مقام معظم، بند را آب داد

ايرج فرزاد
November 02, 2019

مقام معظم، بند را آب داد

 

خامنه ای، انگار در منبر خطبه نماز جمعه تهران دارد طی این همه سال، هر روز و هر دقیقه با کابوس شبح هولناک "فتنه" سال ۸۸ ایران "جهاد اکبر" کرده است که مدام در شکل و شمایل ترسناکتر، مثل خیزش عظیم شهرها و مراکز کار در سال ۹۶ و ۹۷، که خواب راحت را از چشمان "مسئولان نظام" ربود، گوئی هر لحظه نسخه تازه ای از وصیت نامه اسلام سیاسی را در حضور مولا مهدی قرائت میکند؛ فرمودند: مردم عراق و لبنان باید خواسته هایشان را در "چهارچوب قانون" پیگیری کنند و آلت دست کشورهای خارجی و شیخ نشین های خلیج نشوند. این روحیه ربًانی که او را به وسوسه می اندازد تا برای مردم کشور دیگری، موعظه کند، شاید بتواند امر را بر او مشتبه کند که او براستی ولی امر "مسلمین" در ورای مرزها نیز تشریف دارند. "تکبیر" مستمعین دست چین شده، ممکن است در همان محدوده، حس رضایت خاطر از "تملق متقابل" را تا پایان صحنه گردانی و شیون و واویلای حسینی ارضا کند. این صحنه، سالهاست که در این تئاتر مُضحک اسلامی، و تا زمانی که رژیم اسلام سیاسی هنوز بر سر کار است، بقول ادبا و شعرای مکتب ملی - اسلامی: "حضور در خلوت اُنس" بوده است.

 

اما وقتی این مناسک نان به قرض دادن ها و بیعت ها، دیوار آن خیمه و بارگاه را به مردمانی در آنسوی مرزها و خارج از کنترل ماموران امنیتی امام زمان، تسًری میدهد، دیگر علاوه بر جنبه کُمیک این درجه از تملق به خود و توهمات به مقام پوشالی، تلاشی طلبه پسند برای پنهان کردن یک هراس بود. او در واقع در پس ارشاد مردم عراق، داشت در درون و رو به مولای غایب، "نماز وحشت" اقامه میفرمود.

 

خامنه ای، بند را آب داد و آگاه و همزمان دستپاچه از حرکات اعتراضی مردم عراق و لبنان، نتوانست بروی خود نیاورد که یک خواست و مطالبه مردم، چه در لبنان و یا عراق، کوتاه کردن دست رژیم اسلامی از دخالت در زندگی و سرنوشت سیاسی آنها بود.

 

خاندان "حکیم"، حزب الدعوه، مقتدا صدر- این "یادگار امام موسی صدر"- و ارتش بدر، در جریان جنگ ایران و عراق زیر سایه سپاه پاسداران پناه گرفتند، مسلح شدند و جزئی از گروه ضربت نیروهای رژیم اسلامی در دوران جنگ هشت ساله با عراق بودند. تلویزیونها، صحنه هائی را نشان میدادند که "طلبه"های نجف و کربلا، به صف معترضین پیوسته، و "مقتدا صدر" با رانندگی ماشین شخصی اش در صف مردم در گشت و گذار بود. در جریان تظاهرات مردم شهرهای عراق تاکنون دستکم  ۲۵۰ نفر با شلیک مستقیم به سر و یا مغز و یا زیر گرفتن با زره پوشهای نظامی و یا خودروهای لات و لُمپنهای حشدالوحشی به قتل رسیده اند. تنها در روز چهارشنبه ۳۰ نوامبر در کربلا دست‌کم ۱۴ نفر کشته و ۸۶۵ تن زخمی شدند. حکومت المهدی از خود اعلام برائت کرده است و سراسیمه و وحشت زده گفته است که به ماموران امنیتی و پلیس غیر از پرتاب گاز اشک آور، دستور تیراندازی داده نشده است. مردم چه در لبنان و چه در عراق انگشت اتهام را بسوی مزدوران حشد و حزب الله نشانه گرفتند و صراحتا علیه دخالتهای رژیم اسلامی ایران، شعار دادند. به این ترتیب المهدی هم بطور غیر مستقیم تایید کرد که قتل شهروندان معترض، خارج از کنترل مستقیم دولت او بوده اند و توسط عوامل رژیم اسلامی ایران انجام گرفته اند. نماینده "مرجع شیعیان عراق"، در نماز جمعه کربلا، صراحتا از دخالت نیروهای خارحی اسم برد، در حالی که تظاهرکنندگان همان روز، پرچم و عکس خامنه ای را به آتش میکشیدند. از منظر روزنامه های جناح "اصولگرا" و سر به سپاه پاسداران، "برادران شیعه" آنها، و "علمای اعلام" حوزه های نجف و کربلا، با عنوان "شیعه های سکولار" معرفی شدند!

 

به ین ترتیب هسته اصلی رژیم اسلامی ایران، از زبان روزنامه ها، در رابطه با فاصله گرفتن متحدان دیروزی و مزدوران "ایام سختی"ها، آن سوی دیگر "دلواپسی"های مقام معظم را رو کردند: "موج سواری" عمار حکیم، مقتدا صدر و العبادی نخست وزیر پیشین. بی جهت نبود که خامنه ای، به همه نشان داد که صرفنظر از اینکه مردم عراق "بطور قانونی" خواسته های خود را مطرح میکنند یا نه، زمین سیاسی در لبنان و عراق، زیر پای رژیم اسلام سیاسی و عمله اکره آن، داغ شده است.

 

سرنوشت مبارزه و اعتراضات مردم عراق و لبنان به هر سو، سیر کند، یک حقیقت روشن و انکار ناپذیر است: دوره استفاده از جَک و جانورهای اسلامی به منظور تبدیل عراق و لنبان به حیات خلوت رژیم اسلام سیاسی در ایران، قطعا رو به پایان است. "سوپاپ اطمینانها" در خارج از قلمرو مستقیم حاکمیت شبه بلوک اسلام سیاسی، با توجه به تحولات در سوریه و پایان میدان جولان سپاه قدس تحت عنوان "گردانهای فاطمیه"، در عراق و لبنان نیز دارند تماما مسدود میشوند.

 

سران اسلام سیاسی شبح ترسناک سقوط و سرازیری و فروپاشی را به تمامی بالای سر خود آویزان و در گشت و گذار میبینند. "کوتاه" آمدن در برابر اعتراضات داخل و آزاد کردن فعالان جنبش کارگری و جنبش نافرمانی مدنی را باید در این راستا قرار داد. مقام معظم در همان خطبه، این عقب نشینی را به روایت "توریه و تقیه" شرع انور، چنین توجیه کرد: "دشمن برای تغییر مناسبات بین مردم و مسئولان نظام، برنامه دارد". رژیم اسلام سیاسی در مواجهه با قطع دست و بازوهایش در منطقه، تاب مقاومت در برابر اعتراضات رو به گسترش مردم ایران را ندارد.

 

اول نوامبر ۲۰۱۹