سه اطلاعيه

حزب كمونيست كارگرى ايران
August 16, 2020

صندوق همبستگی مالی نیاز اساسی جنبش کارگری است

صندوق همبستگی مالی یک نیاز عاجل جنبش کارگری است. تعداد کارگرانی که حقوقشان ماهها پرداخت نشده میلیونی شده است. بخش زیادی از کارگران در طی سالهای گذشته دار و ندارشان را فروخته اند که فرزندانشان و خودشان گرسنه نمانند. در چنین شرایطی صندوق های همبستگی مالی از همیشه حیاتی تر شده است. یک مانع پیشروی اعتصابات کارگری معضل اقتصادی است و صندوق مالی یک شکل فعال از همبستگی مبارزاتی با کارگران اعتصابی و قدمی موثر در جهت تقویت آن است. در همه مراکز کارگری باید دست به کار شد و صندوق ها را ایجاد کرد.

 

صندوق های همبستگی یک سنت قدیمی و پیشرو در جنبش کارگری در سطح جهان است. یک نمونه برجسته آن صندوق همبستگی با کارگران اعتصابی معدن در انگلیس در سال های ۱۹۸۴ تا ۸۵ است. در جریان بسیاری از اعتصابات طولانی که به کارگران اعتصابی حقوقی پرداخت نشده کارگران صندوق هایی ایجاد کرده اند، آنرا علنی اعلام کرده اند و بعنوان بخشی از مبارزه خود علیه دولت ها و کارفرمایان از مردم کمک خواسته اند و همیشه هم مورد حمایت قرار گرفته اند و این صندوق ها به ظرفی برای همبستگی مردم با کارگران اعتصابی تبدیل شده است.

 

هفت تپه یک نمونه آشکار از نیاز حیاتی کارگران به صندوق همبستگی مالی است. کارگران میگویند دیگر توان خرید شیر خشک نوزادشان را هم ندارند و سفره و یخچالشان خالی است. این فاجعه ای است که جمهوری اسلامی بر سر کارگران آورده است. اما کارگران هفت تپه بدلیل مقاومت و ایستادگی و سنت های ارزشمندی که به جنبش کارگری تقدیم کرده کرده اند و نقشی که در ارتقای جنبش آزادیخواهانه مردم ایفا کرده اند، از محبوبیت خاصی نه تنها در ایران بلکه حتی در میان اتحادیه های کارگری در سایر کشورها برخوردار شده اند و در صورت اعلام صندوق همبستگی مالی، مشکلات فوری بسیاری از خانواده های کارگری از طریق کمک های مردمی حل میشود، همبستگی وسیعتری با آنها جلب میکند و توان مبارزاتی شان را بیشتر میکند.

 

صندوق همبستگی مالی هم جنبه مالی و هم جنبه مبارزاتی دارد و جمهوری اسلامی بدلیل اهمیت این صندوق ها و تاثیری که در توان مبارزاتی کارگران ایجاد میکند، حتما موانعی ایجاد میکند اما جنبش کارگری بویژه در شرایط کنونی میتواند آنرا به حکومت تحمیل کند. این اقدام کارگران چنان از نظر جامعه مشروع است که مانع جمهوری اسلامی را میتوان از پیش پا برداشت. همینطور که اعتصاب و تجمع را هم کارگران به حکومت تحمیل کرده اند.

 

ما همه مراکز کارگری را به ایجاد صندوق های همبستگی کارگری فرامیخوانیم. فراخوان ما این است که صندوق های همبستگی مالی را همه جا ایجاد کنید، آنها را علنی اعلام کنید و به جامعه فراخوان کمک بدهید.

 

حزب کمونیست کارگری ایران

۲۵ مرداد ۱۳۹۹، ۱۵ اوت ۲۰۲۰
+++++++++++++++++++

 

برای انتشار

واقعیات را به لابی ایسم مجاهدین نفروشید

در پاسخ به مارتین پاتسلت نماینده پارلمان آلمان

 

اخیرا آقای مارتین پاتسلت نماینده پارلمان آلمان در مقاله ای در پاسخ به مینا احدی، علاوه بر اینکه به روش همیشگی مجاهدین وی را به همراهی با رژیم متهم میکند، به حزب کمونیست کارگری نیز حمله کرده است. ایشان نامه مینا احدی در نقد سازمان مجاهد را "نامه سرگشاده و شرم آور”حزب کمونیست کارگری” به دوستان آلمانی مقاومت ایران" مینامد. اگرچیزی شرم آور باشد این نوع حمله به مینا احدی و حزب بجای پاسخ به واقعیاتی است که مینا احدی مطرح کرده است.

 

ظاهرا ایشان با کاربرد درست اسامی مشکل دارد. باید به ایشان یادآوری کرد که نامه یک فرد را باید به همان فرد پاسخ داد و نه به حزب متبوعه او، و فرقه مورد حمایت ایشان نیز "مقاومت ایران" نیست، سازمان مجاهدین خلق است که ربط زیادی به مقاومت، و یا بعبارت دقیقتر مبارزه مردم ایران علیه نظام جمهوری اسلامی ندارد. همانطور که به ایشان باید یادآوری کرد که اسم حکومت ایران "رژیم ملایان" نیست، جمهوری اسلامی است. ایشان دوست آلمانی یک فرقه اسلامی علیه ملایان است و نه دوست مبارزه مردم ایران علیه جمهوری اسلامی.

 

البته مساله از کاربرد غلط اسامی فراتر میرود. عباراتی نظیر "مقاومت ایران" و "رژیم ملایان" ادبیات معمول یک دیپلمات آلمانی نیست، زبان خاص فرقه مجاهدین است. به نظر میرسد دوستی ایشان با فرقه مجاهدین آنقدر نزدیک هست که مقاله ای از قول ایشان نوشته اند و ایشان فقط امضا کرده اند.   

 

آقای پاتسلت از فرقه و سکت نامیدن سازمان مجاهدین برآشفته شده است. ما از ایشان میپرسیم آیا سازمانی که تحت عنوان انقلاب ایدئولوژیک زندگی و روابط شخصی اعضایش را تحت کنترل گرفته است، اعضایش در خارج کشور را بدور از جامعه و روابط اجتماعی و در کمپ های ویژه اسکان داده است، اعضا و طرفدارنش با یونیفرم های متحدالشکل، که حجاب جزئی از آنست، همه جا ظاهر میشوند، سازمانی که از روابط تشکیلاتی و شیوه انتخاب مسئولین و سلسله مراتبش هیچکس خبر ندارد، و بالاخره سازمانی که کسی نمیداند رهبر عظمایش زنده است یا مرده، چیزی فراتر از یک فرقه و سکت است؟ فکر میکنیم جواب این سئوال برای هرکس از سموم لابی ایستی مجاهدین دور مانده باشد کاملا روشن است. 

 

به نکات دیگر نوشته ای که با امضای آقای پاتسلت منتشر شده نمی پردازیم. مینا احدی به تفصیل به ایشان پاسخ داده است. ما تنها به ایشان توصیه میکنیم که واقعیات را به لابی ایستهای یک فرقه اسلامی که جایگاهی در میان مردم ایران ندارد نفروشند.

 

دفتر مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران

١٤ اوت ٢٠٢٠
++++++++++++++++++++++

 اعتصابات کارگری، اطلاعیه شماره ١٨
شانزدهمین روز اعتصابات سراسری کارگران پیمانی نفت
اعتصاب کارگران پیمانی در نفت هر روز دامنه اش گسترده تر شده و ابعاد سراسری تری بخود میگیرد.  امروز ٢٦ مرداد کارگران پالایشگاه پتروشیمی ایلام در شرکت پالایش گاز (IGTC) نیز به اعتصاب پیوستند. هم اکنون فارهای مختلف عسلویه با ٢٠٠٠ کارگر در اعتصاب به سر میبرند. اعتصاب در فازهای عسلویه از جوشکاران شروع شد و بسرعت دامنه اش گسترش یافت. اعتصاب کارگران جوشکار و فیترها  در فاز ١٤ کنگان نیز ادامه دارد و کل فازها نیمه تعطیل هستند.
همچنین شب گذشته شماری از جوانان شاغل در پروژه های نفت و گاز جنوب در ایذه که در روز ١٤ مرداد وارد اعتصاب شده ومحل کارشان را ترک کرده اند،  دست به تجمع زدند و از خواستها و مطالباتشان دفاع کردند. 
تلاش وتقلای پیمانکاران برای تضعیف این اعتصابات و تفرقه در صفوف کارگران اعتصابی همچنان ادامه دارد. اما کارگران هوشیارانه مقابل این تفرقه افکنی ها ایستاده و بر خواستهای خود تاکید میکنند. از جمله در برابر وعده و وعیدهای توخالی پیمانکاران مبنی بر افزایش حقوقها، کارگران پیمانی نفت خواست افزایش حقوقها به ١٢ میلیون را بطور سراسری اعلام کرده اند. اعتراض کارگران نفت به سطح نازل حقوقها و تعویق پرداخت آن، قراردادهای موقت پیمانی، نداشتن امنیت شغلی، عدم ایمنی محیط کار و پایین بودن استانداردهای زیستی در خوابگاه ها است. این کارگران اعتراض خود را با هشتگ دفاع از حقوق و با کارزار نه به قراردادههای موقت به جلو میبرند و این خواستها در واقع خواست بخش های مختلف کارگری از جمله کارگران دیگر مراکز کارگری، معلمان و پرستاران قراردادی نیز هست.
در راستای همین مطالبات روز گذشته ٢٥ مرداد جمعی ازکارگران پروژه‌ای پایپینگ و سیویل پالایشگاه ها، پتروشیمی ها و نیروگاه‌های سراسر کشور طی نامه ای سرگشاده به مقامات کشور و سران سه قوه، خواستهایشان را رسانه ای کردند. از جمله خواستهای اعلام شده کارگران در این نامه اعتراضی اینهاست: پرداخت ماهیانه و بدون وقفه دستمزدها همراه با دیگر مزایای کاری، پرداخت حق بیمه و محاسبه آن مطابق کار انجام شده و نه پرداخت متفاوت بر اساس تقسیم کارگران به کارگر ساده و استاد کاران و کارگر ماهر و فنی، کاهش ساعت کار روزانه از ده ساعت به هشت ساعت، باتوجه به آلودگی مناطق صنعتی و بیماری‌های خطرناک در اکثر پروژه‌های نفت و گاز، رعایت قانون اقماری ۱۴روز کار و ۱۴روز استراحت (هم اکنون ٢٤ روز کار و ٦ روز مرخصی)،  برکنار کردن پیمانکاران جزء که با ثبت شرکت و گرفتن کارهای بزرگ، از پرداخت مزایای کامل و حق و حقوق نیروها خودداری می‌کنند و سود میلیاردی که حقوق و مزایای کارکنان است را می‌بلعند،  پرداخت سایر مزایای شغلی از جمله  بدی آب و هوا، عیدی، سنوات، حق اولاد، بن کارگری و بیمه تکمیلی، حذف بندهای قراردادهای تحمیلی مبنی بر اخراج بدون حقوق کارگرانی  که کمتر از ١٥ روز کار میکنند و حذف بندی که براساس آن در صورت اعتراض شفاهی کارگر به کم بودن دستمزد و مزایا و شرایط بد خوابگاه، او بدون گرفتن مزد اخراج و در لیست سیاه قرار میگیرد، حق ایجاد سندیکا و ارائه تسهیلات ویژه بانکی و خرید مسکن و خودرو و تهیه اقلام جهیزیه فرزندان با کمترین بهره بانکی برای نیروهای اجرایی درپالایشگاه پتروشیمی و نیروگاهها مطابق مشاغل لیست اکیپ مرتبط به پایپینگ.
این خواستها در عین حال تصویر روشنی از  ابعاد استثمار گسترده کارگران توسط پیمانکاران و کارفرمایان مفتخور در مراکز نفتی و وابسته به آن و کشیدن کار برده وار از گرده  کارگران پیمانی بدست میدهد. اکنون کارگران نفت در برابر این بساط چپاول ایستاده اند. از کارگران نفت وسیعا باید حمایت کرد.
پیش بسوی اعتصابات سراسری
پیش بسوی ایجاد شوراها
حزب کمونیست کارگری ایران
٢٦ مرداد۱۳۹۹،  ١٦ اوت ۲۰۲۰