فراهانى و آشتيانى بعد از رسيدن به بصره راهى بغداد مى‏ شوند تا گروه مشعوف را در آنجا ملاقات كنند. ولى از گروه سه نفره خبرى نشد. آن‏ها از دستگيرى مشعوف و همراهان اطلاعى نداشتند. پس موقتاً در مسافرخانه ‏اى ساكن مى‏ شوند. تا شايد همراهان از راه برسند كمى بعد توسط پليس امنيتى عراق دستگير مى ‏شوند. چرا كه تاريخ گذرنامه آن‏ها تمام شده بود و آنان بايد توضيحى قانع‏ كننده به پليس عراق مى ‏دادند. پليس تصميم مى‏ گيرد آن‏ها را به ايران تحويل دهد. فراهانى و آشتيانى مى‏ گويند آن‏ها براى پيوستن به سازمان ‏الفتح به عراق آمده ‏اند. و بهتر است آن‏ها را به سوريه تحويل دهند اما پليس نمى ‏پذيرد.

در اوج بدشانسى‏ ها، شانسى به كمك آن‏ ها مى‏ آيد. در عراق كودتا مى‏ شود (۴۷/۴/۲۶) و آن دو پس از يك ماه اسارت به سوريه تحويل داده مى‏ شوند. و از سوريه به اردن و از اردن خود را به كمپ‏ هاى الفتح مى ‏رسانند. و پس از آموزش نظامى فراهانى با نام ابوعباس فرمانده يكى از واحدها و آشتيانى مسئول لجستیک آن كمپ مى ‏شود.

احياى گروه

از تير ماه ۴۷ كه غفور حسن ‏پور ارتباطش با حميد اشرف قطع شده بود و درصدد احیاء گروه برآمد. بعد از مدتى توانست چهار تيم را سازماندهى كند:

۱- تيم كوه:،محمدهادى فاضلى، سيف‏ دليل صفايى و هوشنگ دلخواه عضو تيم كوه بودند

۲- تيم شهر،

۳- تيم اسلحه،غفور و اسكندر رحيمى و رحمت پيروزنذيرى عضو تيم اسلحه بودند

۴-تيم علمى :مهدى سامع، ابراهيم نوشيروان‏پور و دانش بهزادى عضو تيم علمی بودند،

شعاع‏ اله مشيدى كه از دوستان دانشگاهى حسن‏ پور بود توسط غفور عضوگيرى شد و با نام مستعار رضايى به محمدهادى فاضلى وصل شد. فاضلى و سيف دليل صفايى هر دو در سال۴۷ توسط غفور عضوگيرى شده بودند.

در تيم علمى، فاضلى، سيف دليل صفايى و مهدى سامع قرار بود تى.ان.تى درست كنند. غفور هوشنگ دلخواه را با نام مستعار رضا به سيف وصل كرد تا با هم پوسته نارنجك بسازند. دلخواه بعد از مدتى از گروه جدا شد.

غفور از طريق مرتضى (اسكندر) رحيم مسيحى كه در رضاييه بود ده قبضه اسلحه كمرى و دو قبضه اسلحه بلند تهيه كرد. غفور هم‏چنين از طريق هوشنگ نيرى كه درسال ۱۳۴۸در لرستان سپاهى دانش بود نيز مقدارى اسلحه خريد. دو قبضه اسلحه قلمى ضعيف و يك كلت و يك پنج تير كه از اين طريق تهيه شد، تحويل حميد اشرف شد. غفور به شكل تصادفى در بهمن ۱۳۴۷ حميد اشرف را يافت و با آمدن او دو تيم كامل شد. پس وظايف دو تيم به شرح زير تعيين شد:

۱-تيم كوه: شناسايى مناطق البرز مركزى و كوه ‏هاى دو هزار و سه هزار

۲- تيم شهر: تهيه وسايل براى كار مخفى و شناسايى شهر و نقاط ضربه ‏پذير آن مثل ساختن مواد منفجره و شناسايى شبكه ‏هاى توزيع برق.

در سال ۱۳۴۸، اسماعيل معينى عراقى براى ساخت فرستنده و گيرنده و در اوايل تير ۱۳۴۹، احمد خرم ‏آبادى براى ساخت تى.ان.تى به تيم علمى دعوت شدند.

تيم علمى موفق شد گيرنده‏اى با بُرد ۳۰۰ متر بسازد و در ساخت تى.ان.تى نيز موفق بود در اوايل سال ۱۳۴۹ هادى بنده خدالنگرودى، توسط غفور عضوگيرى شد و به اسكندر صادقى‏ نژاد وصل شد.

ورود به فاز عملياتى

در زمستان سال ۱۳۴۸ صفايى فراهانى توسط يك عراقى اهل بصره كه عضو جبهه آزادى خلق بود به خرمشهر آمد. شب را در كنار ريل ‏هاى راه ‏آهن خوابيد و صبح خود را با قطار به تهران رساند. با هوشنگ دلخواه تماس گرفت و دلخواه او را به غفور حسن‏ پور وصل كرد.

در ملاقاتى كه مهدى سامع با فراهانى داشت. سامع او را به ملاقات حميد اشرف و اسكندر صادقى‏ نژاد برد.

فراهانى به ايران آمده بود تا رفقاى سابق را جمع كند و يك جنبش روستايى راه بيندازد. فراهانى با كمال تعجب ديد همه چيز آماده است.

فراهانى دو ملاقات ديگر با غفور و حميد اشرف داشت. پس به اردن بازگشت تا با خود سلاح بياورد.

فراهانى به اتفاق اسكندر صادقى ‏نژاد به اهواز رفت، به خانه ابوالقاسم طاهرپرور و از آنجا به خرمشهر رفتند. صفايى به تنهايى از طريق بيابان خود را به اروند رساند. جايى‏ كه محل قرارش با دوست عراقى ‏اش بود. پس قرار انجام شد و فراهانى به عراق و از آنجا به اردن رفت.

فراهانى با تعداد زيادى سلاح به همراه صفارى آشتيانى به سوى ايران حركت كرد. در عراق اسلحه ‏هاى جاسازى شده توسط پليس عراق كشف شد. كه با وساطت سازمان الفتح سلاح ‏ها پس داده شد. فراهانى و آشتيانى به ايران آمدند و سلاح ‏ها را در بيابان ‏هاى خرمشهر خاك كردند.

در تهران فراهانى (با نام مستعار ناصر) با فاضلى (با نام مستعار وفا) تماس گرفت. سلاح ‏هاى خاك شده در خرمشر توسط معينى عراقى، صفارى آشتيانى (نام مستعار اكبر) و صادقى ‏نژاد به تهران آورده شد. پنج سلاح كمرى، دو مسلسل دستى، دوازده نارنجك و مقدارى فشنگ.