دو درس از یک اعتصاب کارگری

مناف فلکی فر
November 16, 2019

دو درس از یک اعتصاب کارگری

 

به دنبال اعتصاب و تجمعات اعتراضی طولانی مدت کارگران مبارز شرکت آذر آب در اراک، یک بار دیگر این تجربه مهم و آموزنده که جمهوری اسلامی جهت حفظ شرایط استثمار وحشیانه کارگران به نفع سرمایه داران از هیچ رذالت و جنایتی در حق کارگران ابائی ندارد، برای کارگران سراسر کشور یادآوری گردید.

 

در جریان مبارزات حق طلبانه اخیر کارگران آذرآب، از یک سو "شورای اسلامی کار" این نهاد رژیم ساخته ، یک بار دیگر چهره واقعی و ضد کارگری خود در این کارخانه را برای کارگران آشکار ساخت و از طرف دیگر کارگران یک بار دیگر با چشمان خود ابعاد وحشیگری مزدوران یگان های ویژه نیروی انتظامی که به خواست کارفرما و مقامات محلی جمهوری اسلامی، جهت سرکوب اعتراضات بر حق کارگران همچون سگی درنده و هار بسوی کارگران، کیش داده شده بودند را مشاهده نمودند. با مروری به آنچه در جریان اعتصاب کارگران آذر آب گذشت به دو درس از تجربه عینی این کارگران می پردازیم.

 

مبارزه کارگران و خواسته های آنان:

کارگران مبارز شرکت آذر آب در اراک از نیمۀ مهر ماه سال جاری، دور جدیدی از اعتراضات خود را شروع کردند. این کارگران که با انتقال مالکیت کارخانه به بخش خصوصی شاهد نزول سطح تولیدکارخانه و بیکاری کارگران بوده و می ببنند که کارفرمای شرکت حتی از پرداخت حقوق ماهانه آنها نیر سرباز می زند، مدت هاست که خواهان بازگشت مالکیت شرکت به دولت می باشند. آنها همچنین نسبت به عدم پرداخت چند ماه حقوق شان نیز معترض اند و با توجه به وضع معیشت خود و خانواده هایشان خواهان پرداخت هر چه سریعتر حقوق های معوقه خود می باشند. کارگران می گویند، دستمزد ماه ‌های تیر و مرداد را هنوز دریافت نکرده‌اند و بخشی از دستمزد خرداد را نیز طلبکارند. این امر در شرایطی است که بنا به اعتراف خود مقامات دولتی، حقوق کارگران حتی تکافوی یک چهارم هزینه های زندگی آنان را نمی کند. با این حال همین حقوق نیز با تأخیر چند ماهه به آنها پرداخت می شود.

 

پشتیبانی جمهوری اسلامی از کارفرمای شرکت آذر آب

در مقابل خواست های برحق کارگران، کارفرمای شرکت که حتی حاضر نبود علیرغم سودهای کلانی که از استثمار کارگران به جیب زده، حداقل هزینه زندگی آنان یعنی مزد نیروی کاری که برای تولید به کار برده اند را بپردازد، جهت خاموش کردن مبارزات کارگران و به تمکین و تسلیم واداشتن آنها، از نیروهای انتظامی رژیم کمک خواست و این نیروهای سرکوبگر با توافق مقامات محلی رژیم جمهوری اسلامی، برای سرکوب کارگران به محل کارخانه اعزام شدند.

مأموران انتظامی در گام اول، شرکت را محاصره و از تجمع کارگران در خارج از شرکت جلوگیری نمودند تا کارگران قادر نشوند با تجمع در مقابل استانداری و دیگر مراکز دولتی، صدای حق طلبانه و فریادهای خشم خود از ظلم بی حد و ستم هائی که بر آنان می رود را به گوش اهالی شهر برسانند.

 

ترفندهای شورای اسلامی کار علیه کارگران

در تمام مدتی که کارگران در جهت تحقق خواست های خویش، خود را ناچار به تداوم اعتصاب می دیدند، "شورای اسلامی کار" این شرکت، با توسل به ترفند های مختلف تلاش می کرد در عزم کارگران جهت ادامه اعتصاب خلل وارد کند. این شورا با دادن اطلاعات نادرست به کارگران از جمله این که گویا از مقامات بالا قول رسیدگی به خواست های کارگران داده شده، سعی می کرد از تداوم مبارزات کارگران به خصوص از کشیده شدن آن به خیابان جلوگیری نماید. شورای اسلامی شرکت، یک بار نیز با بی شرمی تمام اعلام کردکه کارگران در جلسه ای به پایان اعتصاب رای داده اند، در حالی که چنین نبود و این نیز ترفندی بود که شورای اسلامی کار آذر آب، جهت ایجاد تفرقه در میان کارگران به آن دست زده بود.

 

تداوم مبارزات کارگران آذرآب

به رغم همه ترفند های شورای اسلامی کار و توطئه های کارفرما و سرکوبگری های نیروی انتظامی جمهوری اسلامی، کارگران آذرآب در دوازدهمین روز اعتصاب خود، با توجه به این واقعیت که هیچ پاسخ قانع کننده ای از کارفرما و مقامات دولتی دریافت نکردند، روز یکشنبه 28 مهر ماه با عزمی راسخ اقدام به بستن ریل راه آهن شمال به جنوب نمودند تا بتوانند از این طریق مسئولین را مجبور به پاسخگویی به مطالبات بر حقشان نمایند.

 

یورش مجدد نیروهای سرکوبگر رژیم به تجمع کارگران

اگر کارگران برای نجات خانواده هایشان از گرسنگی و دفاع از شرف و حق انسانی خود، به هر تلاش مبارزاتی که می توانستند دست زدند، اما مقامات دولتی استان، به جای پاسخگویی به کارگران، طبق معمول، نیروی انتظامی سرکوبگر را به جان کارگران معترض انداختند که بر اثر برخورد های وحسیانه این نیرو با کارگران اعتصابی، تعدادی از کارگران، زخمی و به بیمارستان منتقل شدند. تازه، مزدوران رژیم به این وحشی گری در حق کارگران بسنده نکرده و به داخل شرکت هم یورش بردند. آنها در داخل شرکت شیشه ها را شکسته و حتی از خرد کردن خودروهای پرسنل شرکت نیز دریغ نورزیدند. وحشیگری نیروی سرکوب جمهوری اسلامی علیه کارگرانی که حقوق بدیهی خود را خواستارند در این حد هم باقی نماند و بر اساس گزارشات کارگران این شرکت، یگان های ویژه جهت دستگیری کارگران مجروح حتی به بیمارستان ولیعصر اراک هم حمله کرده و باعث شدند که تعداد بسیار زیادی از کارگران مجروح، برای جلوگیری از بازداشت، با تن و بدن زخمی و بدون مداوا از بیمارستان بگریزند.

 

دادستان اراک در مقابل کارگران آذرآب

به دنبال سرکوبگری های ددمنشانه کارگران توسط نیروهای مسلح رژیم، روز دوشنبه 29 مهر ماه دادستان اراک اعتراف نمود که در جریان درگیری یگان های ویژه با کارگران، حدود 21 کارگر آذر آب دستگیر و زندانی شده اند. اگر چه در واقعیت امر تعداد دستگیر شدگان به حدود 43 نفر رسید؛ اما نه آن یورش های وحشیانه و زخمی و خونین کردن کارگران و نه این بگیر و ببندها قادر نشدند مانع از مبارزه و مقاومت کارگران رنج دیده گردند، برعکس، مقاومت کارگران ادامه یافت و کارگران آذرآب در تجمع اعتراضی خود در روز دوشنبه ۲۹ مهر، شعار "کارگر زندانی آزاد باید گردد" را هم به شعار های قبلی خود اضافه کرده و خواهان آزادی همکاران خود که در تجمع روز یکشنبه دستگیر شده بودند، گردیدند.

 

دو درس مهم از تجربه مبارزات کارگران آذر آب

کارگران مبارز آذرآب در جریان اعتصاب و تجمعات اعتراضی خود هر چه بیشتر به این حقیقت پی بردند که شورای اسلامی کار در همراهی با سهامداران شرکت تماما می کوشید که خواست های کارگران را تعدیل نموده و به هر ترتیب از ادامه اعتصاب آنان جلوگیری نماید. آگاهی از این امر بر تجربه کارگران مبنی بر این که گردانندگان شورای اسلامی کار دست شان با سهامداران آن واحد تولیدی در یک کاسه بوده و تماما به نفع سرمایه داران و به ضرر کارگران کار می کنند، افزود. از طرف دیگر، در طول اعتصاب در کارخانه با توجه به رویدادهائی که در جریان آن پیش آمد کارگران به عینه دیدند که چه همکاری و همراهی تنگاتنگی بین اعضای شورای اسلامی کار و سهامداران آذرآب و ماموران نیروی انتظامی وجود دارد و دیگر بار بر آنان مسلم شد که وقتی شورای اسلامی و سهامداران شرکت قادر به خاموش کردن مبارزات کارگران نشدند، نیروهای مزدور رژیم برای به کرسی نشاندن خواست آنان به کارگران یورش برده و به ضرب و شتم کارگران پرداختند. چنین بود که مبارزات کارگران آذر آب تجربه بزرگی برای این کارگران به ارمغان آورد. این مبارزات، هم ماهیت ضد کارگری شورای اسلامی کار را افشاء نمود و هم نشان داد که دولت و نیروی سرکوبش حامی و پشتیبان کارفرما بوده و کارگران برای رسیدن به خواست هایشان باید هشیار باشند و فریب وعده های دروغین دشمنان خود که در لباس های رنگارنگ ظاهر می شوند را نخورند.

 

رمز موفقیت کارگران در اتحاد و تشکل آنهاست. درست به همین دلیل است که همه تلاش جمهوری اسلامی و نیروی سرکوبش نیز جلوگیری از متشکل شدن کارگران و تفرقه اندازی در صفوف کارگران می باشد. در تجربه مبارزات کارگران شریف و رزمنده آذرآب، نکته مهم دیگری نیز نهفته است و آن این که وقتی کارفرما و دولت حامیش در مقابل بدیهی ترین خواست کارگران که همانا خواست پرداخت دستمزد به آنها در ازای کار روزانه شان می باشد دست به چنین سرکوبگری خونینی می زنند، در مصاف با کارگرانی که برای رهائی خود از قید هرگونه ظلم و ستم -که الزاما با نابودی سرمایه داران معنا می یابد- به چه وحشیگری هایی اقدام خواهند کرد! اتفاقاً درک این امر، خود به کارگران می آموزد اگر خواهان تحقق خواست های برحق خویش می باشند، اگر رفع هر گونه استثمار و ظلم و ستم و رسیدن به آزادی خواست قلبی آنان می باشد پس باید خود را برای جنگی که سرمایه داران آن را به کارگران تحمیل می کنند، آماده نمایند. در واقع این به عهده کارگران آگاه و پیشرو است که از همین امروز قدم در راه مبارزه ای بگذارند که به آنها امکان متشکل شدن در شرایط دیکتاتوری حاکم را داده و مسیر پیروزمند جنگ با نیروهای مسلح رژیم حامی سرمایه داران در جهت رهائی طبقه کارگر و به واقع رهائی همه ستمدیدگان ایران را ترسیم می کند.