بمناسبت هشت مارس روز جهانی زن / گفتگوى ايسکرا با نسان نودينيان

مصاحبه
January 30, 2019

ایسکرا میپرسد: بمناسبت هشت مارس روز جهانی زن

نسان نودینیان پاسخ میدهد

ایسکرا: ما هر سال شاهد برگزاری مراسمهای هشت مارس در اشکال مختلف در ایران و شهرهای کردستان بوده ایم. با توجه به تحولات سیاسی، اجتماعی و اعتراضی یکسال گذشته فکر میکنید هشت مارس امسال در چه قامتی میتواند به میدان بیاید و چه انتظاری از جنبش برابری طلبانه زنان برای برگزاری هشت مارس دارید؟

 

نسان نودینیان: فاکتور اول؛ هشت مارس امسال مستقل از اینکه چند مراسم و میتینگ و تجمع برگزار بشود، متفاوت خواهد بود. تفاوت فاز در شرایط کنونی به فاکتورهای متعددی مربوط است. اولین فاکت، جنبش اعتراضی مردم در ایران برای بزیر کشیدن حکومت اسلامی سرمایه و ضد کارگر، ضد مردم و ضد زن است.  روز جهانی زن امسال متفاوت است. به این دلیل فضای سیاسی ــ اجتماعی جامعه تغییر کرده به این دلیل، اعتراضات سراسری علیه یکی از فاشیستی ترین نظام در قدرت، جمهوری اسلامی سرمایه در سطح سراسری علیه فقر و گرانی و بیکاری و فساد در جریان است. به این دلیل در قلب این تحول بزرگ سیاسی ــ اجتماعی جنبش نوینی علیه حجاب اجباری و اسلامی توسط زنان مبارز پا بعرصه مبارزه گذاشته است !

روز جهانی زن امسال متفاوت شده! از دی ماه ٩٦  ما شاهد جنبش نوین دختران خیابان انقلاب هستیم. در سال ٩٦ جنبش خیابان انقلاب عروج پیدا کرد.  ویدا موحد در شرایطی که هنوز صدها هزار کارگر و مردم زحمتکش علیه فقر و نابرابری و با شعار مرگ بر خامنه ای روزهای پرحرارت و انقلابی را تجربه میکردند، با برداشتن رو سری (حجاب اجباری) در یکی از خیابانهای تهران، خیابان انقلاب، مبتکر پرت کردن حجاب اجباری شد.

 

 فاکتور دوم؛ تقویت هژمونی کمونیسم و بویژه حزب کمونیست کارگری بر بستر شرایط کنونی، است. چرایی مهم بودن این فاکتور (هژمونی کمونیسم و بویژه حزب کمونیست کارگری) را بیشتر توضیح میدهم. جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه در سطح سراسری و در کردستان با سرکوب خونین حکومت اسلامی در روزهای اول بقدرت رسیدنش روبرو شد. حکومت اسلامی اولین سرکوبها را با یورش به مراسمهای روز جهانی زن در سال ٥٨ شروع کرد. به زنان آزادیخواه و برابری طلب حمله کرد و با جدایی جنسیتی و حجاب اجباری آپارتاید جنسی را بر قوانین حاکم در ایران علیه زنان  اجرایی کرد. علیه این زن ستیزی و علیه آپارتاید جنسی اما زنان آزادیخواه ساکت ننشستند. دست به اعتراض زدند و نخواستند مرعوب سیاستهای ضد زن حکومت اسلامی شوند و جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه علیه آپارتاید جنسی و قوانین ضد زن حکومت اسلامی شکل گرفت.  پشتوانه سیاسی و تئوریک این جنبش کمونیسم دخالتگری بود که استوارانه ایستاد، و در ٤ دهه گذشته محکم و قاطعانه از جنبش برابری طلبانه زنان دفاع کرد، علیه سنگسار و قوانین قصاص، علیه باندهای مسلح و نیروهای حزب الهی که در خیابانها به اسم "نهی از منکر" بصورت زنان اسید میپاشیدند، حجاب اجباری را با پونز  و آزار جنسی به زنان تحمیل میکردند، یک دم هم ساکت نشد و اعتراض و میتیگ و فعالیتهای بین المللی و لابیستی و بسیج افکار عمومی در داخل و خارج از کشور را فعالانه و بی اما و اگر سازماندهی کرد.  کمونیسم کارگری و حزب کمونیست کارگری ایران پیشقراول و پیشتاز جنبش آزادیخواهانه زنان در ایران است. امروز و بر بستر شرایط مبارزاتی و اعتراض طبقاتی کارگران و کارکنان در جامعه حزب کمونیست کارگری به حزب مبارزه علیه هر نوع ستم کشی طبفاتی، و ستم کشی زنان عروج کرده است. پرچم مبارزه سوسیالیستی برای تحقق رهایی زن و کارگر و مزدبگیران در دست حزب کمونیست کارگری است که با حمایت میلیونی میتواند در آینده تعیین قدرت سیاسی حزبی مطرح باشد. میلیون ها نفر از زنان سوسیالیست و زنان آزادیخواه به این جبهه مهم و عظیم تعلق دارند، در پرتو شرایط کنونی ما زنان را فرامیخوانیم به جهش نوینی دست بزنند.

تاکید و تکرار مکرر نسخه های تاکنونی و ردیف کردن چند خال از فعالیتها برای تدارک 8 مارس خوب و مثبت است، اما فکر نکنم کارساز باشند. فعالیتهای تاکنونی رو بجلو نیستند و راضی شدن به وضع موجود است و جهش و شیوه کار نوینی را ایجاد نمیکنند. صف بندی های سیاسی و بویژه صف زنان آزادیخواه و سوسیالیست و کمونیستها را متمایز نمیکند. جنبش نوین اعتراضی زنان در دی ماه با حضورشان در صدها اعتراض، در مبارزات کارگران در فولاد اهواز و نیشکر هفت تپه، در بمیدان آمدن زنان خیابان انقلاب شروع شده. زمینه واقعی و ابژکتیوی پیدا کرده است. زنان در اعتراضات نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز پیگیرانه و با حضورشان، جنبش نوین زنان آزادیخواه و برابری طلب را تثبیت کردند.

جنبش زنان آزادیخواه در کردستان در شرایط کنونی به صفی متمایز از زنان سوسیالیست  با کاراکتر علنی نیاز مبرمی دارد. کم نیستند تعداد زنانیکه سوسیالیست هستند، باورهای کمونیستی و مارکسیستی دارند. تحولات سیلسی پیشارو با حضور این صف از زنان آزادخواه و سوسیالیست برای امر سازماندهی شوراها و اداره جامعه تامین میشود.

در کردستان ما باید تلاش کنیم، صف این جنبش نوین زنان را شکل دهیم. و این امری است که باید توسط صدها نفر از زنان سوسیالیست و آزادیخواه در کردستان، ایجاد شود.

سازماندهی مراسم های 8 مارس امسال به نظر من باید در پرتو پیشروی های طبقاتی و سیاسی کمونیسم و بویژه حزب کمونیست کارگری ایران، تعریف شود.

نزدیک به چهار دهه است که در سلطه و حاکمیت فاشیسم اسلامی (نظامی به اسم حکومت اسلامی)، زنان در موقعیت فاجعه باری قرار گرفته اند. احکام زندان، شکنجه، تجاوز، اعدام و سنگسار در کنار ازدواج کودکان که از صدها هزار مورد فراتر است، چهره سیاه و آپاریاید جنسی اسلامی این نظام را به نمایش گذاشته است. در قوانین جمهوری اسلامی زن جزو اموال و دارائی مرد است. در مناسبات تولیدی کار و در عرصه کارخانه این زنان شاغل و کارگر و کارمند هستند که مورد هجوم بیکاری قرار دارند. با فرستادن آنها به خانه جزو گردان نیروی کار بیکار محسوب نمیشوند. وظایف "خطیر" آنها نگهداری از "خانواده" در "مالکیت" مرد و سرمایه تعریف میشود! این فرهنگ فاشیسم اسلامی است. مردسالاری و ارتجاع محض است.  هشت مارس روز جهانی زن بحکم شرایط ابژکتیو مبارزاتی و حضور فعال و موثر زنان در اعتراضات میتواند عرصه ای از مبارزه علیه زن ستیزی و آپارتاید جنسی تعریف شود.

ما بعنوان کمیته کردستان حزب باید تلاش کنیم، سند ریزتر و نکات اثباتی عینی تر در ارتباط با 8 مارس را تدوین و بشکل علنی منتشر کنیم.

در یک کلام ما باید  ٨ مارس امسال را متفاوت با کاراکترهای جنبش سوسیالیستی تجربه کنیم. باید تلاش کنیم صفی وسیع و گسترده از زنان جنبش آزادیخواهی و برابری طلب را حول برنامه های عملی سازماندهی کنیم. و برای ما کمیته کردستان  مهمترین و عاجلترین عرصه سازماندهی جنبش نوین زنان آزادیخواه و برابری طلب در کردستان است که سخنگویان سازماندهی حاکمیت شورایی هستند که رهبر و لیدر جامعه هستند و در یک کلام جنبش زنان آزادیخواه را نمایندگی و فضای اعتراضی جامعه را میتواند تحت تاثیر خود قرار دهند.

 

ایسکرا ۹۷۳