پیام پژاک و سکوت کومله

توفيق پيرخضرى
September 18, 2019

یا اما م حسین . قدیما نگران ارتجاعی سنی مفتی زاده ای ،رزگاری و سلفی ها وشیوخ مرتجع در اجتماع کردستان بودیم . به همت تلاشهای بیسابقه کمونیستها وکومله قدیم و دیگر جریانات چپ قدیمی و بخش وسیعی از روشنفکران جامعه کردستان شکست خودرده و رسوای زمانه در جامعه کردستان شدند .ارتجاع برای جبران شکستهایش در کردستان بسیار ماهرانه و سازماندهی شده ابتدا وارد گفتگو و جلسات و همکاری و بلااخره نزدیکی فکری هر چه بیشتر با یکی از شاخه های کومله که قرب و اعتبار بیشتری نسبت به سایر شاخه های کومله را دارد شده است . کومله یا از روی نادانی و یا آگاهانه وارد بازار آشفته ای است که بیرون آمدنش بسیار دشوار است . هدایت کننده این تلاشها شاخه ای از پ ک ک به اسم پژاک است که در کردستان ایران فعالیت می کند . سیاست پ ک ک و روابط دیپلماتیک به قول خودشان با حاکمیت جهل و جنایت اسلامی در ایران سابقه طولانی دارد و برکسی پوشیده نیست . نمی خواهم وارد جزئیات معاملات پ ک ک با جمهوری اسلامی شوم ،موضوع بر سر پیام و شرکت پژاک در برنامه های ماه محرم و داستان حسین مظلوم شیعه است . سیاستهای ارتجاعی پژاک را همیشه دنبال کرده ام و توهمی نداشته و ندارم ،اما پیام پ ک ک و پژاک به مناسبت ماه محرم و داستان سینه زنی شعیه مداهب آن هم در کردستان که حتی بلحاظ مذهبی ربطی به جامعه کردستان ندارد بسیار معنی دار است . بهمین دلیل است که نباید ساده از آن گذر کرد . عقب گردهای کومله در سالهای اخیر تا حدی بوده که نه تنها از نظر سایر جریانات و شخصیتها مورد نقد قرار گرفته بلکه حتی بخشی ازکادرهای رهبری و اعضای خود کومله معترض شده تعدادی از رهبری واعضایشان استعفا داده از حزب وکومله بیرون آمدند و یا در نتیجه اعتراضا علیه سایستهای راست رهبری اخراج شدند .موضوع روابط پژاک با کومله بسیار پیچده و متاسفانه به بیراه رفته است. وقتی که رهبری پژاک برای توجیه سیاستهای ارتجاعیش می گوید ( ما باید مردمی باشیم و دل مردم را بجا بیاریم پیامشان به مناسبت ماه محرم و حسین مظلوم به کی هست ؟. راستی کومله چگونه با این موضوع با پژاک گفتگو می کند که قطعا نخواهند کرد . پژاک و پ ک ک و اتحادیه میهنی پارتی و پیامهای لبیک به قاسم سلیمانی و سینه زنی دم در مسجد دوازه امام درشهر سلیمانیه سوابق طولانی دارد .همه این جریانات کرد زبانند و گویا در جهت دفاع ازمنافع مردم زجر دیده کردستان عمل می کنند که هیچوقت نکرده اند . این پیامها و مراسم های سینه زنی نه تنها همراه با خواست و آرزوهای مردم کردستان نبوده اند بلکه در مقابل مردم قرار گرفته اند . پیام پژاک چه ربطی به زندگی سیاسی یا فرهنگی و یا اجتماعی مردم کردستان دارد؟ اگر فرض بر این باشد که اکثریت مردم کردستان مذهبی هستند شیعه مذهب که نیستند پس این پیام به کی هست به مردم یا حاکمیت اسلامی؟ توفیق پیرخضری