سکوت در مقابل ناسیونالیسم

همایون گدازگر
August 07, 2020

سکوت در مقابل ناسیونالیسم

پیرامون مصاحبه دبیر اول کومه له با رادیو دیالوگ

به مصاحبه دبیر اول کومه له با رادیو دیالوگ از جنبه های متعددی می شود پرداخت. حدود دوساعت گفتگوی ابراهیم علیزاده دبیر اول کومه له با رادیو دیالوگ، کوچکترین اشاره ای به ناسیونالیسم کرد و نقش و دور آن در کردستان ایران را در برنداشت. در این مصاحبه به بیشتر مسایل جهان امروز پرداخته شد، اما دبیر اول کومه له از کنار مسئله مهمی که از تمام آن مباحث مربوط تر به موضوع کار خود و حزبش بود طفره رفت. علیرغم سوال مصاحبه کننده در مورد کردستان ایران و احزاب آن ابراهیم علیزاده ترجیح داد مفصل در مورد دیگران، از سوریه و عراق و ترکیه تا مسئلە فلسطین و سیاست ابرقدرتها در منطقه تحلیل و ارزیابی کند اما یک کلمه در مورد احزاب ناسیونالیست کرد و نقش و جایگاه آنها در کردستان بر زبان نیاورد.

 

به این مصاحبه از جنبه های مختلفی می شود برخورد کرد، ‌بخصوص روایت دبیر اول کومه له از انشعابها در کومه له و اعلام این نکته غیر واقعی که در این انشعاب‌ها اختلاف سیاسی نقشی نداشته است! ایشان با این تاریخ سازی غیر واقعی سعی در همسان جلوه دادن و ‌شبیه سازی این انشعاب‌ها دارد تا با تکرار دوباره و بستن "هزیمت" به آنها در واقع از بیان اختلافات سیاسی در آنها طفره برود و ‌عملا جریانات راست و ناسیونالیست منشعب به اسم کومه له را تبرئە کند .

 

هم چنین برخورد ابراهیم علیزاده به مخالفین درون تشکیلاتی، زبان تحقیر و تهدید و ناچیز و کوچک جلوه دادن صف منتقدین درون کومه له است که در واقع انعکاس فشار و وزن بالای منتقدین را می رساند.

‌

اما همانطور که اشاره شد هدف این نوشته کوتاه پرداختن فقط به یک نکته است که در گفتگو یاد شده غائب بود. سکوت در مورد ناسیونالیسم کرد در کردستان ایران و احزاب آن. انگار در آنجا نهادی به اسم مرکز همکاری احزاب کردستان وجود ندارند! انگار دبیر اول کومه له از نقشه های آنها و برنامه سپاه ملی کردستان و راز و نیازشان برای جلوگیری از شورش و قیام مردم کردستان و خلع سلاح نیروهای نظامی جمهوری اسلامی توسط مردم خبر ندارد!

 

امروز دیگر همه بر اجتناب ناپذیری تحولات مهم سیاسی - اجتماعی در ایران و به تبع آن در کردستان هم واقفند.‌ احزاب ‌و جریانات سیاسی همه در تدارک آماده کردن خود از لحاظ سیاسی و تشکیلاتی و حتی نظامی برای استقبال از این تحولات هستند. احزاب ناسیونالیست علیرغم شکاف و بهم ریختگی یکی از جریانات دخیل در این تحولات هستند که وجودشان مزاحم اصلی جنبش، احزاب و جریانات آزادیخواه و‌ سوسیالیست در کردستان است.‌ این احزاب و ‌گرایش آنها پس از سرنگونی جمهوری اسلامی مانع اصلی در سیر پیشروی چپ و حاکمیت توده ای در کردستان هستند و دبیر اول کومه له کسی نیست که از این واقعیات بی خبر باشد. ادعای کمونیست بودن و دفاع از سوسیالیسم به چه درد می خورد وقتی شما در خانه خود علیه این موانع و جریانات بورژوایی بغل دست ساکت هستید؟ دفاع ابراهیم علیزاده از سوسیالیسم و کمونیسم را چه کسی می تواند باور داشته باشد وقتی خود او در یک گفتگوی دراز و طولانی در مورد زمین و زمان  حرف دارد، اما به ملزومات و موانع پیشروی آن در کردستان ایران نمی پردازد؟ برنامه احزاب جنبش ناسیونالیست در کردستان رسیدن به قدرت بهر قیمتی است. این جنبش امروز موقعیت بهتری از دوره انقلاب ۵۷ در کردستان دارد. وسوسه قدرت بخصوص پس از به قدرت رسیدن احزاب هم طبقه ای آنها در کردستان عراق آنها را چنان به تکاپو انداخته است که حاضرند به هر جک وجانوری برای این هدف آویزان شوند. روزی بدنبال عربستان و  ‌شیوخ مرتجع منطقه، و زمانی در بدر دنبال مامورین وزارت خارجه آمریکا و یا جریانات راست و پرو غرب ایرانی و بالاخره زد و بند مستقیم با جمهوری اسلامی ‌کسب و کار آنها شده است. برای رسیدن به این هدف حاضرند به خدمت هر نیرو و قدرتی درآیند و جامعه را با خطر مواجهه کنند. از شیوخ مرتجع منطقه تا آمریکا و همچنین جمهوری اسلامی می تواند آنها را علیه انقلاب و آزادیخواهی در جامعه بکارگیرند.

 

دبیر اول کومه له این واقعیات را در مورد این احزاب می داند و پرداختن به آنرا فراموش نکرده است. سکوت او نشانه اظهار تعلق او به آنهاست. واقعیت این است که فکر می کند ‌در روند تحولات پیش رو شانس آنها برای رسیدن به قدرت بیشتر است. اصلا "اجتماعی بودن ‌و نفوذ کلام" آنها بیشتر برای او معیار است تا سیاست و اهدافشان. بهمین دلیل است همکاری جدی و اجتماعی با احزاب چپ و کمونیست همانطور که در مصاحبه اش به آن اشاره می کند برای او بی اهمیت است. در حالیکه اگر فشار همین چپ درونی برداشته شود برای هر نزدیکی و همکاری با احزاب ناسیونالیست همیشه آماده است. کومه له و دبیر اول آن فکر می‌کنند اگر با احزاب چپ و کمونیست همکاری جدی داشته باشند در نزد این احزاب منزوی می شوند. با اینحال باید جواب تناقض گویی های خود را که دفاع از چپ و کمونیست در گفتار و سکوت و تائید راست در کردار است خودشان بدهند. نیروی چپ و عدالتخواه در کردستان علیرغم لطماتی که بر آن وارد آمده است، هنوز صاحب حرف و چهره و نفوذ اجتماعی است. این جریان منتظر تناقض کومه له و سکوت آن در مقابل ناسیونالیسم کرد نخواهد ماند و در روند تحولات اجتماعی پیش رو به قطب مهم وغیر قابل حذفی تبدیل خواهد شد. اولین کار این صف چپ و آزادیخواه در شرایط انقلابی عبور از جریاناتی است که به اسم چپ در مقابل پیشروی آن بایستند. در اوضاع سیاسی پر التهاب کنونی جامعه، سکوت کومه له درمقابل احزاب ناسیونالیست، می تواند به منزوی شدن او در جبهه آزادیخواهی وعدالت طلبی در کردستان بیانجامد.

 

٦ اوت ٢٠٢٠