از نبرد وستیز جنبش کارگران و مزد بگیران، بخصوص کارگران هفت تپه، دولت سرمایه داری ایران دچار لرزشی عظیم شده است

علی برومند
August 06, 2019

از نبرد وستیز جنبش کارگران و مزد بگیران، بخصوص کارگران هفت تپه، دولت سرمایه داری ایران دچار لرزشی عظیم شده است.

رفقا و همکاران عزیز، چون دررابطه با این مطلب آنقدر مستندات روزانه زیاد است که من بدلی حجم انها از آوردن این مستندات صرف نظر کرده و خود شما را رجوع می دهم به میدیای داخلی و بین المللی.

این بار دونیروی عظیم جنبش کارگری وارد میدان شده اند، نیروی درهم کوبنده ی زنان کارگرو مزدبگیربعنوان بخشی از جنبش کارگری( زنان معلم، پرستار، زنان دانشگاهی، دانشجویان،کارگران بدون مزد کارخانگی ومزد بگیران زن بخش خدمات عمومی و...) و بخش دیگر کارگران و مزدبگیران جنبش کارگری در عرصه ی جامعه ،به اعتصاب، اعتراض و تظاهرات های خیابانی پرداخته و در مکان های کلیدی جامعه پوزه ی دولت سرمایه داری را به خاک مالانده است. تداوم امواج اعتراضات کارگران و مزد بگیران ضد سرمایه مثل معلمان، پرستاران و در کل مزدبگیران خدمات عمومی در گوشه و کنار جامعه بخصوص کارخانه های کلیدی در دوسال گذشته،  مبارزه ی طبقاتی جاری جنبش کارگری را علیه سرمایه، علیه دولت سرمایه دارو حاکمان ارتجاعی رقم زده است. محاکمه ی 12 تیر  اسماعیل بخشی، سپیده ی قلیان، علی نجاتی، امیر امیرقلی، امیر حسین محمدی فرد، ساناز آشیاری و دستگیری عسل محمدی در 13 تیر نشانه ی در یوزگی این رژیم در مقابل موج مبارزه ی طبقاتی کارگران و مزد بگیران ضد سرمایه ایست، که در دوسال تا سه سال گذشته  شروع شده و اکنون گلوی رژیم سرمایه داری اسلامی را می فشارد و می رود که خفه اش کند. و اما لازم به اشاره است که تنها نیرویی که می تواند  این معادلات را بر هم زند و رفقا و همکاران و در کل زندانیان ساسی را آزاد کند، فقط  بر آمد جنبش کارگران ومزد بگیران ضد سرمایه می باشد و تنها امیدمان به برآمد جنبش کارگری است، که با تسخیر کارخانه ها وموئسسات وشکستن در زندان هاجامعه را از شر دولت سرمایه داری ایران آزاد وخلاص کند. خواست ما از مرتجعین سرمایه در ایران فقط و فقط نابودی آنها به وسیله ی جنبش کارگری و مزدبگیران ضئد سرمایه است ما با این رژیم درحال نبردیم ونه چیز دیگری. اما ببینیم  دونیروی مزد بگیر زن و مرد در حال تعرض به رژیم  سرمایه داری درایران تا کجا پیش رفته اند.

 

نگاهمان را به دونیروی مزد بگیر  درون جنبش کارگری متمرکزتر کنیم

 

اعتراضات ومقاومت زنان مبارز در مقابل حجاب، دستمزد نا برابر در مقابل کار مساوی ودیگر حقوق اجتماعی وسیاسی خود در صحنه ی خیابان ها و کوچه و برزن ها از یک سو و اعتصبات، اعتراضات و تظاهرات خیابانی کارگران با خانواده هایشان  در صحنه ی خیا بانها از سوی دیگر، رژیم و دولت سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران را تا به امروز به چالش کشیده و به لرزه انداخته است و این روند کماکان ادامه دارد. اززمان شکست انقلاب 57 و با شروع سرکوبها، ودستگیری ها از جانب رژیم سرمایه داری وهمکاری احزاب وسازمان های خائن به جنبش کارگری ( حزب توده، اکثریت، سه جهانی ها وبخشی از تروتسکی ها و استالینیست ها و ....)  با رژیم اسلامی، این دونیرودردرون جنبشی واحد درمقابل ارتجاع داخلی ودسیسه و توطئه چینی های سرمایداری وارتجاع جهانی ایستادگی می کنند. در واقع طبقه ی کارگری ومزدبگیران ضد سرمایه زن و مرد بعنوان دونیروی با پتانسیل، که هر کدام به سهم خود ضربات کار آمدی را به سرمایه داری اسلامی در داخل وافشاگری برضد ارتجاع سرمایه داری و امپریالسیم جهانی را دامن زده اند.

مقاومت زنان نه تنها در کارخانه ها مؤسسات و ادارات دولتی برعلیه استثمار کار و بی سازمانی، بلکه علیه حجاب اجباری در ابعاد گسترده ای گسترش یافته است. تا جایی که صدایشان نه تنها به کوچه و برزن ها، مترو، رستوران ها و در کل خیابان های ایران دامنه پیدا کرده است، بلکه بعنوان نیری مقاومت و پایداری برای زنان ومردان مبارزاروپایی برعلیه ارتجاع جمهوری اسلام درایران به سنبل تبدیل شده است.

از سوی دیگرنیروی با پتانسیل دیگرجنبش کارگری یعنی در کل طبقه ی کارگر و مزد بگیران ضد سرمایه گلوی رژیم ضد انسان وضد کارگری را هر روزه و قدم به قدم می فشرد  تا جایی که به نیستی روانه اش کند. مقامت ومبارزات این دونیرو درجسم واحدی بنام جنبش کارگری در شعار های اساسی خود "نان، کار، آزادی"  اداره ی شورایی و نه به حجاب و پوشش اسلامی رژیم سرمایه داری را به زانو در آورده است.

در وضعیت وشرایط کنونی می توان بر قدرت جنبش کارگری بالید، که طرح های رژیم ضد کارگری و زن ستیز سرمایه داری را اسلامی با شکست روبروکرده است.

این دو نیرو بعنوان پتانسیل اساسی انقلاب ضمن مبارزات ومقاومتهای جانانه درعقب راندن تاکتیک های رژیم مرتجع جمهوری اسلامی، خود با دشواری های زیادی در راه  برد های خود مواجه است. شاید بشود شرایط کنونی را با شرایط زمانی جنگ ارتجاعی بین ایران و عراق مقایسه کرد که در آن زمان بخش زیادی از چپ ها به مبارزات زنان وطبقه ی کارگر پشت کرده و به دفاع از جمهوری اسلامی در جنگ ارتجاعی با عراق پرداخته وبه جبه ی جنگ رفتند و انقلابیون را در کارخانه ها، درخیابان ها و در مؤسسات و ارتش به رژیم معرفی و لو دادند.  باید هوشیار بود.

اکنون هم زنان ومردان کارگرو مزدبگیر زیادی در زندانها بسر می برند ویا بدلیل امنیتی بودن بیکار شده اند.

امروز هم ما با دشواریهای همان موقع و با پیچیدگی بیشتر روبه روهستیم.

امروزهم زمان به کام سازمان ها و احزاب به ظاهر ضد امپریالیسم می چربد ومبارزه ی ما بر ضد ارتجاع داخلی و سرمایه داری امپریالیستی مشکل تر شده است. ما دست رد به جنگهای سرمایه داری  می زنیم وبا برپایی شوراهای انقلابی کارگران در کارخانه ها، مؤسسات ودر کل در سطح جامعه  بر علیه جنگ سرمایه داران داخلی وخارجی مبارزه و حاکمیت شوراهای کارگی و مزدبگیران را با انقلاب به سرمایه داران تحمیل خواهیم کرد.

ما در واقع بدلیل داشتن تجربه ی از انقلاب شکست خورده ی 57 و جنگ بین حکومت های ارتجاعی ایران و عراق حرف های بیشتر و قانع کننده تری را برای  چپ جهانی که از تاکتیک های مائوئیسم، استالینیسم و تروتسکیم و برای حمایت از دولت های ارتجاعیی مثل ایران استفاده می کنند را داریم.

ما با صدای بلند می گوییم دشمن دشمن ما به هیچوجه دوست ما نیست، بلکه آنهم دشمن ما می تواند باشد.

ما فریاد می زنیم که درشرایط کنونی، حکومت ودولت ضد زن وضد کارگری جمهوری اسلامی ، دولت بورژوا امپریالیسی آمریکا و سرمایه جهانی  دشمن اساسی طبقه ی کارگر ومزد بگیران ضد سرما می باشد و بر علیه این دو ارتجاع باید برای سوسیالیسم مبارزه کرد.

امروزه هم احزاب وسازمان هایی در ایران وجهان پیدا می شوند، که چراغ سبز به جمهوری اسلام نشان داده و عربده کشی های جمهوری اسلامی را ضد امپریالیستی می پندارند.

ما کارگران فقط جنبش ضد سرمایه داری خود را علیه رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی تا نابودیش ادامه خواهیم داد و برعلیه هرگونه دخالت سرمایه داری جهانی و مرتجعین منطقه به دفاع از انقلاب خواهیم پرداخت.

نه به جنگهای سرمایه داری و بورژوا امپریالیستی

نابود باد سیستم سرمایه داری در ایران و جهان

زنده باد شوراهای انقلابی کارگران ومزدبگیر ضد سرمایه

 

 15 تیرماه 1398

علی برومند