اخباروگزارشات کارگری ١٢ اردیبهشت(اول ماه مه)١٣٩٩

اخبار کارگرى
May 01, 2020

اخباروگزارشات کارگری ١٢ اردیبهشت(اول ماه مه)١٣٩٩

زنده باداول ماه مه روزهمبستگی جهانی کارگران علیه نظام سرمایه داری

- گزارشات و تصاویری ازبرگزاری مراسم روز اول ماه مه 2020 درجهان:

یونان – فرانسه – ترکیه – ایتالیا – آلمان – کره جنوبی – هنگ کنگ – اندونزی - فلیپین

- بیانیه مشترک بمناسبت روز جهانی کارگر و روز معلم

- قطعنامه تشکلها و گروه های کارگری و فعالین کارگری به مناسبت اول ماه مه 2020 روز جهانی کارگر

- قطعنامه اتحادیه آزاد کارگران ایران بمناسبت روز جهانی کارگر سال ۹۹

- - بیاینه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران آزاد تهران به مناسبت روز جهانی کارگر

- کانون نویسندگان ایران:اول ماه مه، روز جهانی کارگر، گرامی باد!

- پیام علی نجاتی به مناسبت فرا رسیدن روز جهانی کارگر

- یادداشت ندا ناجی از بازداشت‌شدگان روزکارگر در سال ۹۸

- به یاد کارگران جان باخته شاهرخ زمانی و محمد جراحی

- بیانیه ی شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران  به مناسبت 12 اردیبهشت

- بیانیه‌ی انجمن صنفی معلمان کردستان (سقز و زیویه) در رابطه با  ۱۲ اردیبهشت‌ماه، روز معلم

- بیانیه کنشگران صنفی آموزش فارس به مناسبت ۱۲ اردیبهشت روز معلم

- بیانیه کانون صنفی مستقل فرهنگیان آذربایجان شرقی به مناسبت روز معلم

- بیانیه کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز به مناسبت هفته معلم_اردیبهشت ۹۹

*گزارشات و تصاویری ازبرگزاری مراسم روز اول ماه مه 2020 درجهان:

یونان – فرانسه – ترکیه – ایتالیا – آلمان – کره جنوبی – هنگ کنگ – اندونزی - فلیپین

در وضعیتی که نیمی از جمعیت کره زمین در قرنطیه به سر می برند و عدم امکان تظاهرات خیابانی به مناسبت اول ماه مه باعث شکل‌گیری نخستین تظاهرات مجازی روز کارگر در سراسر جهان شده است و شبکه‌های اجتماعی و بالکن‌ خانه‌ها به جایگزینی برای تظاهرات و اعتراض خیابانی به مناسبت روز کارگر بدل شده اند.

با این حال در برخی از کشورها گروه هایی از کارگران تلاش کردند که برای راهپیمایی روز کارگر به خیابان بیایند.

یونان: برگزاری مراسم روز جهانی کارگر با گل میخک و فاصله‌گذاری اجتماعی یونان

با آن که دولت یونان از مردم این کشور خواسته بود به دلیل شیوع کرونا تجمعات و مراسم جمعی مربوط به روز جهانی کارگر را تا هفته بعد به تعویق بیندازند، صدها تن از جوانان این کشور به دعوت «جبهه مبارزه همه کارگران» امروز جمعه یکم مه در برابر پارلمان این کشور در پایتخت، آتن تجمع کردند.

این افراد که عمدتا عضو سندیکاهای نزدیک به حزب کمونیست یونان بودند، با حمل پرچم و شاخه‌های گل میخک مراسم روز کارگر را برگزار کردند. راهپیمایان با این حال با زدن ماسک و حفظ فاصله‌گذاری اجتماعی تلاش کردند تا اصول بهداشتی مربوط به دوران شیوع کرونا را نیز رعایت کنند.

نظیر این مراسم در شهر تسالونیکی وسالونیک در شمال یونان نیز برگزار شد.

منبع:یورونیوز

فرانسه: برای نخستین بار روز جهانی کارگر بدون راه‌پیمایی برگزار شد

برای نخستین سال بعد از جنگ دوم، روز جهانی کارگر در فرانسه با راه‌پیمایی و تظاهرات اتحادیه‌های بزرگ همراه نبود.

بر خلاف سال گذشته که روز اول ماه مه در فرانسه با تظاهرات همراه با خشونت، حضور جلیقه زردها و البته راه‌پیمایان سنتی برگزار شد، امسال، مسیرهای همیشگی راه‌پیمایی‌ها خالی از جمعیت بود.

با اینحال اتحادیه‌های کارگری فرانسه بیکار ننشسته و هر یک با ابتکاری، حضور و اعتراضات همیشگی خود را در دنیای مجازی ابراز کردند. حتی یک اپلیکیشن راه‌پیمایی مجازی به فرانسوی‌ها امکان می‌داد که خیابان یا میدانی را در پاریس انتخاب کنند و نمایندۀ مجازی خود را به محل بفرستند. هر کاربَر یا تظاهرکنندۀ مجازی می‌توانست یک شعار نیز بنویسد!

گروه‌های کوچک دیگری نیز سعی کرده‌اند که به رغم مقررات فاصله‌گذاری اجتماعی و محدودیت اجتماعات، تظاهرات پراکنده‌ای برگزار کنند. از جمله حدود ١۵ نفر به نام گروه ناشناختۀ "کمیتۀ همبستگی برای اعتصاب و مقاومت"، تلاش کردند تا در میدان جمهوری پاریس جمع شوند اما پلیس به آنان چنین اجازه‌ای نداد.

ترکیه: پلیس روز جمعه چندین مقام سندیکایی را که علی رغم ممنوعیت خروج از خانه برای تظاهرات به خیابان ‌های استانبول آمده بودند، دستگیر کرد.

پلیس در استانبول راه‌های منتهی به ميدان تقسيم را برای جلوگیری از گردهمایی معترضان بسته و چندین نفر از شرکت‌کنندگان در این مراسم را با خشونت دستگیر کرده است. پلیس دستگیرشدگان را در چندین اتوبوسی که به محل آورده منتقل می‌کند.

 

ایتالیا: در حالیکه محدودیت‌های رفت و آمد کماکان در ایتالیا برقرار است چند گروه کارگری در این کشورازجمله شهرونیز در یک تجمع اعلام‌نشده روز جهانی کارگر را گرامی داشتند.

همچنین کنسرت بزرگی که سنتی هر ساله است، اجرا می شود و بطورت زنده از تلویزیون برای همه ایتالیایی ها پخش خواهد شد.

آلمان: ۵ هزار پلیس در برلین مستقر شده‌اند تا مانع تجمع بیش از ۲۰ نفر شوند.

کره‌جنوبی: کارگران در حالیکه لباس‌های محافظ بر تن دارند وبا رعایت فاصله گذاری اجتماعی با استفاده از طناب در سئول تجمع کردند و خواستار بهبود شرایط کاری شدند.

هنگ‌کنگ: پلیس ضدشورش برای بر هم زدن تجمع دانشجویان دموکراسی‌خواه که جلوی یک مرکز خرید تجمع کرده‌اند وارد عمل شد.

اندونزی: گروهی از کارگران در اعتراض به قوانین بحث‌برانگیز کار و صنعت در این کشوردرشهر تانگرانگ دست به تجمع زدند وضمن درخواست لغو این قوانین خواهان تمركز بيشتر دولت برای مقابله با کروناشدند.

فیلیپین:گروههای کوچکی که خواستار کمک‌های دولتی و شرایط کار ایمن بودند به خیابان آمدند که پلیس ۳ نفر از آنها را بازداشت کرد.

منابع اصلی گزارشات وتصاویر:یورونیوز،بی بی سی ورادیوفرانسه

فرانسه: برخورد پلیس با گروه کوچکی از فعالین که قصد داشتند در میدان رپوبلیک برای گرامیداشت  یک می تظاهراتی کوچک برگزار کنند.

با اینکه این افراد با ماسک و فاصله گذاری اجتماعی تظاهرات خود راشروع کرده بودند، اما جمعیت زیاد نیروهای پلیس که چندین برابر تظاهرکنندگان بودند، بدون ماسک و بدون رعایت  نکات بهداشتی اکثریت تظاهرکنندگان را دستگیر و تعدادی از آنها را بخاطر شکستن قرنطینه بیش از ۸۰ یورو جریمه کرده اند.

به نقل از «کمیته همبستگی با اعتصاب و مقاومت»، جمع مذکور شامل تعدادی از فعالین کارگری فرانسوی و انترناسیونال غیرفرانسوی بوده و تعدادی از فعالین  چپ ترکیه نیز در میان انها بوده اند که دشتگیر شده اند،

با این حال جمعی از «مهاجران فاقد اسناد اقامت» در اعتراض به شرایط خود نیز برای تجمعی در میدان رپوبلیک در ساعت ۲ بعد از ظهر فراخوان داده اند.

تجمعاتی در محلاتی چون مونتروی و هجدهم نیز پیش بینی شده.

در تمام این اماکن پلیس از قبل حضور دارد و فضا به شدت امنیتی است. 

فعالین بر این باورند که نمیتوان حق تظاهرات را در روز  یک می از کارگرانی سلب کرد که در ایام کرونا بیشتر از همه آسیب دیده و با فقیرسازی و خطر بیماری مواجهند.

برگرفته از کانال تلگرام جنبش جلیقه زردها

*بیانیه مشترک بمناسبت روز جهانی کارگر و روز معلم

 ‌گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگر و دوازدهم اردیبهشت روز معلم

امسال در حالی به استقبال روز همبستگی جهانی کارگر و روز معلم می‌رویم که شرایط معیشتی کارگران، معلمان، بازنشستگان و سایر حقوق‌بگیران و نیروی کار نسبت به سال گذشته بسیار سخت‌تر و بحرانی‌تر شده است. پیامدهای ویرانگر و خانمان‌برانداز سیاست‌های چند دهه دولت‌ها؛ تعدیل اقتصادی، خصوصی‌سازی و تعطیلی واحدهای تولیدی و خدماتی، خصوصی کردن بیش‌ازپیش آموزش و بهداشت عمومی هرروز بیش از گذشته خود را نشان می‌دهد. سیاست‌هایی که فراتر از دولت‌ها، سیاست کل حاکمیت است و جناح‌های سیاسی بر روی آن اتفاق‌نظر دارند.

در این میان سقوط بی‌پایان ارزش ریال در برابر ارزهای خارجی، افزایش دویست درصدی قیمت بنزین و تورم رسمی چهل و یک درصدی موجب کاهش شدید قدرت خرید مزدبگیران شد. در کنار این سیاست‌ها دولت در همراهی کامل با صاحبان سرمایه که اکثر آنان از رانت وفاداری به سیستم برخوردارند، با افزایش ۲۱ درصدی حداقل دستمزد برای سال ۹۹، نه‌تنها چهره‌نمایشی سه‌جانبه گرایی را از قبل آشکارتر نمود؛ بلکه نشان داد که می‌خواهد وضعیت معیشت حقوق‌بگیران را از قبل سخت‌تر و سفره‌هایشان را خالی‌تر نماید.

اول ماه مه و روز معلم، یادآور این است که کارگران، معلمان و دیگر حقوق‌بگیران باید در جهان و ایران متحدتر شوند و برای سازمان‌دهی خودشان بیشتر از گذشته تلاش نمایند. چراکه سیستم مبتنی بر سود و سرمایه با ثروت‌اندوزی برای یک درصدی‌ها و استثمار اکثریت کارگران و حقوق‌بگیران برای سود بیشتر، نشان داده که حتی در شرایط بحران‌های بهداشتی همچون کرونا نیز قادر به مراقبت از شهروندانش نیست.

هرچند امسال شرایط تجمع و برگزاری مراسم جشن روز جهانی کارگر و معلم به علت شیوع ویروس کرونا فراهم نیست، اما فراموش نمی‌کنیم که ما در ایران همه‌ساله به خاطر برگزاری روز جهانی کارگر و روز ملی معلم، توسط عوامل امنیتی سرکوب و بازداشت می‌شویم و حتی اجازه برگزاری مراسمی مربوط به خودمان را نداریم. در سال گذشته ده‌ها تن از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد، تعدادی از فعالان کارگری، بازنشسته، دانشجویی و صنفی فقط به دلیل شرکت در مراسم اول ماه مه و ده‌ها تن از معلمان عضو تشکل‌های صنفی در سراسر ایران به خاطر شرکت در مراسم روز معلم بازداشت، توبیخ و بعضاً به حبس‌های طولانی‌مدت محکوم شدند؛ که این محکومیت‌ها و روند سرکوب همچنان ادامه دارد.

ما، تشکل‌های صنفی، مدنی اعم از معلمی یا کارگری به‌عنوان امضاکنندگان این بیانیه اعلام می‌داریم که حق داشتن تشکیلات مستقل، تجمع، اعتراض و حق اعتصاب، سندیکایی و کانون‌های صنفی را برای همه‌ی کارگران، فرهنگیان و حقوق‌بگیران دیگر به رسمیت می‌شناسیم و برگزاری مراسم روز جهانی کارگر، روز ملی و روز جهانی معلم، روز دانشجو و روز جهانی زن را از حقوق مسلم خود میدانیم.

ما خواستار آزادی تمامی کارگران، معلمان، دانشجویان و همه فعالان مدنی و سیاسی دربند هستیم و از مقامات قضایی و امنیتی می‌خواهیم که به سرکوب‌ها پایان دهند و منع تعقیب تمامی بازداشت‌شدگان روز جهانی کارگر سال ۹۸ و فعالان صنفی معلمان را صادر نمایند.

ما خواستار حقوق برابر برای زنان و مردان در همه زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هستیم.

ما خواهان افزایش حداقل دستمزد، متناسب با تورم واقعی و هزینه‌های معیشتی واقعی خانوارهای کارگران و همسان‌سازی حقوق معلمان شاغل و بازنشسته با سایر حقوق‌بگیران هستیم.

ما معتقدیم، درحالی‌که خط فقر حدود هشت میلیون تومان است، تعیین حداقل دستمزد به میزان یک‌میلیون و هشت‌صد هزار تومان، بی‌توجهی آشکار به معیشت وزندگی اکثریت زحمتکشان است.

ما خواستار فراهم کردن شرایط لازم برای دستیابی تمام کودکان به آموزش رایگان، باکیفیت و عادلانه، خدمات بهداشتی رایگان و امکانات ورزشی و تفریحی مناسب هستیم.

ما خواهان لغو سیاست‌های خصوصی‌سازی، سیاست‌های ارزان‌سازی و بی‌ثبات‌سازی نیروی کار، تعدیل اقتصادی، تعطیلی کارگاه‌ها و اخراج‌های بی‌رویه، توقف خرید خدمات آموزشی و برخورداری از امنیت شغلی معلمان خرید خدمت و نیروی کارآموزشی در بخش خصوصی هستیم.

ما خواستار توقف فوری کار کودکان و بازگرداندن کودکان بازمانده از تحصیل به چرخه مدرسه هستیم.

ما خواهان اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری به‌صورت کامل، به‌خصوص برای بازنشستگان فرهنگی و تأمین بیمه پایه فراگیر، کارآمد و رایگان برای تمام بازنشستگان هستیم.

ما ضمن قدردانی از خدمات کادر درمانی در شرایط دشوار کنونی، خواهان پرداخت همه مطالبات پرستاران و کارکنان کادر درمانی فداکار، افزایش دستمزد و کاهش ساعات کار آنان و همچنین در اختیار گذاشتن تمامی امکانات ایمنی و بهداشتی برای مقابله با ویروس کرونا هستیم.

ما خواستار برخورداری همه کارگران، معلمان و به‌ویژه معلمان بازنشسته و دیگر حقوق‌بگیران از تأمین اجتماعی کارا و مؤثر، ازجمله بیمه بیکاری کافی هستیم.

ما تمام کارگران، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان و حقوق‌بگیران را به همبستگی بیشتر فرامی‌خوانیم و تنها راه احقاق حقوق پایمال‌شده آنان را، گسترش و تقویت تشکل‌های مدنی مستقل و اتحاد عمل بین تشکل‌ها بر سر مطالبات اساسی و مشترک می‌دانیم.

بی‌شک مطالبات فوق درگرو برخورداری از آزادی بیان و آزادی حق تشکل‌یابی است. ما با هر نوع سرکوب آزادی به شکل آشکار و پنهان مخالف هستیم.

به امید تحقق جامعه‌ای آزاد و برابر به همراه صلح و شادی و رفاه

۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۹

اسامی تشکل ها صنفی فرهنگیان و تشکل های کارگری امضاء کننده بیانیه :‌

کانون صنفی معلمان ایران (تهران)

سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

کانون صنفی معلمان اسلامشهر

کانون معلمان همدان

کانون صنفی فرهنگیان استان بوشهر

انجمن صنفی معلمان کردستان_مریوان

انجمن صنفی معلمان کردستان_ سقز و زیویه

انجمن صنفی بازنشستگان کشوری

انجمن صنفی فرهنگیان شاغل و بازنشسته کرمانشاه

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری

کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های آزاد کارگری

*قطعنامه تشکلها و گروه های کارگری و فعالین کارگری به مناسبت اول ماه مه 2020 روز جهانی کارگر

روز جهانی کارگر امسال با شرایطی همراه است که ویروس کرونا جوامع بشری در سراسر دنیا را مورد هجوم و تهدید جدی قرار داده است. تاکنون این بلای قابل پیشگیری و قابل مهار، جان بیش از 100 هزار نفر در دنیا را گرفته و بیش از دو میلیون نفر هم مبتلا کرده است.

این همان دنیایی است که نظام سرمایه داری از اواخر قرن بیستم اعلام ابدی بودنش را جار زد و گفت این پایان تاریخ تکامل اجتماعی بشر است و گفتند همین است که هست و مصلحت بشر در این است که این سیستم را بپذیرد! اما گندیدگی آن خیلی سریع فضا را متعفن و مشمئز کرد. کار به جائی کشید که بعضی از سران و رهبران نظام حاکم در برخی کشورها درماندگی و ناتوانی خود و سیستمشان در برابر مهار کرونا و بن بستها و بحران های بعد از آن را اعلام کردند و از سمت خود کنار کشیدند.

نظامی که قرن ها سرمایه های هنگفت اجتماعی را صرف تولید جنگ افزارهای ویرانگر کرده است، نظامی که به خاطر سود پرستی محیط زیست را نابود کرده است، اما کمترین اقداماتی برای رفاه و سلامت اجتماعی را انجام داده است. به همین خاطر امروز شرمسار و ناتوان در برابر یک ویروس به زانو در آمده و به عجز و لابه افتاده است.

اما در ایران شرایط زندگی برای مردم محروم و کارگران به عنوان اکثریت آن، طی چهل و یک سال گذشته به طور وحشتناکی بدتر بوده است. کرونا آخرین بلائی است که تا به امروز توسط سیستم حاکم بر سر مردم آوار شده است. در مدت چهل و یک سال گذشته مردم ایران به خاطر وجود باندهای مافیائی، رانت خواری و دزدیهای سازمانیافته، ثروت و اموال اجتماعی غارت و چپاول گردیده است. پولهای سرسام آوری هزینه بنیادها و مؤسسات زائد، هزینه آخوند پروری هم برای داخل و هم برای کشورهای منطقه و آسیای شرقی و آفریقا شده است. منابع مالی عظیمی مدام صرف نیروهای نیابتی و هم پیمانان حکومت در سوریه، عراق، لبنان و یمن و غیره گردیده است. به خاطر ماجراجوئی های سران، تحریم اقتصادی بر کشورتحمیل گردیده و به همین خاطر برای مردم جامعه امکان برخورداری از یک زندگی حداقلی و حتی بخور و نمیر باقی نمانده است.

هدایت و گسترش عامدانه ویروس کرونا در جامعه، مردم را با خطر مرگ مواجه کرده است. این بلای کشنده، طبق اظهارات سران دولت و حکومت قرار است به فرصتی برای وادار نمودن دولت آمریکا به لغو تحریم ها، نه برای هزینه معیشت مردن، بلکه برای مقاصد خود تبدیل کنند.

از طرفی پزشکان بدون مرز و بیمارستان و امکانات درمانی آنها را بیرون می کنند و ادعا می کنند که وضعیت دکتر و دارو و درمان خوب است. مشکل تأمین مایحتاج مردم ندارند و وضع ایران از کشورهای غربی بهتر است. از طرفی دیگر می گویند تحریم هستند و نمی توانند کار را تعطیل کنند. می گویند حاضر هستند دو میلیون نفر را قربانی کنند تا مبادا گرسنگان به خیابان بریزند و برای دولت و حکومت بحران ایجاد کنند.

دولت و حکومت هیچ مسؤلیتی در قبال حفاظت از مردم در برابر کرونا را بر عهده نگرفته و مردم عملا به دست کرونا سپرده شده است.

از اینرو ما تشکلهای امضاء کننده قطعنامه خواست ها و مطالبات کارگران و همه مردم جامعه را به شرح زیر بر می شماریم و خواهان تحقق فوری آنها هستیم.

1- قبل از هر چیز به مناسبت اول ماه مه قدردانی خود را از پرستاران و کارگران بیمارستانها بعنوان خط مقدم جنگ با هیولای کرونا که به خاطر عدم تأمین ملزومات پیشگیرانه توسط دولت در معرض خطر هستند، اعلام میکنیم. ما خواستار تجهیز تمامی بیمارستانها و مراکز درمانی به استانداردهای لازم و قابل قبول برای پیشگیری از بیماری کرونا هستیم.

2- ویروس کرونا از کنترل خارج شده و با سرعت در حال گسترش است. این وضعیت در مکانهای تجمع اجتماعی بسیار خطرناکتر است. تمامی مراکز تجمع از جمله مراکز کاری و ادارات ، زندانها، پادگانها و… باید تعطیل شوند. در این شرایط تنها مراکزی میتوانند دایر باشند که تأمین کننده نیازهای ضروری جامعه هستند . در این مراکز نیز باید بالاترین استانداردهای بهداشی و جلوگیری از شیوع کرونا برقرار باشد.

3- در خانه ماندن آحاد مردم به خاطر جلوگیری از سرایت بیشتر ویروس در میان مردم بدون تأمین معیشت میسر نیست. دولت باید با پرداخت حقوق کافی به همه مردم محروم و تأمین مایحتاج روزمره فورا اقدام کند. هیچ بهانه ای از جانب دولت مبنی بر وجود تحریم و نبود پول و بودجه برای طفره رفتن از انجام وظایف فوریش در شرایط بحرانی موجود، برای مردم قابل قبول نیست.

4- طرح دادن ” بیمه بیکاری” به کارگرانی که به خاطر کرونا بیکار شده اند، در راستای سیاستهای فریبکارانه ارزان تمام کردن بیکارسازی ها و خریدن وقت برای سیستم حاکم است. از نظر ماه معیشت تمامی کارگران بیکار، تمامی کارگران مشمول تأمین اجتماعی و غیر مشمول قانون تأمین اجتماعی که بیکار شده اند و همه مردم محروم و نیازمند جامعه باید تامین شود و دولت در قبال آنها مسئول است. تامین معیشت یعنی تامین پرداخت مقرری ای که اقلام اساسی زندگی بخش های محروم جامعه را جوابگو باشد. در این دوره بحران کرونا آب، برق و گاز باید رایگان باشد.

5- زندان ها یکی دیگر از مکانهای پر خطر برای گسترش ویروس کرونا است و جان صدها هزار زندانی در خطر جدی است. تاکنون ده ها زندانی در اثر ابتلا به کرونا جان خود را از دست داده اند. زندانیان سیاسی باید فوری و بی قید و شرط آزاد شوند و زندانیان عادی، فارق از نوع اتهام و جرمشان باید تا پایان بحران کرونا به مرخصی فرستاده شوند.

6- اخراج پزشکان بدون مرز که برای کمک به بیماران کرونائی به ایران آمده بودند به عنوان یک اقدام ضد انسانی از جانب دستگاههای دولتی و حکومتی را محکوم می کنیم. پزشکان بدون مرز باید بتوانند بدون هیچ قید و شرطی وارد شوند و کمک های داروئی و پزشکی توسط هر دولت خارجی و نهادهای بین المللی به مردم ایران باید پذیرفته گردند.

7- حداقل دستمزد 1835000 تومانی تعیین شده برای کارگران در سال 1399 توسط شورای عالی کار که بیش از 4 برابر زیر خط فقر است، مورد اعتراض شدید کارگران است. خواست حداقل حقوق 9 میلیون تومانی اعلام شده توسط تشکلها، جمعها و محافل کارگری که مورد تأید همه کارگران است باید فورا توسط دولت پذیرفته شود.

8- دستگاههای سرکوبگر قضایی و امنیتی در شرایط خطرناک کنونی اقدام به احضار و بازداشت فعالین کارگری و اجتماعی نموده اند. باید به این تهدیدات و سرکوبگریها و بازداشتها فورا خاتمه داده شود. همه بازداشت شدگان باید فوری آزاد گردند. هیچ فعال کارگری و اجتماعی نباید به زندان بروند. دستگاه قضائی حق احضار فعالین دارای پرونده قضائی برای اجرای حکم را ندارد و پرونده های فعالین باید مختومه اعلام گردند.

9- تشکل، تجمع، اعتصاب، تحزب، آزادی بیان و عقیده، و گرامیداشت روز جهانی کارگر از حقوق پایه ای ما کارگران و کل جامعه هستند و باید بر آنها ارج گذاشته شود.

زنده باد اول ما می

زنده باد همبستگی جهانی طبقه کارگر

1- انجمن صنفي کارگران برق و فلزکار کرمانشاه

2- سندیکای نقاشان البرز

3- کانون کارگران ساختمانی کردستان

4- گروهی از کارگران و فعالین کارگری سقز

اردیبهشت 1399

*قطعنامه اتحادیه آزاد کارگران ایران بمناسبت روز جهانی کارگر سال ۹۹

روز جهانی کارگر در حالی فرا میرسد که اکثریت کارگران و مزدبگیران در جهان به این امر واقف شده اند که سیستم سرمایه داری و دولتهایش نه تنها نقشی در راستای بهبود زندگی و حفظ جان و سلامت میلیونها و میلیاردها نفر از ساکنین این کره خاکی ندارد، بلکه خودِ سیستم حاکم تنها عامل فقر و فلاکت و بیماری و خانه خرابی مردم است.

از چند ماه گذشته که شیوع بیماری کرونا منجر به مرگ صدها هزار نفر از انسانها شده است و هر روز به تعداد مبتلایان به این بیماری افزوده میشود، دولتهایی که ده ها سال ثروتهای جوامع مختلف را در اختیار خود داشته اند و با تصاحب منابع طبیعی کشورها و انباشت کلان سرمایه به نفع خود و سرمایه داران مفتخور اقدام کرده اند، عملاً هیچ حرکت جدی برای حفظ جان افراد جامعه انجام نداده اند. همین حکومتها که از مالیاتهای اجباری که از کارگران و مزدبگیران و کل شهروندان جوامع مختلف به سودِ طبقه ی انگل صفت سرمایه داران ارتزاق میکردند حاضر نشدند تا همان ثروتها را در راستای گذار از بحران بیماری کرونا هزینه کنند و تنها با اقداماتی سخیف و صرف هزینه هایی ناچیز دست به نمایشهایی تهوع آور زدند تا به دروغ نشان دهند که میخواهند مظهر خیر عمومی باشند.

در تمامی کشورها مردم را به حال خود رها کرده و تنها به در خانه ماندن توصیه میکردند و هیچ تلاشی برای تأمین نیازهای شهروندان انجام ندادند و بعد از مدت زمان کوتاهی نیز با رفع قرنطینه و محدودیتها، مردم را در معرض خطر مرگ قرار دادند تا دچار بحرانهای بزرگ اقتصادی نشوند.

اما با این وصف هم، طبق گزارش رئیس برنامه جهانی غذا به شورای امنیت سازمان ملل، ۸۲۰ میلیون نفر در دنیا گرسنه میخوابند و ۱۳۰ میلیون نفر هم در معرض گرسنگی قرار دارند و بحران کرونا ۱۳۰ میلیون نفر دیگر در جهان را به مرز قحطی رسانده است. این یعنی اینکه نزدیک به ۱۵ درصد مردم دنیا گرسنه هستند و جهان گیریِ بیماری کرونا به ”جهان گیریِ گرسنگی” منجر شده است. این میزان از گسترش گرسنگی در دنیا نه به دلیل کمبود غذا، بلکه بدلیل نبود پول تهیه غذا از سوی این تعداد از ساکنین دنیاست.

در ایران بیش از چهار دهه است که دوره نوینی از مناسبات سرمایه داری حاکم شده است که روز به روز بر تعرض اقتصادی و اجتماعی به جامعه افزوده است. حمله به معیشت مردم از طریق روند فاجعه بار کاهش دستمزد کارگران و مزدبگیران در راستای تشدید انباشت سرمایه، چپاول و غارت سرمایه های اجتماعی و منابع طبیعی کشور به نفع اقلیتی دزد و غارتگر که یک شبکه گسترده مافیای رانتی را شکل داده اند، حمله به آزادی های فردی و اجتماعی آحاد جامعه و سرکوب گسترده ی فعالین صنفی و سیاسی در جهت شدت بخشیدن به استبداد و اختناق و ده ها مورد دیگرِ تعرض اقتصادی و سیاسی و اجتماعی به جامعه از سوی حاکمیت اتفاق افتاده است تا اینکه جامعه ایران را به این موقعیت فاجعه آمیز و فلاکتبار کشانده است.

این همه تعرض، کشور ثروتمندی مانند ایران را به جامعه ای تبدیل کرده است که سیمای واقعی آن با فقر و فلاکت و بیکاری تنیده شده است و شاخصهای اجتماعی آن را گسترش پدیده زجرآور کودکان کار و خیابانی، اعتیاد گسترده زنان و مردان و کودکان، فحشا و تن فروشی، گورخوابی و کارتن خوابی و اخبار هر روزه خودکشی شکل می دهد.

حکومتگران که کسی جز غارتگرانِ دسترنج ما کارگران و مزدبگیران نیستند به این همه اکتفا نکرده و درصدد هرچه بیشتر کردنِ این تعرضات و به یغما بردن جان و مال آحاد جامعه اند. در حالیکه در اواخر سال گذشته نرخ واقعی سبد معیشت خانوار نزدیک به ۹ میلیون تومان برآورد میشد، نهاد ضدکارگری و ضدانسانی شورای عالی کار در راستای تأمین منافع کارفرمایان و حاکمان سرمایه دار اقدام به تصویب مزد خفتبار ۱۸۳۵۰۰۰ تومان بعنوان حداقل مزد کارگران نمود. این درحالیست که نزدیک به ۷۰ درصد از کارگران کشور و بازنشستگان تأمین اجتماعی را حداقل بگیران تشکیل میدهند و این بخش بزرگ جامعه را به زندگی پنج برابر زیر خط فقر محکوم نموده اند. اینکه آمار میزان بیکاران جامعه که هیچگونه درآمدی ندارند نیز به شدت روند صعودی داشته است هم در راستای سیاستهای غارتگرانه حاکم بوده و هست.

از سوی دیگر حاکمیت در برابر هر نوع صدای مطالبه گرانه و فعالیتهای صنفی، کوچکترین تاب آوری نداشته است و با برخورد شدید پلیسی و امنیتی به هر نوع مطالبه گری و حق خواهی یورش برده و کارگران و فعالین صنفی تمامی عرصه ها را دستگیر و سرکوب و زندانی نموده است.

در چنین شرایطی است که کارگران و معلمان و بازنشستگان و دیگر مزدبگیران در مقابل طمع سیری ناپذیر سرمایه داران حاکم سکوت نکرده و در دفاع از زیست و معیشت و کرامت خود هر روزه و هرباره و از هر طریق ممکن دست به اعتراض زده و خواهان تحقق بخشیدن به مطالبات معیشتی و اجتماعی خویش شده اند.

جنبش عظیم مطالباتی مردم ایران روز به روز قدرتمندتر و تعرضی تر به جلو آمده و مبارزات کارگران به نقطه ثقل تحولات در جامعه بدل گشته است. جنبش بزرگ علیه فقر و فلاکت و معیشت طلب در چند سال گذشته چندین بار نمود توده ای و سراسری و گسترده ای را در سطح خیابانها بروز داده است که نمونه های دیماه ۹۶ و ۹۸ نشان دهنده ی همین واقعیت بود که جامعه هیچ روزنه ای در راستای بهبود شرایط موجود در مقابل خود نمی بیند و تنها و تنها راه موجود را در اقدام برای وقوع تغییرات بنیادین در کشور می داند.

در سالهای اخیر اعتصابات قدرتمند کارگران در مراکزی از جمله هپکو، فولاد اهواز و نیشکر هفت تپه به تسخیر خیابانها انجامید و تمامی جامعه را معطوف به خود کرد. تحصن های گسترده معلمان و رانندگان و تجمع های بازنشستگان برای دستیابی به مطالباتشان نشان داد که میلیونها کارگر و مزدبگیر به میدان آمده اند تا معادلات را تغییر داده و خواسته هایشان را محقق کنند.

پس از شیوع بیماری کرونا چه در ایران و چه در کل دنیا بیشتر از پیش روشن شد که مناسبات اقتصادی،اجتماعی سرمایه دارانه حاکم در هر رنگ و لعابی، چه دولتی و چه غیرِآن نه تنها در خدمت آحاد جامعه نیست بلکه درمقابل جامعه و به نفع اقلیتی مفتخور و غارتگر عمل میکند و این مناسبات ضدانسانی تا جایی پیش رفت که عملاً زندگی و سلامت میلیونها انسان را در معرض خطر مرگ بر اثر ابتلا به بیماری کرونا قرار داد و بر این اساس طبقه کارگر چه در ایران و چه در دنیا عبور از کل این مناسبات را در افق خود خواهد گذاشت.

از اینرو کارگران ایران در مقابل تعرضات سیستماتیک حاکمیت سرمایه داری چه در سطح تغییرات جزئی اجتماعی و چه در روند تغییرات بنیادین اجتماعی، مطالبات زیر را بعنوان حداقلی ترین خواستهای خود قرار خواهد داد:

۱- افزایش فوری حداقل دستمزد به ۹ میلیون تومان در ماه و پرداخت بیمه بیکاری به کارگران بیکار و جوانان آماده کار به میزان حداقل مزد. دستمزد کارگران باید توسط خود کارگران تعیین گردد و نهاد دولتی-کارفرمایی ”شورای عالی کار” باید منحل اعلام گردد.

۲- آمار واقعی ابتلا و تلفات بیماری کرونا باید به جامعه اعلام گردد و مراکز درمانی و بیمارستانها در تمامی شهرها در راستای درمان مبتلایان کاملاً تجهیز گردند و امکانات پیشگیری از ابتلای به بیماری و آموزشهای صحییح پزشکی باید به فوریت و رایگان در اختیار کل جامعه قرار گیرد.

۳- پرستاران و پزشکان و کل کادر درمان و خدمت در مراکز درمانی سنگر واقعی حفاظت از زندگی و سلامت مردم در بحران کرونا بوده و هستند. حفظ سلامت آنان و تهیه لوازم و تجهیزات پیشگیری از بیماری برای کادر درمان باید در اولویت قرار گیرد.

۴- با توجه به اینکه خطر ابتلا به بیماری کرونا هنوز بسیار بالاست مراکز کاری از جمله کارخانه ها و کارگاه ها، ادارات و سایر محیط های کاری تا پایان دوران بحران تعطیل شوند و دولت مؤظف به پرداخت حقوق و بیمه بیکاری به تمام کارگران و کارمندان است.

۵- زندانها از جمله خطرناکترین اماکن در شرایط بحران کروناست. تمامی زندانیان بایست تا پایان دوران بحران یا آزاد گردند و یا به مرخصی فرستاده شوند. بدیهی است که زندانیان سیاسی و فعالین صنفی که در زندان به سر مییرند باید فوراً و بدون قید و شرط آزاد گردند. فعالیتهای صنفی و عقاید سیاسی نباید جرم تلقی گردد.

۶- پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات صنفی و مدنی، لغو مجازات اعدام و شلاق، لغو کلیه احکام صادره علیه فعالان کارگری، معلمان و دیگر جنبش‌های آزادی‌خواه و برابری طلب و آزادی بی قید و شرط همه کارگران، معلمان و فعالان سیاسی و اجتماعی در بند.

۷- آزادی بی قید و شرط ایجاد تشکل‌های مستقل، اعتصاب، اعتراض، راهپیمائی، تجمع، اندیشه و بیان، احزاب و مطبوعات.

۸- پرداخت فوری مطالبات معوق کارگران، بازنشستگان، معلمان و کارمندان بخش خصوصی و دولتی همراه با خسارت دیر کرد و تصویب قانونی برای جرم دانستن عدم پرداخت حقوق و مزایا.

۹- تامین امنیت شغلی و توقف اخراج سازی‌ها، برچیده شدن قراردادهای موقت، امحا شرکت‌های تامین نیروی انسانی و پیمانکاری، قرار گرفتن کلیه کارگران شاغل در کارگاه‌های کوچک ، مناطق آزاد و ویژه تحت پوشش کامل قانون کار و عدم افزایش مبلغ بیمه کارگران ساختمانی.

۱۰- قطع دست دولت از صندوق‌های بازنشستگی، سپردن اختیار صندوق سازمان تامین اجتماعی و دیگر صندوقهای بازنشستگی به هیات امنایی از نماینده های منتخب اعضا، محاکمه غارتگران صندوق‌های بازنشستگی و جبران خسارت‌های وارده به اعضا. فروش سهام شرکتهای تابعه تأمین اجتماعی (شستا) باید لغو گردد.

۱۱- ممنوعیت کار کودکان و فراهم کردن امکانات زندگی، تحصیل رایگان و برابر برای همه کودکان فارغ از تعلق خانوادگی، جنسیت، قومیت و مذهب مطابق با استانداردهای پیشرفته امروزی.

۱۲- برقراری بالاترین استانداردهای ایمنی کار در تمامی محیط‌های کارگری.

۱۳- بر چیده شدن حجاب اجباری و تمامی قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان، برابری کامل و بی قید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی.

۱۴- به رسمیت شناخته شدن حق شهروندی برای مهاجرین افغانستانی و دیگر مهاجران و منع هر گونه اعمال تبعیض آمیز علیه آنان.

۱۵- اول ماه مه روز جهانی کارگر باید تعطیل رسمی اعلام و هر گونه ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روز ملغی شود.

اتحادیه آزاد کارگران ایران- دهم اردیبهشت نود و نه

*بیاینه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران آزاد تهران به مناسبت روز جهانی کارگر

«یکم ماه می» دیگری از راه رسید

روزنامه‌نگاران هم مانند تمامی مزد و حقوق‌بگیران جامعه بحران‌زده ایران، در شرایطی به استقبال روزجهانی کارگر 2020 و روز معلم می‌روند که در ادامه 30 سال پیشبرد و سیطره سیاست‌های نئولیبرالی و تعدیل ساختاری در اقتصاد ایران که گسترش فقر و بیکاری مهم‌ترین دست‌آورد آن بوده، سال بسیار سختی را پشت سر گذاشته‌اند؛ سالی که بهارش با سیلی بنیان‌کن شروع شد و تمامی مناطق کوهستانی زاگرس در جنوب و غرب ایران را در نوردید و در سایه بی‌درایتی و سوء‌مدیریت، افزون بر تلفات انسانی، شمار بسیار زیادی از کارگران بخش‌های خدمات، صنعت و کشاورزی این مناطق علاوه بر کار و مزارع، خانه‌های خود را نیز گرفتار در سیل و تخریب‌شده یافتند.

خرابی‌های گسترده این سیل، سبب افزایش بیکاری و گسیل هرچه بیش از پیشِ جویندگان خانه خراب این مناطق به مراکز استان‌ها و تهران شد. سالی که در نتیجه فشار توامان ادامه سرکوب مزدی به رسم همه ساله، فاصله حداقل مزدها از خط فقر را باز هم بیشتر کرد. فشار کمرشکن بیکاری، رکود تورمی حاکم بر اقتصاد و تاثیر سهمگین تحریم‌هایی که می‌توانستند نباشند (بر زندگی مردم) و ضربه نهایی و طاقت‌شکن بر پیکر نحیف طبقه کارگر با افزایش سه برابری قیمت بنزین در آبان‌ماه، سبب بروز برآمد اجتماعی و اعتراض همگانی به وضعیت موجود شد، اما متاسفانه پاسخ مدیران جامعه، به‌رغم پذیرش کلامی حق اعتراض، نه کاهش فشار و گشایش وضعیت و ایجاد رفاه و آرامش که خشونت بود و پرهیز از پاسخ‌گویی.

روزنامه‌نگاران و اهالی رسانه‌ها، بر حسب قاعده و در صورت وجود فضای مساعد، مدیریت مردمی و کارآمد و کارکرد سالمِ این بخش از پیکره جامعه مدرن، می‌توانند هم نمایانگر وضعیت موجود و آگاهی‌دهنده بحران‌های موجود در جامعه باشند و از این جنبه به مدیران جامعه کمک کنند و هم به‌مثابه پاسبان و رکن چهارم دموکراسی، چشم تیزبین و گوش شنوای در همه جا حاضرِ جامعه بوده و با عملکرد صحیح خود مانع و پیش‌گیرنده از بروز فساد و سوءاستفاده‌هایی در بخش‌های مختلف جامعه باشند که هر از گاهی به شکل اختلاس‌ها و ناکارآمدی‌های مخرب خود را نشان داده و سبب نابودی و غارت سرمایه‌های عمومی و اجتماعی می‌شوند.

اما متاسفانه مدیریت‌های نادرست و حتا سوءمدیریت، نبود امنیت شغلی و قراردادهای موقت، دستمزد و درآمد ناکافی و بالاخره تعطیلی‌های پی در پی مطبوعات و رسانه‌ها به دلایل مختلف، سبب ناکارآمدی و فلج شدن این بخش بسیار مهم و ضروری جامعه‌ نیازمند توسعه ایران امروز شده است. در این هنگامه، ویروس کرونا هم از راه رسید و در پی آن بحران و تعطیلی اجباری بسیاری از کارها رخ داد که مسبب بیکاری و خانه‌نشینی شمار هر روز بیشتر کارگران و ازجمله روزنامه‌نگارانی شد که از قضا جامعه در این وضعیتِ خاص بیش از هر زمان دیگری نیازمند استمرار کارکرد چشم و گوش تیزبین و شنوای آنان است.

انجمن صنفی روزنامه‌نگاران آزاد تهران، ضمن گرامی‌داشت یاد و نام و ادای احترام به جان‌باختگان یکم ماه می 1886 شیکاگو و پدیدآورندگان روز جهانی کارگر و تمامی تلاشگران در راه تحقق آرمان‌های «انسان‌محور»، شادباش این روز به تمامی کارگران (مزد و حقوق‌بگیران) به‌ویژه روزنامه‌نگاران و گرامی‌داشت روز و مقام معلم، خواهان تایید و برقراری مطالبات زیر است:

* به رسمیت شناختن این روز جهانی و اعلام تعطیل رسمی این روز و ثبت در تقویم ملی؛

* به رسمیت شناختن حق آزادی بیان و اندیشه و از این رهگذر آزادی تمامی روزنامه‌نگاران و زندانیان سیاسی و عقیدتی؛

* بازنگری در تصویب حداقل مزد و تعیین حداقل مزد مناسب با سبد تامین هزینه و معیشت یک خانوار و رعایت حیثیت و کرامت انسانی تمامی مزد و حقوق‌بگیران شاغل و بازنشسته؛

* برقراری حقوق و بیمه بیکاری برای تمامی بیکاران جوینده کار تا زمان اشتغال به کار مناسب؛

* برقراری بیمه و تامین اجتماعی مناسب و مکفی برای تمامی آحاد ملت؛

* برقراری آموزش و پرورش و بهداشت و درمان رایگان در تمام سطوح برای تمامی ساکنان این سرزمین و لغو هرگونه خصوصی‌سازی و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در این دو بخش.

یکم ماه می 2020 / 12 اردیبهشت 1399

*کانون نویسندگان ایران:اول ماه مه، روز جهانی کارگر، گرامی باد!

اول ماه مه، روز جهانی کارگر، را امسال در شرایطی گرامی می‌داریم که وضعیت معیشتی کارگران دشوارتر و سرکوب اعتراضات‌شان شدیدتر از پیش شده و شیوع ویروس کرونا نه فقط معاش اندک آنها که جانشان را نیز در معرض خطر قرار داده است.

اگر چه سرکوب خشن و بازداشت و زندان پاسخ همواره‌ی صاحبان قدرت به اعتراض‌ها و اعتصاب‌های کارگری در ایران بوده است، از یک سال پیش اوجی تازه‌ به آن داده و جمع پرشمارتری از کارگران و حامیان آنها را با پرونده‌سازی‌های جعلی روبه‌رو کرده‌اند. بازداشت تعداد زیادی از کارگران و حامیان آنها در تجمع روز جهانی کارگر در سال گذشته از نمونه‌های این پرونده‌سازی‌هاست؛ "بازداشت‌های موقتی" که برخی تا آستانه‌ی سال جدید ادامه یافت و به احکام سنگین و حبس‌های طولانی مدت ختم شد.

در حالی که دامنه‌ی این سرکوب‌ها روز به روز گسترده‌تر می‌شود، روزنامه‌ها و رسانه‌های دیگر از انعکاس اخبار واقعی منع، و روزنامه‌نگاران و شهروندان متعهدی که دست بر این بی‌عدالتی‌های روزافزون می‌گذارند با ارعاب و بازداشت مواجه می‌شوند. شیوع ویروس کرونا بهانه‌‌ای تازه‌ در دست دولت شده است تا بر محدودیت آزادی بیان بیفزاید و منتقدان و معترضان به سیاست‌های مقابله با بیماری کرونا را به سکوت وادارد؛ همزمان با عدم حمایت از معاش مردم فرودست و باز نگه داشتن کارخانه‌ها و کارگاه‌ها جان شمار بسیاری از کارگران و آحاد مردم را به خطر انداخته است. در جریان همه‌گیری بیماری کرونا ضمن برملا شدن تبعیض‌های بی‌شمار، بار دیگر ثابت شد این کارگرانند که حامی و بانی حقیقی رفاه وسلامت جامعه هستند؛ نمونه‌ی مثال زدنی آنها کادر درمانی و خدماتی بیمارستان‌ها، پرستاران و پزشکانی‌اند که با وجود همه‌ی کمبودهای ناشی از بی‌اعتنایی تلنبار شده‌ی دولت‌ها مسئولانه به مصاف کرونا رفتند و هنوز نیز بدان مشغول‌اند. در مقابل، دولت همراه با نمایندگان کارفرمایان در متن بیکاری و گرانی سرسام‌آور، حداقل دستمزد امسال را با کاهشی واقعی، ولو نسبت به خط فقر، تعیین کرد؛ بعضی مفسدان اقتصادیِ بنام را از حبس به مرخصی فرستاد ولی درهای زندان را حتی در شرایط مرگبار کرونایی بر روی کارگران معترض، حامیان آنها و بسیاری دیگر از زندانیان سیاسی و عقیدتی بسته نگه‌داشت و در آستانه‌ی روز کارگر موجی تازه‌ از بازداشت فعالان کارگری به راه انداخت.

کانون نویسندگان ایران، در آستانه‌ی روز جهانی کارگر، بر آزادی سریع و بی‌قید و شرط فعالان کارگری تاکید می‌کند و این روز را به همه‌ی کارگران به ویژه کارگران بخش سلامت و بهداشت و کارگران بخش کتاب و نشریات شادباش می‌گوید..

کانون نویسندگان ایران

۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۹

*پیام علی نجاتی به مناسبت فرا رسیدن روز جهانی کارگر

دوستان کارگر؛

 اول ماه مه روز جهانی کارگر است، فرا رسیدن این  روز را به شما تبریک میگویم.

ما در شرایطی به استقبال اول ماه مه، می رویم که میلیون ها نفر کارگر و زحمتکش با فقر و نداری دست و پنجه نرم می کنند.

فقر و فلاکت بر جامعه ما هر روز بیشتر و بیشتر می شود. بیکاری، عدم  امنیت شغلی، عدم پرداخت دستمزد کارگران و دیگر مطالبات آنها، سرکوب صدای حق خواهی،اخراج و زندانی کردن کارگران و دیگر انسانهای شریف و آزاد اندیش،  تحمیل حجاب و پوشش های اجباری بر زنان، وجود گور خواب، کارتون خواب ، وجود کودکان کار، نبود آزادی بیان و اندیشه،سرکوب تشکل های مستقل و هزاران مصیبت که روزانه با آنها درگیر هستیم، بیشتر از گذشته سایه شوم خود را بر اکثریت افراد جامعه تحمیل کرده است.

در این میان ویروس کرونا هم به جان مردم افتاده و جان  کارگران و فرودستان جامعه در معرض خطر جدی این ویروس قرار دارد.

اما از طرف دیگر وجود این ویروس برای دلال  و تجار، پر است از سود و منفعت و از طرفی هم خیال مسئولین راحت شده که فعلا شاهد خشم و اعتراض شورش گرسنگان در خیابان ها نیستند، اما این خشم دیر یا زود دوباره فوران خواهد کرد!

کارگران،دوستان هم رزم؛

زندگی پر از رنج و محنت،زندگی پر از تبعیض و نابرابری ها، زندگی بدور از آزادی، زندگی بدور از عدالت و برابری، زندگی همراه با فقر و تنگدستی و... شایسته هیچ انسانی نیست.

اما در دنیای وارونه  یک درصدی ها، فقر و فلاکت و نابرابری ها، به ما تحمیل شده است.

قطعا همه می دانیم که برای رهایی در ابتدا باید متحد و متشکل شد،این آغازی است که ادامه مسیر را برای ما آسان می کند و می توانیم تصمیم بگیریم که چگونه بر سر نوشت خود حاکم شویم.

 دوستان کارگر؛

رسیدن به دنیای شاد و آزاد و برابر، دنیای آرزو ها، دنیای بدور از فقر و فلاکت و استثمار،خواب و خیال نیست، این حکم با حضور نیروی طبقه ما یعنی طبقه کارگر امکان پذیر است.

برای رسیدن به دنیای آرزو هایمان، برای رهایی از رنج و تحقیر و نداری در کنار هم قرار گیریم، چرا که ما درد مشترکیم!

اول ماه مه روز جهانی کارگر بر شما کارگران عزیز پیروز باد.

 علی نجاتی بازنشسته سندیکای نیشکر هفت تپه

اردیبهشت ۱۳۹۹

*یادداشت ندا ناجی از بازداشت‌شدگان روزکارگر در سال ۹۸

پارسال این ساعت دیگر به وزرا برده بودندمان. فکر میکردیم تا دو سه روز آینده و با تعیین قرار آزاد خواهیم شد. فکر می ‌کردیم اتفاق عجیبی نیفتاده و دست از سرمان بر خواهند داشت. همه­‌مان به تجمع روز کارگر رفته بودیم. تجمعی که حتی نرسیدیم شعار بدهیم. همه­‌چیز آنقدر سریع اتفاق افتاد که از همان چند دقیقه فقط تصویر پلاکاردهایی با مشت گره کرده را به خاطر دارم و بعد کشیده شدن آدم­‌ها روی زمین و مشت و لگدی که به سمت­‌مان می­‌آمد و خودم را تصور می ‌کنم با نگاهی پرسش ‌گر به مامور ضرب و شتم که با همین چند دقیقه جمع شدن ما عصبانی شدید.

هرکسی برای آنجا بودن دلایلی داشت و پیش ‌بینی هایی از برخورد با تجمع و من هم. حضور من در تجمع منفک از شرایط عینی ‌ای که در آن میزیستم  نبود و به گونه ای بود که نمیتوانستم نسبت به آن بی تفاوت باشم. مدتی طولانی بود که به کار بی ثبات و فاقد امنیت می پرداختم و شرایط اقتصادی برآمده از نادیده گرفتن وضع عموم مردم بر زندگی من و دیگرانی که به من نزدیک بودند تاثیر داشت. یک می روزی بود که می ‌شد تمام آن چه از نظرم مهم پنداشته می شود را در فورمی از اعتراض که حق خود و دیگرانی چون خودم می دانستم پیوند بدهیم. فرصتی بود تا بتوانیم کارگران بخش بازتولید که به واسطه ‌ی ماهیت شغلشان امکان رودررو شدن با هم را ندارند یادآوری کنیم و مانع از بیرون گذاشته شدنشان از دایره ی استثمار شوندگان باشیم. در روز کارگر سال گذشته همچنین صدای زنانی که کار تمام وقتشان نامرئی است نیز بود. زنان خانه ‌داری که بدون ساعت کاری مشخص کار می ‌کنند اما در هیچ گونه از مناسبات حتی دیده نیز نمی­‌شوند و زنانی که در گره ‌گاه جنسیت و فقر نوع دیگری از فرودستی را تجربه می ‌کنند.

علی ‌رغم این ادعا که با زنان بازداشت شده با عطوفت و متفاوت از مردان رفتار میشود نیز در بازداشت زن بودن تبدیل میشود به اهرم فشار برای بازجویی. از ما زنان انتظار نداشتند اعتراض کنیم و خواسته ‌ی خود را در قالب اعتراض به خیابان بیاوریم. میگفتند تو که الان اینجایی همسر و مادرت در گرما و بیرون ایستاده‌اند تا عذاب وجدان را بر تو بار کنند. بی دلیل نبود که از بیش از چهل بازداشت شده ‌ی روز کارگر تنها سه زن را برای مدتی طولانی در زندان نگاه داشتند. از زنان می‌خواهند که به ساحت خانه محدود بمانیم و اگر کار می ‌کنیم تنها در خدمت همان بازتولیدی باشیم که این روزها بیش از هر زمان دیگر اهمیتش را درمی یابیم.

روز کارگر نه از سال ۹۸ آغاز شد و نه پایان خواهد یافت. قدمتی به درازای سرکوب حق ‌خواهی کارگران دارد و این برخوردها طی تاریخ بخش جدایی‌ناپذیر آن بوده ‌اند. بی ‌آنکه از روز کارگر سال گذشته تا این نقطه که اکنون ایستاده ‌ایم تغییری در سیر نزولی وضعیت کارگران تولیدی و بازتولیدی بوجود آمده باشد و بی ‌آنکه با وجود موقعیتی که حالا و به واسطه ‌ی ویروس کرونا داریم به اهمیت مشاغلی که از آن تحت عنوان «زندگی ‌ساز» یاد می ‌کنند توجه شود به استقبال روز کارگر می ‌رویم اما چیزی که باید به آن توجه کرد این است که اگر به مبارزات کارگری در طولانی مدت نگاه کنیم اندک تغییری نیز که در وضعیت کار و کارگران بوجود آمده نتیجه ‌ی چنین تلاش هایی است.

ندا ناجی

۱۱ اردیبهشت ۹۹

*به یاد کارگران جان باخته شاهرخ زمانی و محمد جراحی

روز 12 اردیبهشت 1399  ، برابر با یک می  2020 روز جهانی کارگران ،یاد و خاطره دو تن  از اعضای جان باخته *شورای نمایندگان  کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری ایران * در سالهای اخیر را گرامی می داریم *

*  شاهرخ زمانی کارگر نقاش و محمد جراحی کارگر پروژه ای و  فنی * بود .

رفیق شاهرخ زمانی پس از سپری کردن چندین سال در زندانهای تبریز  و تهران  و کرج  ،بلاخره در زندان (رجایی ) کرج به طرز بسیار مشکوکی جان باخت . چنانکه   درخواست  خانواده  شاهرخ  ،  برای کالبد شکافی  جنازه  فرزندشان  ، مسولین زندان از آن خود داری کردند.

همچنین  رفیق محمد جراحی  ، نیز  یک سال پس از سپری کردن 6 سال زندان در  شهر تبریز با بیماری سرطان خون جان باخت . 

رفیق جراحی در زندان مبتلا به سرطان شد . در زندان تمام هزینه دارو و درمان بر عهده خانواده اش بود . چنانکه برای اعزام به بیمارستان با قل و زنجیر به دست و پایش همراه بود .  در طی سپری کردن سال های زندان و پس از زندان  با این بیماری درگیر بود .

یاد و خاطره دو عضو کمیته پیگیری را گرامی می داریم .

یادشان گرامی و راه شان پر رهرو باد

کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری ایران      11 اردیبهشت 1399

خجسته باد 12اردیبهشت روز معلم(سالروز به قتل رسیدن دکترخانعلی مقابل مجلس درسال1340)

*بیانیه ی شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران  به مناسبت 12 اردیبهشت

روز ملی معلم و شهادت دکتر ابوالحسن خانعلی

مردم شریف ایران

معلمان گرچه درکلاس درس روبروی دانش آموزان نشسته اند ، اما در همه حال در کنار آنان هستند، سرما و گرما را در کنار آنان حس می کنند، دیوارکلاس برسرشان خراب می شود، خود را سپر بلای فرزندان این سرزمین می کنند، آتش بی تدبیری حاکمان پیکرشان را در کلاس درس بریان می کند ، خود را به سیل می سپارند ، در دورترین روستاها در برف و یخبندان خود را به کلاس درس می رسانند، فقط به عشق انسانیت و تربیت کودکان این سرزمین و رسیدن به جامعه ای آزاد  و آباد و پرورش شهروندانی آزاد اندیش ، قانونمدار و انسان دوست.

راستی و درستی، نظم و انضباط ، اخلاق نیک و گفتار نیک، وجدان بیدار وظیفه شناسی و امانت داری از اصول بنیادین آنان است.

اما افسوس در این راه ، هرچه بیشتر تلاش می کنند، حقوق طبیعی آنان _ توسط حاکمانی که باید مجری عدالت باشند، گویی به عمد_ بیشتر پایمال می شود.

با زبان انسانیت ، مسالمت جویانه و با منطقِ فرهنگ و تمدنِ انسانی فریاد عدالتخواهی سر می دهند ، انحطاط و انحراف اخلاق و دانش ، در تعلیم و تربیت  را گوشزد می کنند، اما با کمال تاسف اهانت می شنوند، زندان و شکنجه می شوند، تحقیر می شوند، از کار اخراج و محکوم به شلاق می شوند.

اما هموطن ارجمند ،  دانش آموز گرامی،  همکارشریف :

ما را سریست با تو ، که گر خلق روزگار           دشمن شوند و سر برود هم برآن سریم.

اعضای شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران، بر پیمان خویش تا اجرای عدالت ایستاده اند،  تا همه ی ارزشهای انسانیِ از دست رفته را به جامعه بازگردانند.

از این رو یکبار دیگر برخواسته های خویش پای می فشارند، و در این راه تا پای جان ایستاده اند :

_ آموزش رایگان و با کیفیت در مدارس و دانشگاهها

_ مطالبات شاغلین و بازنشستگان شریف

 _ تاکید بر همبستگی معلمان و دانش آموزان، تا  رسیدن به خواسته های قانونی و طبیعی خود.

_ تبرئه و آزادی معلمان  زندانی / محمود بهشتی، محمد حبیبی ، اسماعیل عبدی و سایر معلمان زندانی زیر حکم

_ کنار گذاشتن آموزش و پرورش تجاری

_ آموزش به زبان مادری

_ بازگشت به کارمعلمان فعال صنفی اخراج شده از جمله #محمدحبیبی

یازدهم اردیبهشت 99

 شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

*بیانیه‌ی انجمن صنفی معلمان کردستان (سقز و زیویه) در رابطه با  ۱۲ اردیبهشت‌ماه، روز معلم

روز معلم یادآور شکوه و عظمت انسان‌هایی دلداده است که در طول تاریخ، در عرصه‌ی تعلیم و تربیت، زیباترین جلوه‌های عشق ، ایثار، بینش و بصیرت را به نمایش گذاشته؛ ندای فطرت پاک را به گوش همگان رساندە؛ تیرگی جهل و نادانی را از دلها زدودە و زلال علم و دانش و معرفت و دانایی را جایگزین آن می‌کنند.

بی‌شک هیچ شخصیتی به اندازه‌ی معلم، نقش مؤثری در سازندگی فردای روشن آینده‌سازان میهن عزیزمان ندارد‌؛ زیرا معلمان‌، معماران اندیشه‌، منش و شخصیت نسل آینده‌ی هر کشور هستند. بدون تردید‌، تنها همت بلند و کریمانه و مجاهدت‌های عاشقانه و انسان‌ساز معلمان شریف و بزرگوار است که جام شیفتگانِ ادب را لبریز از مهر و ایمان می‌سازد؛ به شکوفایی استعداد بیکرانشان کمک کرده و راه و رسم درست‌زندگی‌کردن را به آنان یاد می‌دهد‌.

فرهنگیان سراسر کشور، بر اساس تعهد و مسئولیت معلمی و از سر دلسوزی نسبت به فرزندان این آب و خاک و همچنین با اتکا به اصل ۲٦ قانون اساسی، برای بهبود وضعیت آموزشی کشور، رفع تبعیض در پرداخت حقوق و مزایا و تشویق دولت‌ها به رفع قانونمند این تبعیض‌ها، با اقداماتی کاملاً صنفی به نقد عملکرد مسئولان می‌پردازند.

فرهنگیان کشور و نمایندگان آنها سال‌هاست که بر اساس حقوقی که در قانون اساسی به رسمیت شناخته‌شده؛ با برگزاری جلسات متعدد و صدور بیانیه‌های بسیار، در جهت احقاق منزلت و معیشتِ فراموش‌شده‌ی خود، صدایشان را به گوش مسئولان رسانده‌اند.

لیکن دولتیان و مجلس‌نشینان در تمام این سال‌ها نه تنها وقعی بر خواسته‌های قانونی معلمان ننهاده‌اند؛ بلکه با بی‌مبالاتی نسبت به مسئولیت قانونیشان، راه زندان و تبعید را برای معلمان عدالت‌خواه این سرزمین برگزیده و معلمانی چون بهشتی، عبدی، بداقی، اسدی، حبیبی و ده‌ها معلم دیگر را با احکام سنگین زندان و تبعید و اخراج روبرو ساخته‌اند.

در شرایطی که نه‌تنها مطالبات انباشته‌شده‌ی فرهنگیانِ کشور برآورده نشده؛ بلکه احکام سنگین امنیتی برای معلمان دلسوز و عدالت‌خواه صادر شده‌است.

در شرایط به‌وجود‌آمده‌ی حاصل از شیوع ویروس کرونا و قرنطینه‌ی خانگی، دولتمردان از روی بی‌تدبیری، آسایش و آرامش خانواده‌ها را بیش از پیش برهم زده و با اجرای برنامه‌های کارشناسی‌نشده‌ای چون شبکه‌ی شاد ، نه‌تنها در اجرای فرایند آموزش به صورت مجازی، درست عمل نکرده‌اند؛ بلکه اصل آموزش رایگان و عدالت آموزشی را هم زیر سؤال برده‌ و بیش از پیش، فشار مضاعف اقتصادی و روانی را بر معلمان و دانش‌آموزان و خانوادەی آن‌ها وارد کرده‌اند.

باید گفت در چنین شرایطی سخن‌گفتن از گرامیداشت مقام معلم از سوی مسئولان و ترتیب‌دادن برنامه‌های  رنگارنگ برای تجلیل از جایگاه معلم، نشان از فقدان درک درست مسئولان از مشکلات واقعی جامعه‌ی فرهنگیان دارد و این طرز عمل چیزی جز تحقیر آنان در قالب اجرای نمایشی خنده‌دار نبودە و نخواهدبود.

در این راستا انجمن صنفی معلمان کردستان (سقز و زیویه) اعلام می‌دارد که تا محقق شدن تمامی خواسته‌های زیر _که مبتنی بر قانون و به حق است_ از پای نخواهد نشست و برای بدست آوردن آن پافشاری می‌کند:

1⃣ لغو احکام سنگین همه‌ی‌ معلمان زندانی در سراسر کشور

2⃣ لغو احکام اخراج معلمان دلسوزی چون آقایان بداقی و حبیبی

3⃣ اجرای بدون نقص و کامل اصول ۳۰ و ۱۵ قانون اساسی

4⃣ توجه واقعی و ویژه به معیشت فرهنگیان بازنشسته، ترمیم و هم‌ترازی حقوق آنان با سایر کارمندان

5⃣ توجه به معیشت تمامی فرهنگیان اعم از رسمی، حق التدریس، خرید خدمات و بازگشت کامل بند رتبه‌بندی به احکام همکاران آموزشی

در پایان انجمن صنفی معلمان کردستان (سقز و زیویه) ضمن گرامیداشت یاد و خاطره‌ی دکتر ابوالحسن خانعلی، ۱۲ اردیبهشت و روز کارگر، این قشر زحمتکش و رنج‌دیده، خواستار ایجاد معیشت و منزلت در خور برای ایشان بوده و ندای به حق آنان را برای رسیدن به خواسته های قانونیشان به رسمیت شناخته و از آنان دفاع می‌نماید.

  انجمن صنفی معلمان کردستان (سقز و زیویه)

          ۱۲ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۹

*بیانیه کنشگران صنفی آموزش فارس به مناسبت ۱۲ اردیبهشت روز معلم

۵۹ سال پیش در چنین روزی ، تجمع معلمان با شلیک گلوله به قلب دکتر خانعلی به خون کشیده شد و معلمان آگاه و حق طلب این حادثه ی تلخ را فراموش نکردند و هر ساله به یاد فریاد حق طلبی معلمان و شهید خانعلی ، ۱۲ اردیبهشت را گرامی می دارند .

با وجود گذشت دهها سال از حادثه ی خونین ۱۲ اردیبهشت و فریادهای حق طلبانه ی جامعه ی فرهنگیان ،  بخش اعظم مشکلات فرهنگیان حل نگردیده است و در همچنان بر همان پاشنه ی سابق می چرخد .

بدون شک ریشه ی بخشی از  این مشکلات و بی مهری ها به مسئله ی آموزش ، در نگاه اقتصادی به آموزش و پرورش خلاصه می شود . استیلای فرهنگ و تفکر خصوصی سازی ، بختکی است که سالهاست بر روی سینه ی آموزش و پرورش سنگینی می کند و زمینه ساز مشکلات فراوانی گردیده است . آموزش رایگان برای همگان که یکی اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است با سیاست خصوصی سازی به محاق فراموشی سپرده شده است و ادامه ی این سیاست و نگاه اقتصادی به  امر آموزش به تبعیض های طبقاتی و محرومیت کثیری از طبقه ی فرودست از آموزش انجامیده و زنگ خطر را برای آینده ی ایران به صدا در آورده است .

مشکل معیشت که همیشه جامعه فرهنگیان با آن دست به گریبان بوده اند با شرایط اقتصادی امروز حادتر شده  و فاصله ی حقوق فرهنگیان تا خط فقر زیادتر شده است .

اگر چه بالاخره پس از سالها تلاش و مبارزه صنفی معلمان ، وزرات آموزش و پرورش ، ظاهرا به پای میز مذاکره آمد و در فروردین ماه ۹۹ طی چند جلسه که وزیر آموزش و پرورش و دکتر نوبخت با عده ای از تشکل های سیاسی فرهنگیان داشتند وعده ی حل مشکلات معیشتی را دادند ولی در غیاب تمامی نمایندگان معلمان  و بالاخص نماینده کانون صنفی معلمان تهران و جلوگیری از حضور نماینده ی سازمان معلمان ایران در جلسه دوم ، این جلسه خالی از محتوا گردید و وزیر آموزش و پرورش و دکتر نوبخت  اگر چه سالهاست ثابت کرده اند که هیچ توجهی به مشکلات معیشتی فرهنگیان ندارند ولی با این عمل بسیار نابخردانه نه تنها ثابت نمودند که هدف آنان حل مشکل معیشتی نیست بلکه اصولا اهل تعامل و گفتگو نیز نیستند و حتی برای گفتگو دست به گزینش افراد می زنند و در مجموع هدفی جز تحریف و سانسور واقعیت  نداشته و ندارند و با تبلیغات و در بوق و کرنا کردن افزایش حقوق فرهنگیان سعی می کنند اذهان جامعه را فریب دهند .

در پی شیوع ویروس کرونا در جامعه و تعطیلی مدارس ، بی تدبیری وزیر آموزش و پرورش دولت تدبیر و امید آشکارتر شد و وزیر آموزش و پرورش از یک طرف بدون توجه به زیر ساخت های اینترنت موجود در کشور و عدم دسترسی تمامی دانش آموزان به اینترنت در سراسر کشور و همچنین فقدان تمکن مالی جهت خرید گوشی های با قابلیت اتصال به اینترنت برای برخی خانواده ها و از طرف دیگر با اجبار معلمان به تدریس مجازی از طریق گوشی های شخصی و نصب اپلیکیشن های مورد تایید به صورت اجباری بر روی آن ، موجی از نارضایتی و مشکلات را به راه انداخت .

متاسفانه در این جامعه ی بحران زده ، عدم موافقت با مرخصی محمد حبیبی و حکم اخراج وی از آموزش و پرورش و دستگیری مجدد اسماعیل عبدی علی رغم استحقاق قانونی وی برای آزادی از زندان ، بی تدبیری وزیر آموزش و پرورش را دو چندان نمود .

نادیده گرفته شدن مشکلات بازنشستگان توسط مسئولان ، بیانگر نگاه اقتصادی به آموزش و پرورش و کسانی است که سالها برای اعتلای آموزش و پرورش تلاش نمودند .

کنشگران صنفی آموزش فارس ضمن تبریک روز معلم به تمامی معلمان رنج کشیده و علی رغم ناامیدی از حل مشکلات توسط مسئولان آموزش و پرورش و محکوم کردن شدید مواردی که در بیانیه ذکر گردید ؛ از معلمان حق طلب درخواست می نماید تا تحقق کامل مطالبات قانونی خود سکوت نکنند و برای رفع بختک خصوصی سازی ، حل مشکل معیشت ، عدم نگاه امنیتی به فعالان صنفی عرصه ی آموزش و آزادی بدون قید و شرط معلمان  زندانی تلاش کنند و به نیروی عظیم خود باور داشته باشند و تغییر در این فضای فاجعه بار را با دست توانا و متحد خویش تجربه و مشاهده کنند .

۹۹/۲/۱۲

*بیانیه کانون صنفی مستقل فرهنگیان آذربایجان شرقی به مناسبت روز معلم

روز معلم امسال در حالی فرا میرسد که مشکلات فرهنگیان ایران در روزگار سخت کرونایی دچار تلاطم های زیادی است.در حالیکه به علت شیوع ویروس کرنا مدارس تعطیل شده است و آموزش بصورت مجازی ادامه دارد و خود معلمان از همان ابتدای تعطیلی مدارس و بصورت خودجوش در فضای مجازی به آموزش دانش آموزان خود مشغول بودند آموزش و پرورش بسیار دیر به فکر نرم افزاری بنام "شاد"افتاد تا معلمان و دانش آموزان با عضویت در آن آموزش را ادامه دهند.نرم افراری که مشکلات عدیده ای داشته و خود این نرم افزار به یکی دیگر از مشکلات بی پایان فرهنگیان تبدیل  شده است.

فارغ از مشکلات معیشتی که همیشه دامن گیر معلمان بوده و هست،مسایل و مشکلات دیگری از جمله عدم اجرای اصول ۳۰ و ۱۵ قانون اساسی توسط آموزش و پرورش، فراموشی بازنشستگان ،مشکلات بی پایان دانشجو معلمان،سرباز معلمان،دانش آموزان روستایی و عشایری،عدم دسترسی کلیه دانش آموزان به اینترنت  وادامه آموزش بصورت مجازی،اجبار معلمان به نصب اپلیکشن شاد همزمان با رفتارهای مستبدانه و دیکتاتورگونه  اخراج محمد حبیبی معلم زندانی و سکوت تامل برانگیز وزیر آموزش و پرورش و از همه مهمتر گفتارها و رفتارهای ناصحیح مدیران ارشد آموزش و پرورش و پاشیدن نمک به زخمهای کهنه این دستگاه عریض و طویل،همه و همه دست به دست هم داده است تا دستگاه عظیم آموزش وپرورش را زمینگیر کند.

کارنامه دولت باصطلاح تدبیر وامید در  زمینه آموزش و پرورش درطی سالهایی که در سر کار بوده است نشان می دهد علاوه بر اینکه اراده ای در زمینه رفع مسایل و مشکلات ریز و درشت آموزش و پرورش نداشته   بلکه در بیشتر موارد به مشکلات آن اضافه کرده  است . روند آموزش و پرورش در ایران به گونه ای است که دولتها با انباشتن مشکلات آموزش وپرورش بدون برداشتن قدمی کوچک در راه رفع آنها،با خریدن زمان این مشکلات را به دولت بعدی تحویل میدهد و معلمان نیز با قرار گرفتن در وضعیت جدید همواره به دنبال احقاق حقوق خود از راههای مسالمت آمیز بوده اند و در این راه  تاوان بسیاری نیز پرداخته اند.

پرونده سازی، بازداشت و حبس و اخراج نمونه هزینه هایی است که  فعالان صنفی متحمل می شوند .

کانون صنفی فرهنگیان آذربایجان شرقی ضمن پاسداشت روز معلم و تبریک آن به یکایک همکاران خود در سراسر ایران از دولت تدبیر و امید انتظار دارد تا دست از رفتارهای عوام فریبانه در خصوص مشکلات فرهنگیان  بردارد و در راستای رفع این مشکلات بکوشد.این کانون همچنین ضمن محکوم ساختن حکم اخراج محمد حبیبی معلم زندانی خواستار پاسخگویی شخص وزیر بوده و انتظار دارد ضمن آزادی این معلم شجاع از زندان،حکم اخراج وی کن لم یکن تلقی شده و به مدرسه بازگردد زیرا کانون معتقد است که جای معلم کلاس درس است نه زندان.

اردیبهشت ۱۳۹۹

کانون صنفی مستقل فرهنگیان آذربایجان شرقی

*بیانیه کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز به مناسبت هفته معلم_اردیبهشت ۹۹

 همکاران گرامی شاغل و بازنشسته!

بار دیگر روز و هفته ملی معلم در پیش است و ما معلمان شاغل و بازنشسته در یک چشم انداز تاریخی، همچنان برای ابتدایی‌ترین مطالبات و خواسته‌های صنفی مان مجبوریم لحظه ای از کوشش و فعالیت برای رسیدن به خواسته های قانونی و مطلوب خود غفلت ننماییم.

از سوی دیگر متاسفانه هر روز شاهد گسترش سیاست های ضد آموزشی مانند پولی‌سازی و کیفیت‌زدایی از آموزش هستیم. گویی در تمام حکومت ها و دولت ها وضع معلمان یکسان است و قرار نیست آموزش و پرورش اولویت دولت‌ها باشد.

آنچه عیان است ،امروزه هم  با اشکال متفاوت از حبس و زندان و اخراج و تبعید کوشیده اند صدای عدالتخواهی معلمان را خاموش نمایند.

از این رو معلمان آگاه و فداکار این سرزمین  چون محمود بهشتی لنگرودی ، اسماعیل عبدی ، محمد حبیبی را با اتهامات امنیتی حبس نموده‌اند.

اما بر خلاف ادعاهای مسئولان بی مسئولیت و نیروهایی با دیدگاههای کاملا امنیتی،  با نگاه دقیق‌تر و عمیق تر به دیدگاه نظری و عملی معلمان معترض محبوس در گذشته و حال ، خواهیم یافت که اعتراضات این معلمان جز برای:

1-بهینه‌سازی آموزش در مدارس

2-توقف خصوصی سازی آموزش

3-حق تشکل یابی مستقل و رفع موانع ناشی از اعمال سلیقه ای و فراقانونی در مسیر فعالیت های قانونی تشکل های صنفی فرهنگیان

4-ایجاد بیمه کارآمد برای فرهنگیان

5-اجرای دقیق مصوبه ی نظام پرداخت هماهنگ حقوق و دستمزد

6-توجه به وضعیت معیشی فرهنگیان بازنشسته و تکریم آنها

7-دفاع از حقوق معلمان بخش خصوصی، آزاد و خریدخدمت

وحرکت بر مدار مطالبات صنفی و آموزشی نبوده و نیست.

 روز معلم را به معلمان دربند و تمام فرهنگیان تبریک می گوییم و یاد و خاطره ابوالحسن_خانعلی و تمام پیشگامان عرصه تعلیم و تربیت را گرامی می داریم.

  معلمان نهایت تلاش خود را به کار می برند تا به مدنی‌ترین شکل  و منطقی‌ترین زبان و بیان ممکن ، خواسته‌های قانونی خود را به سمع و نظر مسئولان از دولت تا مجلس و نهادهای حاکمیتی برسانند.

و ضمن "محکوم کردن حکم اخراج محمد حبیبی از شغل شریف معلمی"  تا رسیدن به :

"آموزش رایگان ، مطالبات بازنشستگان و شاغلین "

و "آزادی معلمان زندانی" از پای نخواهند نشست.

کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز

۱۰ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹

akhbarkargari2468@gmail.com