نامه ای برای سپیده قلیان ، اسماعیل بخشی و علی نجاتی !

حمید شعبانی
January 20, 2019

نامه ای برای

سپیده قلیان ، اسماعیل بخشی و علی نجاتی !

کله فندقی های حکومت دزد،  فاسد، شکنجه گر و اعدام بازهم باعث تهوع  شدند.

شما سه  رهرو و رهبر راه نان و آزادی  را دستگیر کردند، با شکنجه و شوک الکتریکی  مجبور تان  کردند به اعتراف.

اعترافی که نافش به شکنجه وصل است.

اینها دال بر تسلیم شما نیست ، سندی دیگر بر درماندگی نظامی است که ماندنش به اعدام و دزدیدن نان مردم است ، شرم از این ها شرم میکند.

بی آبرو تر از آنند که خود از حقانیتشان بگویند، به پیشگاه شما زانو زده اند . و نشان وزن و رتبه بالا و عظیم اجتماعی  شماست.وگر نه چرا بدرگاه شما استغاثه میکنند.؟

شانزده ماه در شکنجه گاهای مخوف این هیولا ها،  زندانی انفرادی بوده ام . تار و پود شان را می شناسم ، خدعه ، وحشیگری ، دروغ ، بی اعتماد به نفسی ، اعدام نمایشی، تجاوز جنسی،  اطاق شکنجه ، نماینده خمینی، برف و یخ داخل سلول،  دیوارهای شوک الکتریکی و خونین ، گرسنگی، بی خبر نگاهداشتن از روز و شب  و ... با دانه  دانه سلول هایم تجربه کرده ام.

 منهم میدانم که شما را هم  شکنجه کرده اند  آنچه به نام شما گفته میشود، حرف شما نیست. زبان وزارت اطلاعات رژیم است ،  این حنجره  نظامشان است.

ترس و وحشت کلیت حاکمیت زر و تزویر است.

 پشت لحظه لحظه  این نمایش ، کابل است، آویزان کردن است. دیکته پس از شکنجه هاست.

این نظام فاسد میخواهد بگوید شما تسلیم شده اید. این دروغ است. این آنها هستند که محقر و رزل اند.

اگر در دهه های شصت، اعترافات از این دست ، فریبنده بود و احزاب سیاسی را به سکوت و بی عملی و شرم،  میبرد و پشت زندانی را خالی میکردند،

 اما امروز ، نازنینان ،  روزگار دیگری است ،  ما به تجربه و با هزینه‌های سهمگین هم که باشد "عاقل تر  و بالغ تر " شده ایم  ،  همانگوه که  سپیده گفته اینها افشای شکنجه گر بودن،  ستمگری و فساد آنهاست. و ذره ای از حقانیت و عزیز بودنتان  نمیکاهد که هیچ ، بلکه به خاطر تحمیل این رنجهای مافوق تحمل انسانی و کارکرد به غایت پیشرو،  شایسته بیشترین محبت و مواظبت هستید.

احترام تان به شکستگی دستان شکنجه و نظام  بر روی هر کوچه و کارخانه در اهتزاز باد