هنوز هم نقطۀ امید قشر پیشرو جامعه است

بهروز شادیمقدم
November 09, 2019

هنوز هم نقطۀ امید قشر پیشرو جامعه است .

 

در جامعۀ طبقاتی ایران با سر کار آمدن جمهوری اسلامی دو گرایش متضاد با هم عمل کرده و هنوز هم میکند . تضاد طبقاتی و وجود مذهب .

طبقات ستمدیده معضلات زندگیشان را در حاکمیت و طبقات بالا دست دیده اند و مذهبشان با حکومت یکی بوده است .

تضاد های طبقاتی آنها به سمت مبارزه و اعتراض کشانده و مذهبشان آنان را ساکت و آرام کرده است . مذهب حلقۀ واسطه ای میان آنان و حکومت است .

میان حکومت و مردم تضاد ها دورشان میکند و حلقۀ واسطه نزدیک .

از حزب مارکسیستی طبقۀ کارگر خبری نیست و مبارزات کارگری هنوز گام های متعارف را برمیدارد .

چپ جریانی غایب و فراموش شده در داخل ایران است . بقایای این چپ در خارج کشور هم غیر منسجم و بی ربط با جامعه است . دوران چپ بسر آمده است .

عدم وجود حزب کارگری و مبارزات طبقۀ کارگر ، نبودن آلترناتیوی قوی در مقابل دشمن ، انفعال طبقات دیگر را به همراه خواهد داشت . بدون یک حزب و جریان قوی طبقات میانی جامعه به میدان نخواهند آمد .

 

قشر پیشرو و آوانگارد جامعه که در آخرین مبارزۀ خود و با شعار " نترسید ، نترسید . ما همه با هم هستیم . " تمام انرژیش را گذاشت و تنها ماند ، هم شکست خورد .

اکنون و در اوضاع و احوال کنونی هنوز نقطۀ امید همین قشر پیشرو جامعه است .

در بستر بپا خواستن های انقلابی در کشور های دیگر ، به میدان آمدن و حضور قشر پیشرو در میدان های شهر ، شوری به همراه خواهد داشت که حاکمیت مضطرب را به نابودی بکشاند .

بهروز شادیمقدم

9.11.2019

https://www.facebook.com/profile.php?id=100023685737970