نمی شود هر حرکتی که از سوی طبقه ی کار اعمال می شود را مبارزه ی طبقاتی نام نهاد

علی برومند
December 26, 2019

 

نمی شود هر حرکتی که از سوی طبقه ی کار اعمال می شود را مبارزه ی طبقاتی نام نهاد

 

تفاوت فاحش اعتصاب عمومی، کنتر و هدایت شده  با مبارزه ی طبقاتی

 

تعارض و درگیری آشتی ناپذیر بین طبقه ی کارگر و مزدبگیران از یک سو و از سوی دیگر سرمایه داران با سیستم سرمایه داری را می شود مبارزه ی طبقاتی نام نهاد. زمانیکه مبارزات طبقه ی کارگر و مزدبگیران در روند آشتی ناپذیری خود  بعنوان یک نیروی اجتماعی فرا تر از جامعه ی سرمایه داری گام نهد ویا حتی با مبارزات خود سعی کند که این مرز را بشکند و اینجا و آنجا قوانین سرمایه داری را زیر پا بگذارد و قوانینی از دموکراسی شورایی و از پایین را اعمال کند، این گذار و روند را می شود وارد شدن به مبارزه ی طبقاتی نام نهاد. اگر بخواهیم مثالمان را به شرایط کنونی بسط دهیم، می شود خیزش کارگران و مزد بگیران دی ماه 1396 در ایران را ، شبکه های انقلابی آبان ماه امسال را که در چندین شهر ایران بر علیه شکستن دیوارهای ارتجاع سرمایداری اسلام فعال شد و بخش هایی از جنبش جلیقه زرد ها را  بعنوان جنبش و حرکاتی فراتر از قوانین سیستم سرمایه داری نام برد. که این اقدام  از سوی کارگران و مزد بگیران، یعنی بوسیله ی بخشی از نیروهای فرودست اجتماعی فرا تر از قوانین حاکم در کارخانه ها و خیابان های شهری و کشوری عمل شد و با قوانین خود وبدون اجازه گرفتن از دولت های سرمای داری وارد خیابان ها شدند و نظم فراتر از جامعه ی سرمایه داری را،  یعنی نظم خود را در خیابان و ها محلات را با خود مدیریتی خود در محل های نام برده اعمال کردند. این در واقع جنگ و گریزی است که طبقه ی کارگر در روند مبارزات خود به سرمایه داران تحمیل می کند.

 

جنبش دفاعی کارگران و مزدبگیران فرانسه در چه وضعیتی قرار دارد

در واقع بیش از 35 سال است که جنبش کارگری فرانسه حالت تعرضی خود را در مقابل سرمایه از دست داده و هنوز هم در حالت دفاعی و نه تعرضی است.

در روز 5 دسامبر  اعتصاب عمومی با شرکت بیش یک میلیون( اتحادیه ها ی کارگری صحبت از شرکت 1،5 میلون شرکت کننده حرف می زنند) و  در 70 شهر فرانسه  کارگران ومزد بگیران با تظاهرات های اعتراضی و اقدام به میتینگ های اقتصادی و سیاسی  در مقابل رفرم ضد کارگری دولت فرانسه مخالفت خود را اعلام کردند. طبق آمار اعلام شده از سوی اتحادیه ها ی کارگری فرانسه در این روز مجموعن 250 متینگ در شهر های مختلف برگذار شد. اکثر رسانه ها و بنگاهای خبری آلمان چهره ای ضد کارگری خود را  در گزارشات خود نشان دادند و از افرادی که که به دلیل اعتصابات دیر به مقصد خود ویا دیر سرکار خود می رسیدن یا طوطی وار  سخنان وزیر کشور و یا درگیری های پلیس با تظاهر کنندگان را منتشر می کردند. این است چهره ی واقعی دموکراسی  حکومت سرمایه داران  در سیستم سرمایه داری.

در همین روز مارتینز(Martinez)  رهبر اتحادیه ی ث –ژ- ت CGT مبارزات شدیدتری را در روز های آینده اعلام کرد. اما  رهبری  CGT هم داستان و هم صدا با سوسیال رفرمیست ها منافع قشر رهبری سندیکا را در خطر دید و به نفاق افکنی بین  کارگران و مزد بگیران  از سوی دولت فرانسه را با تایدی رفرمیستی نه سیخ بسوزد و نه کباب  جوابی بفهمی نفهمی داد  و  به حرکات قانونی درون سیستم سرمایه داری و از قواعد قانونی این سیستم صحبت کرد و حرکات غیر قانونی ویا بقول آنها "آشوبگران" را جدا از حرکت قانونی دانست . رهبری  ث-ژ-ت در تایید از بلندگوهای ضد کارگری فرانسه  مبارزات کارگران انقلابی را به آشوب گران تخفیف داد. وقتی این گونه تبلیغات ضد کارگری به گوشما می رسد، و آن هم از سوی رهبران اتحادیه ها، آیا می شود شبه ای در ما نسبت به پشت کردن به اتحادیه ها به کارکران و مزد بگیران  رهبران اتحادیه  در هم آهنگی با سرمایه داران و در حفظ سیستم سرمایه داری، که سعی در محار اعتصابات و تظاهرات می کنند راه داد؟. وقتی با دقت به اعتراضات کارگران و مزدبگیران فرانسه  نگاه می کنی  می بینی، در خیلی از مواقع دیگر کنترل از دست اتحادیه های کارگری و دولت وقت در آمده است. زیرا کارگران در مناطق مختلفی برای اجرای حقوق دموکراسی خود  پلیس با درگیر می شوند،که البته همانطوری که اشاره شد دفاع دموکراتیک از حقوق سیاسی کارگری  "آشوبگر" محسوب می شوند.

محتوای برنامه ی رفرم ضد کارگری دولت فرانسه از سوی ادوارد فیلیپس(Edouard Philipes)  وزیر کشوربدین شرح اعلام شد:

شروط کسانی که در سن 64 سالگی حقوق بازنشستگی شاملشان می شود.  اما کارکنانی  هم می توانند در سن 62 سالگی حقوق بازنشستگی را دریافت کنند، که تا کنون 41،5 سالحق بیمه ی بازنشستگی را پرداخت کرده باشند( البته برای نسل بعدی این سهم از سال  2035به 43 سال پرداخت بیمه خواهد رسید)  این رفرم ضد کارگری شامل کسانی می شود که از 1975 به بعد متولد شده اند.  این برنامه ضد کارگری برای همه ی کارکنان از 2025 قانون عملی  می شود و برای کسانی که متولد 2005 می باشند( یعنی 14 ساله و جوانتر)  از 2022 اجراع و وارد عمل می شود. دولت ضد کارگری فرانسه بدین شیوه اختلافات را در بین نسل ها ی مزدبگیر دامن می زند.

دولت ضد کارگری فرانسه برنامه خود را می خواهد در 22 ژانویه 2020 معرفی کند و آخر فوریه  رد پارلمان به بحث بگذارد. در این اعتصاب عمومی تنها اتحادیه ی ث- ژ- ت فراخوان اعتصاب نداده بود بلکه اتحادی هایی مثل: اتحادیه ی سوسال مسیحی (CFTC )  , UNSA,  و CFDT  و اما ٍ –ژ- ت شمی و ث- ژ – ت راه آهن فرا خوان رادیکال تری برای اعتصاب عمومی داده بود. همانطوریکه می دانی این اعتصاب ادامه دارد. اما من بر این باورم که اتحادیه های کارگری بدلیل اینک  زنده ماندن شان با وجود رژیم سرمایه داری فرانسه گره خورده، نه این اعتصای عمومی، بلکه اعتصابات عمومی آینده را برای ادامه ی زندگی انگلی خود و سیستم سرمایه داری بسود  ادامه ی سیستم موجود ادامه خواهد داد. می ماند خود طبقه ی کارگر و مزدبگیران ضد سرمایه که این خفت را تا کی می خواهند تحمل کنند.

متاسفانه خیلی از نیروهای سیاسی از جمله فدائیان اقلیت صحبت از " مبارزه ی طبقاتی" در فرانسه می کنند. نمی دانم بر اساس چه تحلیلی این به این چونین فکر رفرمیستی رسیده اند. اکثر احزاب و سازمان های تروتسکیست، مائو ایست و ... از مبارزه ی طبقاتی در فرانسه حرف می زنند و تبلیغ می کنند.

 

زنده با شوراهای انقلاب کارگران ومزد بگیران.  دی ماه 1398 علی برو مند