نه ستایش نه نکوهش

بهروز شادیمقدم
October 13, 2020

نه ستایش نه نکوهش .
در مرگ سنت ها .
شجریان و نقش و جایگاه هنرمند در جامعۀ طبقاتی .
وظیفۀ هنر سنتی مدارا و ستایش و سازش با حاکمیت هست ، محل گلایه و رنجش هم هست ولی عرصۀ تعرض نیست . مدرنیسم است که تعرض را با خود دارد .
جامعه عرصۀ جدال دائمی سنت و مدرنیسم است . اسلام و سنت های موجود در جامعه پا به پای هم عرصه را بر هنر تعرض تنگ میکنند . اسلام سنت را هم برنمیتابد آنجا که این سنت گلایه کند و همراه نباشد .در عصر سرمایه داری سنت ابزار شکست است .
سنت حامل تمکین ها و مدارا و شکست است . سرمایه داری میدان این شکست و نقطۀ پایان این هنر است . عصر دفن این هنر است .
با مرگ سنت در این عصر هنرمند و قهرمانش هم میمیرد . قهرمان سنت ها دیگر قهرمان نیست . ضد قهرمان است و زندگی و هنرش تراژدیک است . عصر سرمایه عصر قهرمانی نیست .
موسیقی سنتی هم هنری مردمیست و مردم را با خود دارد . مردمی دردمند ، شکست خورده ،نوستالوژیک ، مایوس و نیازمند صدایی که بازتاب زندگی حرمان زده شان باشد . تسکین دردشان باشد .
شجریان تجسم برجستۀ این هنر است . از نظر پرنسیپ این نقطه قوت را داشت که در سالهای اخیر از حاکمیت جلاد فاصله گرفت . شخصیتی مودب و با فرهنگ که کوله بار زندگی و هنرش را بر زمین نهاد و این دنیای وارونه را وداع گفت .
بهروز شادیمقدم
11.10.2020