قانون در بسیاری موارد ابزاری برای تبرئه قاتلها بوده است
ب: در امریکا آدمها حق دارند اسلحه را در خیابانها حمل کنند آنهم در زیر لباسشان، حتی وقتی پلیس نیستند فقط لازمست اجازه حمل اسلجه داشته باشند.
ج:در امریکا آمار تبرئه سفید پوستان هنگامی که به جرمهای مشابه با سیاهان و رنگین پوستان بسیار بالاتر است.
اگر همه موارد بالا را کنار هم بگذارید می بینید که مشکل داستان تبرئه تریوان لایه های مختلفی دارد که فقط بخشی از آن ، مربوط به نژاد پرستی است و بسیاری از بخشهایش تمامی جامعه امریکا را در بر می گیرد و بستر و زمینه ای می سازد که جنبش دفاع از تریوان به جنبشی بسیار وسیعتر از یک جنبش ضد نژاد پرستانه گسترش یابد.
(۳)حل مسئله نژاد پرستی نباید تنها هدف جنبش حمایت از تریوان باشد:
از دید من بنا به عللی که ارائه دادم اگر جنبش دفاع از تریوان در حد یک جنبش دفاع از سیاه بماند به سرعت تحلیل خواهد رفت. چنین جنبشهای تک محوری در شرایط کنونی قابل گسترش نیستند. باید به سرعت عرصه های موضعی را پشت سر بگذارند و دنبال حل واقعی مسائل باشند.
دفاع از حق تریوان یعنی دفاع از حق اموزش و بهداشت برای همه، پایان دادن به فرهنگ ترویج حشونت در مدارس و جامعه، مبارزه انسانی با مسئله مصرف موارد مخدر(در مدارس امریکا تا ۵۰ در صد دانش آموزان به مصرف ماریجوانا می پردازند!)، تلاش مداوم برای تبلیغ هویت انسانی در مدارس و مدیا، پایان دادن به حق حمل اسلجه، حمایت اجتماعی از خانواده های از هم پاشیده و کودکانشان، حق کار و مسکن و صدها حق دیگر.
جنبش دفاع از تریوان اگر بتواند به جنبش پایان دادن به قوانین مهملی مثل “قانون دفاع از خود”، به وضع قوانینی از حمایت از انسان (هر نژاد و ملیتی که باشد) عروج کند می تواند اجتماعی شود. می تواند سفید و سیاه و زرد و قهوه ای را در کنار خود داشته باشد و می تواند جنبشی بلند مدت برای تغییر گلی جامعه گردد.
معضل جنبشهای موجود در امریکا و شاید جهان معاصر اینست که نتوانسته اند مدلهای انتگره مطالباتی ارائه دهند و در کنار آن نتوانسته اند رهبری سیاسی خودشانرا پیدا کنند:
(۴)جنبش دفاع از تریوان ، سیاستمداران موجود و کلیسا:
بالا و پائین پریدنهای مضحک اوباما که از سوئی می خواست “همدردی کند با حامیان تریوان” و هم می خواست به انها بگوید که بالاخره او نوکر حاکمان سفید امریکاست باعث شده که حکومت فدرال امریکا با احتیاطی بسیار وارد این ماجرا شود و بالاخره اعلام کند که “در حال بررسی است که بشود زیمرمن را بخاطر مستله نژادی به دادگاه کشاند”. جنایح جمهوریخواه هم تلاش دارد مرتب تکرار کند که این ماجرا اصلا نژادی نیست و حداکثرش باید روی قوانین مشخصی کار کرد.
کلیساها هم بازار فریب خودشانرا پهن کرده اند.اولیای تریوان مردم را به رفتن به کلیسا و دعا فرا خوانده اند! کلیساها که در امریکا شاید دو هزار شعبه مذهبی ساخته اند کارشان عموما همین تحمیق و در خود فرورفتن مردمست. مردم را بجای حل مسئله نابرابری به دعا و استقاصه از خدا فرامی خوانند!
جنبشهای مطالباتی باید با صراحت از این دلقکهای میانه میدان که توسط مدیای امریکا بعنوان حلالان مسئله معرفی می شوند فاصله بگیرند و راه خود را شفاف جلوی جامعه قرار دهند.بخشی از معضل جنبش مطالباتی در امریکا همین عدم تعیین مرز سیاسی با شارلاتانهای معمول در صحنه هاست!
قتل تریوان تنها مورد نیست.هزاران هزار تریوان در امریکا نفله نظام نابرابر شده اند و از هر نژادی هم بوده اند. در فلوریدا این روزها فرد سفید پوست دیگری بخاطر تیر اندازی به اتومبیل حامل چند نوجوان سیاه پوست بخاطر بالا بودن صدای موسیقی شان مورد محاکمه است.این جانی هم مدعی است که بخاطر “ترس از نوجوانان سیاه پوست” به انها تیر اندازی کرده و یکی از انها را کشته!
لذا داستان تریوان داستان قدیمی است و امید است اینبار جنبش دفاع از او به یک جنبش عمومی اجتماعی برای تغییر بپیوندد.
منابع دیگر:
(۱) سعید صالحی نیا:حکم دادگاه فلوریدا در امریکا و تبرئه کشتن یک انسان:
http://www.azadi-b.com/arshiw/?p=42445
(۲) عذر خواهی یکی از اعضای هیئنت جوری از خانواده تریوان بخاطر تبرئه زیمرمن
(۳)جنبش یک ملیونی دفاع از تریوان و برنامه های تظاهرات آینده در حمایت از تریوان
http://www.mhoodies.org/nycisoplanningmeeting73113
(۴)عکسهائی از جنبش حمایت از تریوان
http://www.theroot.com/multimedia/rallies-trayvon-martin
(۵)کیوان جاوید: نژادپرستی در آمریکا سرسخت و پابرجا, درباره مرگ تریوان مارتین، نوجوان سیاهپوست در آمریکا