قفس / اکبریگانه

شعر
September 05, 2019

    

قفس

 پرنده جانم نشسته

         بر شاخه ای

به ضخامت رؤیائم

   در قفس ی نامرئ

                                               بدون آنکه نگاه کند

به آیئنه تنهائی

که نشان میدهد او را

درخود

نشسته ام

تا شاید بیابم عشق را

که سالهاست

در من خود را گم‌کرده

شب غروب میکند

در صبح دم

ومن هنوز می‌اندیشم

به شب

خورشید جانم طلوع می‌کند

در قفس ی که خود ساخته‌ام

بدون عشق

ورویایم می‌شکند

حباب‌های آرزو هایم را

.در قفس

 2019.0902   اکبریگانه