دو اطلاعيه

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران ــ خارج از کشور
August 06, 2020

اعتصابات کارگری در ایران و ضرورت اتحاد فراگیر و

کارزارهای جنبشی حول آن

در خارج از کشور!

نزدیک به دو ماه از اعتصاب هزاران کارگران نیشکر هفت تپه می گذرد. این اعتصاب که با طرح مطالبات روشن آغاز شد، علیرغم انواع فشار از طرف رژیم و کارفرما، کارشکنی های شورای اسلامی وجیره خواران اسد بیگی و رستمی امثال رضا رخشان و فریدون نیکوفرد و نیزدانشجویان بسیجی به منظور ایجاد تفر قه و چند دستگی در میان کارگران، که در بخش های مختلف شرکت بکار مشغول بوده اند، تاکنون توانسته است اتحاد و همبستگی در میان کارگران و اتکاء به نیروی متحد خویش را تقویت بخشیده و انواع ترفند های سرمایه داری را خنثی کند. این اعتصاب همچون اعتصاب طولانی مدت سال 97 در میان کارگران هفت تپه و فولاد اهواز، تجربه کارگران وآگاهی طبقاتی آنها را افزایش داده و در عمل استفاده از شیوه شورایی برای پیشبرد اعتصاب وتحقق مطالباتشان را ضرورت بخشیده است. حدود پنج هزار نفر از بخش های مختلف شرکت نیشکر هفت تپه بیش از سه ماه است که دستمزد خود را دریافت نکرده و دفترچه بیمه آنان تمدید نشده است. بازگشت بکار همکارانی که رژیم اسلامی به آنها اتهام امنیتی زده و از کار اخراج شده اند نیز خواست کارگران اعتصابی است. در شرایطی که فشار مبارزات کارگران پرونده اختلاس و رشوه خواری کارفرمای خصوصی هفت تپه یعنی اسد بیگی ـ رستمی را به قوه قضائیه رژیم کشانید یکی از مطالبات اصلی اعتصاب، که خواست اکثریت کارگران در ایران است، لغوخصوصی سازی هاست که با اجرای آن حداقل سه چهارم جامعه بدرجات مختلف زیرخط فقر قرارگرفته اند.

شرایطی که شکل گیری جنبش های اجتماعی و خیزش های توده ای را اجتناب ناپذیر کرده است. از سال 96 تاکنون دو خیزش توده ای رژیم جهموری اسلامی را به چالش جدی کشانیده است وسیر روند اوضاع نشان از آن دارد که امواج دیگری در راه است. اکنون اعتصاب طولانی هفت تپه که درگرمای طاقت فرسای خوزستان بصورت تجمع و تظاهرات و گردهمایی و سخنان کارگران در جریان است مورد حمایت بخش های مختلف کارگران و دیگر جنبش های اجتماعی قرار گرفته است. با وجود استفاده رژیم جمهوری اسلامی از اپیدمی کرونا در ایران، با فشار و آزار بر زندانیان واعدام و اتکای تمام و کمال بر نیروهای امنیت و لباس شخصی و سپاه و بسیج و پلیس و سرکوب و به عبث ایجاد فضای رعب،کارگران هفت تپه در چنین شرایطی وبا این اعتصاب ، راه را دوباره برای تحقق مطالبات سایر بخشهای کارگری باز کرده اند. درچند روز اخیر موجی از اعتصابات و اعتراضات کارگری دربخش هایی از مراکز نفت، گازو پتروشیمی ها وپالایشگاه ها در هویزه خوستان، بارسیان و لامرد در فارس، چند فاز در کنگان پارس جنونی ، آبادان، قشم هرمزگان، اصفهان و ... نیز دوباره درهپکوشکل گرفت که بی شک می تواند زمینه های عملی برای اتحاد هر چه بیشترجنبش کارگری در ایران فراهم شود.

درچنین زمانی تاریخ سازکه جنبش خود آگاه کارگری ضرورت گسترش اتحاد و همبستگی طبقاتی راطی می کند وظیفه سوسیالیست ها با هر درک و تصوری که از انقلاب اجتماعی در ایران دارند نمی تواند چیزی جزمتحد شدن در جهت چنین جنبشی باشد که، طبقه کارگر درخود به طبقه ای برای خود تبدیل شود و بتواند نه تنها کارگران بلکه کل جامعه را رها سازد.

 

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در خارج از کشور که ضرورت ایجاد و مبنای فعالیتش براساس و همسو با مبارزات طبقه کارگر بر حفط استقلال از کارفرما، دولت و احزاب است خود را از مبارزات جنبش کارگری و استقلال طبقاتی کارگران علیه سرمایه داری در ایران آغاز کرد، بدین باور است که در خارج از کشور، اتحاد سوسیالیست ها در این راستا به صورت فراگرایشی و فرا سازمانی وتنها بر مبنای جنبش طبقاتی و هویت طبقاتی می تواند برای پیشروی طبقه کارگرکارساز باشد.

 

مستحکم باد اتحاد جنبش کارگری و دیگر جنبش های اجتماعی

پیش به سوی اتحاد طبقاتی نیروهای کارگری در خارج از کشور

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور
مرداد ۱۳۹۹ – آگوست ۲۰۲۰

http://nahadha.blogspot.com/

https://t.me/nahadhayehambastegi

+++

با شروع و گسترش اعتصاب کارگران در پالایشگاه های جنوب
و هپکو دیگر کارگران نیشکر هفت تپه تنها نیستند!

پیشروی جنبش کارگری با اعتراضات همزمان و هماهنگ ممکن است!
اعتصاب گسترده کارگران شرکت نفت و گاز پتروشیمی در جنوب از روز چهارشنبه هشتم مرداد آغاز شده است. روز چهارشنبه  کارگران میدان نفتی آزادگان شمالی در هویزه در استان خوزستان  به دلیل عدم پرداخت حقوقهای معوقه و عدم رسیدگی به مطالباتشان  دست از کار کشیدند. در پی آنان کارگران و کارکنان پالایشگاه پارسیان و پتروشیمی اتمرد در استان فارس به حرکت اعتراضی کارگران میدان نفتی آزدگان شمالی پیوستند. همزمان کارگران پالایشگاه های فازهای ۲۲ و ۲۳ پارس جنوبی کنگان و بخشی از کارگران پروژه ای آبادان دست به اعتصاب زدند. طبق اخبار رسانه ها در پالایشگاه نفت سنگین قشم در استان هرمزگان کارگران این بخش از صنعت نفت در اعتراض به تعویق دستمزد خود دست از کار کشیده و دست به اعتصاب زدند. کارگران هپکو هم ۳ روز است که همزمان با کارگران نفت اعتصاب را شروع کرده اند.
اکثریت کارگرانی که در عسلویه و منطقه پارس جنوبی مشغول کار هستند از شهرهای دیگر برای یافتن کار به این منطقه آمده اند، مجبورند ماهها دوری از خانواده را برای تامین هزینه های زندگی تحمل کنند. این کارگران در شرایط سخت و با حداقل امکانات در کمپ های کارگری زندگی می کنند.
اعتراض کارگران صنعت نفت به وضعیت برده وار موجودشان باراول نیست. بخش زیادی از کارگران که بصورت
پروژه ایی و با قرارداد موقت و یا بدون قرار داد توسط پیمانکاران سالها است طی استثمار شدید قرار گرفته اند، همیشه باعدم پرداخت حقوقهای خود روبرو بوده اند. شاغل بودن این کارگران طبق قراردادهای موقت و حتی برخی از آنها بدون قرار داد سبب شده نه از حمایت قانونی برخوردار باشند و نه صدایشان  به علت شرایط غیر انسانی و برده وار به جایی برسد. دستمزد آنها بسیار نازل است و در گرمای گاه بالای ۵۰ درجه روزانه بیش از ۱۲ ساعت و در بعضی مواقع با ساعت کار بیشتر بدون استراحت کار می کنند. خواست کارگران لغو قرارداد با پیمانکاران، پرداخت به موقع دستمزد و تغییر شرایط کاری حاکم در مناطقی است که کار می کنند. این کارگران در بعضی مواقع برای چند پیمانکار کار می کنند، هریک از پیمانکاران تا می توانند کارگران را زیر فشار گذاشته و تا حداکثر امکان آنها را استثمار میکنند.
با گسترش شرکت‌های پیمانکاری در بخش نفت و گاز که یکی از سودآورترین بخش‌های اقتصاد ایران است، پیمانکاران حتی خود را موظف به رعایت قوانین و آیین نامه‌های ساعات کار و کاهش این ساعات به خاطر گرمای بالای ۵۰ درجه جنوب نمی‌دانند؛ به عبارت دیگر، این شرکت‌ها که به دنبال سودآوری هرچه بیشتر هستند، تابع هیچ قانون و مقرراتی نیستند. این شرکتهای پیمانکاری که محصول خصوصی سازیها است، و در حالیکه سه چهارم کارگران نفت و گاز طرف قرارداد با این شرکت‌ها هستند، نه تنها در یک دهه گذشته از سطح دستمزد و مزایای شغلی کارگران نفتی کاسته شده بلکه این کارگران حتی به درجه زیادی هم از نظر شغلی، جسمی و روحی دائما در معرض خطرات جدی هستند.
هدف از ایجاد این شرکت‌های پیمانکاری در بخش نفت و گاز ایران تکه تکه کردن صنایع نفت، و فاصله انداختن بین موقعیتهای شغلی کارگران نفت، که نتیجه آن تا به امروز پراکندگی کارگران و از طرف دیگر سودآوری کلان را برای حاکمان سرمایه در بر داشته است. بهمین دلیل، این پیمانکاران این اختیار را دارند که تحت سخت ترین شرایط و بدون رعایت قوانین و آیین نامه‌های ساعات کار و کاهش این ساعات کارگران را استثمار نموده، به مرگ گرفته تا به تب راضی شوند. به عبارت دیگر، این شرکت‌ها  تابع هیچ قانون و مقرراتی نبوده و فقط بدنبال کسب سود بیشتر هستند. 
اینقدر شرایط کار در این منطقه طاقت فرسا است که یک هفته پیش یک کارگر پیمانکار در پتروشیمی ماهشهر به نام ابراهیم عرب‌زاده جان خود را بر اثر گرمازدگی از دست داد.
در ۲۲ خردادماه هم کارگری به نام عمران روشنی مقدم در میدان نفتی یادآوران هویزه، در غرب خوزستان، پس از آنکه نتوانست دستمزد معوقه‌اش را بگیرد، خود را در محوطه یکی از چاه‌های نفت دار زد.
در شرایطی که ۵۱ روز از اعتصاب پرشکوه کارگران نیشکر هفت تپه میگذرد، و کارگران همچنان با اتحاد و همبستگی مطالبات خود را فریاد زده و بطور جدی و پیگیر به اعتصاب ادامه میدهند، ما شاهد هستیم که تاثیرات این اعتصاب با تغییر دادن فضای سیاسی ایران سبب شده بخشهای دیگر صنایع کلیدی نفت و پتروشیمی جامعه ایران هم با شروع اعتصابات و طرح مطالبات خود به میدان مبارزه بیایند.
آنچه امروز این حرکتها نیاز دارد بهم پیوستن این اعتصابات کارگری و تشکیل تشکهایشان است. از آنجائیکه مطالبات اعتصابات این چند صنایع تقریبا یکسان است، و کارگران این صنایع به علت خصوصی سازیها و طرحهای پیمانکاری و قراردادهای موقت ناشی از آن با نابرابری و استثمار شدید روبرو میباشند، سبب فقر و سیه روزی میلیونها کارگر شده است، که با آن دست و پنجه نرم میکند. خواست لغو خصوصی سازیها که نیشکر هفت تپه بدرستی و مصمانه پیگیر آن است، می تواند این خواست با اتحاد و هماهنگی اعتصابات موجود نفت و پتروشیمی، هپکو و نیشکر هفت تپه در کنار دیگر مطالبات در صدر مطالبات قرار بگیرد. یکپارچه شدن این حرکتها و اعتصابات در شرایطی که جامعه آبستن حوادث تغییر و تحولات است، به تغییر توازن قوا کمک خواهد نمود که  دیگر بخشهای جنبش کارگری و جنبشهای اجتماعی را بخود ملحق نموده و حکومت سرمایه داری جمهوری اسلامی را به مصاف بطلبد.
.
پرتوان باد مبارزه و اعتصاب متحد کارگران
سرنگون باد رژیم سرمایه داری ایران

 
مرداد ۱۳۹۹ – آگوست ۲۰۲۰

http://nahadha.blogspot.com/
https://t.me/nahadhayehambastegi