جلیقه های زرد های فرانسه باز هم باتوم خوردند، چرا؟
حمید قربانی
July 16, 2019جلیقه های زرد های فرانسه باز هم باتوم خوردند، چرا؟
زیرا که سازمان انقلاب قهری کمونیستی را فاقد هستند!
بدون پیروزی انقلاب مسلحانه پرولتاریا، جامعه سرمایه داری تغییری به نفع بشریت نخواهد کرد! این را باید فهمید و درک کرد، بلکه هر روز بسوی نابودی با گام های تند تر به پیش رانده می شود!
آری،
تا هنگامی که کارگران پراکنده اند و گرفتار در تورهای عنکبوتی سوسیال دموکراتها، چپ های سرمایه دوست که برای لشکر کشی های امپریالیست ها و از جمله به کارگران و زحمتکشان در خاورمیانه و ایران پیراهن چاک می دهند، ولی برای و بر علیه ناسیونالیست های مغلوب تا دیروز متحد شان که بر طبق منافع طبقاتی شان عمل کرده و بین سرمایه داران غالب یعنی امپریالیست ها و دولت های ارتجاعی سرمایه داری ارتجاعی اسب دورانی کرده و کاهی با این و گاهی با آن در حال مذاکره هستند، اطلاعیه و بیانی می دهند، اسیر باشند، تغییر مورد دلخواه حاصل نمی شود و سرمایه و سرمایه داران امپریالیست خیابانهای نه فقط اهوار، شوش، تهران، استانبول، داکار، جارکارتا، هنگ کنگ، مکریکو سیتی و ساراویو و... را با نیروهای سرکوب گرشان اشغال می کنند، بلکه خیابان های پاریس، استکهلم، برلین، لندن، بریسل، واشنگتن را به میدان جنگ تبدیل کرده و نفس ها را در سینه خفه می کنند.
کارگران روزی می توانند، این شرایط خفقانی جهانی که هر روز بدتر از پیش می شود، بهم به ریزند و نیروهای سرکوب گر را درهم شکنند و خیابانها را برای زیست انسانی آماده کنند که :
1.خود را به عنوان یک طبقه در برابر طبقه ی دیگر برسمیت بشناسند؛ 2- در کمیته های مخفی و نیمه و نیمه علنی متشکل شده و موفق به ایجاد حزب شان؛ یعنی ستاد انقلاب قهر - جنگ طبقاتی شوند. حزبی که آنها را نسبت به ارتجاعی بودن، فاسد گشتن، پوسیده شدن و در حال تلاشی سیستم و جامعه ی سرمایه داری امپریالیستی در کلیت آن، آگاه کرده و همه دولت های موجود با سازمان های محلی، ملی و جهانی مانند سازمان ملل متحد، سازمانهای زیر مجموعه آن، ملنند حقوق بشر، سازمان جهانی کار، آمنستی اینترناسیونال، بانک جهانی، صندوق بین اللملی پول، سازمان تجارت جهانی، پیمان ناتو و بریکس و امثالهم را به عنوان دشمن معرفی کرده و کارگران را در رأس همه زحمتکشان بر علیه این سیستم ودولت هایش در تمامی اشکال و نامش فراخوان دهد؛3_ کارگران مسلح شوند و بدانند که "هیچگاه سلاح نقد نمی تواند بر جای نقد سلاح نشیند"، " نیروی مادی (سازمان یافتۀ مسلح) را فقط با نیروی مادی (سازمان یافتۀ مسلح می توان جواب داد"، این یعنی کارگران خود را برای جنگ طبقاتی و نه حتی مبارزات معمولی و مسالمت آمیز طبقاتی آماده نمایند. توی پرانتزها ار من است.
رفقای کارگر ما می توانیم که فقط باتوم نخوریم و چشمان مان کور نشوند، بلکه باتوم را بر باتوم زنان و مخصوصا دستور دهندگان و طراحان برنامه باتوم زدن خُرد کنیم و خود را رها نمائیم که رهایی جامعه را تضمین گردد!
جلیقه زردها و روز باستیل- باید بدانیم تا آنجا که دانسته های من اجازه می دهد، دو بار زندان باستیل گرفته شده است، یکبار در زمان انقلاب باصطلاح کبیر بورژوائی فرانسه که دست بدست شده و یک بار بوسیله کموناردهای پاریس که به همراه ستون واندوم آتش زده شده است.
درست مانند زندان اوین در ایران که یک بار بوسیله همین حاکمان از رژیم پیشین گرفته و به زندان و شکنجه گاه مخوف تر تبدیل کرده اند و یک بار در انقلاب قهری ما، باید ویران گردد و سنگ روی سنگش بند نگردد! فقط جاهایی را برای موزه شدن، نگه خواهیم داشت.
طبقات دیگر اجتماعی تاریخا( فئودال و سرمایه دار) تا کنون مالکیت خصوصی را دست بدست کرده اند و دولت را به عنوان یک دستگاه حافظ آن تکمیل تر، طبقه ی کارگر باید همه اینها را از بین ببرد و نه حک و اصلاح نماید!
به این فاکت از آنتی دورینگ نوشته ی انگلس که لنین ازآن در کتاب خواندنی و اندیشیدنی و پراتیکی اش، دولت و انقلاب استفاده کرده است، توجه طبقه ی کارگر در کل و بوِیژه کارگران آگاه و کلیه کسانی که مدعی کمونیست بودن هستند، جلب می کنم : - نقش انقلابی قهر در تاریخ ❗️
« درباره اين که قوه قهريه در تاريخ نقش ديگرى نيز ايفا ميکند» (علاوه بر عامل شر بودن) «که همانا نقش انقلابى است، درباره اين که قوه قهريه، بنا به گفته مارکس، براى هر جامعه کهنه‌اى که آبستن جامعه نوين است، بمنزله ماماست، درباره اين که قوه قهريه آنچنان سلاحيست که جنبش اجتماعى بوسيله آن راه خود را هموار ميسازد و شکلهاى سياسى متحجر و مرده را در هم ميشکند - درباره هيچيک از اينها آقاى دورينگ سخنى نميگويد. فقط با آه و ناله اين احتمال را ميدهد که براى برانداختن سيادت استثمارگران، شايد قوه قهريه لازم آيد - واقعا که جاى تأسف است! زيرا هرگونه بکار بردن قوه قهريه بنا به گفته ايشان، موجب فساد اخلاقى کسانى است که آن را بکار ميبرند و اين مطالب عليرغم آن اعتلاى اخلاقى و مسلکى شگرفى گفته ميشود که هر انقلاب پيروزمندانه‌اى با خود به همراه ميآورد!»
قهرهم مانند یک وسیله در جامعه ی طبقاتی، اینکه در دست کدام طبقۀ اجتماعی قرار گیرد، نقش آن، کاملا فرق می کند.
https://t.me/kkfsf/10154
