اخبار و گزارشات کارگری ٢٩ فروردین ماه ١٣٩٩

اخبار کارگرى
April 17, 2020

اخبار و گزارشات کارگری ٢٩ فروردین ماه ١٣٩٩

بازی با جان کارگران وخانواده هایشان را خاتمه دهید

ارزش جان آنها بیشتر از سود اندوزی کارفرمایان است

- اعتراض کارگران شهرداری تهران نسبت به پایمالی حقوقشان توسط شرکت های پیمانکاری باحضوردر شورای شهر

- فقر، مانع برخورداری بسیاری دانش‌آموزان از آموزش مجازی

 - مجموعه ای درباره چگونگی مقابله با بیماری کووید 19 در چند کشور:

1- مشارکت کوبا در مبارزه با کرونا

2- رازموفقیت ویتنام در مقابله با کووید19

3- چرا ویتنام یکی از موفق‌ترین کشورها در کنترل ویروس کرونا بود؟

4- مدیریت بحران کروُنا در نخستین کشورهای آسیاییِ درگیر با این ویروس

5- کدام کشورها در مقابله با کرونا تا اینجا موفق بوده‌اند و چرا؟

- جان باختن یک کارگرجوان در بلوار ابوذر تهران براثر ریزش دیوار بتنی

*اعتراض کارگران شهرداری تهران نسبت به پایمالی حقوقشان توسط شرکت های پیمانکاری باحضوردر شورای شهر

جمعی از کارگران شهرداری تهران با حضور درشورای شهر اعتراضشان را نسبت به پایمالی حقوقشان توسط شرکت های پیمانکاری ازجمله عدم پرداخت حقوق وعیدی بنمایش گذاشتند.

روزجمعه 29 فروردین،یکی از اعضای شورای شهر پایتخت به خبرنگاران گفت: در روزهای اخیر تعدادی از کارگران پیمانکاران شهرداری تهران با مراجعه به شورای شهر انتقاداتی را مطرح کردند که نشان می‌دهد که حتی حداقل‌های قانون کار توسط پیمانکاران رعایت نمی‌شود.

وی افزود: این کارگران که رابطه قراردادی با پیمانکاران شهرداری تهران دارند، عنوان کرده‌اند که عیدی آخرسال و بخشی از حقوق خود را دریافت نکرده‌اند و این در حالی است که برخی کارگران دیگر نیز بیان کردند که در زمان انعقاد قرارداد جدید، سوابق آنها در نظر گرفته نشده است.

*فقر، مانع برخورداری بسیاری دانش‌آموزان از آموزش مجازی

گرچه در برخی مناطق شهری، معلمان و دانش‌آموزان از امکانات آموزش مجازی برخوردارند، اما در برخی مدارس مناطق 3 و 4 شیراز، مناطق روستایی، عشایری و روستاهای پیرامونی، تعداد قابل‌توجهی از دانش‌آموزان به دلیل محرومیت از امکانات آموزش مجازی از این روش آموزش محروم مانده اند.

شیوع ویروس کرونا با تعطیلی مدارس و دانشگاه‌های کشور همراه شد، اما آموزش دانش‌آموزان در این ایام تعطیل نشد  و بار اصلی این آموزش مجازی نیز بر دوش معلمان است، معلمانی که ساعات زیادی از روز را به آموزش از طریق تهیه فیلم، عکس و ارسال فایل صوتی آموزشی، بررسی تکالیف و گرفتن امتحان از طریق فضای مجازی، تماس با خانواده‌ها و پیگیری آموزش دانش‌آموزان صرف می‌کنند.

به عنوان مثال معلم دبستان دخترانه یکی از روستاهای شهرستان استهبان در گفت‌وگو با خبرنگار رسانه ای،با اشاره به اینکه در شرایط کنونی معلمان از طریق فضای مجازی برای دانش‌آموزان فیلم، عکس و فایل‌های صوتی آموزشی را برای دانش‌آموزان ارسال می‌کنند، می‌گوید: از سوی دیگر در گروه‌های دانش‌آموزی تکالیف دانش‌آموزان را بررسی می‌کنیم و بازخوردها را با ضبط صدا و فرستادن پیام به آن‌ها اطلاع می‌دهیم.

این معلم می‌گوید: پدر ومادر یکی از دانش‌آموزانم  سالخورده هستند و او از دسترسی به گوشی همراه هوشمند محروم است ودر این مدت هیچ اطلاعی از او ندارم و هرچقدر هم با خانواده‌اش تماس گرفته‌ام نتوانسته‌ام ارتباطی با او برقرار کنم.

 دانش‌آموزان محروم از آموزش مجازی، دچار استرس شدند

این معلم در ادامه با اشاره به اینکه خانواده چند دانش‌آموز دیگرش نیز از داشتن گوشی هوشمند محرومند و آنها از طریق گوشی‌های همراه عمو و خاله خود در گروه دانش‌آموزان حضور دارند، می‌افزاید: متاسفانه آنها نیز نمی‌توانند هر روز به آموزش‌ها و تکالیف ارائه‌شده دسترسی داشته باشند و از همین رو دچار استرس و افسردگی شده‌اند.

 این معلم در ادامه با اشاره به اینکه اغلب دانش‌آموزان پایه دبستان نیز از گوشی همراه مادران خود استفاده می‌کنند، می‌افزاید: این موضوع نیز خود می‌تواند باعث ایجاد یک مشکل دیگر شود؛ چراکه برخی از مادران اعلام کرده‌اند که دانش‌آموزان با دسترسی به گوشی همراه والدین، ممکن است به حریم خصوصی و محتوای نامناسب برای سن خود نیز دسترسی پیدا کنند.

امکانات برای  آموزش مجازی کافی نیست

وی با اشاره به اعلام برخی والدین مبنی بر عدم تمایل دانش‌آموزان به دیدن فیلم‌های آموزشی معلمان می‌افزاید: وقتی از والدین دانش‌آموز دلیل این بی‌میلی را می‌پرسم، می‌گویند که بچه‌هایشان به خاطر شرایط خانوادگی، در خانه آرامش ندارند و نمی‌توانند بر مطالب درسی تمرکز کنند.

با این حال این معلم معتقد است در شرایط کنونی از دست معلمان کاری جز تدریس مجازی برنمی‌آید، «تنها راه‌  همین تدریس مجازی است، اما از مسئولان آموزش و پرورش می‌خواهم که شرایط و امکانات را برای معلمان و دانش‌آموزان به گونه‌ای فراهم کنند که همه بتوانند از تدریس مجازی بهره‌مند شوند.»

دانش‌آموزان و معلمان از پس هزینه‌های اضافی برنمی‌آیند

این معلم  با بیان اینکه بر اساس تماس‌هایی که با خانواده دانش‌آموزانش داشته است، متوجه شده که تعداد قابل‌توجهی از خانواده‌ها از لحاظ مالی قادر به تامین هزینه‌های اینترنت نیستند، می‌گوید: برخی از دانش‌آموزانم به خاطر نداشتن گوشی هوشمند و امکانات فضای مجازی غصه می‌خورند و دچار استرس و افسردگی شده‌اند.

وی با اشاره به اینکه آموزش مجازی برای معلمان نیز بسیار هزینه‌بر بوده است، می‌گوید: مبالغ قبض موبایل و اینترنت معلمان افزایش قابل‌توجهی داشته است و به عنوان مثال هزینه مکالمه و اینترنت همراه من مبلغی بالغ بر 290 هزار تومان بوده است؛

فقر سبب محروم‌ماندن دانش‌آموزان روستایی از آموزش مجازی شد

از سوی دیگر یکی از معلمان شاغل در مدرسه‌ای در ناحیه سه شیراز نیز با اشاره به اینکه برخی از اولیای دانش‌آموزان آموزش‌های مجازی را جدی نمی‌گیرند، می‌گوید: در روستاهای پیرامونی شیراز به دلیل ناآشنایی یا عدم برخورداری خانواده‌ها از گوشی‌های هوشمند و فضای مجازی، دانش‌آموزان نمی‌توانند از این آموزش‌ها بهره‌مند شوند.

 به گفته این معلم بسیاری از خانواده‌ها نیز اعلام کرده‌اند که توانایی پرداخت هزینه بسته‌های اینترنت را ندارند و همین موضوع نیز سبب محروم‌ماندن بخش دیگری از دانش‌آموزان از آموزش‌های مجازی شده است.

*مجموعه ای درباره چگونگی مقابله با بیماری کووید 19 در چند کشور:

1- مشارکت کوبا در مبارزه با کرونا

کوبا یعنی مقاومت. مقاومت در برابر جریان افسارگسیخته‌ی حاکمیت سرمایه. علی‌رغم تحریم‌هایی که در راستای انزوای کوبا و نظام فعلی آن اعمال می‌شود، این کشور در عمومی‌کردن بهداشت و درمان نمونه‌ای تحسین‌برانگیز است. در حالی‎که بحران کرونا تمام دنیا را فراگرفته است، کوبا با وجود تمام محدودیت‌ها، در جایگاهی از توانمندی در حیطه‌ی بهداشت و درمان قرار دارد که نه‌تنها پزشکانش، بلکه فرآورده‌های دارویی خود را نیز به کشورهای درگیر از جمله چین و ایتالیا ارسال کرده است. این البته اولین مورد از فعالیت‌های پزشکی-درمانی کوبا در خارج از مرزهای این کشور نیست.

اواخر سال 2019 (دی‌ماه 1398) ویروس کووید 19 (بیماری کرونا) در شهر ووهان چین شناسایی شد و طی یک ماه، کل ایالت هوبای و سپس تمام دنیا را درنوردید. چین شروع به مبارزه با گسترش بیماری و درمان بیماران کرد. در بین 30 دارویی که کمیسیون ملی سلامت چین برای مبارزه با بیماری انتخاب کرد، داروی کوبایی اینترفرون alpha 2b نیز قرار داشت. شرکت changHeber (یک شرکت مشترک چینی -کوبایی) این دارو را از سال 2003 در چین تولید می‌کند.

داروی کوبایی اینترفرون alpha 2b در درمان بیماری‌های ویروسی با ویژگی‌های مشابه کووید 19 مؤثر بوده است. دکتر لوییس هررا مارتینز Luis Herrera Martinez (متخصص کوبایی بیوتکنولوژی) توضیح می‌دهد که: «استفاده از این دارو، از تشدید بیماری و بروز عوارض آن، که می‌تواند نهایتاً منجر به مرگ شود، جلوگیری می‌‌کند.»

کوبا اولین بار اینترفرون‌‌ها را در سال 1981 برای جلوگیری از گسترش مرگبار ویروس دنگ (نوعی بیماری ویروسی که توسط حشرات منتقل می‌شود) به‌کار برد. این تجربه، توسعه‌‌‌ی صنعت بیوتکنولوژی جزیره (کوبا) را،  که در حال حاضر در جهان پیشرو است، تسریع کرد.

اولین شرکت‌های بیوتکنولوژی جهان به نام‌های Genetech و AMGen به‌ترتیب در سال‌های 1976 در سانفرانسیسکو و 1980 در لس‌آنجلس تأسیس شدند. یک سال بعد، کوبا درصدد توسعه‌ی این صنعت برآمد. در حالی‎که اغلب کشورهای در حال توسعه، دسترسی اندکی به تکنولوژی‌های جدید (recombinant DNA, human gene therapy, biosafety)  داشتند، بیوتکنولوژی کوبا گسترش پیدا کرد و نقش استراتژیک پیش‌رونده‌ای را در بخش سلامت عمومی و توسعه‌ی اقتصاد ملی ایفا کرد. همه‌ی این‌ها در زمانی روی داد که تحریم‎‌های آمریکا به‌منظور جلوگیری از دسترسی کوبا به تکنولوژی، تجهیزات، مواد، منابع مالی و حتی تبادل دانش، اعمال می‌شد. تلاش برای عمومی‌کردن سلامت و به‌دنبال آن، حرکت سریع در راستای تبدیل تحقیقات و نوآوری به آزمون و عمل، ویژگی شاخص داستان اینترفرون کوبایی است.

اینترفرون‌ها، پروتئین‌های سیگنال‌دهنده‌ای هستند که سلول‌ها در پاسخ به عفونت‌ها تولید و ترشح می‌کنند و به تحریک دفاع ضد ویروس در سلول‌های مجاور منجر می‌شوند. این پروتئین‌ها را اولین بار در سال 1957 جین لیندن‌مان Jean Lindenmann و آلک ایزاکس Aleck Issacs در لندن کشف کردند. در 1960 یان گرسر Ion Gresser محقق آمریکایی در پاریس، دریافت که اینترفرون‌ها، سلول‌های لنفوسیت را برای حمله به سلول‌های تومورال در موش‌ها تحریک می‌کنند. در 1970 یک انکولوژیست آمریکایی به‌نام راندولف کلارک لی Randolph Clark Lee این تحقیقات را ادامه داد.

به‌دنبال بهبود روابط آمریکا و کوبا در دوران ریاست‌جمهوری کارتر، دکتر کلارک‌‎لی با فیدل کاسترو در کوبا ملاقات کرد و وی را از اهمیت دارویی اینترفرون‌ها آگاه کرد. مدت کوتاهی پس از آن، یک پزشک کوبایی و یک هماتولوژیست در آزمایشگاه دکتر لی مشغول به‌کار شدند و با دانش روز در این زمینه آشنا شدند. در مارس 1981 شش پزشک کوبایی، دوازده روز را در فنلاند با یک پزشک فنلاندی به نام کاری کنتل Kari Cantell گذراندند. دکتر کانتل در دهه‎ی 1970 اینترفرون‌ها را از سلول‌های انسانی جدا کرده و اکتشاف خود را، با ردّ حق ثبت اختراع، رایگان در دسترس همگان گذاشته بود. بدین ترتیب کوبایی‌ها تولید اینترفرون در حجم زیاد را یاد گرفتند.

طی ۴۵ روز از بازگشت این افراد به جزیره، کوبا اولین دسته‌ی اینترفرون خود را که کیفیت آن در آزمایشگاه دکتر کانتل در فنلاند تأیید شده بود، تولید کرد. این اتفاق کاملاً به‌موقع بود، زیرا چند هفته پس از آن، بیماری دنگ در کوبا شایع شد. این اولین بروز این گونه‌ی بیماری‎زا (که قادر به ایجاد تب‌های خون‌ریزی‌دهنده‌ی تهدیدکننده‌ی حیات است) در قاره‌ی آمریکا بود. این بیماری واگیر، سیصدوچهل هزار کوبایی را مبتلا کرد. ۱۸۰ نفر، شامل ۱۰۱ کودک جان باختند. کوبایی‎ها به CIA به‌عنوان عامل پخش ویروس در جزیره (کوبا) مشکوک بودند. آمریکا این اتهام را رد کرد، اما تحقیقی که اخیراً در کوبا انجام شده، مدعی است شواهدی دارد که نقش آمریکا را در بروز اپیدمی نشان می‌دهد.

وزارت بهداشت عمومی کوبا، مجوز استفاده از اینترفرون کوبایی را برای جلوگیری از گسترش بیماری صادر کرد. این کار به‌سرعت انجام شد و مرگ‌ومیر کاهش یافت. ماتیلا لوپز lopez  matilla  و کابالرو تورز caballero torez،  دانشمندان کوبایی نوشتند که این گسترده‌ترین مورد پیشگیری و درمان توسط اینترفرون‌ها در تمام دنیا بوده است. بدین ترتیب کوبا به‌خوبی به اهمیت استراتژیک نوآوری در دانش پزشکی پی برد و شروع به سرمایه‌گذاری، برای توسعه‌ی دانش و فناوری داروهای بیولوژیک کرد. به‌همت دانشمندان و محققان کوبایی و دولت کوبا، مرکز مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی کوبا از سال ۱۹۸۶ آغاز به کار کرد، اینترفرون alpha 2b  تولید شد و از آن زمان، هزاران کوبایی  از مزایای آن بهره‌مند شده‌اند.

کوبا و معجزه‌ی مننژیت ب

در ۱۹۷۶ مننژیت ب و س،  در کوبا واگیر شد.  تا آن زمان، در سطح بین‌المللی، فقط واکسن مننژیت آ و س وجود داشت. کوبا برای واکسیناسیون همگانی، از یک شرکت فرانسوی واکسن مننژیت س وارد کرد. اما در سال‌های بعد، موارد مننژیت ب گسترش پیدا کرد. تیمی از متخصصان از مراکز پزشکی-علمی مختلف کوبا به سرپرستی زنی بیوشیمیست به نام کانسپسیون کامپا Concepcion Kampa  کار شبانه‌روزی برای یافتن واکسنی علیه مننژیت ب را آغاز کرد.

در۱۹۸۴ مننژیت ب مشکل اصلی سلامت کوبا بود. سال ۱۹۸۸ و بعد از شش سال تلاش شبانه‌روزی، تیم کامپا، برای اولین بار در دنیا، موفق به تولید اولین واکسن مؤثر برای پیشگیری از مننژیت ب شد. سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ سه میلیون کوبایی علیه مننژیت ب واکسینه شدند؛ واکسنی که در ایمن‌کردن ۹۵ درصد از کل جمعیت و ۹۷ درصد از گروه در معرض  خطر (کودکان ۶ ماه تا ۹ سال) موفق بود. واکسن مننژیت ب کوبایی، مدال طلای نوآوری سازمان ملل را کسب کرد.

اگوستین لاژ Agustin Lage  مدیر مرکز ایمنی‌شناسی مولکولی کوبا، در یک مصاحبه، در حالی‎که به نمودار صعودی تعداد افراد مبتلا به مننژیت ب پیش از واکسیناسیون، و کاهش سریع موارد ابتلا به بیماری پس از واکسیناسیون، اشاره می‎کرد، گفت: انسان می‎تواند ۳۰ سال مداوم ۱۴ ساعت در روز کار کند تا فقط ده دقیقه از این نمودار لذت ببرد. بیوتکنولوژی به‌همین منظور شروع شد. و امروز کوبا به ۵۰ کشور دنیا، فرآورده‌های بیوتکنولوژی خود را صادر می‎کند.

اینترفرون کوبایی، پس از اولین کاربردش برای مبارزه با ویروس تب دنگ، کارایی و ایمنی خود را در درمان سایر بیماری‌های ویروسی شامل هپاتیت ب، س و ایدز نیز نشان داده است. در درمان برخی موارد سرطان هم از این دارو استفاده شده است.

زمان به ما خواهد گفت که آیا اینترفرون کوبایی در درمان کووید ۱۹ (بیماری کرونا) نیز می‌تواند اثربخش باشد یا نه؟

نویسنده:هلن یافه – مترجم:عارفه طالبی

یادآوری: روز 15 آوریل2020،وزارت بهداشت کوبا شمار مبتلایان به کووید 19 را 766 تن وتدادجان باختگان را 21 نفر اعلام کرد.

2- رازموفقیت ویتنام در مقابله با کووید19

نشریه South : China Morning Postویتنام با برخورد قاطعانه نسبت به رعایت قرنطینه و انسجام اجتماعی از پیامدهای تراژیک کرونا بدور ماند.

نماینده سازمان جهانی بهداشت در ویتنام معتقد است که واکنش سریع کشور به این بحران، مهمترین عامل موفقیت است. اولین تحقیقات کشور در رابطه با ارزیابی خطرات، اوایل ماه ژانویه، بلافاصله پس از دریافت اخبار مربوط به موارد بیماری در چین انجام شد.

در کشور ویتنام فورا کمیته ملی هشداردهی و کنترل «کووید -19» به ریاست معاون نخست وزیر ایجاد شد که برنامه ملی واکنش به بحران کرونا را ارائه کرد. مدارس ویتنام از ماه ژانویه بسته شدند و 16 ماه مارس قرنطینه عمومی آغاز شد.از 25 ماه مارس، تمام پروازهای بین‌المللی متوقف شد. اکثر پروازهای داخلی، حرکت قطارها و اتوبوس ها لغو شده‌اند. افرادی که به دلیل عدم استفاده از ماسک، دیگران را مبتلا کنند تا 12 سال حبس در انتظارشان خواهد بود.

انسجام اجتماعی نیز یکی دیگر از دلایل موفقیت کشور ویتنام در مقابله با کروناویروس است. نخست وزیر ویتنام اقدامات کشور جهت بازدارندگی ویروس کرونا را با  اولین پیشروی بزرگ مقیاس نیروهای کمونیست در زمان جنگ با آمریکا در سال 1968 مقایسه کرد. افراد مسن گفتند که چنین حد همبستگی و نظم را از زمان جنگ به چشم ندیده بودند. 

تا 13 ماه آوریل شمار مبتلایان به «کووید -19» در ویتنام 262 نفر اعلام شده است.

برگرفته از اسپوتنیک

3- چرا ویتنام یکی از موفق‌ترین کشورها در کنترل ویروس کرونا بود؟

«از اولین روز‌های ورود کرونا از مرز چین به این کشور مراقبت‌های لازم بهداشتی صورت گرفت و آموزش‌های لازم برای جلوگیری از گسترش آن به مردم داد شد٬ در ماه دی یک ویدیو یوتوپ برای چگونگی مبارزه با کووید ۱۹ یا کرونا، به زبان ویتنامی و زیرنویس انگلیسی پخش شد که نزدیک به ۲۸ میلیون بیینده داشته است. سیستم سراسری مراقیت‌های عمومی و تجهیزات لازم برای رعایت امور بهداشتی در اختیار همه قرار داده شد. علت اصلی در یادگیری و جلوگیری از بیماری سارس در سال ۱۳۸۲ بود٬ به طوری که پس از مدت کوتاهی توانست شیوع بیماری کرونا را مهار کرده و مرزهایش را با چین باز کند و زندگی روال عادی را پیدا کند. زمانی که جامعه و برنامه ریزی در خدمت مردم و نه شرکت‌های سرمایه‌داری باشد می‌توان سریعا عمل کرد. بودجه بهداشت عمومی در سال ۱۳۹۳ در حدود ۷.۱ درصد سرانه ملی بوده ولی در زمان شروع بیماری کرونا به ۳۰ درصد هم رسید.»

لینک متن کامل:

http://www.kanoonm.com/3443

4- مدیریت بحران کروُنا در نخستین کشورهای آسیاییِ درگیر با این ویروس

‌فیلیپین، هُنگ کنگ، کرۀ جنوبی و سنگاپور جزو نخستین کشورهای آسیایی بودند که پس از چین با کروُناویروس جدید درگیر شدند. با این حال، توانستند راه پیشرویِ آن را سد کنند. چگونه از عهدۀ این کار عظیم برآمدند؟ به عبارت بهتر، چگونه بحرانِ کروُنا را مدیریت کردند تا تلفات جانی را به حداقل برسانند؟ امروز ۲ آوریل شُمار مبتلایان و جان باختگان این چهار کشور درقیاس با شمار مبتلایان و جان باختگان ویروس کوُوید ۱۹ در بسیاری از کشورهایی که سپس گرفتار کروُنا شدند، بسیار ناچیز به نظر می رسد.

*فیلیپین

نخستین بیمار مبتلا به کروُناویروس در بیرون از خاک چین  روز یکشنبه ۲ فوریه ۲۰۲۰ در فیلیپین درگذشت. او مرد چینی ۴۴ ساله ای بود که با همسر ۳۸ ساله اش از ووهان وارد مانیل، پایتخت فیلیپین، شده بود. کمی پیش از مرگ او دولت فیلیپین اعلام کرد که چینی ها دیگر نمی توانند وارد فیلیپین شوند. دولت به فیلیپینی ها نیز دستور داد که از رفتن به چین، هُنگ کنگ و ماکائوُ (شبه جزیرۀ خودمختار چین) خودداری کنند.  مجمع الجزایر فیلیپین با جمعیتی نزدیک به ۱۱۰ میلیون نفر جزو نخستین کشورهای درگیر با کروُناویروس بود. اما آن کشور توانست به موقع جلو پیشروی کرونا را بگیرد و تاکنون شمار بیماران کوُوید ۱۹ در آن کشور کمی بیش از ۲۰۰۰ نفر و شمار جان باختگان درمجموع ۹۶ نفر بوده است.

مجمع الجزایر فیلیپین در ۱۵ مارس ۱۴۰ بیمار کوُوید ۱۹ و در مجموع ۱۲ جان باخته داشت. در آن روز دولت دستور داد ۴۱ شهر آن کشور از جمله پایتخت ۱۲ میلیونی آن، مانیل، دروازه های خود را ببندند. بیشتر اداره های دولتی تا ۱۴ آوریل تعطیل شد. ارتش در همۀ شهرها از ساعت ۸ شب تا ۵ صبح مقررات حکومت نظامی برقرار کرد و هرگونه گردهمایی را ممنوع کرد. با این حال، مردم را به ماندن در خانه ها دعوت نکرد. مردم در شهرهای خود می توانستند به شرط داشتن ماسک جا به جا شوند. ۱۶۰۰ مأمور پلیس در ۵۶ نقطۀ جاده های کشور به کنترل رفت و آمد مردم پرداختند. تنها کسانی حق عبور داشتند که ثابت می کردند در شهر کار می کنند.

*هُنگ کنگ

دومین بیمار مبتلا به کروُناویروس در بیرون از خاک چین روز سه شنبه ۴ فوریه در هُنگ کنگ جان سپرد. او مرد ۳۹ سالۀ هنگ کنگی بود که در ۲۳ ژانویه از ووهان بازگشته بود و پس از آشکار شدن نشانه های بیماری به توصیۀ پزشکان در قرنطینه قرار گرفته بود. مقام های هنگ کنگی در آغاز نمی خواستند همۀ مرزهای کشور را به روی چین ببندند، اما زیر فشار هزاران پزشک و پرستار سرانجام به بستن مرزهای کشور تن دادند. سپس دانشگاه ها و اداره های دولتی را تا ۲۰ آوریل تعطیل کردند و هم زمان، از شهروندان «ووهان» خواستند که هرچه زودتر هنگ کنگ را ترک کنند. همۀ مسافران چینی و خارجی نیز که دو هفته پیش از ورود به هنگ کنگ پا به خاک چین گذاشته بودند، قرنطینه شدند.

دولت از همان آغاز تصمیم گرفت به وظیفۀ اطلاع رسانی اش صادقانه عمل کند و آمار واقعیِ بیماران و جان باختگان را در اختیار شهروندان قرار دهد. روزنامه ها هر روز بی آنکه هویت بیماران را آشکار کنند، اطلاعاتی دربارۀ یک یک مبتلایان در اختیار همگان قرار می دادند. محل کار، مسیر و محل های رفت و آمد آنان را به مردم اطلاع می دادند تا پیش از ضد عفونی به آنجاها نروند. دولت همۀ کسانی را هم که با بیماران در تماس بودند، قرنطینه می کرد.

هنگ کنگی ها به مقرراتی که دولت شان تعیین کرده بود تن دادند. دولت قول داد به هریک از شهروندانش ۱۲۰۰ دلار یارانه بپردازد و کاهش ۱۰۰ درصدی مالیات بر سود را تا میزان ۲۰ هزار دلارِ هنگ کنگ و نیز کاهش ۱۰۰ درصدی مالیات بر دستمزد را تا میزان ۲۰ هزار دلار هنگ کنگ به اجرا گذاشت.

در ۱۵ مارس شمار بیماران کوُوید ۱۹ در هنگ کنگ ۱۵۰ نفر و شمار جان باختگان ۴ نفر بود. دوهفته بعد، در ۲۸ مارس شمار مبتلایان به ۶۷۲ نفر و شمار جان باختگان به ۳۱ نفر رسید. به همین سبب، دولت بر سختگیری اش افزود. شش ماه زندان و پرداخت جریمه تا ۳۰۰۰ دلار هنگ کنگ کیفر کسانی است که مقررات را رعایت نمی کنند.

*کرۀ جنوبی - استراژی: تشخیص، آزمایش و درمان

کشور ۵۰ میلیونیِ کرۀ جنوبی جزو نخستین کشورهایی بود که با کروُناویروس درگیر شد. نخستین بیمار کره ای مبتلا به ویروس کروُنا در ۲۰ ژانویه اعلام شد. دولت بی درنگ مدرسه ها را تعطیل کرد؛ راه‌های دریایی را بست؛ پرواز هواپیماهای مسافربری را به ۱۳۶ کشور جهان معلق کرد و رفت و آمد به کره جنوبی و صدور ویزا را متوقف کرد. هنگامی که نخستین بیمار کره ایِ مبتلا به بیماری کوُوید ۱۹ در ۲۰ فوریه در شهر چانگدوُ جان سپرد، دولت آزمایشِ کروُنا را در سطح گسترده ای به کار بست.

کرۀ جنوبی در مدیریتِ بحران از روش چینی ها که رُکن اصلی آن قرنطینه و حبس مردم در خانه ها بود پیروی نکرد. آن کشور استراتژی مقابله با بحرانِ کروُنا را بر سه اصل استوار کرد: تشخیص، آزمایش و درمان.

به گزارش رویترز، در ۲۷ فوریه مقام های کره ای نمایندگان ۲۰ آزمایشگاه خصوصی کشور را فراخواندند و از آنان خواستند هرچه زودتر آزمایش گستردۀ کروُنا را آغاز کنند. بیش از ۱۰۰ آزمایشگاه بزرگ برپا شد. دولت چهار شرکت بزرگ دارویی را با دادن مجوز و امکانات مالی مأمور تولید «کیت آزمایش» کرد. این شرکت ها هر هفته ۱۴۰ هزار کیت تولید می کردند.

آزمایشگاه های سیار در مراکز خرید، جاده ها و در پای ساختمان های مسکونی نیز به آزمایش کره ای ها پرداختند. تیم های سیار در روستاها و دورترین نقاط کشور نیز دست به کار شدند. وزارت بهداشت هر روز بی هیچ سانسوری شمار مبتلایان به ویروس کروُنا را در محله های شهرها و مناطق گوناگون کشور اعلام می کرد. هر کره ای که نتیجۀ آزمایش کروُنایش مثبت بود، خود را در خانه اش قرنطینه می کرد و برنامه ای در موبایلش نصب می شد تا مردم بی آنکه به هویت او پی ببرند، از طریق گوشی هاشان از محل حضور او آگاه شوند. چنین بود که کره ای ها توانستند کروُناویروس را از پیشروی بازدارند.

*سنگاپور

نخستین بیمار مبتلا به ویروس کروُنا در سنگاپور در ۲۰ ژانویه شناسایی شد. او مرد چینی ۶۶ ساله ای بود که با خانواده اش از شهر «ووهان» به سنگاپور آمده بود. او را همراه پسر ۳۷ ساله اش در بیمارستانی بستری کردند. کسانی هم که در هواپیما در کنار او نشسته بودند برای آزمایش شناسایی و فراخوانده شدند. در ۱۴ فوریه شمار رسمی مبتلایانِ به کروناویروس جدید در سنگاپور ۵۸ نفر بود. کشور کوچک سنگاپور با جمعیتی کمی بیش از ۶ میلیون و دویست هزار نفر جزو کشورهایی بود که پس از چین کروُناویروس در آن ها پیش می تاخت. اما رهبران آن کشور توانستند بی آنکه به قرنطینۀ سراسری متوسل شوند جلو پیشروی کروُناویروس را بگیرند.

نخستین کاری که آنان کردند این بود که پس از شناسایی نخستین بیماران مبتلا به کوُوید ۱۹ رد پای آنان را در روزها و ساعت های پیش از بیماری گرفتند تا به عزیمت گاه ویروس برسند. پس از آنکه مسیر ویروس را از آغاز تا انجام به دقت شناسایی کردند، همۀ کسانی را که به گونه ای در آن مسیر قرار گرفته بودند با روش های پلیسی وادار به قرنطینۀ اجباری کردند. پلیس حتی کسانی را که در قرنطینه اجباری قرار گرفته اند با تلفن ویدئویی کنترل می کند تا مطمئن شود که پا از خانه بیرون نگذاشته اند. تا ۶ ماه زندان و در حدود ۶ هزار یورو جریمه کیفری است که برای خاطیان در نظر گرفته اند.

در سنگاپور شمار رسمی مبتلایان به کوُوید ۱۹ در روز پنجشنبه ۲ آوریل ۱۰۰۰ نفر و شمار رسمی جان باختگان این بیماری ۴ نفر اعلام شده است.

بخشی ازیک گزارش رادیو بین المللی فرانسه بقلم علیرضا مناف زاده

5- کدام کشورها در مقابله با کرونا تا اینجا موفق بوده‌اند و چرا؟

از سنگاپور، تایوان و کره جنوبی به عنوان الگویی برای دیگر کشورها در مقابله با بحران ناشی از شیوه کرونا یاد می‌شود. تدابیر این کشورها در مقابله و کنترل شیوع کرونا در کشورهایشان چه بوده است؟

*کره جنوبی

کره جنوبی به دلیل تجربه‌اش در سال ۲۰۱۵ با ویروس مرس، دست به اصلاحاتی اساسی در سیستم درمانی کشور زد. در جریان این اصلاحات برای نمونه به صدور مجوز برای تست ویروس سرعت بخشیده شد. به این ترتیب کره جنوبی موفق شد به موقع در بحران کرونا تا آنجا که امکان داشت، شمار زیادی از مبتلایان را ردیابی کند و با شناسایی دایره افرادی که با فرد مبتلا در ارتباط بوده‌اند، آنها را به موقع برای جلوگیری از پخش بیشتر ویروس قرنطینه کند.

از سوی دیگر در کره جنوبی اپلیکیشن‌هایی برای گوشی‌های هوشمند طراحی شده که نشان می‌دهند، افراد آلوده در چه نقاطی رفت و آمد داشته‌اند. به این ترتیب ساکنان این مناطق از این مسئله که می‌توانند به طور بالقوه به این ویروس آلوده شده باشند، آگاه می‌شوند.

جالب اینجاست که کره جنوبی تا کنون مقررات منع رفت و آمد در هیچ نقطه از کشور وضع نکرده است. در حال حاضر در کره جنوبی ۵۰ ایستگاه "درایو این" Drive-In-Station وجود دارد که شهروندان می‌توانند با توقف در این ایستگاه‌ها به طور رایگان تست کرونا انجام دهند. در این کشور اگر فردی که ابتلای او به کرونا تأیید شده است، قرنطینه را ترک کند، جریمه‌ی سنگینی در انتظارش خواهد بود.

یک پدیده عجیب هم البته در کره جنوبی وجود داشت؛ یک بیمار به اصطلاح "سوپرپخش‌کننده ویروس" که از اعضای یکی از فرقه‌های مسیحی بود، صدها عضو را در زمان کوتاهی به ویروس کرونا آلوده کرده بود و با مشخص شدن آلودگی او و دایره ارتباطاتش، زنجیره انتقال کرونا در همان ابتدا به راحتی ردیابی و در این نقطه قطع شد. اما در این میان اوضاع در کره جنوبی هم تغییر کرده است. در ۲۰ درصد از کل موارد ابتلا دیگر نمی‌توان از تشخیص نقطه آغازین یا کانون شیوع سخن گفت؛ شیوع کرونا در کره جنوبی هم در حال حاضر پخش و پراکنده و غیرمتمرکز است.

یکی دیگر از اقداماتی که گفته می‌شود کره جنوبی را در تشخیص و کنترل کرونا موفق کرده است، انجام گسترده تست کرونا برای شهروندان این کشور است. از سوی دیگر شرکت‌های کره‌ای موفق به عرضه‌ی تست‌هایی به بازار شده‌اند که در مدت زمان کوتاهی خود شخص را قادر به انجام و اطلاع از نتیجه تست می‌کند.

از روز جمعه (۸ فروردین) اما شمار موارد جدید ابتلا به ویروس در این کشور افزایش یافته است.  روز جمعه ۱۴۶ مورد جدید گزارش شد که منشا‌‌‌‌‌‌ ابتلا به شهر میلیونی دئگو در جنوب شرقی کره که به شدت با ویروس کرونا درگیر است، باز می‌گردد. در دئگو ده‌ها نفر از بیماران و مراجعه‌کنندگان به یک بیمارستان در روزهای گذشته در آنجا به کرونا مبتلا شده‌‌اند. موارد تازه ابتلا در ۲۴ ساعت گذشته ۱۰۵ مورد بوده است.

تا صبح امروز (۱۰ فروردین) در کره جنوبی ۹۵۸۳ نفر مبتلا و ۱۵۲ مورد مرگ در اثر کرونا گزارش شده است.

کره جنوبی حدود ۵۱ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر جمعیت دارد.

*تایوان

تایوان از اواخر ماه ژانویه دست به تدابیری برای مقابله با شیوع کرونا زد؛ متوقف کردن سفرها و پروازها ابتدا از مبدأ ووهان (کانون شروع شیوع کرونا در چین) به تایوان و سپس از تمامی نقاط چین به تایوان، از جمله این تدابیر بود. در آغاز ماه فوریه در برابر هر ساختمان دولتی گروهی برای اندازه‌گیری درجه حرارت شهروندان مستقر شدند. مقررات سختگیرانه بهداشتی و دستورالعمل‌های گسترده در مورد قرنطینه افرادی که وارد کشور می‌شدند از جمله تدابیر دیگری بود که تایوان نسبت به کشورهای دیگر، به موقع وضع و اجرا کرد.

از دیگر اقدامات تایوان می‌توان به افزایش تولید اقلام و کالاهای بهداشتی و پزشکی با هماهنگی‌های مرکزیت داده شده اشاره کرد.

در تایوان هم اما حکومت از تجربه‌ گذشته خود بسیار آموخته است؛ ۱۷ سال پیش ویروس سارس در این کشور شیوع پیدا کرد و در تایپه، پایتخت تایوان ماه‌ها وضعیت اضطراری حاکم بود. با شروع پاندمی کرونا، تایوان راه پیشگیری زودهنگام را برگزید؛ خارجیان واردشونده به کشور موظف به تشریح و اثبات مسیر سفر خود شدند. این گام از جمله با اپلیکیشن‌های ویژه قابل اجراست. تایوان در حال حاضر مقررات ۱۴ روز قرنطینه را اجرا می‌کند و ورود شهروندان چینی به این کشور را ممنوع کرده است.

تا صبح 10فروردین در تایوان ۲۸۳ مورد ابتلا و دو مورد مرگ در اثر آلودگی به ویروس کرونا گزارش شده است.

تایوان حدود ۲۴ میلیون نفر جمعیت دارد.

*سنگاپور

با انتشار خبر شیوع کرونا در کشورهای همسایه، سنگاپور سریعا واکنش نشان داد و کنترل‌های مرزی را تشدید کرد و محدودیت‌هایی برای مسافران اعمال کرد. در فرودگاه‌های سنگاپور، دفاتر کاری، سینماها و مراکز خرید حرارت بدن مسافران و شهروندان اندازه‌گیری می‌شد.

از ۲۳ ماه مارس تاکنون، دولت سنگاپور سفر به این کشور و از طریق این کشور را ممنوع کرده است. چکاپ شهروندان و اقدامات احتیاطی چون فرستادن شهروندان مشکوک به کرونا به قرنطینه از جمله تدابیری بود که سنگاپور به کمک آنها با کرونا مقابله کرد.

در این کشور شهروندان همچنین می‌توانند از اپلیکیشنی بر روی گوشی‌های همراه خود استفاده کنند که با استفاده از آن می‌توان پی برد، چه کسی بیش از نیم ساعت در فاصله کمتر از دو متری فردی مبتلا ایستاده  یا به سر برده است. ویروس شناس آلمانی، دروستن اما بر این باور است که استفاده از چنین روش‌هایی در آلمان شدنی نیست.

تا صبح امروز10فروردین  در سنگاپور ۸۰۲ مورد ابتلا و ۳ مورد مرگ در اثر آلودگی به ویروس کرونا گزارش شده است.

سنگاپور تقریبا ۵ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر جمعیت دارد.

منبع: دویچه وله فارسی

*جان باختن یک کارگرجوان در بلوار ابوذر تهران براثر ریزش دیوار بتنی

ظهر روز جمعه 29 فروردین،یک کارگر 24 ساله تبعه افغانستان حین کار در یک ساختمان در حال ساخت واقع در بلوار ابوذر تهران بخشی از بتن های به جا مانده از یک دیوار قدیمی بر رویش ریخت و بر اثرشده جراحات وارده در دم جان باخت.

akhbarkargari2468@gmail.com