سنگنوشته های فلسفی برای آیندگان / خدامراد فولادی

شعر
May 07, 2020

خدامراد فولادی

سنگنوشته های فلسفی برای آیندگان

1

نهان دانه ای بودم

درون ِ هستی ِ سیب

شکل ِ ناگزیر ِ سیب شدم

 به آداب ِ سیب بالیدم

تخمه ام ز ِ خاک بود و

بازگشتم به اصل ِ هستی ِ خویش

طعم ِ میوه از من رفت

نام ِ آن سیب

روی ِ این سنگ است.

2

به آیین ِ گندم جوانه زدم

برون آمدم از نطفه ی احتمال

به رسم ِ گیاه بالیدم میان ِ گندمزار

سرانجام

در دهان ِ سنگ آسیاب افتادم

به شیوه ی گندم.

3

بالیدم

ازخاک به ریشه

از ریشه به تاک

از تاک به خوشه

از خوشه ی شیرین

به کام ِ زندگی

باز گشته ام اینک

از زندگی به ریشه

از ریشه به خاک/ دیگربار

در پس ِ پشتم

این سنگ است

تنها نشان و نوشت ِ یادگار.

4

زیر ِ این سنگ

آخرین منزل ِ اثبات ِ یک حقیقت است

اینجا

گور ِ اثبات ِ یک نفی است.

5

حیرت نکنید از نبودم

حیران نشوید از« چه بود»م

یک شاخه به نام ِ زندگی رُست

من نیز به شاخه رُسته بودم.

6

در چراغم میل ِ روشنایی بود

که با تاریکی نمی آمد کنار

سکوت را کنار زدم با اندیشه ی چراغ

و

سوختم

سوختم

تا ته کشید میل ِ سوختن/ در من

ای سنگ

ای همنشین ِ همیشه تاریکم.

7

زیر ِ این سنگ

وحدتی ز ِ هم پاشید.