۱۶ آذر و...‎

حمید قربانی
December 07, 2019

۱۶ آذر و...‎

شرایط کنونی و بسته شدن صف "همه باهم "و تولد شرایط برای پیوستن فرزندان دانشجو و روشنفکر کارگران به کارگران!

به مناسبت ۱۶ آذرِخونین سال ۱۳۳۲!

به نظر من، امروزه نباید و نمیتوان از جنبش دانشجوئی بطور کلی، انتظاری بیش از این داشت که در چنین روزهای تاریخی تظاهرات و اعتراضی داشته و باز تا سالی دیکر بگذرد و یا اتفاقات دیگری در جامعه بیافتد و اما، دانشجویان کمونیست، یعنی همان فرزندان کارگران " ما فرزندان کارگرانیم، در کنارشان میمانیم" وظیفه بزرگ و تاریخی دارند و آن اینکه هم در دانشگاهها و مخصوصا خارج از دانشگاه ها و با در کنار پدران و مادران، خواهران و برادران کارگر شان قرار گرفتن، در دادن آگاهی انقلابی - آگاهی طبقاتی و سازمانیابی و سامانیابی طبقاتی کارگران آگاه و تشکیل کمیته های سرخ - کمیته های انقلابی - کمیته های سیاسی نظامی مخفی و غیر علنی بکوشند و از این طریق که به موجودیت دادن حزب سازمانده انقلاب - حزب کارکران آکاه، انقلابی و کمونیست می انجامد، سعی در تدارک شرایط برای یک قیام مسلحانه توده ای – طبقاتی از جانب کارگران و زحمتکشان و به پیروزی رساندن انقلاب قهری کمونیستی کارگران - پرولتارها - نمایند.

دانشجویان کمونیست، بدانند و آگاه باشند که فقط با پیروزی چنین انقلابی که کارل مارکس بویژه و فردریش انکلس بعنوان همکار و یارش درآثاری مانند ایدئولوژی آلمانی، فقر فلسفه، مانیفست حزب کمونیست، نقدی بر برنامه گوتاء و... از آن به نام انقلاب کمونیستی یاد کرده اند و سعی نمودند که کارگران را به آن راغب نمایند که با درهم شکستن دولت کنونی و ایجاد دولت مسلح کارگران - دیکتاتوری پرولتاریا، میتوانند، به رهائی یعنی محو جامعه طبقاتی متکی بر مالکیت خصوصی - سرمایه داری و کار مزدوری- برسند و نه اینکه با مبارزات اصلاح طلبانه و تدریج گرایانه و غیر خشونت آمیز. یا مدنی و عدالت خواهانه! و با طرح شعارهائی مانند دموکراسی برای همه، آزادی برابری ، حکومت کارگری و حتی اداره شورائی و...

البته، درهر قانونی درطبیعت و بویژه در جامعه انسانی استثناء موجود است و در این رابطه هم ممکن است، در زمانی و در کشور و حتی قاره ای هم، کمونیسم بعنوان حرکت طبقه کارگر برای لغو شرایط موجود اجتماعی یعنی ایجاد جامعه بدون طبقات و بدون دولت که در آن جائی برای استثمار انسان از انسان نیست، عمدتا، از راه مبارزات غیر خشونت آمیز به پیروزی رسد و اما، قاعده بر انقلاب قهری کمونیستی - انقلاب مسلحانه کمونیستی - است که تا کنون چنین بوده است و بویژه هم اکنون با دولت های سرمایه داری امپریالیستی – ارتجاعی و جنگ طلبِ تا بن دندان - از کاسه سر تا ناخن پا - مسلح اند و کشت و کشتارهائی که حتی از یک تظاهرات مسالمت آمیز و یک اعتصاب کارگران میکنند، کاملا اثبات شده است، بدون حزبیت، بدون تسلیح طبقاتی، بدون یک جنگ همه جانبه، بدون یک قیام مسلحانه و انقلاب قهری پرولتاریا، نمی توان تغییرات بنیادی و به نفع کارگران در جامعه کنونی ایجاد نمود.

بنا براین، فعلا و تا اطلاع بعدی باید کارگران و فرزندان آگاه آنها بر طبق این بیان و گفته لنین، خود را سازمان دهند و اندیشه و عمل نمایند که : « بدون انقلاب قهرى، تعويض دولت بورژوايى با دولت پرولترى محال است. نابودى دولت پرولترى(دیکتاتوری پرولتاریا- من) و بعبارت ديگر نابودى هر گونه دولتى جز از راه "زوال" از راه ديگرى امکان پذير نيست.»، لنین- دولت و انقلاب.

بدون مرگ دولت – زوال دولت - رهایی جامعه از سرمایه داری استثمارگر، هار و فاسد شده – امپریالیسم - مالکیت خصوصی و کار مزدوری، خرافات مذهبی، جنسی و ملی ... غیرممکن است و در نهایت نابودی و نیستی جامعه، مرگ نسل انسان امری اجتناب ناپذیر است.

البته، خود کارل مارکس و فردریش انگلس بعد از شکست انقلابات ۱۸۴۸ و مخصوصا کمون پاریس و دیدن اینکه نمیتوان از دولت موجود، کارگران برای رسیدن به اهداف خویش استفاده کنند، در مقدمه مانیفست حزب کمونیست و تشریح آن در جنگ داخلی در فرانسه - پیام بین الملل اول به کارگران فرانسه که جمع بندی از کمون خونین پاریس است، چنین نوشتند : « " طبقه کارگر نمتواند بطور ساده ماشین دولتی حاضر و آماده ایرا تصرف کند و آنرا برای مقاصد خویش بکار اندازد " ( رجوع کنید به " جنگ داخلی در فرانسه ؛ پیام شورای کل جمعیت بین المللی کارگران" ، چاپ آلمانی، صفحه ۱۹، که در آنجا این فکر بطور کامل تری شرح و بسط داده شده است) »، سال ۱۸۷۲.

بعد از این است که به نوشته لنین - مارکسیسم و دولت - آنها - مارکس و انگلس - از درهم شکستن، خُرد کردن، داغان کردن و نابود کردن دولت بورژوائی حرف میزنند.

مارکسیست و کمونیست واقعی کارگر و فرد و سازمانی است که طرفداری خویش را از انقلاب قهری کمونیستی و ایجاد دیکتاتوری پرولتاریا، دولتی که با انقلاب قهری پرولتاریا موجودیت مییابد و بر قدرت کارگران مسلح متکی و نه هیچ قانونی، دولتی که اساسا نه، برای بسط آزادی و نه برای دموکراسی – دموکراسی برای همه- ، بلکه برای محو و یا محدودیت نهادن بر فعالیت طبقه سرمایه دار وهواخواهان آن که با پیروزی انقلاب پرولتاریا از مالکیت بر ابزار تولید خلع ید شده، ولی زنده است و بردرنده خوئی آن افزده شده است، میباشد، دراندیشه و عمل، در تئوری و پراتیک به اثبات برساند.

کارگران و دانشجویان کمونیست، اتحاد شما، تسلیح شما، حزبیت شما و انجام انقلاب سُرخ، ضامن پیروزی و رهائی شماست!

دو لینک در رابطه با اعتراضات دانشجویان به مناسبت ۱۶ آذر

https://www.facebook.com/raheleh.tarani/videos/pcb.3290424154317438/10206366299392895/?type=3&theater&ifg=1

https://t.me/kkfsf

حمید قربانی ۷ دسامبر سال ۲۰۹۲ اسپارتاکوسی!