اعتصاب کارگران نفت در روز ٣٢

حزب كمونيست كارگرى ايران
September 02, 2020

اعتصابات : شماره ٣٠

اعتصاب کارگران نفت در روز ٣٢

امروز ١١ شهریور  اعتراض سراسری نفتگران وارد روز سی و دوم شد.  دامنه این اعتصابات به ٢٥ شهر و بیش از ۵۰ مرکز نفتی کشیده شده است. بنا بر آخرین خبرهای منتشر شده در نیروگاه فردوسی نیز کارگران پروژه ای به این اعتصاب پیوسته اند. همچنین اخباری از عقب نشینی های کارفرمایان و پیمانکاران در برابر خواست افزایش حقوقها از سوی کارگران، شنیده میشود.

 

قبلا گزارش کردیم که در جاهایی چون  پارس جنوبی و مراکز نفتی در جنوب پیمانکاران که خود قرارداد معینی با دولت دارند، نیز وارد اعتصاب شده اند و بنا بر قاعده هر شش ماه یک بار قرارداد دولت با آنان تحت عنوان "تعدیل قرارداد" تجدید میشود.  بنا بر خبرهای جدید در ماهشهر دولت با پیمانکاران جلسه داشته و سی درصد به دریافتی های آنها از قبل قراردادها اضافه کرده است.  بدنبال این تصمیمات خبرها از برخی شرکت ها حاکی از عقب نشینی های پیمانکاران و کارفرمایان در زمینه حقوق‌ها است. از جمله در شرکتهایی در فاز ۱۴پیمانکاری لیموچی در  شرکت تهران جنوب، پتروپالایش شرکت گاما و شرکت زاگرس دستمزدها افزایش یافته است. در شرکت نفت فلات قاره نیز زیر فشار اعتراض کارگران کارفرمایان قول پیگیری خواستهای آنان را داده اند. در تعدادی از شرکت‌های پیمانکاری همانند پتروشیمی سبلان و برخی پیمانکاران میدان نفتی آذر نیز پیشنهاد افزایش مزد به کارگران داده شده است. ضمن اینکه در بخش هایی هم دستمزدهای پرداخت نشده کارگران را با آنها تسویه حساب کرده اند.

 

در برخی مناطق پیمانکاران تلاش کرده اند برعکس با عدم پرداخت طلبهای مزدی کارگران و قراردادن آنها زیر فشار اقتصادی شدیدتر، اعتصاب را تضعیف کنند. در عین حال تهدید فعالین کارگری خصوصا کاربران سایبری ابزاری در جهت ایجاد فضای امنیتی در این مبارزات و عقب زدن کارگران است. اما علیرغم همه اینها اعتصاب سراسری کارگران پیمانی نفت و مراکز وابسته به آن ادامه دارد.

 

کارگران متخصص پیمانی در این اعتصاب خواست حداقل دستمزد ١٢ میلیون را مطرح کرده اند. بعلاوه در شرایطی که یک موضوع اعتراض کارگران، معلمان، بازنشستگان و حقوق بگیران جامعه در چند  ساله اخیر افزایش حقوقها به بالای خط فقر ده میلیونی بوده است ، باید حقوق کارگران غیر متخصص پیمانی در نفت   نیز که در بسیاری از مراکز نفتی هم اکنون در اعتصاب هستند، حداقل ده میلیون تومان باشد. 

 

مساله خلع ید از پیمانکاران نیز یک خواست سراسری کارگران نفت و تمام مراکزی است که با این شکل از استخدامهای برده وار درگیرند.  بعلاوه  قراردادهای موقت یک معضل سراسری کارگری است. در همین راستا کارگران خواستار قراردادهای مستقیم با وزارت نفت هستند.  اینها محورهای اصلی خواستهای کارگران اعتصابی نفت است.

 

علاوه بر خواستهای فوق، پایان دادن به فضای امنیتی حاکم در مراکز کاری، برخورداری از استانداردهای قابل قبول بهداشتی و ایمنی در محیط های کار، بالابردن استاندارد بهداشت کمپ‌ها و حمام کارگران و خوابگاهها در حد قابل قبول، و برخورداری همه کارگران نفت از درمانگاههای ویژه صنعت نفت خواستهایی است که موضوع اعتراض همه کارگران است.

 

یک معضل اساسی دیگر کارگران نفت  قوانین برده وار ویژه مناطق اقتصادی است. این معضل  نه تنها صنایع نفت و وابسته به آن بلکه ٦٥ منطقه اقتصادی را در بر می‌گیرد. در این مناطق حتی همان قانون کار ضد کارگری نیز جاری نیست و در آنجاها یک بردگی مطلق حاکم است. قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی باید فورا لغو گردد. 

 

پیش بسوی اعتصابات سراسری

پیش بسوی ایجاد شوراها

حزب کمونیست کارگری ایران

١١ شهریور ۱۳۹۹،  ١ سپتامبر ۲۰۲۰ 

 

لیستی از همبستگی های جهانی با اعتصابات کارگری در  ایران:

کنفدراسیون جهانی اینداستریال، اتحادیه کارگران خدمات دولتی در بریتیش کلمبیا در کانادا، اتحادیه کارگران بخش عمومی در بریتیش کلمبیا در کانادا، شورای اتحادیه‌های کارگری کانادا، ریتا میلیا دبیرکل واحد سات ولس اتحادیه کارگران ساختمانی، جنگل، دریایی، معدن و انرژی ( عضو١٤٤٠٠٠)، صبحی البدری، نایب رئیس فدراسیون کارگران و کارمندان عراق، جان کلارک از چهره‌های شناخته شده و سازماندهندگان کمپین علیه فقر در انتاریو، ٨٠ سندیکا و تشکل کارگری در کشورهای مختلف، پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد، شورای اتحادیه‌های کارگران در استرالیا ، کنفدراسیون فرانسوی دموکراتیک کار CFDT، کنفدراسیون عمومی کار CGT، فدراسیون سندیکائی متحد FSU، اتحاد سندیکائی متحد Solidaires، اتحادیه سندیکائی مستقل UNSA ، کنفدراسیون ملی اتحادیه کارگری رومانی، حزب کار در ترکیه «Emek Partisi» و اتحادیه دریانوردی استرالیا  حمایت و همبستگی خود را با موج اعتصابات کارگری  در ایران اعلام کرده‌اند. این همبستگی‌ها ادامه دارد.