شعارکار، نان، آزادی اداره ی شورایی وحشت عجیبی در لایه های مختلف رژیم سرمایه داری ایران ایجاد کرده است

علی برومند
September 22, 2019

شعارکار، نان، آزادی اداره ی شورایی وحشت عجیبی در لایه های مختلف رژیم سرمایه داری ایران ایجاد کرده است

 

وقتی پایینی ها نمی خواهند مثل گذشته زندگی کنند، بالایی ها از وحشت نابودی خود به سرکوبی شدید متوصل می شوند

 

وقتی طبقه ی کارگرو مزد بگیران ضد سرمایه نمی خواهند مثل گذشته زندگی کنند، شروع به عوض کردن وتغییردر شیوه ی مبارزه طبقاتی خود برعلیه سیستم  می کنند: نق می زنند، نافرمانی می کنند، کمیته ی اعتصاب تشکیل می دهند، اعتصاب می کنند،از ورود کارفرمایان  به کارخانه ها و مؤسسات جلوگیری می کنند، با زن و بچه های خود تظاهرات خیابانی می کنند،  جاده ها را می بندند و وقوانین سرمایداری یعنی قواعد سرمایه داری ویا نظم آن را بهم می ریزند و قوانین ونظم خود را جایگزین قوانین پوسیده سرمایه داری می کذارند،شعارکار، نان، آزادی اداره ی شورایی را می دهند..... و چنین است که در گیری و مبارزه بین کار و سرمایه  بوجود می آید و حاد و حادتر می شود. بربستر چنین وضعیتی مثل وضعیتی کنونیست که کارگران هفت تپه، کارگران فولاد اهواز، کارگران هپکو و آذرآب وده ها کارگر و روشنفکران کارگری مثل سپیده ی قلیان ها پروین محمدی ها ، کارگران شرکت واحد و... با رعب و وحشت و دستگیر و شکنجه به زندان های طویلل مدت محکوم ومجازات می شوند. اما روند و رشد مبارزه ی طبقاتی کارگران  کماکان  وحشت در میان اجتماع سرمایه دارن و هیئت حاکمه انداخته است، چنانچه عروج مبارزات کارگران زن و مرد و مزدبگیران ضد سرمایه (  معلمین، پرستاران، دانشجویان ، مبارزان ضد سرمایه در میان دانشگاهیان و میان مؤسسات ) رئیسی جلااد  یکی از مهمترین مهره های رژیم سرمایه و برخی از سران رژیم را به عجز و لابه انداخت. این مرحله از مبارزه  و جنگ و گریز می رود  به مرحله ی دیگر از مبارزه ی طبقاتی برسد. این تحول روند بدانجا می رسد، که طبقه ی مزد بگیر دیگر نمی خواهند مثل گذشته زندگی کنند و در بند بردگی مزدی بماند. چنین است که بالایی ها از وحشت نابودی خود به یورش وحشیانه  علیه کارگران ودراین مورد کارگران هپکو متوصل می شوند. باید اشاره کنم که چرا رژیم سرمایه اینقدر دستپاچه شده و به کارگران حمله ور می شود. برای بررسی دستپاچگی و تزلزل رژیم  سرمایه داری لازم است کمی به عقب برگردیم واز سه سال قبل یعنی از 1396 تا به امروز سیر مبارزات کارگران ومزد بگیران ضد سرمایه داری  را مورد توجه قرار دهیم. در این روند ما یک سیر تکاملی از اعتراضات کارگری نه تنها هپکوو آذرآب، بلکه سیر تکاملی در بین کارگران فولاد اهواز و بخصوص کارگران هفت تپه مشاهده خواهیم کرد.( من در این مورد چند مطلب نوشته واز طریق وب سایت آزادی بیان منتشر شده است. علاقه مندان به آرشیو این وب سایت مراجعه کنند)

اما روند مبارزه ی طبقاتی کارگران به رژیم سرکوب گر اسلامی نشان داد که با رعب وحشت در میان کارگرا ن نمی توانند کارگران را به عقب برانند.

زیرا یورش وحشیانه ی رژیم به کارگران و با دستگیری 28 نفر از کارگران هپکو نتوانست از اتحاد ویکپارچگی کارگران آذرآب و هپکو جلوگیری کند. می بینیم  که در روند رویارویی کارگران با سرمایه داران و دولت حامی آنها، تعرض طبقاتی طبقه ی کارگر و مزدبگیران به سیستم سرمایه داری، پله به پله عروج می کند و می رود که کار کل سیستم را یکسره کند.

زنده باد اتحاد سرای کارگران برعلیه سیستم سرمایه داری

نابود باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی

زنده باد حاکمیت سیاسی و اقتصادی شوراهای کارگران ومزد بگیران ضد سرمایه

 

علی برومند

 

21آگوست 2019