يادداشتى درباره وقايع اخير دانشکده علوم اجتماعى دانشگاه تهران
حسام سيەسرايى
May 27, 2019يادداشتى درباره وقايع اخير دانشکده علوم اجتماعى دانشگاه تهران
يادداشت زير قبل از تجمع و مبارزه بزرگ دانشجويان دانشگاه تهران عليه طرح حجاب و عفاف جمهوري اسلامي نوشته شده است. تجمعي که در نوع خود با شعارهايي همچون "نه به حجاب اجباري" و "نان، کار، آزادي" و "بيکاري، بيگاري، حجاب زن اجباري" در سال‌هاي اخير کم‌سابقه بود.
بيش باد اين صدا!
روز شنبه 14 ارديبهشت 1398 نشستي به منظور بررسي برنامه تلويزيوني «عصر جديد» در دانشکده علوم اجتماعي دانشگاه تهران توسط بسيج دانشجويي و با شرکت احسان عليخاني مجري تلويزيون برگزار شد. در بخش پرسش و پاسخ برنامه، يکي از دختران دانشجو پشت تريبون رفته و نسبت به دستگيري مرضيه اميري (از دانشجويان اين دانشکده و از دستگيرشدگان تجمع اول ماه مه در مقابل مجلس) اعتراض کرد. ابتدا مجري سعي در قطع کردن بحث او داشت، بعد يکي از «اساتيد» سخنران تريبون را از دانشجوي معترض گرفت و سپس دسته‌اي از دانشجويان بسيجي به وي حمله کردند که با مقاومت و شعاردادن ساير دانشجويان روبه‌رو شد. طي روزهاي پس از آن هم چه در فضاي مجازي و چه در خود دانشگاه بحث و جدل حول اين رويداد ادامه پيدا کرد.
جدا از کيستي دانشجوي معترض و نيت او، اين واقعه بيان يک پتانسيل قابل تأمل در فضاي مبارزاتي و اعتراضي دانشگاه است. اولا اين يک افشاگري سياسي مهم به خصلت پليسي و فاشيستي جمهوري اسلامي در سرکوب مبارزات صنفي و اعتراضات و اجتماعات سياسي بود. ثانيا شجاعت سياسي دانشجوي معترضي که پشت تريبون رفت، آن هم در برنامه‌اي که مجري آن بسيج (بازوي امنيتي و فرهنگي جناح اصول‌گراي حاکميت در دانشگاه)، مهمانانش نورچشمي‌هاي صدا و سيما و موضوع افشاگري هم زندانيان سياسي بود، نشانة يک روحيه تعرضي و يک خط‌شکني سياسي قابل توجه است. از اين پس، تشکل‌ها و عناصر امنيتي-فرهنگي حکومت (از هر دو جناح) در دانشگاه‌ها نگران افشاگري‌هاي سياسي دانشجويان مبارز و منتقد حتي در برنامه‌هاي خودشان هستند. همانند سال‌هاي اخير باز هم پيشگامي اين حرکت اعتراضي با زنان بود و اين مساله به نوع خود روايتگر تضاد حاد جمهوري اسلامي با زنان مبارز است. اين تعرض به برنامة بسيجي‌ها در شرايطي صورت گرفت که دانشجويان دستگيرشده در اول ماه مه، در حمايت از مبارزات کارگران و معلمان دست به تحصن و تجمع زده بودند؛ پيوندي ارزشمند بين جنبش دانشجويي و دانشگاه با ديگر مبارزات صنفي و سياسي اقشار مختلف مردم.
التهاب سياسي جاري در جامعه و جنبش‌هاي مبارزاتي مختلف اعم از کارگري، زنان و غيره در دانشگاه انعکاس پيدا کرده است و جنبش دانشجويي مي‌تواند صداي رساتر مبارزات توده‌ها عليه حکومت باشد. فرصت يک مبارزة سياسي راديکال و توده‌اي در دانشگاه‌ها علي‌رغم سرکوب و بگير و ببند حکومت، فراهم است. دو دهه گروگانگيري سياسي گفتمان اصلاح‌طلبي و تشکل‌هاي دانشجويي اصلاح‌طلبان مثل انجمن‌هاي اسلامي با انسداد تئوريک و بن‌بست سياسي روبه‌رو شده‌اند، مبارزات اجتماعي اقشار و طبقات مختلف رو به افزايش است و گرايش چپ دوباره در دانشگاه و جنبش دانشجويي ديده مي‌شود. مي‌توان اميدوار بود که اين پتانسيل سياسي تعرضي در داشنگاه‌ها، در سال تحصيلي پيشِ رو که با شدت‌يابي احتمالي تضادهاي اقتصادي و اجتماعي دولت همراه خواهد بود، دور سريع‌تر و دامنة وسيع‌تري به خود بگيرد و شاهد افشاگري و مبارزه عليه اَشکال مختلف ستمگري و تعدي‌هاي جمهوري اسلامي در دانشگاه‌ها باشيم. تريبون‌هاي تبليغ جمهوري اسلامي در دانشگاه، بايد به تريبون‌هاي دفاع از مردم و مبارزاتشان تبديل شوند. عليه حجاب اجباري و در دفاع از مبارزات زنان، عليه شکنجه و اعدام در زندان‌هاي ايران، عليه جنايات جمهوري اسلامي در سوريه و ساير مناطق، عليه سرکوب و دستگيري کارگران و معلمان، عليه فقر و گرسنگي و بيکاري، عليه خرافات مذهبي و دولت دين‌مدار، عليه ستم ملي در ايران و اعدام جوانان عرب و کرد و کشتار کولبران، بايد در دانشگاه و تريبون‌هايش افشاگري کرد. مي‌توان براي اين اميد، تدارک ديد و نقشه ريخت و حول آن سازماندهي کرد. ما براي تحقق اين اميدواري و براي پيوند زدن مبارزات سياسي دانشگاه و جنبش دانشجويي به يک جنبش سراسري سياسي عليه جمهوري اسلامي، جنبشي که به انقلاب کمونيستي خدمت کند و در مسير آن هدايت شود، طرح هفت توقف مصوبه حزبمان را در دانشگاه‌ها و مبارزات دانشجويي پيش مي‌گذاريم. n
توقف قوانين شريعت و نابودي دولت ديني
توقف رژيم فاشيستي نظامي/امنيتي و استبدادسياسي
توقف حجاب اجباري و ستم بر زن
توقف جنگ‌هاي ارتجاعي جمهوري اسلامي در منطقه
توقف فقر، بيکاري و آوارگي
توقف ستمگري ملي عليه ملل غير فارس
توقف روند نابودي محيط زيست
به نقل از نشريه آتش91 – خرداد 98
n-atash.blogspot.com
atash1917@gmail.com
