از جمهوری اسلامی تا ترامپ، شبح کمونیسم خواب از چشمانشان زدوده است!

آذر ماجدی
October 19, 2019

چه شده است که از جمهوری اسلامی تا ترامپ از خطر سوسیالیسم حرف می زنند. یادشان رفته که "مرگ کمونیسم" را اعلام کرده بودند؟ آیا این "روح" سوسیالیسم است یا خود جنبش سوسیالیستی که اینها را به هراس انداخته است؟ در ایران حاکمان شرع و قاضیان مرگ در هر حرکت کارگری رد پای کمونیسم را می بینند و از خطر امنیت نظامشان فغان می کنند؛ حزب کارگزاران سازندگی از خطر "صدای پای سوسیالیسم" سخن می گوید و هشدار می دهد که احکام هفت تپه  موجب "شیوع جریانهای کمونیستی" و "دامن  زدن" به "تضاد کارگر و سرمایه دار" می شود.

ترامپ در سخنرانیش در مجمع عمومی سازمان ملل می گوید: "یکی از جدی ترین مصاف های کشورما شبح سوسیالیسم است که عامل نابودی ملل و جوامع است... سوسیالیسم و کمونیسم به عدالت، برابری و بهبود موقعیت فقرا ربطی ندارد... سوسیالیسم و کمونیسم فقط درباره قدرت طبقه حاکم است... آمریکا هیچوقت یک کشور سوسیالیستی نخواهد شد."

براستی چرا ترامپ مجبور شده است که در مجمع عمومی سازمان ملل درباره خطر "شبح سوسیالیسم" سخن گوید و اعلام کند که آمریکا هیچگاه سوسیالیستی نخواهد شد؟ بخاطر بیاوریم که زمانی نه چندان دور در آمریکا کلمه سوسیالیسم را حتی به زبان نمی شد آورد؛ نه فقط سوسیالیسم به یک تابو و به یک غول بی شاخ و دم بدل شده بود، بلکه دفاع از سوسیالیسم با ریشخند روبرو می شد. و اکنون رئیس جمهور آمریکا در سازمان ملل دارد از خطر کمونیسم در آمریکا و جهان حرف می زند و به عبث از "بیربطی" سوسیالیسم به عدالت، برابری و رفاه همگانی سخن گوید.

و اینها فقط دو مثال است از دو کشور در دو سوی جهان. شواهد بسیار دیگر از هراس طبقه حاکمه جهانی از خطر کمونیسم موجود است. بویژه در دهه اخیر، از آغاز بحران اقتصادی جهانی، رویکرد به سوسیالیسم و کمونیسم میان محرومین، آزادیخواهان و برابری طلبان جهان رشد چشمگیری داشته است. از گاردین تا اکونومیست، جدی ترین نشریه ایدئولوگ های سرمایه، از بازگشت مارکس سخن می گویند.

نظام سرمایه داری در بخش وسیعی از جهان تفاوت چندانی با نظام برده داری ندارد؛ کشورهای پیشرفته تر اقتصادی که چند دهه از رفاه اجتماعی و برخی آزادیها برخوردار بودند با شتاب بسیار به عقب رجعت می کنند. شرایط کار و زیست بخشی از طبقه کارگر بی شباهت به "شرایط طبقه کارگر در انگستان" در دوران انگلس نیست. سرمایه داری هر نوع اعتباری را در چشم کارگر و محرومین از دست داده است. دانش چندانی لازم نیست تا با کمی تعمق در معضلات خانمان برانداز دنیای کنونی، از فقر، نابرابری، بیعدالتی، جنگ، سرکوب و سانسور و مساله محیط زیست، به لاعلاجی نظام سرمایه داری رسید. و این دقیقا همان روندی است که جهان دارد طی می کند. لذا خطر کمونیسم و سوسیالیسم هم برای جمهوری اسلامی و هم برای نظام سرمایه داری جهانی یک خطر جدی است. سخنان ترامپ یک آژیتاسیون سطحی نیست، همانگونه که لعن و نفرین جمهوری اسلامی یک هیاهو و زدن به صحرای کربلا نیست؛ "خطر" جدی است و آنها بخوبی آنرا حس می کنند. این فغان ها تلاشی برای ایجاد وحدت در صفوف سرمایه و ضد کمونیست هاست؛ تلاشی برای بخط کردن جبهه سرمایه علیه کمونیسم و سوسیالیسم است.

رژیم اسلامی با انگشت گذاشتن بر خطر کمونیسم دارد هم به جناح های خویش و هم به دولت های غربی گوشزد می کند که اگر این رژیم سرنگون شود سوسیالیسم و کمونیسم بجلوی صحنه خواهند آمد پس برای ممانعت از این شرایط  باید با جمهوری اسلامی "تساهل و تسامح" پیشه کنند. ترامپ هم دارد هشداری مشابه به هم طبقه ای های آمریکایی و جهانی خود می دهد.

دنیا می داند که سوسیالیسم یعنی عدالت، یعنی برابری، یعنی رفاه همگانی و از اینرو است که این کلام برای محرومین جامعه خوش آوا است. ایجاد انسجام درون قطب کمونیستی یک امر عاجل است. ایجاد هم نظری و تلاش برای بسیج و سازمانیابی جنبش کمونیستی امری مهم و ضروری است. تحزب کمونیستی امری اجتناب ناپذیر است. سرمایه بی اعتبار شده و کارگران و زحمتکشان می دانند که راه علاج سرنگونی این نظام است. باید این نظام را به زیر کشید و بر ویرانه های آن یک دنیای بهتر ساخت، دنیایی فارغ از استثمار و فقر و نابرابری؛ دنیایی آزاد و برابر و مرفه. باید این دنیای وارونه را بر قاعده اش قرار داد.