اخبار و گزارشات کارگری ١٢ بهمن ماه ١٣٩٨

اخبار کارگرى
February 01, 2020

اخبار و گزارشات کارگری ١٢ بهمن ماه ١٣٩٨

«با اتحاد پیروز میشویم، با افتراق شکست میخوریم»

- جان باختن کارگر معدن زغال سنگ 12.14 کوهبنان براثر حادثه کاری و نامه اعتراضی همکارانش

- علیرغم جوسازی ها اعتراضات کارگران پتروشیمی اروند ادامه دارد

- تجمع اعتراضی کارگران کارخانه خوش نوش همدان نسبت به اجرایی نشدن بازنشستگی پیش از موعد مقابل اداره کل کاراستان همدان

- کارگر کارخانه هپکواراک  از ادامه بلاتکلیفی شغلی ومعیشتیشان‌‌علیرغم گرمی بازار وعده و وعیدها می گوید

- ادامه اعتراضات کارگران شهرداری بندرلنگه نسبت به عدم پرداخت ماه ها حقوق و حق بیمه

- بیانیه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران آزاد تهران در مورد تعیین حداقل مزد

- بیانیه‌کانون‌صنفی معلمان‌خوزستان در اعتراض به صدور احکام قضایی علیه فعالان صنفی معلمان خراسان‌شمالی

- بازگشت محمود بهشتی لنگرودی به زندان اوین

- جان باختن 4 کارگردر صوفیان شبستر بر اثر سقوط بالابر

*جان باختن کارگر معدن زغال سنگ 12.14 کوهبنان براثر حادثه کاری و نامه اعتراضی همکارانش

جمعه شب(11بهمن)،یک کارگر معدن زغال سنگ 12.14 کوهبنان در استان کرمان  بنام ایوب مارندگانی حین کار گرفتارحادثه شد وبر اثر کشیده شدن دستگاه بونکر بر بدنش جانش را ازدست داد.

همکاران این کارگر جان باخته با انتشار نامه ای بقرار زیر اعتراضشان رانسبت به قربانی شدن کارگران براثر حوادث کاری وبی توجه ای دولت ها اعلام کردند:

حوادث کار سلسله‌وار چراغ خانه‌های زیادی را خاموش و خانواده‌ای را بی‌سرپرست می‌کند. این بار نوبت به ایوب مارندگانی رسید تا در روز جمعه برای اندک مزدی که در روز استراحت نصیبش می‌شد، جان خود را جهت چرخاندن چرخ زندگیش از دست بدهد، به کجا رسیده‌ایم که باید از استراحت و تفریح در کنار خانواده بگذریم تا بتوانیم زندگی‌مان را بچرخانیم مشکلی که به دست دولت‌ها به فراموشی سپرده شده است.

گویا این قصه غم‌بار و مرگ تلخ معدنکاران از زمستان یورت گرفته تا معادن اشکلی زرند کرمان و مرگ‌های تک نفره در سایر معادن زغال‌سنگ این استان و سایر معادن و مدفون شدن کارگران در زیر خروارها خاک همچنان ادامه دارد؛ نه کسی درد این کارگران را فهمید و نه هیچ ارگان و یا نهادی پاسخگوی مرگ تلخ و حوادث ناگوار و سخت این کارگران نیست و نخواهد بود.

آیا باید همه کارگران در معادن چنین سرنوشتی داشته باشند؟ آیا ما کارگران نباید طعم روزهای خوش و زندگی در کنار خانواده را بچشیم؟ علاوه بر سختی کارمان سختی مرگ‌مان و مشکلات دردناک بیماری شغلی‌مان است اما نه گوشی برای شنیدن و نه قانونی برای اجرا شدن است؛ متاسفانه قانون در معادن روی کاغذ اجرا می‌شود.

سخترین کار

کمترین مزد.

کوتاهترین عمر.

دنیای تاریک یک معدن کار بدرود روزهای روشن

التماس تفکر

*علیرغم جوسازی ها اعتراضات کارگران پتروشیمی اروند ادامه دارد

شهر در آستانه تعطیلات آخر هفته، به تعطیلی فرو رفته، اما هنوز هم کارگران با پلاکاردهایی در دست روبه‌روی پتروشیمی اروند در منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی ماهشهر و زیرمجموعه هلدینگ خلیج‌فارس، ایستاده‌اند. تعدادشان کم شده، اما یکی از آنها می‌گوید: «از هفته بعد دوباره شروع می‌کنیم».

بنابه گزارش رسانه ای شده بتاریخ 12 بهمن،به نظر می‌رسد خبر تجمع کارگران پتروشیمی اروند ، قرار است به درازا بکشد. این را یکی از محلی‌ها وقتی به ماهشهر رسیدم گفت.

او افزود:با اینکه این واحد پتروشیمی، گردش مالی بالایی دارد، اما کارگرانش از آن بی‌نصیب‌اند. به‌همین‌دلیل اعتراض‌هایمان حالاحالاها تمام نمی‌شود. ماجرا از این قرار بود که کارگران واحد تعمیرات پتروشیمی اروند (واقع در منطقه ویژه پتروشیمی ماهشهر) که تعداد آنان حدود 800 نفر اعلام شده بود، به‌ نحوه اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل در این شرکت و همچنین کسر چندین قسط وام و بیمه تکمیلی به‌صورت یکجا معترض و چند روزی دست از کار کشیده بودند. بااین‌حال روابط عمومی این شرکت اعلام کرده بود که در صورت‌حساب ارسالی پیمانکار 9 قسط وام و بیمه عقب‌افتاده درج شده بود که برای جلوگیری از فشار مالی بر کارگران، فقط دو قسط از حقوق آنها کسر شد؛ اما مسئله آن است که کارگران فقط مسئله‌شان اقساط وام نیست و فشارهای مالی مداوم، خلقشان را تنگ کرده است.

درهمین رابطه،یک کارگر پتروشیمی گفت:عجیب است که پیمانکاران هم رحمی ندارند. وقتی از شرکت، پولشان را می‌گیرند با فاصله‌ای چندروزه و آن‌هم نه آن میزانی که توافق کرده‌اند، به کارگران می‌پردازند». می‌خندد و با طعنه می‌گوید: «بعد می‌گویند آرام بگیر.

  یک کارگر دیگر پتروشیمی ادامه می‌دهد: هیچ‌گونه امکانات درست و درمانی نداریم. هوا که نداریم، هوا شرجی که می‌شود، دود است و تنگی نفس. ماهی هم که از آب می‌گیریم، جیوه دارد و سرطان‌زاست. هوا را گرفتید، نان هم گرفتید، لااقل یک بیمارستان سوختگی بزنید».اشاره‌اش به بیمارستان سوانح سوختگی است که در منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی ماهشهر وجود ندارد و اگر کسی بین پتروشیمی‌های پیوسته فرورفته در خورهای خلیج فارس، دچار سانحه شود، باید راهی اهواز شود.

درهمین رابطه:

ادامه اعتصاب صدها کارگر واحد تعمیرات پتروشیمی اروند برای دومین روز متوالی

روز دوشنبه 7 بهمن برای دومین روز متوالی، صدها کارگر واحد تعمیرات پتروشیمی اروند دراعتراض به نحوه اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل و همچنین کسر چندین قسط وام و بیمه تکمیلی ازحقوق ماهیانه به اعتصابشان ادامه دادند.

گزارش رسانه ای شده بتاریخ 7 بهمن با اشاره برتعدادکارگران واحد تعمیرات پتروشیمی اروند مبنی بر800نفر،می افزاید،این کارگران گفتند: طرح طبقه‌بندی مشاغل بدون حضور نماینده کارگری انجام شد و به‌درستی مدارک تحصیلی و سابقه نفرات و حق تخصص آنان در پتروشیمی اروند لحاظ نگردیده است.

آنها افزودند: به‌عنوان مثال، در اجرای این طرح، میان یک جوشکار یا مکانیک که فنی محسوب می‌شوند با یک کارگر خدماتی ساده فرقی در نظر گرفته نشده، در حالیکه در دیگر شرکت‌های هم‌جوار و زیر مجموعه هلدینگ خلیج فارس، نفرات فنی حق تخصص دریافت می‌کنند ولی در پتروشیمی اروند، این حق به نیروهای فنی پرداخت نگردیده است.

این کارگران در ادامه گفتند: علیرغم قول مساعد مدیرعامل شرکت مبنی بر در نظر گرفتن حق تخصص کارگران فنی به‌صورت لحاظ کردن آیتمی خاص در حقوق آنان، متأسفانه تا این لحظه این وعده عملی نشده است.

این کارگران همچنین به کسر اقساط وام که از دو قسط به بالا متغییر بوده و همچنین کسر دو قسط بیمه تکمیلی در فیش حقوقی خود در ماه جاری، معترض بوده و خواهان تجدید نظر در این خصوص هستند.

*تجمع اعتراضی کارگران کارخانه خوش نوش همدان نسبت به اجرایی نشدن بازنشستگی پیش از موعد مقابل اداره کل کاراستان همدان

  روز شنبه 12 بهمن، کارگران کارخانه خوش نوش واقع در همدان کیلومتر 3 جاده تهران، برای بنمایش گذاشتن اعتراضشان نسبت به اجرایی نشدن بازنشستگی پیش از موعد براساس قانون مشاغل سخت وزیان آوردست به تجمع  مقابل اداره کل کاراستان همدان زدند.

بنابه گزارشات رسانه ای شده، کارگران معترض این واحد تولیدی نوشیدنی علت تجمعشان را بی‌توجهی مدیریت اداره کل کاراستان همدان و عدم رسیدگی به پرونده مشاغل سخت و زیان‌آورشان که مدت 28 ماه است در نوبت رسیدگی است عنوان کردند.

درهمین رابطه، معاون روابط کار اداره کل کار استان همدان گفت:طبق قانون چنانچه فردی 20 تا 25سال متناوب در یک شغل سخت و زیان آور فعالیت کند می تواند از قانون بازنشستگی پیش از موعد  استفاده کند بنابراین درخواست کارگران کارخانه خوش نوش نیز استفاده از قانون بازنشستگی پیش از موعد است.

وی یادآوری کرد: کارگران این کارخانه دهه گذشته نیز این درخواست را ارائه کرده بودند که رد شد اما با نظر مثبت مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان همدان دوباره این پرونده به جریان افتاد.

وی اضافه کرد: شعبه بدوی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی با این درخواست موافقت کرده اما نیاز به یکسری کارهای فنی و تخصصی دیگر برای طرح موضوع در شعبه تجدید نظر است.

وی همچنین گفت: تا پایان هفته آینده جلسه تجدیدنظر با حضور مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی، رییس دانشگاه علوم پزشکی، نماینده کارگران و کارفرمایان تشکیل و این موضوع بررسی می شود که البته رویکرد اداره کار نیز نسبت به این موضوع مثبت است.

وی ادامه داد: برای بررسی این پرونده نیازمند ارائه اطلاعاتی از سوی کارفرما در زمینه آخرین وضعیت سنجش آلایندگی محیط کار بوده که در این باره کارفرما اقدامی انجام نداد و اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی سنجش های صورت گرفته توسط علوم پزشکی را ملاک عمل و مبنا قرار داد.

*کارگر کارخانه هپکواراک  از ادامه بلاتکلیفی شغلی ومعیشتیشان‌‌علیرغم گرمی بازار وعده و وعیدها می گوید

کارگر کارخانه هپکواراک:نزدیک به 70 روز است که حقوقی هم دریافت نکرده‌ایم و کمتر از یک‌ماه‌و نیم دیگر شب عید است و تکلیف پرداخت عیدی نیز روشن نیست.

بنابه گزارش رسانه ای شده بتاریخ 12 بهمن،کارگران هپکو این روزها هنوز هم حال خوشی ندارند. 70روز است که حقوقی دریافت نکرده‌اند و دل‌نگران شب عیدی هستند که ممکن است بدون حقوق و عیدی بگذرد؛ اما علاوه بر این نگرانی، آنها این روزها درباره آینده‌شان نیز سردرگم هستند. هر روز یک شایعه جدید درباره آینده‌ کارخانه‌ای که سال‌هاست برای آن تلاش کرده‌اند، می‌شنوند و هنوز هم نمی‌دانند چه سرنوشتی در انتظار آنها است.

یکی از کارگران هپکو، با اشاره به آخرین وضعیت و شرایط کارگران این کارخانه گفت: این روزها  همه در انتظار تعیین تکلیف وضعیت کارخانه هستیم و با خبرهایی که در بین کارگران به گوش می‌رسد، گویا «هپکو» به شرکت «ایمیدور» که از زیر‌مجموعه‌های وزارت صمت است، واگذار می‌شود. اگر این خبر صحت داشته باشد، می‌تواند یک گام به جلو باشد و برای یک بار هم که شده، وعده مسئولان به واقعیت تبدیل شود.

وی افزود: متأسفانه بعد از ورود بخش خصوصی این کارخانه نتوانسته عملکرد مثبتی داشته باشد و هر روز عقب‌گرد هم داشتیم تا اینکه تولید کارخانه در نهایت به صفر رسیده است.

این کارگر با انتقاد از مدیرانی که با شعار سازندگی وارد کارخانه شدند؛ ولی هیچ تغییری در روند آن به وجود نیاورده‌اند،اضافه کرد: مدیری با تبلیغات گسترده به هپکو آمد؛ ولی مدتی بعد خبر انتصاب او به‌عنوان مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی را شنیدیم. نه‌تنها مشکلی برطرف نشد؛ بلکه حالا نزدیک به 70 روز است که حقوقی هم دریافت نکرده‌ایم و کمتر از یک‌ماه‌و نیم دیگر شب عید است و تکلیف پرداخت عیدی نیز روشن نیست. اگر قرار است مدیری به هپکو بیاورند، باید با برنامه بلند‌مدت وارد کارخانه شود. در غیر‌این‌صورت وضعیت تفاوتی با زمانی که کارخانه در تملک بخش خصوصی بود، نخواهد داشت.

وی با اشاره به دیگر نگرانی‌های کارگران نیز ادامه می‌دهد: سال آینده 200 نفر از همکاران‌مان به سن بازنشستگی می‌رسند. با توجه به وضعیت کنونی کارخانه، سازمان برنامه و بودجه مبلغ 40 میلیارد تومان را به بازنشستگان هپکو تخصیص داده است؛ اما مسئولان نباید فقط به برگزاری جلسات پرهزینه و امضای توافق‌نامه‌ها اکتفا کنند و باید با اجرائی‌کردن این مصوبات مشکلات جامعه کارگری را نیز برطرف کنند تا آغازی باشد برای بهبود وضعیت کارخانه‌هایی که در مسیر خصوصی‌سازی منحرف شده و حالا کارگرانش حال خوشی ندارند.

درهمین رابطه:

ادامه بلاتکلیفی شغلی ومعیشتی کارگران کارخانه هپکواراک ‌‌علیرغم وعده و وعیدها

‌‌علیرغم وعده و وعیدها هنوز وجه تخصیصی به شرکت هپکو واریز نشده است.

معاون اقتصادی استاندار مرکزی با اشاره به اینکه ابلاغ به همراه تخصیص کمک به شرکت هپکو انجام شد، گفت: هنوز وجه تخصیصی واریز نشده است.

روز پنج شنبه 10بهمن،وی با اشاره به ابلاغیه سازمان برنامه و بودجه به منظور تخصیص بودجه برای کمک به هپکوگفت:  ابلاغ به همراه تخصیص انجام شده ولی طی پیگیری که از سازمان خصوصی داشتم و بر اساس اظهار مسئول موضوع، هنوز  وجه نقد واریز نشده است.

*ادامه اعتراضات کارگران شهرداری بندرلنگه نسبت به عدم پرداخت ماه ها حقوق و حق بیمه

اعتراضات کارگران شهرداری بندرلنگه نسبت به عدم پرداخت ماه ها حقوق و حق بیمه ادامه دارد.

روز شنبه 12 بهمن،یکی از کارگران شهرداری بندرلنگه، در گفتگو با خبرنگاریک رسانه محلی با اشاره به تعویق حقوق پنج ماهه خود گفت: ماه هاست که کارگران این اداره به سرکار می آیند؛ اما حقوقی دریافت نمی کنند و در مقابل خانواده های خود شرمنده هستند.

وی با اشاره به مشکلات اقتصادی موجود در جامعه اظهار کرد: اکثر کارکنان و کارگران این دستگاه اجرایی از طبقه پایین و کم درآمد جامعه هستند که با دریافت نکردن حقوق چندین ماه با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند و نمی توانند پاسخ گوی خانواده خود باشند.

وی افزود: تا چه زمانی کارگران شهرداری باید از سو مدیریت در این ارگان دولتی رنج ببرند؟

درهمین رابطه:

اعتراض خانوادگی کارگران شهرداری بندرلنگه نسبت به عدم پرداخت 5 ماه حقوق

روز چهارشنبه 2 بهمن،جمعی از کارگران شهرداری بندرلنگه وخانواده شان اعتراضشان را نسبت به عدم پرداخت 5 ماه حقوق 300کارگر این شهرداری رسانه ای کردند.

یکی از کارگران شهرداری بندرلنگه به خبرنگار رسانه ای گفت: 5ماه حقوق را پرداخت نکردند که اکنون در وضعیت بسیار بدی قرار گرفته‌ایم و گاهأ به نان شب محتاجیم و دیگر مغازه‌ها جنس نسیه هم به ما نمی‌دهند.

همسر کارگر بخش خدمات شهری شهرداری بندرلنگه گفت: همسرم چندین ماه است که حقوق نگرفته، هیچ راه و چاره‌ای هم نداریم و اکثر روزها را با سختی سپری می‌کنیم.

یک کارگر دیگر شهرداری بندرلنگه نیز گفت: برای تهیه نیازهای اولیه زندگی هر روز باید از اطرافیان و مغازه‌داران قرض کنم اما چون پس از گذشت چند ماه هنوز بدهی مردم را پرداخت نکرده‌ام دیگر کسی اطمینانی به ما ندارد و وقتی می‌بینند طلب قبلی هنوز پرداخت‌ نشده حاضر نیستند مجدد به ما قرض بدهند.

کارگر فضای سبز این شهرداری هم گفت: با توجه به اینکه نمایشگاه عرضه مستقیم کالا به بندرلنگه آمده و اجناسش نسبت به سایر جاها ارزانتر است  ولی با توجه به اینکه هنوز حقوق نگرفتیم شرمنده خانواده خود شدیم.

وی در پایان افزود: بیشتر کارگران برای اینکه خانواده‌شان گرسنه نماند حتی نان را هم از نانوایی قرض می‌کنند.

*بیانیه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران آزاد تهران در مورد تعیین حداقل مزد

هر انسانی حق دارد کار کند، کار خود را آزادانه برگزیند، شرایط منصفانه و رضایت‌بخشی برای کار بخواهد و در برابر بیکاری حمایت شود.

همه حق دارند که بی‌هیچ تبعیضی، در برابر کار مساوی، مزد مساوی و منصفانه‌ای بگیرند که زندگی‌شان موافق حیثیت و کرامت انسانی تامین شود.

افراد حق دارند برای دفاع از منافع خود با دیگران اتحادیه تشکیل داده یا به اتحادیه‌های موجود بپیوندند.

با این اوصاف، حداقل مزد حتی بدون آن‌که ویژگی‌های روحی و جسمی کارگران و کار محول شده را مورد توجه قرار دهد، باید به اندازه‌ای باشد تا زندگی خانواده‌ای معادل تعداد متوسط معلوم با مراجع رسمی را تامین کند.

بی‌شک هیچ عقل سلیمی نمی‌تواند با این گفته‌ها مخالف باشد. مضمون یا متن کامل این جمله‌ها در قوانین داخلی و همچنین در کنوانسیون‌ها و میثاق‌های مورد توافق بین‌المللی دیده می‌شود. اما واقعیات و گزارش‌ها و داده‌های رسمی آماری حکایت دارند که هم اکنون در جامعه ما حدود 6 میلیون نفر بیکار و جوینده کار بوده و در عمل از حق کار کردن محرومند. افزون بر بیکاری و خرابی بازار کار و ناکارآمدی قوانین موجود، نبود نظارت بر اجرای همین‌گونه قوانین و بدتر از همه نبود سندیکاها و اتحادیه‌های مستقل کارگری به‌مثابه ابزار دفاع جمعی مزد و حقوق‌بگیران، سبب شده که نه از مزد مساوی در برابر کار مساوی خبری باشد و نه از مزد منصفانه و نه حمایت اجتماعی! موقتی بودن کارها و تسلط کامل قراردادهای موقت در بازار کار هرگونه امنیت شغلی را بی‌معنا کرده و در نتیجه امکان چانه‌زنی برای افزایش مزد و بهبود شرایط در محل‌های کار را به صفر رسانده است.

همه ساله در ماه‌های پایانی سال مساله مزد کارگران به‌طور جدی مطرح و در ساز و کاری غیردموکراتیک و بسیار ناعادلانه حداقل مزد سال آینده کارگران تصویب می‌شود. از آنجا که رقم مزد تعیین‌شده مبنای حقوق و دستمزد و افزایش سالانه دیگر سطوح مزدی در تمامی مشاغل و عرصه‌های مزد و حقوق‌بگیری قرار می‌گیرد، این موضوع به بحث جدی و مساله داغ و حیاتی تمام محافل کارگری و مزد و حقوق‌بگیران تبدیل می‌شود.

در این میان روزنامه‌نگاران همواره، هم به‌مثابه سوژه کار و حرفه خود و هم به‌عنوان مشمول و ذی‌نفع در نتیجه این مصوبه، پیگیر و پوشش‌دهنده فرآیند این تصمیم‌گیری و انعکاس اعتراض‌ها نسبت به آن در سطح جامعه بوده‌اند. هم از این‌رو است که یادآوری فرآیند چنین تصمیماتی و بیان چند و چون نهایی این تصمیم لازم و ضروری است:

با توجه به این‌که حداقل مزد کارگران بر اساس قانون در شورای عالی کار تصویب می‌شود (این شورا نهادی است مرکب از سه گروه سه نفره نمایندگان گروه‌های اجتماعی ذی‌نفع یعنی دولت، کارفرمایان و کارگران) جلسات این شورا با نظر و ریاست وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی تشکیل شده و در مورد مسایل مهم و مختلف کار و کارگری ازجمله حداقل مزد تصمیم‌گیری می‌شود.

شیوه تصمیم‌گیری این شورا بر اساس اکثریت آرا است؛ روشن است که با این روش بود و نبود و رای منفی یا مثبت کارگران در مصوبات شورا بی‌اثر است. اضافه بر این گروه نمایندگان کارگری حاضر در این شورا، برگزیدگان کانون عالی شوراهای اسلامی کار هستند، تشکلی که به گواهی اساسنامه آن ایدئولوژیک بوده، صنفی نیست و مستقل و ماهیتاً کارگری هم نیست (زیرا نمایندگان کارفرما نیز در آن حضور دارند) و قابل توجه است که این تشکل حتا در میان تشکل‌های رسمی کارگری نیز حایز اکثریت نیست.

پیداست با این ساز و کار نباید متعجب شد که طی سه دهه گذشته در خروجی‌های مربوط به تعیین مزد، همواره بند دوم ماده 41 قانون کار نقض شده است. نتیجه سه دهه نقض مکرر قانون و اعمال ظلم و بی‌عدالتی در حق مزدبگیران این است که هم اکنون در شرایطی که منابع مختلف میزان خط فقر و معادل ریالی سبد حداقلی کالاهای مورد نیاز معیشت خانواده 3.5 نفره را از 5.6 تا بیش از 8 میلیون تومان برآورد می‌کنند و حداقل مزد حتا با اضافه شدن تمامی مزایای متعلقه به 2 میلیون تومان هم نمی‌رسد! تاسف‌بار این است که مزد دریافتی حدود 80 درصد بیمه‌شدگان حداقل یا نزدیک به همین حداقل است و شرم بیشتر این‌جاست که شمار بسیار قابل توجهی از کارگران در شرایطی نامناسب و دستمزدی بسیار کمتر از این حداقل به کار گمارده شده و از پوشش بیمه‌ای و حمایت‌های ناچیز قانونی نیز محروم هستند.

حال در شرایطی که روزنامه‌نگاران با قرارداهای موقت کار و در بسیاری موارد حتا بدون قرارداد به کار گرفته شده و کمترین امنیت شغلی و پوشش‌های بیمه و حمایت قانونی را دارند، انجمن صنفی روزنامه‌نگاران آزاد تهران خواهان بازنگری اساسی و اصلاح دموکراتیک در ساز و کار تعیین مزد و تصویب حداقل مزدی است که هزینه‌های یک خانوار را مطابق با حیثیت و کرامت انسانی تامین کند.

*بیانیه‌کانون‌صنفی معلمان‌خوزستان در اعتراض به صدور احکام قضایی علیه فعالان صنفی معلمان خراسان‌شمالی

کانون‌صنفی معلمان‌خوزستان بتاریخ 12 بهمن بیانیه ای بشرح زیر در اعتراض به صدور احکام قضایی علیه فعالان صنفی معلمان خراسان‌شمالی صادرکرد:

کانون‌های صنفی معلمان طبق اصل26 قانون اساسی و مجوز و نظارت وزارت کشور و با مشارکت فرهنگیان هر استان جهت انتخاب نمایندگان خود تشکیل شده اند.

فلسفه وجودی و  ذاتی آن نیز  دفاع از حقوق معلم، دانش آموز و سامان بخشیدن به مقوله آموزش و پرورش در ابعاد مختلف از جمله  ایجاد فرصت های برابر آموزشی، عدم پولی کردن مدارس، خروج معلمان از دایره خط فقر ،  برخورداری از معیشت آبرومند و تغییر نگرش حاکمان نسبت به حوزه تعلیم و تربیت از اهداف مطالبه گری آنان می باشد.

در راستای این کنشگری صنفی، نمایندگان معلمان استان خراسان شمالی به ناعادلانه ترین شکل احکام قضایی  برایشان صادر می شود و این در حالیست که مسئولین ار‌شد نظام بارها از حق اعتراض مسالمت آمیز آحاد مردم سخن گفته اند اما درعمل احکام قضایی صادره در سراسر کشور بر علیه معلمان و کارگران محک و شاخص های خوبی برای راستی آزمایی ادعاهای حاکمیت و دستگاه قضا می باشد که بدبینی و نفرت فرهنگیان را به آنان دو چندان کرده است و دو شاکله مهم دستگاه قضا، یعنی استقلال و عدالت را با چالش جدی مواجه کرده است.

 برخوردهای دوگانه حاکمیت با قانون اساسی و اصول مصرح26 و 27 و چشم پوشی از تجمعات و اعتراضات بدون مجوز *طرفداران خود* و اعلام جرم علیه دیگر معترضان غیر خودی اعتبار و اعتماد عمومی به دستگاه قضا ونیروهای امنیتی را به پایین ترین سطح رسانده است.

 *کانون صنفی معلمان خوزستان* احکام صادره علیه نمایندگان و منتخبان معلمان استان خراسان شمالی را شدیدا محکوم می نماید و دستگاه قضا و  نهادهای امنیتی را به تجدیدنظر در احکام و فراهم کردن فرصت های برابر در حق اعتراض به تمام صنوف و گروهها بدون تبعیض فرا می خواند.

*بازگشت محمود بهشتی لنگرودی به زندان اوین

روز شنبه 12 بهمن محمود بهشتی لنگرودی که از روز سه شنبه اول بهمن درمرخصی بسرمیبرد برای تحمل ادامه حبس به زندان اوین بازگشت.

*جان باختن 4 کارگردر صوفیان شبستر بر اثر سقوط بالابر

عصر روزجمعه 11بهمن، 4 کارگر ساختمانی حین کار در یک ساختمان نیمه کاره صوفیان شهرستان شبستر در استان آذربایجان شرقی وسقوط از طبقه هفتم بدلیل پاره شدن سیمهای بالابر مصالح ساختمانی در دم جان باختند.

akhbarkargari2468@gmail.com