اخبار و گزارشات کارگری ١٨ فروردین ماه ١٣٩٩

اخبار کارگرى
April 07, 2020

اخبار و گزارشات کارگری ١٨ فروردین ماه ١٣٩٩

بازی با جان کارگران وخانواده هایشان را خاتمه دهید

ارزش جان آنها بیشتر از سود اندوزی کارفرمایان است

- تجمعات اعتراضی کارگران اداره کل راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای استان قزوین نسبت به اخراج از کار

- اعتراض کارکنان اقماری صنعت نفت نسبت به افزایش روزهای کاری

- اعتراض کارگران شهرداری مریوان نسبت به عدم پرداخت 3 ماه حقوق وعیدی

- اعتراض کارگران شهرداری قروه نسبت به عدم پرداخت عیدی ومطالبات دیگر

- حمله به امنیت شغلی کارگران کارخانه ذوب آهن اصفهان به بهانه  پیشگیری از ابتلا به کووید 19

- گناه طمع ورزی و تصمیمات غیر مسئولانه تان را به گردن مردم نیندازید!

- اعتراض ناشنوایان نسبت به عملکرد صدا وسیما در دوران مقابله با کووید 19

- مواضع شوراهای صنفی دانشجویان کشور در رابطه با چگونگی ادامه ی تحصیل دانشجویان در وضعیت شیوع کرونا

- جان باختن کارگر یک کارخانه پاکدشت زیر دستگاه پرس

- له شدن نگهبان 60 ساله یک کارخانه ورامین زیر دستگاه ساخت سیم و کابل برق

- زنده زنده سوختن نگهبان یک باغ  ساوجبلاغ در آتش سوزی اتاقک نگهبانی

*تجمعات اعتراضی کارگران اداره کل راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای استان قزوین نسبت به اخراج از کار

روز دوشنبه 18 فروردین ، کارگران اداره کل راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای استان قزوین برای بنمایش گذاشتن اعتراضشان نسبت به اخراج از کاردست به تجمع مقابل استانداری و اداره کل راه و شهرسازی قزوین زدند.

تجمع کنندگان یه خبرنگار یک رسانه محلی گفتند: از تاریخ 28 اسفند 97 که طرح الکترونیکی شدن عوارض آغاز شد، ما حدود سه ماه در سازمان راهداری بلاتکلیف بودیم. تا اینکه بعد از آن به ما اعلام کردند نیروها تقسیم شده و تعدادی به سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای می‌روند، تعدادی دیگر از نیروها نیز با پیمانکار طرح یعنی شرکت سپندار همراهی کنند.

آنها افزودند: متاسفانه تقسیم نیروها عادلانه نبود و برخورد سلیقه‌ای وجود داشت، برخی دوستان با رابطه‌هایی که داشتند به سازمان راهداری رفتند و اکنون نیز آنجا مشغول کارند، تعدادی دیگر از دوستان را نیز برای مصاحبه به شرکت پیمانکار یعنی شرکت سپندار ارجاع دادند.

از طرف شرکت پیمانکار به ما وعده‌هایی مبنی بر انعقاد قرارداد یک ساله و همچنین وعده‌ی شغل پنج ساله، مزایا و کار به صورت شیفتی به ما داده شد.

ما نیز پذیرفتیم و قرار شد تعدادی از کارکنان با شرکت پیمانکار همکاری کنند، اما پس از آن حدود یک ماه تا 45 روز باز هم شرکت پیمانکار ما را بلاتکلیف گذاشت. با این وجود مجددا شرکت دیگری به نام «توسن سها» که زیر مجموعه شرکت سپندار یعنی پیمانکار طرح بود برای کار به ما معرفی شد.

آنها ادامه دادند: ما قبول نکردیم که با این شرکت همکاری کنیم، در ادامه طی جلسات مختلفی که با استانداری و در کمیسیون کارگری داشتیم، به ما تعهد داده شد مرکز پاسخگویی که قولش را به ما داده بودند راه اندازی شود تا در آن مشغول شویم، ما نیز با این وعده همکاری با شرکت مذکور را پذیرفتیم.

تجمع کنندگان گفتند: ما حدود شش ماه با این شرکت کار کردیم و متاسفانه به جز یک قرارداد که تابستان زیر نظر استانداری بسته شد، پیمانکار هیچ نوع قراردادی با ما امضا نکرده است. تا اینکه از یکم فروردین به بهانه کرونا به همکاران گفتند سر کار نیایید و ما نیز پذیرفتیم به صورت شیفتی با تعداد کم کار کنیم تا موارد بهداشتی نیز رعایت شود.

آنها افزودند:اکنون پس از گذشت 16-17 روز به ما پیامک داده‌اند شما اخراج هستید و باید به دنبال بیمه بیکاری بروید. مرکز پاسخگویی را به بهانه کرونا تعطیل کردند، اما نکته اینجاست که این مرکز غیرحضوری است و هیچ ارباب رجوعی ندارد که مشکل بهداشتی ایجاد کند.

این در حالی است که تمام دفاتر مرکز پاسخگویی دیگر پا برجا هستند و فقط اینجا عذر ما را خواسته‌اند، همچنین قرار بود با ما قرارداد یکساله منعقد شود، اما هیچ قراردادی امضا نشد.

آنها اضافه کردند: ما مجموعا 51 نفر نیروی بلاتکلیف هستیم که از این میان 13 نفر از همکاران ما چهار ماه است که حقوق نگرفته‌اند، دیگران در این شش ماه حقوق دریافت کرده و بیمه هم واریز شده، اما هنوز مطالبات پرداخت نشده‌ای وجود دارد و به جز قرارداد اولیه هیچ گونه قراردادی نیز منعقد نشده است.

تجمع کنندگان با اشاره به مطالبه اصلی خود اظهار کردند: خواسته ما این است که ما را به سازمان راهداری ارجاع دهند، وقتی پیمانکار صراحتا می‌گوید من از عهده‌ی امور شما برنمی‌آیم، درخواست ما این است که با سازمان راهداری کار کنیم. 51 نفر از ابتدای مهر سال 98 بلاتکلیفیم و تقریبا از مهر ماه قرارداد نداریم، همان زمان 14  نفر را اخراج کردند، بیمه تکمیلی نداشتیم و اضافه کاری که طبق قانون کار باید پرداخت می‌شد را طی دو ماه اخیر دریافت نکرده‌ایم.

این تجمع کنندگان ابراز کردند: با توجه به اصرار مدیران ارشد وزارت راه و شهرسازی و سازمان راهداری و همچنین گفت‌و‌گوی ویژه‌ی خبری وزیر راه و شهرسازی در مورخه 25 آذر 98مبنی بر بیکار نشدن هیچیک از پرسنل عوارضی‌ها در پی اجرای طرح الکترونیکی شدن پرداخت عوارض، متاسفانه شرکت سپندار به مسئولیت خود در قبال پرسنل عمل ننموده و موجب بیکار شدن 51 نفر شده است.

13 نفری که به مدت چهار ماه است حقوق دریافت نکرده‌اند، گفتند: به ما قول داده بودند که ما را بیکار نکنند، اما اکنون بعد از چند سال سابقه کار بیکار شده‌ایم. همکاران ما با مشکلاتی از جمله مسائل مالی و بیماری فررندانشان دست و پنجه نرم می‌کنند و این موضوع فشار بیکاری را دوچندان کرده است.

آنها افزودند: مگر یک کارگر چه می‌خواهد؟ نانی می‌خواهد که برای زن و بچه اش ببرد، اما نان ما را از دستمان گرفتند و تنها وعده‌هایی به ما دادند..

آنها با اشاره به اینکه چهار ماه است که حقوق نگرفته‌اند، تصریح کردند: وقتی کسی هم از ما طرفداری کرده و مطالباتمان را بیان می‌کند، می‌گویند شما به شبکه‌های معاند و ماهواره‌ای خوراک می‌دهید. ما فقط مطالباتمان را می‌خواهیم، کار می‌خواهیم، جواب همسر و فرزندان ما را چه کسی می‌دهد؟ ما فقط کارگریم و حقوقمان را می‌خواهیم.

*اعتراض کارکنان اقماری صنعت نفت نسبت به افزایش روزهای کاری

کارکنان اقماری صنعت نفت نسبت به افزایش روزهای کاری وکاهش روزهای استراحت معترضند.

برنامه کاری کارکنان اقماری شرکت فرآب به صورت 22 روز کار و 8 روز استراحت، برنامه کاری شرکت سازه فرافن به صورت 23 روز کار و 7 روز استراحت، برنامه کاری شرکت اکسیر صنعت باختری به صورت 24روز کار و 6 روز استراحت و برنامه کاری شرکت موسسه دریا ساحل به صورت 22 روز کار و 8 روز استراحت است. این در حالی است که برنامه کاری استاندارد از نظر وزارت نفت به صورت 14 روز کار و 14 روز استراحت تدوین شده است.

روز دوشنبه 18 فروردین،یکی از کارکنان اقماری شرکت جهان‌پارس درباره تاثیر منفی برنامه کاری این شرکت بر زندگی شخصی خود به خبرنگار رسانه ای گفت: برنامه کاری شرکت ما به صورت 23 روز کار و 7 روز استراحت است و برنامه سنگین کاری نیروهای اقماری، زندگی شخصی آنها را از بین برده است. در همه‌ شرکت‌های زیرمجموعه شرکت نفت برنامه کاری کارکنان اقماری به صورت 14 روز کار و 14 روز استراحت است ولی شرکت ما از این استاندارد پیروی نکرده است. دلیل این موضوع هم این است که قانون کار درباره این قضیه سکوت کرده و تعیین تعداد روزهای کار و استراحت را به خود شرکت‌ها واگذار کرده است.

یکی از کارکنان اقماری شرکت راه‌اندازی و بهره‌برداری صنایع نفت (OICO) نیز گفت: تعداد روزهای کار و استراحت ما اصلا متناسب نیست. وقتی یک کارگر 14 روز کار کند و تنها 7 روز استراحت دیگر نمی‌تواند به زندگی شخصی‌اش برسد زیرا آن 7 روز تمام تحت تاثیر روزهای قبلش هست و در آن ایام باید صرفا خستگی‌مان را از بین ببریم و دیگر وقتی برای خانواده باقی نمی‌ماند. اعتراض‌مان را به گوش وزارت نفت هم می‌رسانیم می‌گویند در حوزه اختیارات ما نیست و وزارت کار باید برای حل این مشکل چاره‌اندیشی کند.

مدیر منابع انسانی شرکت ملی نفت با اشاره به اختیار شرکت‌های خصوصی در تعیین سلیقه‌ای تعداد روزهای کار و استراحت کارکنان اقماری خود گفت: برنامه کار نیروهای اقماری شرکت نفت اعم از رسمی، مدت موقت و پیمانکاری به صورت 2 هفته کار و 2 هفته استراحت است. یعنی ما اصلا نیروی اقماری‌ای نداریم که 22 روز کار کند و 8 روز استراحت. اما احتمال دارد در بخش خصوصی غیر از شرکت نفت که حتی پیمانکار شرکت نفت هم نباشد؛ مدل کار 22 روز کار و 8 روز استراحت وجود داشته باشد که آنها هم به شرکت نفت ربطی ندارد.

*اعتراض کارگران شهرداری مریوان نسبت به عدم پرداخت 3 ماه حقوق وعیدی

روز دوشنبه 18 فروردین برای باری دیگر، کارگران شهرداری مریوان اعتراضشان را نسبت به عدم پرداخت 3 ماه حقوق وعیدی ابراز کردند.

کارگران شهرداری مریوان به خبرنگار رسانه ای گفتند: هنوز حقوق دی، بهمن و اسفند سال گذشته خود را نگرفته‌اند و علاوه بر آن، بابتِ عیدی و اضافه کار سال قبل از دولت طلبکارند؛ همچنین تعدادی از آنها هنوز از سال 97 معوقات مزدی پرداخت نشده دارند.

این کارگران که تعداد آنها بیش از صد نفر است و در بخش‌های مختلف فضای سبز، پاکبانی و پارکبانی مشغول به کار هستند،افزودند: علیرغم عدم پرداخت معوقات مزدی در این روزهای سخت کرونایی، همچنان سر کار می‌رویم و در سخت‌ترین شرایط، مشغول به کار هستیم.

آنها گفتند:تعدادی از از همکارانشان در پرداخت اجاره خانه و هزینه‌های روزمره زندگی مشکل دارند.

این کارگران همچنین گفتند:نمی‌دانیم چند ماه حق بیمه‌های ما به حساب تامین اجتماعی واریز نشده است.

*اعتراض کارگران شهرداری قروه نسبت به عدم پرداخت عیدی ومطالبات دیگر

کارگران شهرداری قروه دراستان کردستان هم اعتراضشان را نسبت به عدم پرداخت عیدی ومطالبات دیگر،رسانه ای کردند.

روزدوشنبه 18 فروردین آنهابه خبرنگار رسانه ای گفتند:پیمانکار فقط یک میلیون تومان عیدی به حساب ما ریخته است.در حالیکه که طبق قانون باید بیش از سه میلیون تومان عیدی پرداخت می کرد.

این کارگران که تعداد آنها حدود صد نفر است ودر بخش‌های مختلف پاکبانی و فضای سبز مشغول به کار هستند،افزودند:بابت 4 درصدِ جمعه کاری و اضافه کارِ سال گذشته از کارفرما طلبکاریم و مشخص نیست چه زمانی قرار است این مطالبات مزدی ما پرداخت شود.

*حمله به امنیت شغلی کارگران کارخانه ذوب آهن اصفهان به بهانه  پیشگیری از ابتلا به کووید 19

مدیریت کارخانه ذوب آهن اصفهان به بهانه پیشگیری از ابتلا به کووید 19 قرارداد کارگران را ازیکساله به 4 ماهه کاهش داد.

در اطلاعیه مدیریت امور اداری کارخانه ذوب آهن آمده است:

با عنایت به شرایط خاص بوجود آمده در سطح کشور به دلیل شیوع بیماری کرونا این شرکت نیز در راستای پیشگیری از ابتلا همکاران گرامی اقداماتی از جمله عدم حضور و یا محدود نمودن ساعات کار پرسنل را اجرایی نمود، که به تبع آن امکان ارزشیابی سالانه پرسنل جهت عقد قرارداد در زمان مقرر محقق نگردیده است. لذا با عنایت به لزوم ارزشیابی پرسنل قبل از انعقاد قرارداد و به منظور عدم ایجاد وقفه در امور، قرارداد کلیه پرسنلی که امکان انعقاد قرارداد بر اساس قوانین و مقررات شرکت با آنان وجود دارد به صورت پیش فرض با مدت محدود 4 ماهه منعقد می گردد. انشاله پس از خروج از شرایط فعلی و فراهم شدن امکان ارزشیابی مدت قرارداد افراد واجد شرایط اصلاح گردد.

منبع اصلی خبر:سایت سندیکای فلزکار مکانیک

*گناه طمع ورزی و تصمیمات غیر مسئولانه تان را به گردن مردم نیندازید!

چرخ زندگی مردم نمی‌چرخد. آن زمان که کرونا نبود نمی‌چرخید وای به امروزی که کرونا هم هست و جلوی آب باریکه زندگی آنها را هم گرفته است.

در بازی مافیا وقتی نقش بازیکن‌ها معلوم می‌شود و مافیاها مثل قارچ‌های باران خورده بیرون می‌زنند، تبر به دست گرفتن و زدن به ریشه شهر، «ندارد» بازی است.

حالا هم در ماجرای کرونا، میکروفون به دست گرفتن و محکوم کردن مردم برای بیرون رفتن از خانه، ندارد ماجرای کروناست.

جیب‌ها خالی است. سه هفته است مردم به ویژه آنهایی که حقوق بگیر نیستند از جیب خورده‌اند. خانه نشینی خرج دارد، برج دارد. می‌گویید مغازه را ببند. می‌گویید کارگر به سر ساختمان نرود. می‌گویید شغل‌های آزاد فعلا بیکار باشند، خوب بسم‌الله خرج زندگی‌شان را بدهید.

به خدا زندگی خرج دارد. دلار به نزدیکی 16 هزار تومان رسیده است. قیمت کالاها بالا رفته است. گوجه فرنگی روی گرانی را سفید کرده است. مردم در خانه آب خالی که نمی‌توانند بخورند. وضعیت هم به گونه‌ای است که غذاهای ساده هم در این کشور لاکچری شده است.

زمانی ندارها، با آبگوشت تن قوی می‌کردند حالا خوردن یک آبگوشت برای خیلی‌ها تبدیل به یک حسرت شده است.

خرج زندگی مردم را بدهید تا آنها در خانه بمانند. اگر نمی‌توانید یا نمی‌شود هزینه زندگی مردم را بپردازید پس سعی نکنید آنها را مقصر جلوه دهید.

مردم گناهی ندارند. منظورم از مردم آنهایی نیستند که بار و بندیل سفر بستند یا آنهایی که برای تفریح و خوش‌گذرانی خیابان گردی می‌کنند نه ،منظور من از مردم آنهایی است که مجبور هستند برای یک لقمه نان، صابون کرونا گرفتن را به تن بمالند تا شرمنده زن و بچه خود نشوند.

برخی با کرونا به خاک سیاه نشسته‌اند. وضعیت فعلی زندگی‌شان بدتر از کرونا گرفتن است. تصور کنید در این زمانه هستند برخی‌ها که حقوق‌های ماه‌های قبل خود را هم نگرفته‌اند.

کارگر ساختمانی که دل خوشی‌اش به حقوق آخر شب کارفرما بود، حالا بعد از 20 روز از کجا بیاورد بخورد؟ دستفروش گوشه خیابان یا مترو با کسادی بازارش از کجا نان زن و بچه‌اش را تامین کند؟

شتر سواری دولا دولا نمی‌شود یا باید زنگی زنگ باشیم یا رومی روم. اگر می‌خواهیم کمر کرونا را بشکنیم باید هوای قشری که کم توان است را داشته باشیم. اگر می‌خواهید در خانه بمانیم باید اسباب در خانه ماندمان را فراهم کنید. اگر نه که باید منتظر شهرهای شلوغ و زندگی عادی مردم در زمانه کرونا باشیم. کرونا هست، ما هستیم تا وقتی قرصی و آمپولی برای آن ساخته شود.

بازی کرونا و ما بسیار واضح است. در اینجای بازی ما باید مافیای کرونا را بیرون کنیم نه شهروندان ناآگاهی که درگیر رندبازی این ویروس لامذهب شده‌اند.

اینقدر تبر بی‌مسؤولیتی را به تن شهروندان نزنید. آنها چاره‌ای ندارند. چرخ زندگی مردم نمی‌چرخد. آن زمان که کرونا نبود نمی‌چرخید وای به امروزی که کرونا هم هست و جلوی آب باریکه زندگی آنها را هم گرفته است.

رسانه ای شده بتاریخ 18 فروردین

*اعتراض ناشنوایان نسبت به عملکرد صدا وسیما در دوران مقابله با کووید 19

جمعی از ناشنوایان کشور با انتشار مطالبی درشبکه های اجتماعی ازجمله مکتوب زیر اعتراضشان را نسبت به عملکرد عملکرد صدا وسیما در دوران مقابله با کووید 19،اعلام کردند:

این روزها که قرار است در خانه بمانیم، ما ناشنوایان هم در خانه می‌مانیم. بی آنکه رسانۀ ملی، تدبیری برای ما اندیشیده باشد. این روزها که قرار است در خانه بمانیم، ما کودکان ناشنوا هم در خانه می‌مانیم. بی آنکه رسانۀ ملی، برنامۀ کودک و کارتونی برای ما مناسب سازی کرده باشد چرا که برنامه‌هایشان بدون مترجم زبان اشارۀ کودک است.

ما دانش آموزان ناشنوا هم در خانه می‌مانیم، بی آنکه رسانه ملی، برنامه‌های آموزشی درسی برای ما مناسب‌سازی کرده باشد. همه برنامه‌ها بدون زیرنویس و بدون مترجم زبان اشاره است.

این روزها که قرار است در خانه بمانیم، ما خانواده‌های ناشنوا هم در خانه می‌مانیم. بی آنکه رسانۀ ملی، برنامه‌های مختلف شادی‌بخش برای سرگرم کردن مردم ایران در راستای خانه ماندن، مثل برنامه‌های گفت و گو و سریال‌هایش را برای ما مناسب‌سازی کرده باشد. انگار مهم نباشد که ما هم سرگرم باشیم، یا انگار ما، ۵ درصد جامعۀ ایران، جزئی از مخاطبان رسانۀ ملی نیستیم. اگرچه به مدد دهه‌ها محرومیت از رسانه، ناشنوایان ما خودکفا شده و استندآپ کمدی‌های جذابی را برای شادابی روحیۀ جامعۀ خود تولید می‌کنند. درد این است که همۀ ناشنوایان، در اینترنت و فضای مجازی نیستند و تنها منبع اطلاعات و سرگرمی برای آنان تلویزیون است.

این روزها که قرار است در خانه بمانیم، ما افراد ناشنوا در خانه می‌مانیم. بی آنکه رسانۀ ملی، اطلاعات به روز شدۀ مربوط به ویروس کرونا و نکات بهداشتی مربوط به آن را برای ناشنوایان مناسب سازی کند. در این بحران نیز باز از میان جامعۀ ناشنوایان، افرادی خود جوش به یاری هم شتافته و اطلاعات مربوط به سلامت را به زبان اشارۀ ایرانی در اختیار هم دیگر قرار می‌دهند. کاری که با توجه به تخصیص بودجه در رسانۀ ملی در حیطۀ وظایف این رسانه است. باز هم درد این است که همۀ ناشنوایان، در اینترنت و فضای مجازی نیستند.

ما افراد ناشنوا در خانه می‌مانیم. بی آنکه رسانۀ ملی، در نحوۀ ترجمۀ اخبار توسط مترجمان نامترجم خود تجدید نظر کرده باشد و ما به ناچار اخبار را از ادا اطوارهایی که حتی زبان اشاره نیستند، حدس می‌زنیم. اخباری که در این دوران بحران، اخباری فوری و مهم محسوب می شوند. ما افراد ناشنوا هم در خانه می‌مانیم. ولی آسیبی که اخبار متناقض به ما وارد کند را گوشزد می‌کنیم. این روزها هر نهادی خبری منتشر می‌کند، این خبر به دست ما می‌رسد ولی برای اصلاحش گویی ما باید یک قدم بیشتر برداریم تا خبر غلط را یکی از دوستان خودمان برایمان ترجمه‌ کند. پس حواسمان به درستی خبری که می‌دهیم و تصمیمی که می گیریم باشد.

با همۀ این مشکلات، ما افراد ناشنوا در خانه می‌مانیم و به این مرز وقعی نمی نهیم. ما دوستان شنوا و ناشنوای بسیاری داریم که دغدغۀ یکدیگر را داریم و اخبار درست را به اطلاع هم می‌رسانیم و برای یکدیگر ترجمه می کنیم ولی همواره نگران از اینکه آیا به همۀ ناشنواها و در همۀ شهرها و استان‌ها می‌رسد یا نه.

ما افراد ناشنوا در خانه می‌مانیم. تا این دوران قرنطینه را با امید اثربخشی اعتراضمان مبنی بر ناکار آمدی مترجمان کنونی در رسانۀ ملی سر کنیم. اعتراضی که در دفعات گذشته، منجر به دفاع یک طرفۀ مترجمان در رسانۀ ملی و متهم کردن ناشنوایان معترض شد.

این روزها که قرار است در خانه بمانیم، ما افراد ناشنوا در خانه می‌مانیم. بی آنکه رسانۀ ملی، در خانۀ ما بماند.

*مواضع شوراهای صنفی دانشجویان کشور در رابطه با چگونگی ادامه ی تحصیل دانشجویان در وضعیت شیوع کرونا

با توجه به شیوع ویروس کرونا در کشور، بی‌تدبیری‌های مسئولین در مدیریت بحران، تصمیم‌گیری‌های متناقض و هیجانی وزارت علوم و مسئولین آموزشی کشور، ناممکن بودن شکل‌گیری آموزش مجازی با کیفیت و برابر در کشور و احتمال بازگشایی زودهنگام کلاس‌های درس دانشگاه‌ها، شوراهای صنفی دانشجویان کشور ضمن محکوم کردن قاطعانه ناهماهنگی‌های نهادی، انتشار اخبار کذب و عدم شفافیت نهاد دولت، عدم حمایت اقتصادی از اقشار و اصناف براساس واقعیات، نادیده گرفتن نظرات متخصصین، ناتوانی وزارت علوم در مدیریت یکپارچه‌ی بحران، رفع تکلیف از خود و تفویض مبهم تصمیمات به دانشگاه‌ها؛ مواضع نهایی خود را به اطلاع دانشجویان، دانشگاهیان و مسئولین امر می‌رسانند.

اکیدا به مسئولین تذکر می‌دهیم که تصمیم‌گیری در مورد چگونگی مواجهه با ترم تحصیلی ۹۸-۹۹ نمی‌تواند صرفا به صورت تجویزی و دستوری از جانب مسئولین کشور و مقامات آموزشی باشد و باید نظر عموم دانشجویان از طریق نمایندگان آن‌ها در شوراهای صنفی دانشجویی اعمال شود . در هر صورت تصمیم‌گیری نهایی به صورت مستقیم و شورایی و مبتنی بر نظرسنجی‌های عمومی اخذ شده از دانشجویان ( با لحاظ نظرات نمایندگان اما نه مبتنی بر انحصار آرا آنان ) گرفته خواهد شد.

شوراها و فعالین صنفی امضا کننده مواضع شوراهای صنفی دانشجویان کشور در رابطه با چگونگی ادامه ی تحصیل دانشجویان در وضعیت شیوع کرونا:

۱. شورای صنفی دانشگاه صنعتی امیر کبیر

۲. شورای صنفی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

۳. شورای صنفی دانشگاه صنعتی سهند تبریز

۴. شورای صنفی دانشگاه غیر دولتی شمال

۵. شورای صنفی دانشگاه فناوری‌های نوین سبزوار

۶. شورای صنفی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

۷. شورای صنفی دانشگاه گیلان

۸.  شورای صنفی دانشگاه صنعتی شیراز

۹. فعالین صنفی دانشگاه تربیت مدرس

۱۰. شورای صنفی دانشگاه گرمسار

۱۱. شورای صنفی دانشگاه منابع طبیعی ساری

۱۲. شورای صنفی دانشگاه صنعتی خواجه نصیر

۱۳. شورای صنفی دانشگاه لرستان

۱۴. فعالین صنفی دانشگاه علم و صنعت

۱۵. شورای صنفی دانشگاه ولیعصر رفسنجان

۱۶. شورای صنفی دانشگاه زنجان

۱۷. شورای صنفی مرکز آموزش عالی استهبان

۱۸. فعالین صنفی دانشگاه صنعتی ارومیه

۱۹. شورای صنفی دانشگاه هنر اسلامی تبریز

۲۰. شورای صنفی دانشگاه علم و فناوری مازندران

۲۱. شورای صنفی دانشگاه دامغان

۲۲. شورای صنفی دانشگاه رازی کرمانشاه

۲۳. شورای صنفی دانشگاه سمنان

۲۴. شورای صنفی دانشگاه قزوین

۲۵. شورای صنفی دانشگاه خوارزمی

۲۶. شورای صنفی دانشکده فنی مهندسی گلپایگان

۲۷. شورای صنفی دانشگاه تفرش

۲۸. شورای صنفی دانشگاه صنعتی کرمانشاه

۲۹. شورای صنفی دانشگاه یاسوج

۳۰. شورای صنفی دانشکده علوم اجتماعی علامه طباطبائی

۳۱. شورای صنفی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

۳۲. شورای صنفی دانشگاه صنعتی اصفهان

٣٣.شورای صنفی دانشگاه اصفهان

۳۴.شورای صنفی دانشگاه هنر تهران

۳۵. شورای صنفی دانشگاه تبریز

۳۶. شورای صنفی واحد ملارد دانشگاه آزاد

۳۷. شوراهای صنفی تعدادی از واحد های دانشگاه بو علی سینا

۳۸. شورای صنفی دانشگاه تهران

۳۹. شورای صنفی دانشگاه سلمان فارسی کازرون

۴۰. شورای صنفی دانشگاه قم

۴۱. شورای صنفی دانشگاه صنعتی اراک

۴۲. شورای صنفی دانشگاه زابل

۴٣. شورای صنفی دانشگاه فسا

۴۴. شورای صنفی دانشگاه یزد

۴۵. شورای صنفی دانشگاه محقق اردبیلی

۴۶. فعالین صنفی دانشگاه الزهرا تهران

۴٧. شورای صنفی دانشگاه مراغه

۴٨. شورای صنفی دانشگاه گناباد

۴٩. شورای صنفی دانشگاه شاهد

۵٠. شورای صنفی مرکز آموزش عالی پلدختر

۵١. شورای صنفی دانشگاه صنعتی قم

لیست به روز رسانی می‌شود...

*جان باختن کارگر یک کارخانه پاکدشت زیر دستگاه پرس

یک کارگر 49 ساله یکی از کارخانه های منطقه فرون آباد شهرستان پاکدشت در استان تهران  بدلیل سقوط دستگاه پرس برویش در دم جان باخت.

له شدن نگهبان 60 ساله یک کارخانه ورامین زیر دستگاه ساخت سیم و کابل برق

یک نگهبان 60ساله یکی از کارخانه‌های منطقه باغ خواص شهرستان ورامین دراستان تهران براثر سقوط دستگاه ساخت سیم و کابل برق رویش جانش را ازدست داد.

*زنده زنده سوختن نگهبان یک باغ  ساوجبلاغ در آتش سوزی اتاقک نگهبانی

یک نگهبان 45 ساله یک باغ در منطقه عرب آباد بخش چهارباغ  شهرستان ساوجبلاغ دراستان البرز در آتش سوزی اتاقک نگهبانی جانش را ازدست داد.

akhbarkargari2468@gmail.com